รีวิวหนัง "Smile 2 ยิ้มสยอง 2" หลอกหลอนจนเหนื่อย ยกระดับงานสร้างปังขึ้นเป็นกอง

หลังจากที่เปิดมหากาพย์ความสยองเป็นแฟรนไชส์ความสะพรึงที่น่ากลัวอีกเรื่องของยุคนี้ กลับมาอีกหนในศักราชนี้กับ "Smile 2 ยิ้มสยอง 2" รอยยิ้มอันน่าสยดสยองมันกลับมาหลอนอีกครั้ง ที่ครั้งนี้เป็นการยกระดับความน่ากลัวแบบทวีคูณ การันตีด้วยผลงานทีมผู้สร้างชุดเก่าชุดเดิมที่กลับมาสานต่อความสำเร็จนี้อีกครั้ง

Smile 2 โฟกัสที่เส้นทางความดังของ สกาย ไรลีย์ นักร้องป็อประดับโลก ผู้กำลังจะเริ่มต้นทัวร์นิวเวิลด์ หลังจากที่เพิ่งพานพบกับเหตุการณ์เฉียดตายมาหมาด ๆ ก่อนที่เธอจะเริ่มพบกับสิ่งน่าสะพรึงกลัว ที่ไม่อาจหาคำอธิบายได้ ด้วยความสยองขวัญที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นบวกกับความกดดันที่เกิดจากชื่อเสียงของตัวเองถาโถมเข้าใส่ สกายก็ถูกบีบให้ต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่มืดดำของตัวเองเพื่อแย่งชิงอำนาจในการควบคุมชีวิตตัวเองกลับคืนมาก่อนที่มันจะไร้การควบคุม

"พาร์คเกอร์ ฟินน์" นักสร้างหนังหนุ่มที่แจ้งเกิดจากภาคแรก ยังคงกลับมาสานต่องานนี้อีกครั้งในภาคที่ 2 โดยเขายังคงทำหน้าที่กำกับและเขียนบทหนังด้วยตัวเองอีกครั้ง แน่นอนว่าเพราะว่าสำเร็จจากภาคแรกนั้น ทำให้ในภาคนี้ได้รับการสนับสนุนที่เพิ่มพูนขึ้น ทำให้ได้สัมผัสกับงานสร้างและโปรดักชันที่ยกระดับขึ้นเป็นกอง และทำให้ผู้สร้างก็ได้วาดลวดลายละเลงสร้างงานออกมาได้อย่างสาแก่ใจตัวเองเป็นอย่างดี

ว่ากันด้วยในแง่สตอรี่และบทของหนัง Smile 2 นั้น ถือว่าเป็นการกลับมาเดินเรื่องต่อจากสิ่งที่ภาคแรกทิ้งเอาไว้แบบค่อนข้างเซอร์ไพรส์ไม่น้อย แต่หนังก็หยอดใส่เข้ามาแบบเบา ๆ ตื้น ๆ เพื่อปูเข้าสู่ภาคนี้ด้วยการใช้ตัวละครใหม่เป็นตัวเชื่อม หากว่าถึงในความสดใหม่นั้น ภาค 2 ย่อมเสียเปรียบในแง่นี้ เพราะหนังแทบจะไม่มีความแปลกใหม่ในแง่คอนเซ็ปต์เลย อะไร ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะร้อยเรียงตามแบบภาคแรกเคยทำเอาไว้

ขณะเดียวกัน Smile 2 ก็ยังค่อนข้างประสบความสำเร็จในแง่การสร้างความบันเทิงจากความหลอนและคอนเทนท์ความกลัวที่ต้องยอมรับว่าหนังทำออกมาได้ถึง ดีไซน์ออกมาได้รู้ที่รู้ทางเป็นอย่างดี แม้ว่าบรรดาด้วยฉากกระตุกขวัญและจัมพ์สแกร์ต่าง ๆ ออกจะทำให้ชวนรำคาญใจอยู่ไม่น้อยก็ตามที แต่ก็กลายเป็นความกลัวเชิงบันเทิงได้ค่อนข้างน่าพอใจอยู่ ยิ่งจำพวกฉากความสยองด้วยรอยยิ้มนั้น หนังก็ยังคงทำออกมาได้ดีเหมือนเคย

น่าเสียดายหน่อย ๆ ตรงที่ในแง่ของบทหนังนั้น Smile 2 ยังไม่สามารถให้อธิบายใด ๆ เพิ่มเติมจากภาคแรกได้เลย แม้ว่าจะมีการทำการขยี้รายละเอียดได้เพิ่มขึ้นนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่ค่อยถึงใจถึงอารมณ์ได้เท่าที่ควร แต่กระนั้นเส้นเรื่องของหนังก็ค่อนข้างแข็งแรงไม่น้อย โดยเฉพาะการตีแผ่เบื้องหลังและพลังงานในวงการบันเทิงที่เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาลแบบทวีขึ้น ที่กลายเป็นกิมมิกที่หนังสามารถใช้จุดนี้มาสับขาหลอกคนดูได้ยิ่งกว่าผีหลอก

โปรดักชันต่าง ๆ ใน Smile 2 ก็ยังทำได้ดี อาจจะดียิ่งขึ้นเพราะทุนสร้างที่มากขึ้น มุมกล้องและมุมภาพยังคงพิถิพิถันในการลงรายละเอียดได้ดี อีกทั้งยังโดดเด่นด้วยงานซาวน์ดนตรีเช่นเคย ภาคนี้ก็ยังคงมี "คริสโตบัล ทาเปีย เดอ เวียร์" กลับมาประพันธ์ดนตรีหลอน ๆ บิวท์อารมณ์ความกลัวได้อย่างเสนาะหู ผนวกเพิ่มเติมกับบรรดาเพลงป็อปที่ใช้ประกอบตามท้องเรื่อง ที่พบว่ามีเนื้อหาและเนื้อร้องที่น่าค้นหากว่าที่คิด

"นาโอมิ สก็อต" เอาอยู่จริง ๆ ในหนังเรื่องนี้ เธอได้ทำการระเบิดพลังทางการแสดงออกมาได้ให้ได้เห็นอีกด้านทักษะของเธอ ถือว่าเป็นการปล่อยของออกมาได้ค่อนข้างทรงพลังและแกร่งกล้าไม่เบา เรียกได้ว่าพละกำลังของเธอสามารถเป็นตัวแบกโรงหนังเรื่องเอาไว้ได้อยู่หมัด และมันกลายเป็นการบียอนด์ความสามารถของเธอได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ และเป็นตัวเลือกที่คาดไม่ถึง เธอทำมันได้เหมาะเจาะเหลือเกิน

ดังนั้นโดยสรุปแล้ว Smile 2 เป็นการกลับมาที่เพิ่มดีกรีความหลอนและความกลัวขึ้นจากเดิม งานโปรดักชันที่ดีขึ้น การแสดงที่ชัดแจ่มขึ้น แต่ทว่าน่าเสียดายอยู่เล็กน้อยตรงที่พัฒนาการโครงสร้างของหนังยังขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้ไม่มากเท่าไหร่ เพราะมันก็คือวัตถุดิบเดิม ๆ ที่นำมาเล่าลูปซ้ำ ๆ กับจุดขายเดิม ๆ จนกลายเป็นความพยายามเยอะไปสักหน่อย พยายามหลอกหลอนจนทำให้คนดูลุ้นกลัวจนเหนื่อย ถึงจะเป็นหนังที่ทำได้ถึงกึ๋นได้อยู่ แต่กลับยังไม่ใช่คอนเทนท์ที่ชวนประทับใจได้เทียบเท่ากับที่ภาคต้นฉบับเคยทำไว้