รีวิวหนัง “The Garfield Movie” อะไรกัน! นี่เราหยุดรอยยิ้มไม่ได้เลย

กลับมาคราวนี้ เจ้าแมวส้มตัวป่วนจะชวนคุณผู้ชมมาพบกับความสนุกแบบเต็มอิ่มจุใจ ในหนังแอนิเมชัน “The Garfield Movie” เดอะ การ์ฟิลด์ มูฟวี่ การออกเดินทางครั้งใหม่ในรอบทศวรรษ ที่เต็มไปด้วยรสชาติแห่งความสุข แถมกอบโกยรายได้เปิดตัวในตลาดโลกแบบจุกๆ นี่จึงเป็นการปลุกกระแสแมวส้มให้กลับมาฮิตได้ไม่น่ายาก พร้อมละเลงมุมมองใหม่ระหว่างการ์ฟิลด์ และพ่อของเขา ผ่านเรื่องราวอันแสนอลวน จนเราไม่สามารถหยุดรอยยิ้มได้เลย

“The Garfield Movie” เป็นเรื่องราวของ การ์ฟิลด์ ในวันหนึ่งเขาได้พบกับ วิค แมวจรจัดข้างถนนผู้เป็นพ่อของเขา หลังจากไม่ได้เจอกันเลยเป็นเวลานานหลายปี นั่นทำให้ การ์ฟิลด์ และ โอดี้ จำต้องลาจาก จอน และบ้านอันแสนสุขสบาย เข้ามาพัวพันกับอดีตแสนอันตรายพ่อของเขา พวกเขาจึงต้องลงเรือลำเดียวกันกับวิคในการผจญภัยสุดหินและการปล้นสุดหฤหรรษ์ ที่เต็มไปด้วยการเสี่ยงอันตรายและความเฮฮาแบบไม่คาดคิด

เสิร์ฟความสนุกและเรียกรอยยิ้มจนถึงขั้นหัวเราะออกมาตั้งแต่เริ่มต้น เพราะเจ้าแมวส้มแสดงความป่วนแบบไม่มีพัก แม้ว่าจะพอมองพล็อตเนื้อหาและการดำเนินเรื่องได้ตั้งแต่ช่วงแรก แต่ด้วยความสนุกในมุกต่างๆ คาแรคเตอร์ของตัวละครมันจึงชวนให้เรามองผ่าน และผ่อนคลายไปชั่วขณะ ซึ่งปมหลักๆ ของหนังแอนิเมชันที่เคยผ่านตามาบ้าง คงหนีไม่พ้นเรื่องครอบครัว ความฝันในชีวิต และมิตรภาพ ซึ่งนั่นก็มีให้เราได้เห็นในภาพยนตร์เรื่องนี้

โดยการดำเนินเนื้อหาค่อนข้างมีชั้นเชิงระดับหนึ่งในแบบฉบับย่อยง่าย ผูกปมปัญหาหลักของสองพ่อลูก และศัตรูตัวร้ายเอาไว้ได้แบบกระชับรวดเร็ว และนำพาไปสู่การร้อยเรียงเรื่องราวการผจญภัยที่เต็มไปด้วยความหรรษา ทว่าในระหว่างนั้นมันมีอุปสรรคมาให้พ่อลูกได้แก้อคติและความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยกัน แม้ว่านี่คือความธรรมดาที่เราได้เห็นมาบ่อยครั้ง แต่พอมาเจอกับความป่วนของการ์ฟิลด์ โอดี้ และตัวละครอื่นๆ ทำให้มันผสมผสานความสนุก และเรียกรอยยิ้มออกมาได้อย่างกลมกล่อม

อีกทั้งสิ่งที่ชอบในบทของภาพยนตร์เรื่องนี้ คือมีการเผยให้เห็นการเติบโต การเรียนรู้ และพัฒนาการของตัวละคร และยังมีบทสรุปของตัวละครที่จบลงได้อย่างสวยงาม เสริมสร้างให้บทมันสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น ไม่ทิ้งตัวละครใดให้จางหายไป นอกจากนี้ ยังได้ข้อคิดของการเป็นครอบครัวเดียวกัน การทำความเข้าใจกันและกันโดยไม่มองในแง่มุมเดียวเท่านั้น มันจึงเป็นโมเมนต์ที่ทำให้เรารู้สึกเพลิดเพลิน และเข้าถึงช่วงอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมา 

แน่นอนว่าความสนุกที่จะขาดไปไม่ได้เลย คือคาแรคเตอร์ของเจ้าแมวส้ม การ์ฟิลด์ ตัวละครนี้ส่งผ่านความกวนโอ๊ยแบบเต็มกำลัง ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงปัจจุบันเขานั้นสุขสบายไม่น้อย แต่พอเขาต้องออกผจญภัยนอกบ้านนั่นทำให้การ์ฟิลด์ได้เรียนรู้ทักษะการใช้ชีวิตมากขึ้นจากพ่อของเขา และเข้าขากันได้เป็นอย่างดี หรือแม้อต่ โอดี้ เจ้าสุนัขตัวโปรดที่ได้ซีนไปหลายฉากเพราะความเก่งกาจและรักพวกพ้องของเขา หรือจอน เจ้าของพวกเขาทำให้เราเห็นมุมมองของคนรักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ รวมถึงตัวร้ายที่ร้ายแบบฮาๆ มันเป็นความกลมกล่อมที่พาให้เรื่องนี้สนุกตั้งแต่ต้นจนจบ

ด้านงานภาพและแอนิเมชันรังสรรค์ออกมาได้แบบไม่มีข้อกังขา เพราะลื่นไหลสบายตาในทุกฉากทุกตอน โทนของความสดใสพาให้เราได้เจริญหูเจริญตาไปกับช่วงเวลานั้นๆ ดั่งในเมนูอาหารของการ์ฟิลด์ชวนหิวตามไม่น้อย จนออกจากโรงภาพยนตร์มาต้องหาพิซซ่า ลาซานญ่ามารองท้องตาม หรือแม้แต่ในอุปกรณ์ต่างๆ การออกแบบตัวละครที่นอกจากตัวละครหลัก มันเป็นการออกแบบที่ส่งไปถึงคาแรคเตอร์นั้นๆ ได้เป็นอย่างดี อีกทั้งงานดนตรีบิวท์อารมณ์ได้ดีทีเดียว ทั้งตอนสนุก หรือตอนครอบครัวปรบมือรัวๆ เลย

ถือเป็นการปลดล็อคความอ่อนล้าของร่างกายและสมองได้เป็นอย่างดี เพราะ The Garfield Movie มอบรอยยิ้มให้กับเราตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงในตอนท้ายที่สุด มีทั้งรสชาติความสนุก ฟีลดีในความสัมพันธ์ และความเข้าใจกัน แม้ว่าพล็อตจะเดาทางง่าย ย่อยไวไปบ้าง ไม่ได้มีความซับซ้อนมากเท่าไรนัก แต่เอกลักษณ์ความสนุกของหนังยังสร้างความจดจำให้กับเราได้เป็นอย่างดี ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้น่าจะตีตลาดของเหล่าคุณผู้ชมทุกเพศทุกวัยได้ไม่ยาก และฝากความสุขอันแสนอิ่มเอมใจในรอบทศวรรษของเจ้าแมวส้มการ์ฟิลด์