ครั้งแรกที่เห็นนิยายเล่มนี้ผมตัดสินใจซื้อโดยไม่ต้องลังเลด้วยเหตุผลสามประการ อย่างแรกคือชื่อของนักเขียนอาคากาวะ จิโร่ เจ้าของผลงานมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์ แมวสามสียอดนักสืบที่โด่งดังรู้จักกันทั่ว ถึงผมจะไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ซื้อผลงานจิโร่ทุกเล่ม แต่นิยายชุดมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์ ผมก็ตามอ่านอยู่ตลอด เหตุผลข้อสองคือ ชื่อรักลวงตาย เอาเท่าที่ผมเคยเห็นผ่านตา มีนิยายใช้ชื่อนี้อยู่ประมาณสี่เล่ม น่าแปลกไม่น้อยที่คำสามคำนี้ถูกร้อยเรียงมาใช้ซ้ำกันอยู่เรื่อยๆ มันจึงสะดุดความคิดจนชวนให้สนใจ ประการสุดท้ายคือภาพหน้าปกที่ดึงดูด รวมถึงคำโปรยปกหลังที่บอกถึงเนื้อเรื่องสุดลึกลับน่าติดตาม ทำให้ผมตัดสินใจซื้อนิยายเล่มนี้รักลวงตายของอาคากาวะ จิโร่ เล่าถึงอุสึมิ นามิ สาวออฟฟิศที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน วันหนึ่งพ่อของเธอตายอย่างกะทันหัน จึงเหลือเธอเพียงลำพัง ทว่าไม่นานก็มีหญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนกับเธอทุกอย่างปรากฏตัวขึ้น แม้นามิจะแปลกใจแต่ก็ไม่ตกตะลึงเพราะรู้อยู่แล้วว่าคนๆ นั้นคือโซเอดะ มิยูคิ พี่สาวฝาแฝดของตนที่อยู่กับแม่ซึ่งหย่าร้างกับพ่อไปตั้งแต่สมัยเธอยังเด็ก มิยูคิได้ข่าวเรื่องพ่อตายจึงชวนให้นามิย้ายมาอยู่ด้วยกันกับแม่ที่มีฐานะร่ำรวยเป็นถึงประธานบริษัท นามิตอบตกลง ชีวิตหลังจากนั้นของเธอก็พลิกผัน จากที่เคยมีสภาพการเงินจำกัดกลายเป็นสามารถใช้จ่ายได้โดยไม่ต้องลังเล ทว่าหลังจากนั้นไม่นานนามิไปเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่มีคนตายซึ่งเกี่ยวพันกับชีวิตในอดีตของตน ทำให้เธอต้องค้นหาว่าความจริงของปริศนาว่าใครอยู่เบื้องหลังต้นเหตุทั้งหมดในปกหลังชูเรื่องนามิต้องเป็นตัวแทนของพี่สาวในการไปเที่ยวกับผู้ชาย ทั้งการกินข้าว ดูหนัง เข้าโรงแรม กระทั่งฆาตกรรม พร้อมทั้งยังบอกอีกว่าคนที่ตายเป็นผู้ชายที่อยู่รอบๆ ตัวพี่สาว ซึ่งเนื้อหาด้านในไม่ตรงกับที่กล่าวไว้ซะทีเดียว ถึงมิยูคิจะมีนิสัยรักสนุก ใช้ชีวิตเละเทะ แต่นามิไม่ได้ปลอมตัวเองให้เหมือนพี่สาวขนาดไปนอนกับผู้ชายของพี่และก็ไม่ได้ทำการฆาตกรรมใคร ซ้ำคนที่ตายก็ไม่เชิงว่าจะเป็นผู้ชายของพี่สาวทั้งหมด เพราะนอกจากรายแรก คนอื่นๆ ที่ตายกลับเป็นคนรู้จักของตัวนามิเองเสียมากกว่า สิ่งที่บอกไว้ในปกหลังค่อนข้างทำให้คนอ่านสับสนมากทีเดียวและนั่นไม่ใช่ปัญหาเดียวที่มีของหนังสือเล่มนี้รักลวงตายของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊ค มีเนื้อหาจำนวน 221 หน้า การแปลไม่ค่อยติดขัด ถึงจะมีสะดุดนิดๆ ในบทพูดที่ไม่ค่อยระบุว่าใครเป็นคนกล่าวประโยคนั้นๆ จนทำให้คนอ่านต้องเดาเอาเองเป็นระยะ ซึ่งจุดนี้อาจเป็นที่ต้นฉบับเขียนไว้เช่นนั้น แต่ในส่วนที่ทำให้อ่านลำบากและไม่ลื่นไหลมากกว่าคือการจัดบรรทัด บางจุดรวบเอาสองบทสนทนาของคนสองคนไว้ในย่อหน้าเดียวจนทำให้ต้องอ่านย้ำหลายครั้งเพื่อแยกแยะว่าอะไรเป็นอะไรในส่วนเนื้อหาตามความเห็นส่วนตัวเรื่องนี้อ่านได้เพลินๆ แต่ไม่ค่อยถูกจริตผมเสียเท่าไหร่ เพราะทุกสิ่งในเรื่องดูง่ายดายไปเสียทุกอย่าง ง่ายยังไง ผมจะยกสองตัวละครให้เข้าใจเป็นตัวอย่าง อย่างที่เกริ่นไว้ข้างต้นว่ามิยูคิมีนิสัยรักสนุก ใช้ชีวิตเละเทะ เธอนอนกับใครไปทั่วแต่ปัญหาเล่านั้นกลับถูกโยนมาให้นามิที่เป็นน้องสาว ซึ่งตัวน้องสาวที่ได้รับความเดือดร้อนกลับไม่เคยโกรธพี่สาวหรือว่ากล่าวอีกฝ่ายอย่างจริงจังเลยสักครั้ง กระทั่งจะไต่ถามเอาความจริงทั้งที่มีคนฆ่าตัวตาย นามิก็ไม่เคยทำ กลับเลือกที่จะแก้ปัญหาโดยการไปสืบหาเอาความเอง แล้วตัวพี่สาวก็ไม่ได้มีสำนึกเสียใจอะไรที่จะแก้ไขนิสัยตนเหมือนเป็นตัวละครที่มีบทบาทเพียงแค่สร้างปัญหาขึ้นมาให้แก้เท่านั้นไร้การพัฒนาทางความคิดอย่างสิ้นเชิง อย่างที่สองคือการจัดการปัญหาและสืบค้นความจริงของนามิ ทั้งที่ต้นเรื่องนามิดูเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่พอเกิดเรื่องราวจนมีเหตุคนตาย กลับกลายเป็นว่าเรื่องส่งให้นามิสามารถแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ดีเยี่ยม ไหวพริบและความเฉลียวของเธอเข้าขั้นถึงขนาดเบนความสนใจตำรวจที่ทำงานสืบสวนเป็นอาชีพได้อย่างง่ายดาย ซ้ำการสืบค้นหาความจริงก็ดูจะเข้าที่เข้าทางทันทีโดยไม่ลำบากอะไรเลยสักนิดถ้าหากตั้งคำถามว่าพอวิธีดำเนินเรื่องเป็นแบบนี้ รักลวงตายเป็นนิยายที่อ่านไม่สนุกอย่างนั้นหรือ คำตอบของผมก็คือเปล่า อย่างที่บอกไปในย่อหน้าก่อนว่านิยายอ่านได้เพลินๆ และถึงทุกอย่างในเรื่องจะดูง่ายดายทำให้เนื้อหาดูเบาจนไม่มีจุดลุ้นระทึก แต่ปริศนาของเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็สามารถทำให้อยากอ่านจนจบว่าความจริงของมันคืออะไรได้อย่างน่าติดตาม