Series Review Light of My Lion (2024) บ้านสิงโตน้อย หยิบเรื่องหม่นมืดดำดิ่งมาเล่าได้อบอุ่นตื้นตันสวยงามสดใสเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจในการก้าวพ้นวัยและเติบโตในฐานะครอบครัว รับชมหนังซีรีส์ระดับพรีเมียม กดสมัคร TrueID+ ดูได้ทุกที่ 24ชม. คลิก!! มีหลายท่านสงสัยที่ส่งคำถามมาทางหลังไมค์ในเพจดูไปบ่นไปว่าช่วงหลังผู้เขียนดูซีรีส์ญี่ปุ่นมากขึ้นหรือไม่เพราะเห็นมีงานเขียนถึงซีรีส์ญี่ปุ่นบ่อยขึ้นคงต้องยอมรับว่าใช่แต่ซีรีส์เกาหลีก็ดูอยู่เป็นปกติ เพียงแต่การที่มีงานเขียนถึงซีรีส์ญี่ปุ่นบ่อยขึ้นเพราะจำนวนตอนของซีรีส์ญี่ปุ่นน้อยกว่าบางเรื่องถ้ามารวดเดียวก็จะดูจบเร็วต่อให้ไม่ค่อยมีเวลาก็ตาม ทว่าในระยะหลังซีรีส์ญี่ปุ่นเริ่มมีการออกอากาศสดไล่หลังกับทางบ้านเขาเข้ามาซึ่งจุดด้อยของซีรีส์ญี่ปุ่นที่จำนวนตอนน้อยกว่าเกาหลีคือการที่ออกอากาศเพียงสัปดาห์ละหนึ่งตอนต่างจากเกาหลีที่มีให้ชมสัปดาห์ละสองตอน นั่นหมายความว่าถ้าเป็นซีรีส์ที่มีการเดินเรื่องยาวๆประเด็นต้องติดตามระยะยาวอาการอยากดูก็จะรุนแรงกว่าซีรีส์ญี่ปุ่นมี่มีการเล่าเรื่องแบบมังงะคือเล่าจบในตอนเป็นภารกิจไป ทำให้เรื่องที่ท่านผู้อ่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ที่กำลังจบไปที่ผู้เขียนตั้งใจไว้ว่าจะดูรวดเดียวกับงานที่น่าจะน่ารักใสๆโลกสวย แต่เมื่อลองดูแล้วกลายเป็นหลวมตัวเพราะในความน่ารักโลกสวยมีอะไรมากกว่านั้นส่วนจะเป็นอะไรนั้นมาว่ากันตามนี้ สองพี่น้องโคโมริคือฮิโรโตะ (ยูยะ อากิระ) กับมิชิโตะ (เรียวตะ บันโดะ) อยู่กันอย่างสงบเป็นปกติแม้ว่าจะไม่ปกติเพราะมิชิโตะหรือมิคุงเป็นผู้บกพร่องทางพัฒนาการและต้องสูญเสียพ่อกับแม่ แต่สองพี่น้องก็ปรับตัวอยู่ด้วยกันมาได้ดีมีความสุขตามประสาแม้ว่าบางครั้งมิคุงก็รับมือยากเพราะความบกพร่องของเขาโดยฮิโรโตะทำงานที่ศาลาว่าการเมืองและมิคุงมีอัจฉริยภาพทางศิลปะและทำงานกับแกลลอรี่งานศิลป์ภาพวาด แต่แล้ววันที่ปกติวันหนึ่งซึ่งไม่ควรจะมีอะไรฮิโรโตะกับมิคุงกลับบ้านตามปกติแต่ที่ไม่ปกติคือมีเด็กน้อยคนหนึ่งพร้อมกระเป๋าเป้หนึ่งใบและตุ๊กตาสิงโตมาโผล่ที่ไต้ถุนบ้าน เมื่อถามดูก็รู้ว่าเขาเรียกตัวเองว่าไลอ้อน (ทาสุกุ ซาโตะ) ที่ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน แล้วเมื่อฮิโรโตะจะไปแจ้งตำรวจก็มีบางอย่างมาสะกิดใจเขาไม่ให้ทำอย่างนั้นแม้ว่าการที่เขาต้องรับมือกับเด็กไร้เดียงสาเพิ่มมาอีกหนึ่งคนจะลำบากขึ้นเพราะลำพังมิคุงก็หนักพอแล้ว ทว่าการเข้ามาในบ้านของไลอ้อนกลับสามารถทำให้หลายอย่างเริ่มเปลี่ยนไปทั้งตัวฮิโรโตะเองและมิคุง เรียบง่ายสามัญตามสไตล์กับเรื่องง่ายๆที่คนมักมองข้ามด้วยความใส่ใจทุกรายละเอียดเชิงลึก บางครั้งเรื่องง่ายๆเรื่องเล็กน้อยที่เหมือนจะไม่สำคัญหรือไม่ต้องใส่ใจแต่แท้จริงแล้วอาจเป็นเรื่องสำคัญโดยเฉพาะการมองคนรอบข้างในมุมมองของตนเองหาใช่ในมุมของคนคนนั้น ทำให้ในบางคราวกลายเป็นการละเลยส่วนสำคัญบางอย่างไปเพราะคิดว่าเรื่องเล็กน้อยและอาจทำให้เรื่องราวบานปลาย ซึ่งด้วยบทของเรื่องนี้ที่หยิบเอาเรื่องง่ายๆประมาณนี้ที่สามารถเกิดขึ้นและซ่อนลึกอยู่ในชีวิตที่ปกติราบเรียบปานน้ำนิ่งในบึง แต่สิ่งที่อยู่ข้างไต้ความนิ่งนั้นอาจมีคลื่นที่รุนแรงซ่อนอยู่ซึ่งรายละเอียดปลีกย่อยถูกหยิบมาเล่าได้อย่างมีรายละเอียดและลึกสัมผัสได้ด้วยหัวใจ ด้วยการที่มีหินก้อนใหญ่ในนามสิงโตน้อยมาสร้างแรงกระเพื่อมให้น้ำที่นิ่งสงบของบ้านได้รับรู้ว่าความจริงมีอะไรมากมายที่เหมือนจะปกติแต่ไม่ปกติ นั่นคือสามารถกระตุกความคิดของคนดูได้ตลอดเวลาในแต่ละความรู้สึกนึกคิดที่จะมาในทุกตอนตอนละหลายเรื่องราวผ่านชีวิตที่ผิดปกติแต่เข้ารูปเข้ารอยกว่าชีวิตเดิมๆ เริ่มต้นด้วยความน่ารักสดใสปนสงสัยเต็มไปด้วยปริศนาให้ติดตามบนความดิ่งลึกทางอารมณ์แต่สวยงามเหลือเชื่อ ชัดเจนในจุดประสงค์ตั้งแต่แรกที่จะมาเล่นงานหัวใจของคนดูด้วยอารมณ์และความรู้สึกเพราะเรื่องของสองพี่น้องที่ชีวิตปกติแต่ดูก็รู้ว่ามีอะไรซ่อนในความปกติ เรื่องของพี่ที่ต้องดูแลน้องชายที่มีอาการออทิสติกสเปกตรัมโดยต้องละทิ้งความฝันแน่นอนมันชัดว่าจะมาจับใจด้วยความเป็นดราม่าครอบครัว จนเมื่อการมาเขย่าโลกของสองพี่น้องโดยหนูน้อยปริศนาความน่ารักสดใสก็เข้ามาพร้อมกับความสงสัยในเบื้องหลังของสิงโตน้อย ภาพนั้นจึงชัดขึ้นมาในการสร้างมิติเชิงลึกของคำว่าครอบครัวที่ค่อยๆก่อตัวเพราะครอบครัวควรเป็นสถานที่ที่อบอุ่นปลอดภัย แต่แล้วก็พาไปหาความดิ่งลึกทางอารมณ์เมื่อแท้จริงแล้วสำหรับบางคนครอบครัวอาจไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยอย่างเห็นภาพเพราะถูกเปรียบเทียบกันตรงๆ เรื่องจึงเดินหน้าด้วยความสงสัยทำให้ต้องติดตามในขณะที่ความน่ารักสดใสนั้นกลับเล่าบนพื้นฐานความมืดดำทว่ามันกลับออกมาสวยงามอย่างเหลือเชื่อ บางครั้งครอบครัวก็อยู่ที่หัวใจที่มีครอบครัวอยู่ข้างในเพราะทุกคนสามารถเติบโตได้ในทางของตนเอง ครอบครัวอาจมองได้ว่าเป็นนามธรรมแต่ถ้ามองให้ลึกจริงๆก็เห็นเป็นรูปธรรมได้และสิ่งที่ง่ายที่สุดในการทำให้ครอบครัวเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยมอบความอบอุ่นให้ทุกคนคือความเข้าใจ ชีวิตของฮิโรโตะที่ต้องดูแลมิคุงอาจดูเป็นปกติมีกิจวัตรที่เรียบง่ายแต่แท้จริงแล้วใครที่ดูแลอีกฝ่ายกันแน่และมีอะไรที่ต้องเก็บไว้ในใจให้หนักอึ้งคนเดียว จนเมื่อการมาของไลอ้อนสิ่งที่เคยปกติก็ไม่ปกติเมื่อเห็นว่าครอบครัวเดิมของไลอ้อนไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยสำหรับเขาความเป็นครอบครัวใหม่ที่ปลอดภัยและมีความรักมอบให้ก็เริ่มขึ้น แต่เมื่อครอบครัวใหม่ลงตัวทุกคนสามารถอยู่ได้บางครั้งก็ต้องย้อนกลับมามองตัวเองและเมื่อเข้าใจในตัวมิคุงความคิดของฮิโรโตะจึงชัดว่าแท้จริงแล้วตัวเองอาจเป็นคนที่รั้งอัจฉริยภาพของน้องชายทั้งที่คิดเสมอมาว่าตัวเองเสียสละทุกอย่างเพื่อมามีชีวิตแบบนี้ สุดท้ายทุกคนก็ต้อวงก้าวพ้นวัยเพื่อเติบโตต่อไปเมื่อครอบครัวใหม่ลงตัวคำว่าครอบครัวอาจไม่ใช่การอยู่ด้วยกันแต่กลายเป็นอยู่ในใจเพื่อใช้ชีวิตของใครของมันแต่เมื่อมีครอบครัวอยู่ในใจสักวันก็จะได้นั่งกินข้าวร่วมกันอีกครั้ง ด้วยพลังการแสดงของนักแสดงหลักสามคนใน "บ้านสิงโตน้อย" ที่มอบทุกอย่างให้คนดูรับรู้ทุกพัฒนาการ เพราะเรื่องนี้มีความโดดเด่นที่พัฒนาการของตัวเรื่องที่เหมือนเป็นแรงกระเพื่อมบนผิวน้ำที่นิ่งสงบสิ่งที่เห็นชัดเจนคือพัฒนาการของตัวเรื่องเดินไปพร้อมกับพัฒนาการของตัวละคร แน่นอนเมื่อเวลาของสถานการณ์ไม่ได้ยาวนานมากมายพัฒนาการทางกายภาพจึงไม่ต้องมีแต่สิ่งที่ทำได้เยี่ยมคือพัฒนการทางหัวใจความคิดและทัศนคติ ที่ชัดมากคือคือการที่ตัวละครฮิโรโตะของยูยะ อากิระที่เติบโตทางความคิดผ่านการได้ดูแลน้องชายและเด็กน้อยอีกหนึ่งคน ส่วนบทมิคุงของเรียวตะ บันโดะนั้นมีอะไรให้เล่นมากกว่าเพราะเป็นตัวละครที่บกพร่องทางพัฒนาการซึ่งเรียวตะ บันโดะอาจเริ่มต้นอย่างขัดเขินแต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ทำให้เชื่อหมดใจในความเป็นมิคุง และสิ่งนั้นก็มาพร้อมกับพัฒนาการทางทัศนคติของมิคุงที่สุดท้ายเขาก็เติบโตและเข้าใจโลกในแบบของเขา ส่วนที่ต้องไม่ลืมคือตัวแปรที่สำคัญในเรื่องคือบทไลอ้อนของหนูน้อยทาสุกุ ซาโตะที่คนดูจะต้องรัก เป็นงานโลกสวยสไตล์ญี่ปุ่นที่จะเก่งในการเล่าเรื่องโทนนี้แต่นี่แหละคือสิ่งที่คนดูต้องการในการสะท้อนมุมมองชีวิตและความคิด ถ้าจะหาความเยี่ยมแบบนี้อาจหาได้จากซีรีส์ญี่ปุ่นเท่านั้นที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงที่เรียกว่าสไตล์ ด้วยการเล่าเรื่องที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความละเมียดบนเรื่องพื้นฐานในชีวิตทำให้หัวใจสัมผัสได้ตั้งแต่ต้น ทั้งยังเต็มไปด้วยชั้นเชิงชวนติดตามที่มักเห็นในมังงะที่ค่อยๆเผยทีละน้อยเก็บความลับไว้ให้น่าค้นหา แน่นอนงานญี่ปุ่นจะมีความโลกสวยมองโลกในแง่ดีเสมอโดยเฉพาะงานแนวนี้ที่เป็นดราม่าครอบครัวทำให้ในเรื่องที่เอามาเล่าคือเรื่องความรุนแรงในครอบครัวที่ความจริงเป็นเรื่องที่หนักและพาอารมณ์ดำดิ่ง แต่เรื่องนี้ทำไดเยี่ยมในการเอามาเล่าด้วยความโลกสวยในแบบญี่ปุ่นทำให้เรื่องออกมาน่ารักสดใสแต่ไม่ทิ้งความน่าสงสัยในปริศนาที่ต้องตามติด ทำให้กลายเป็นงานดราม่าครอบครัวชั้นเยี่ยมที่ครบรสมาหมดทุกอารมณ์ทั้งเศร้าอบอุ่นตื้นตันและมอบแรงบันดาลใจด้วยมุมมองชีวิตและความคิดที่จะเติบโตขึ้นอีกขั้นสำหรับบางคน เพราะในทุกตอนจนกระทั่งท้ายสุดมันคือการที่มีรอยยิ้มหลังคราบน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มตื้นตันจนไม่อยากให้จบอยากตามดูชีวิตของสมาชิกในฝูงสิงโตต่อไปอีกเรื่อยๆ ขอบคุณภาพประกอบ ภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 จาก X 10月金曜ドラマ『ライオンの隠れ家』【公式】 ภาพที่ 2,3 / ภาพที่ 8 จาก Instagram netflixjp เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !