นั่งดูไปหิวไปกับภาพยนตร์เรื่อง HUNGER คนหิวเกมกระหาย ที่ต้องบอกว่าอร่อยอย่างมีระดับ ! กับการทานอาหาร แบบ Fine Dining ไฟน์ไดนิ่ง การเล่าเรื่องราวที่เต็มไปด้วยกระบวนการหรืออาจจะเป็นการจงใจเล่าเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมา ภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องราวได้อย่างดุเด็ดเผ็ดมัน ร้อนแรงแถมความตะกละตะกลาม ใส่เรื่องราวความหยิ่งเหยียด เล่าเรื่องราวของความหิวผ่านการกำกับมากฝีมืออย่าง สิทธิศิริ มงคลศิริ เขียนบทและผีแผ่เรื่องราวโดย คงเดช จาตุรันต์รัศมี ที่รับหน้าที่เขียนบทยังไม่พอยังมานั่งแท่นโปรดิวเซอร์ร่วมกับ โสฬส สุขุม และที่สำคัญนักแสดงก็นับว่าจัดตัวแม่เหล็กกันมาเลยทีเดียวนำทัพโดย ออกแบบ-ชุติมณฑน์, ปีเตอร์-นพชัย, กรรณ สวัสดิวัตน์ ที่ต้องบอกว่า ดุเดือดจัดจ้าน ตีแผ่ความหิว ชำแหละสังคม และพาเราเหล่าดำดิ่งสู่ก้นบึ้งจิตใจที่ยากแท้หยั่งถึงของความเป็นมนุษย์ได้อย่างไม่เคอะเขิน ความรัก ความจน และความหิว ภาพยนตร์เรื่องนี้ขนมาครบจริงๆ Hunger คนหิวเกมกระหาย 2023เล่าย่อๆเรื่องราวของลูกสาวเจ้าของร้านราดหน้า ผัดซีอิ๊ว แบบสตรีทฟู้ด ที่เคยเป็นของพ่อในวันนั้นเอง ที่ลูกค้าก็หนาแน่นเป็นปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ เขาได้รับนามบัตรใบหนึ่งชายลูกค้า แต่แล้วในคืนนั่นเองเธอก็ได้รู้จักกกับ Hunger ที่ทำอาหารในสไตล์ ไฟน์ไดนิ่ง เลยกลายเป็นจุดเปลี่ยนให้เธอต้องก้าวเดินของจากร้านของตัวเอง เข้าสู่วงการการทำอาหาร จัดจ้าน เข้มข้น รุนแรง ทะเยอทะยาน ชำแหละสังคม ผ่านแว่นส่องความเหลื่อมล้ำ ผ่านความหิวโหย เธอจะทำอย่างไรต่อไปต้องติดตาม“กล้องพร้อม นักแสดงพร้อม เทปเดิน…ซีน 1 คัท 1 เทค 1…แอ็กชัน”1 ซีน (Scene) คือ “ฉาก” ว่าด้วยเรื่องของฉาก / นับว่าเป็นภาพยนตร์ที่น่าสนใจไม่น้อยสำหรับเรื่องนี้ ที่ผู้เขียนต้องบอกแบบนั้นเพราะว่า ฉากแต่ละฉากที่เสนอออกมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ งานโปรดักชันที่นับได้ว่าออกแบบมาได้ดีมากๆ ทำให้เห็นถึงพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของเซฟอย่างคำว่าน้องครัวได้อย่างดี งานไฟลุกก็ทำออกมาได้อย่างน่าสนใจ จนผู้เขียนที่นั่งดูยังรู้สึกถึงความปวดแสบปวดร้อนแทบตัวละครที่เล่นออกมา Mood and Tone ก็ไม่ได้น้อยหน้าแสดงให้เห็นถึงความดราม่าจัดเต็มกับการใช้โทนสีที่ออกหม่นๆ และที่น่าสนใจไปมากกว่านั้นคือ ภาพยนตร์นำเสนอเรื่องราวในตอนทายเรื่องเหมือนกับเรากำลังนั่งดู ละครเวทีไม่มีผิดเพราะเล่นกับแสงสีเสียงได้อย่างอลังการงานสร้าง ถึงแม้ภาพยนตร์จะเสนอเรื่องราวและเด่นต่างๆได้อย่างน่าสนใจมากมายแค่ไหน แต่ภาพยนตร์ก็ดูหลวมเกินไปสำหรับบางฉากบางตอน ในช่วงแรกภาพยนตร์เล่าเรื่องราวได้อย่างเนิบช้า ปูฉากต่างๆได้อย่างลงตัว แต่น่าเสียดายที่ครึ่งหลังกลับทำฉากต่างๆหลวมไปมาก เราเรื่องราวได้เร็วจนน่าเสียดาย 2:25:46 นับว่าเป็นภาพยนตร์ที่ยาวมากพอสมควร แต่บางฉากบางตอนกลับทำออกมาได้อย่างน่าเสียดาย แต่บางฉากก็ช้าไปจนน่าเบื่อ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยกนิ้วให้คือ ภาพยนตร์ใส่ทุกอย่างได้พอดีบ้างไม่พอดีบ้างแต่ก็ขึ้นอยู่กับคนกินว่าชอบรสชาติแบบไหน 2 คัท (Cut) คือ “มุม”ว่าด้วยเรื่องของบท / ที่น่าสนใจมากๆคือทิศทางของภาพยนตร์เรื่องนี้แหล่ะที่ผู้เขียนสนใจ บทภาพยนตร์ถือว่าทำออกมาได้อย่างน่าประทับใจ ตีแผ่เสียดสีได้อย่างมีชั้นเชิง ถึงแม้ว่าบางทีอาจจะดูมีความเป็นโลกของจิตนาการมากไปหน่อยก็ตาม บทเป็นอีกส่วนที่ผู้เขียนว่าทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้แข็งแรง พล็อตเรื่องที่ว่าเจาะเบื้องหลังของคนก้นครัวผู้เขียนก็แอบมาคิดว่านี้ในวงการเชฟ มันเป็นได้ถึงเพียงนี้เลยเหรอว่ะ ต้องยกนิ้วให้กับ คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้ที่เคยฝากผลงานมาแล้วมากมายไม่ว่าจะเป็น เฉิ่ม, ตั้งวง, Where We Belong และปีที่ผ่านมาอย่าง แอน (Faces of Anne) นับได้เลยว่ามีแต่ภาพยนตร์ที่รสชาติค่อนข้างที่จะจัดจ้านมากๆเลยก็ว่าได้ การเล่นกับวงการอาหารบ้านเราไม่ค่อยได้เห็นกันมากเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องของวัฒนธรรมอาหารก็ตาม แต่เรื่องนี้ถือว่าดีที่กล้าหยิบยกอาหารขึ้นมาเปรียบเทียบ กับคำว่าอาหารคือเครื่องแสดงฐานะทางสังคม เลยกลายเป็นภาพยนตร์ที่ เล่าเรื่องได้อย่างจัดจานเสมือนจานเด็ดในร้านอาหารหรู ที่ไม่ค่อยมีใครได้เข้าถึงมัน และเป็นบทที่น่ายกย่องอีกเรื่องเลยก็ว่าได้ แต่อย่างไรก็ตามความดีงามนี้กับเป็นแผลเพราะว่าบทในบางช่วงบางตอนภาพยนตร์ก็ทำออกมาได้เกินและไม่สมเหตุสมผล จนตัวผู้เขียนเอง ยังแอบลุ้นอยู่ว่ามันจะผนวกกับเข้ามาแบบไหน การเล่าเรื่องที่เกิดจิตนาการหรือแม่แต่ คำว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว ภาพยนตร์ก็เล่าออกมาได้ไม่ครบจนน่าเสียได้ไปบ้าง จนทำให้การดำเนินเรื่องประเดประดังพอสมควร เหวี่ยงจนน่าตกในไปบ้างในบางจุด เลยกลายเป็นว่าแอบแน่นหลวมใน และใช้เวลาเล่าเรื่องมากเกินไป 3 เทค (Take) คือ “จำนวนครั้งที่เล่น”ว่าด้วยเรื่องของตัวละคร / เสนอตัวละครได้อย่างมีมิติน่าค้นหาเต็มไปด้วยเรื่องราว แต่ไปไม่เคยสุดเลยสักตัว น่าเสียดายที่ภายนตร์เรื่องนี้มีตัวละครที่น่าสนใจมากมายในเรื่องแต่สิ่งหนึ่งที่ต้องผิดหวังคือเราไม่อาจรู้ได้เลยว่าภูมิหลังของตัวละครเป็นมายังไงในหลายๆตัว ภาพยนตร์ปูเรื่องราวของตัวละครต่างๆออกมาได้อย่างน่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นในด้านของคาแรกเตอร์ของตัวละคร หรือแม้แต่ความน่าสนใจเรื่องการเป็นอยู่ ออกแบบ-ชุติมณฑน์ รับบทเป็น ออย ลูกพ่อค้าร้านราดหน้าผัดซีอิ๊ว ตัวละครที่น่าสนใจกับการทำงานเพื่อประทังชีวิตและครอบครัวของเขาให้อยู่รอดไปวันๆ ด้วยการขายอาหารแต่มีพรสวรรค์ในการทำอาหารที่เก่งคือการผัด การปูบทได้อย่างน่าสนใจ แต่ภาพยนตร์กลับลืมที่จะเล่ากลับไปว่าจริงๆแล้วตัวละครตัวนี้อาจเป็นคนพิเศษขนาดไหน เพราะตัวละครได้พูดออกมาประโยคหนึ่ง และเล่าเรื่องราวของเขาโดยขาดภูมิหลังที่น่าเสียดาย ปีเตอร์-นพชัย รับบทเป็น เชฟพอล เด็กน้อยลูกแม่บ้านที่อยากจะมีชีวิตที่ดีขึ้น อันนี้ภาพยนตร์เล่าเรื่องราวของมาได้อย่างน่าสนใจ เพราะเป็นแรงผลักดันให้ตัวละครตัวหนึ่ง ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ไม่เคยได้ อย่างอำนาจชื่อเสียงต่างๆ และที่สำคัญนักแสดงทุกคนทำออกมาได้ดีมากๆ เหมาะกับคาแรกเตอร์ในทุกด้ายแม้จะขาดไปบ้างแต่ก็ไม่เคอะเขินจนเกินเหตุ กรรณ สวัสดิวัตน์ รับบทเป็น โตน ในเรื่องนี้ตัวละครตัวนี้น่าสนใจเป็นพิเศษเพราะว่าเขาพร้อมที่จะหันคมมีเขาเฉือนใครก็ได้ที่ขวางทางเป็น ตัวละครที่น่าสนใจแต่ภาพยนตร์กับเล่าเรื่องราวของเขาได้ผิวเผินจนน่าเสียดายอีกตัว 4 Slate คือ ป้ายที่เขียนบอก ซีน คัท เทคว่าด้วยเรื่องของความหมาย / เพราะอาหารนั้นพิเศษจึงแพง หรือความแพงทำให้อาหารนั้นพิเศษ คุณรู้จักความหิวดีพอหรือยัง? รู้หรือเปล่าว่า “ความหิว” บีบให้คนเราทำอะไรได้บ้าง? เมื่อปากท้องไม่ใช่ปัญหาสลักสำคัญ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องดิ้นรนวิ่งหาอย่างยากลำบาก ความหิวก็กลับกลายสภาพเป็นอย่างอื่น บ้างหิวอำนาจ หิวความสำเร็จ หิวการยอมรับ หรือแม้แต่หิวประสบการณ์ที่เหนือชั้นกว่าคนอื่น..โดยไม่สนว่าต้องแลกมากับอะไร สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจมากๆคือ การเสนอเรื่องราวของคำว่าอาหารออกมาในรู้แบบของการเปรียบเทียบความเหลื่อล้ำทางสังคม นี้คือสิ่งที่ผู้เขียนยังยกนิ้วให้และหันกลับมามองสะท้อนความจริงในสั่งคม ว่ามันเป็นอย่างที่ตัวละครเล่านั้นพูดจริงๆ บางคนมีกินแค่ได้ถ่ายรูปอาหารหรือร้านอาหารหรูๆลงโซเชียลมีเดียออนไลน์ แค่นี้ก็ทำให้เขาอิ่มแล้ว แต่สำหรับคนที่กินไม่อิ่มปากอิ่มท้องอาหารก็เป็นคาส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาดำรงค์ชีวิตอยู่ต่อไปอีกวันในโลกที่เต็มไปด้วยความเน่าเฟะใบนี้ นี้น่าจะเป็นประเด็นตกผลึกที่ตัวผู้เขียนชอบและคนใจมากๆ ภาพยนตร์หยิบยกว่าเล่าโดยไม่ได้สนใจเรื่องดราม่า แต่ผู้เขียนก็มองว่าน่าจะได้ความนิยมจากการแสดงความหมายที่ตรงไปตรงมา เล่าความหมายออกมาผ่านตัวละครที่กินกันอย่างกะไม่เคยได้กินอะไรผู้เขียนชอบมากจริงๆ (แต่กระนั้นก็จิกกัดมากเกินควรอยู่หน่อยๆในสายตาของผู้เขียน) 5 “คัท !!!!”"อาหาร" แม้จะเป็นปัจจัยสี่ของมนุษย์ แต่มันก็เป็นสิ่งที่แสดงถึง "ฐานะ" ได้เหมือนกัน ถึงอย่างไรFine Dining ไฟน์ไดนิ่ง ต้องได้รับอิทธิพลจากเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย และน่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ น่าจะมีร้านอาหารที่เป็นสไตล์นี้แต่ราคาย่อมเยาว์ขึ้นได้ก็คงดี ก็ตามนับว่าเป็นภาพยนตร์ไทยอีกเรื่องที่กล้าเสนอเรื่องราวของคำว่าชนชั้นความเหลื่อมล่ำออกมาได้อย่างไม่เคอะเขิน ตัวละครที่เข้าถึงคาแรกเตอร์ความทะเยอทยานของมนุษย์ ความกระหายที่ไม่อาจเติมเต็ม หรือแม้แต่อำนาจที่มีเหนือผู้อื่นจนทำให้เกิดการเผด็จการที่ไม่น่าให้อภัย อย่างไรก็ตามผู้เขียนเองก็เป็นคนหนึ่งที่รอชมภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งแต่ที่เห็นตัวอย่าง และยังเป็น แฟนภาพยนตร์ของคุณ ออกแบบ-ชุติมณฑน์ ที่มาเรื่องไหนเรื่องไหนก็ทำให้ว้าวได้ทุกเรื่อง เพราะเธอคนนี้สลัดคราบต่างๆของตัวละครที่เคยผ่านมือมาและสวมบทตัวละครตัวใหม่เขาไปได้อย่างไม่เคอะเขิน ฉากบางฉากมันก็ดูเกินเบอร์ไปบ้างแต่หากมองเพื่อความบันเทิงภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าภาพยนตร์เรื่องอื่นๆเลย คิดแล้วก็อยากกินก๋วยเตี๋ยวงอแง การลำดับภาพต้องยอมรับเลยว่าเป็นอะไรที่น่าสนใจไม่น้อยและทำได้ระทึกขวัญยิ่งนึก ตัวนักแสดงที่เป็นกลุ่มผู้มีอำนาจ กับฉากกินอาหารในคอนเซ็ปต์ที่ว่ากินเลือดกินเนื้อ นี้คือใช้มุมกล้องได้ดีมากๆเช่นกัน เห็นความสะหยดสะหยองได้อย่างเต็มตาและเต็มปากเต็มคำ อีกอย่างเรื่องหนึ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือเรื่องของงานเสียง ที่ทำให้ผู้เขียนต้องยกนิ้วให้ ไม่ว่าจะเป็นฉากกิน หรือแม้แต่ฉากจูบอันดูดดื่ม ทำออกมาได้ชัดมากๆ หากยกเรื่องการฉายจากจอแก้ว มาไว้จอเงินรับลองว่านี้คือภาพยนตร์ที่จัดเต็มเรื่องเสียงไม่แพ้ภาพยนตร์เรื่องไหนเลย อีกทั้งความหมายและประเด็นตกผลึกยังทำออกมาได้ดีเสียดสีตีแผ่สังคมได้อย่าง มีชั้นเชิงการเมนูอาหารและการทำอาหาร การเปรียบเทียบอาหารนี้คือความตั้งในที่ต้องยกนิ้วให้ และที่สำคัญทำให้ผู้เขียนมองว่าวงการอาหารอย่างชอบ Dialog นี้ "คนจนเวลาหิวก็แค่ต้องการอาหารเพื่อทานให้อิ่ม แต่พอเป็นคนที่ไม่มีปัญหาเรื่องปากท้อง ความหิวมันก็เปลี่ยนไป"(สิ่งหนึ่งที่คนดูอย่างผู้เขียนเห็นคือความตั้งใจของทีมผู้กำกับทีมนักแสดง คะแนนเต็มแบบไหนอย่างไรไม่ควรนำมาตัดสิน กับเรื่องของภาพยนตร์ , อนิเมะ , ซีรีส์ , แอนิเมชัน และเกม "คะแนนของคุณไม่ใช่คะแนนของใคร ที่สำคัญกำลังใจย่อมดีกว่าการตัดสินด้วยคะแนน" ผู้เขียนจะย้ำอยู่เสมอ สิบปากว่าไม่เท่าตาคุณเห็น ต้องชมเองให้ได้เท่านั้น)#จิปาถะและอรรถรสขอบคุณภาพประกอบจาก Netflix - ปก / 1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 / 8 / 9ขอบคุณข้อมูลเพิ่มเติมจาก End Credits ท้ายเรื่อง และการเป็นแฟนเดนตายผู้กำกับภาพยนตร์ , อนิเมะ , ซีรีส์ , แอนิเมชัน และเกม นักเขียนบทภาพยนตร์ , อนิเมะ , ซีรีส์ , แอนิเมชัน และเกม นักแสดงทุกท่านทีมสร้างภาพยนตร์ , อนิเมะ , ซีรีส์ , แอนิเมชัน และเกมทุกคนและบริษัทและค่ายผู้ผลิตภาพยนตร์ , อนิเมะ , ซีรีส์ , แอนิเมชัน และเกมและในวันนี้ก่อนจากกันไปบอกเราหน่อยว่าผู้อ่านเป็นแฟนภาพยนตร์เรื่อง Hunger คนหิว เกมกระหาย 2023 เพราะอะไร อย่าลืมกดติดตามเพื่อเป็นกำลังใจ แล้วท่านจะไม่พลาดเหล่าคอนเทนต์ใหม่ๆที่ทาง จิปาถะ และ อรรถรส จัดมาให้แบบ Exclusive เจาะลึกถึงวงการบันเทิงที่มากกว่าใคร หากคุณรักภาพยนตร์ รักซีรีส์ อนิเมะ แอนิเมชัน และเกม ที่เดียวที่ จิปาถะ และ อรรถรสจะฟังเพลงหรือดูหนัง ซีรีส์ใหม่สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID โหลดฟรี !