รีวิวหนัง "Bagman ผีกินเด็ก" ปมหลอนที่อยากให้กระโจนกินหัวสักทีเถอะ..จะได้จบ ๆ

คอนเทนท์หนังสยองขวัญก็ยังเป็นสิ่งที่ผู้สร้างพยายามอย่างยิ่งยวดในการคลอดและแตกประเด็นต่าง ๆ เพื่อหวังจะแปลกใหม่ พร้อมกับสร้างความบันเทิงชวนสยองตอบโจทย์ผู้ชม ท่ามกลางการแข่งขันของหนังประเภทนี้ที่แทบจะล้นตลาด หนึ่งเรื่องที่ลงสนามมาในปีนี้ก็คือ "Bagman ผีกินเด็ก" ที่เป็นการหยิบเอาตำนานปรำปราสุดหลอนที่เล่าขานกันมา จากทั่วทิศทั่วแดนของโลกที่เป็นผีร้ายคนละแบบเดียวกัน

Bagman ผีกินเด็ก เล่าเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งที่พบว่าพวกเขาต้องติดอยู่กับฝันร้ายที่เล่าขานกันมาตั้งแต่เนิ่นนานตั้งแต่อดีตกาล กับการถูกติดตามโดยบางสิ่งที่ชั่วร้าย ปีศาจที่มักจะคืบคลานเข้ามาลักขโมยลูกหลานผู้ไร้เดียงสาและจับยัดลงกระเป๋าของมัน แพทริค ก็คือหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์สุดเขย่าขวัญเมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็ก มันได้ทิ้งเอาไว้ซึ่งบาดแผลในใจของเขามาชั่วชีวิต

แม้ว่าบัดนี้เขาจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่และเป็นพ่อคนอย่างเต็มตัว หลังจากที่ครองชีวิตคู่กับภรรยา คารินา และมีลูกชายตัวน้อยด้วยกัน ที่ชื่อว่า เจค แต่เขาก็เริ่มค้นพบว่าฝันร้ายในวัยเด็กของตัวเองกำลังจะกลับมาตามหลอกหลอนและเยือนในช่วงชีวิตนี้ของเขาอีกครั้ง ซึ่งเขาจะต้องหาวิธีป้องกันจากภัยคุกคามที่ไม่อาจคาดเดาใด ๆ ได้ เพราะว่าย่องมาเงียบ ๆ แค่เพียงเสี่ยววินาทีที่เผลอไผลไปเท่านั้น

นี่คือผลงานหนังเรื่องใหม่รอบเกือบสิบปีของผู้กำกับชาวอังกฤษ "โคล์ม แม็คคาร์ธี" จากหนังเด็กซอมบี้ The Girl with All the Gifts เมื่อปี 2016 ที่ช่วงหลัง ๆ เบนเข็นไปรับงานซีรีส์เป็นส่วนใหญ่ โดยการกลับมาเขามาในหนังสยองขวัญแบบเต็มตัว ที่ทีมนักแสดงและทีมงานเป็นบริติชแทบจะทั่งหมด เพียงแต่ว่าแบล็กกราวด์ของเรื่องดันเป็นสถานการณ์เกิดขึ้นทางฝั่งอเมริกาเสียอย่างนั้น

โคล์ม แม็คคาร์ธี กำกับหนังจากบทของ "จอห์น ฮูลม์" ที่ถือว่างัดเอาเรื่องราวจากวัยเด็กของเขามาพัฒนาสร้างให้เป็นรูปเป็นร่างและก่อตัวเป็นความสยองขวัญที่เริ่มแตะต้องได้ แต่ทว่าน่าเสียดายที่ Bagman กลายเป็นหนังที่มีจุดด้อยอยู่เต็มไปหมดในส่วนของบทหนัง โดยเฉพาะการเซ็ตติ้งเรื่องราวต่าง ๆ แทบไร้น้ำหนักและหาความสมเหตุสมผลใด ๆ ไม่เลยสักนิดเดียว ส่งผลทำให้ทิศทางการเล่าเรื่องค่อนข้างจูนไม่ติดเสียที

แม้ว่างานสร้างและโปรดักชันต่าง ๆ ในวิสัยทัศน์ของโคล์มจะยังน่าพอใจดีอยู่ การเซ็ตฉากและหยอดใส่จังหวะสยองจะค่อนข้างจงใจและแข็งทื่อตามเจตนามากไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นหนังสยองขวัญที่ค่อนข้างไปได้ถึงในแง่การบรรยายถึงแวดล้อมความหลอน แต่กระนั้นสิ่งต่าง ๆ ก็เป็นไปตามงบประมาณของหนัง จึงทำให้ความทำถึงแต่ก็ยังไม่สามารถปล่อยออกมาได้สุดที่สุดทาง พลอยทำให้ขัดใจไปนิด ๆ หน่อย ๆ

ตามที่เกริ่นไปแล้วว่า ทิศทางการเล่าเรื่องใน Bagman ค่อนข้างจืดชืดไปสักหน่อย ถึงว่าหนังจะไม่ได้ยาวอะไร แต่เพราะความที่จูนไม่ติดของตัวหนังกลับทำให้มันดูเยิ่นเย้อ ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เลย ถึงมีสตอรี่แต่กลับสาธยายออกมายังไม่น่าสนใจนัก ทุก ๆ องค์ประกอบเต็มไปด้วยความซ้ำซากที่้เคยเห็นมาแล้วในผลงานแนวนี้เรื่องอื่น ๆ ขณะที่จังหวะความหลอนก็มาแบบยั้ง ๆ ราวกับว่าได้เห็นเกือบจะทั้งหมดในคลิปตัวอย่างไปแล้ว

ขณะที่พาร์ทการแสดงก็ต้องยอมรับว่าทีมนักแสดงทุ่มเทกันสุด ๆ โดยเฉพาะ "แซม คลาฟลิน" พ่อพระเอกหนุ่มที่เคยฮอตสุด ๆ ในยุค 2010s แต่เวลาผ่านไป ความโด่งดังก็เจือจางไปเป็นธรรมดา ฝีมือการแสดงของเขาก็ยังคงดีตามมาตรฐาน เขาสามารถแบกหนังเรื่องนี้เอาไว้ด้วยดี ถึงแม้ว่าบทหนังและมิติในตัวละครของเขาแทบจะสปาร์คขึ้นไม่ติดเลยก็ตาม แต่เสน่ห์ของเขาก็ช่วยเป็นนายแบกแบบสุด ๆ

ดังนั้นในภาพรวมแล้ว Bagman ผีกินเด็ก น่าจะเป็นหนังสยองขวัญที่ให้ผลลัพธ์ที่ค่อนข้างน่าผิดหวังไปสักหน่อย ถึงจะไม่ได้มีความคาดหวังใด ๆ กับหนังเรื่องนี้ก่อนที่จะเข้าไปดู แต่ยังได้รับควาผิดหวังออกมาด้วยเป็นของแถม เพราะองค์ประกอบต่าง ๆ ที่ยังผิดที่ผิดทางและความเบาโหวงของบทหนังและสตอรี่ที่ยังเชื่อไปลง กลายเป็นเหมือนแกงจับฉ่ายหม้อกำลังพอดี ที่ไม่ได้อร่อยที่สุด แต่ก็พอทานได้ พอให้อิ่มไปได้มื้อหนึ่งเท่านั้น และถ้ามีตัวเลือกเมนูอื่นก็ขอเลือกอย่างอื่นก่อนก็แล้วกัน