(ภาพปกถ่ายโดยนักเขียน)แต่ก่อนนิยายแนวรักโรแมนติกมักจะเป็นแนวที่เรียกน้ำตาเราได้เสมอ แต่เมื่อเวลาผ่านไปและได้อ่านหนังสือมากขึ้น นิยายแนวอื่น ๆ ก็ทำให้เราร้องไห้ได้เช่นกัน เล่มที่จะเขียนถึงต่อไปนี้ไม่ได้กล่าวถึงเพียงความรักระหว่างชายหญิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความรักของผู้เป็นแม่ด้วย โดยส่วนตัวแล้ว ความรู้สึกหลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งจะเปลี่ยนไปทุกครั้งที่หยิบมาอ่านใหม่ เชื่อว่าหลายคนคงเป็นเหมือนกัน สำหรับหนังสือเรื่อง “แล้วฉันจะกลับมา” แต่ก่อนตอนที่ยังไม่มีลูก อ่านเล่มนี้แล้วจะซึ้งกับความรักระหว่างพระเอกกับนางเอก แต่พอมีลูกแล้วมาอ่านอีกทีจะเกิดความรู้สึกอีกอย่างเพิ่มมาด้วย(ภาพถ่ายโดยนักเขียน) ปกหน้าหนังสือเรื่อง แล้วฉันจะกลับมา แปลมาจากต้นฉบับภาษาญี่ปุ่น ซึ่งแต่งโดย อิชิคาวะ ทาคุจิ ฉบับภาษาไทยแปลโดย น้ำทิพย์ เมธเศรษฐ เรื่องนี้เคยสร้างเป็นภาพยนตร์ ใช้ชื่อเรื่องว่า Be With You เราทั้งอ่านทั้งดู และความรู้สึกหลังจากอ่านหนังสือหรือดูหนังก็คล้ายกัน นั่นคือซึ้งจนน้ำตาร่วงในเรื่องกล่าวถึงพระเอกอย่าง ทาคุมิ ที่มีปัญหาอย่างมากในการใช้ชีวิต เขาเป็นคนที่ดูเหมือนจะไม่เอาไหน สุขภาพย่ำแย่ ความจำไม่ดี เขาเป็นโรคประหลาดที่ทำให้ไปไหนไกลไม่ได้เลย ด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถไปเที่ยวไหนต่อไหนเหมือนคนทั่วไปได้ นอกจากนี้ยังขี้กังวล กลัวไปหมดทุกอย่าง แต่มีเพียง “มิโอะ” คนเดียวเท่านั้นที่รักเขา เธอยอมรับข้อบกพร่องทั้งหมด และเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตถึงจะต้องเจออุปสรรคมากมายก็ตามทั้งคู่รู้จักกันตอนอายุ 15 ปี เพราะเรียนด้วยกัน ถึงมิโอะจะเป็นเด็กเรียน ใส่แว่น ไม่สนใจใคร และไม่มีใครสนใจเธอ แต่ทาคุมิกลับมองเธอมาโดยตลอด ในที่สุดทั้งสองก็ได้คบหากัน แต่เมื่อทาคุมิรู้ว่าตัวเองป่วย จึงพยายามจะเลิกกับมิโอะ เพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วง แต่ในที่สุดเขาและเธอก็ผ่านอุปสรรคได้แต่งงานกัน และมีลูกชายด้วยกันคือ ยูจิแต่แล้วมิโอะก็ต้องเสียชีวิตลงเพราะร่างกายไม่แข็งแรง เด็กน้อยยูจิเฝ้าโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุให้แม่ตาย เขาฝังใจว่าแม่ตายเพราะคลอดเขา แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นในฤดูฝน มิโอะได้กลับมาอยู่กับสามีและลูกที่เธอรักอีกครั้ง เพียงแต่เวลาแห่งความสุขนั้นสั้นนัก ท้ายที่สุดเธอก็ต้องจากไปตลอดกาล (ภาพถ่ายโดยนักเขียน) ผู้แต่งและผู้แปล(ภาพถ่ายโดยนักเขียน) ปกหลังแต่ช่วงเวลาที่กลับมานี้เป็นช่วงเวลาที่แม่อย่างมิโอะได้อธิบายให้ยูจิเข้าใจว่า เขาไม่ใช่ต้นเหตุทำให้เธอตาย และบอกด้วยว่าเธอรักเขามากแค่ไหน คนเป็นแม่อย่างเราอ่านแล้วน้ำตาคลอ ในส่วนของความรักระหว่างสามีภรรยาก็ทำให้เราร้องไห้ด้วยเช่นกัน ทาคุมิเป็นคนที่ตีค่าตัวเองต่ำ แต่มิโอะเป็นคนที่คอยบอกเขาว่า เธอมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา คอยดูแลและเป็นห่วงเขา ตอนจะจากกันครั้งที่สอง เธอบอกว่า “อยู่เคียงข้างคุณแล้วสบายใจจังค่ะ ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างคุณอย่างนี้ไปตลอด” แล้วร่างของเธอก็ค่อย ๆ เลือนหายไป(ภาพถ่ายโดยนักเขียน) คำโปรยปกหลังอ่านจบถึงจะเสียน้ำตา แต่เป็นน้ำตาที่มาพร้อมกับความรู้สึกดี ๆ เป็นความซาบซึ้งประทับใจในความรัก รักระหว่างสามีกับภรรยา รักระหว่างแม่กับลูก เล่มนี้อ่านกี่ครั้งก็ทำให้เราร้องไห้ได้เหมือนเดิม