รีวิวหนัง “Blink Twice ซิกอันตราย” เชิญกระทำการบดขยี้อำนาจปิตาฯ ให้แหลกคึ!

นี่อาจจะเป็นหนังระทึกขวัญสไตล์ติดเกาะที่กระแสอาจจะเงียบ ๆ เบา ๆ ไปสักหน่อย เพราะก็อย่างว่าพล็อตหนังที่พยายามสื่อสารออกมานั้น ก็ไม่ค่อยจะดึงดูดใจอะไรได้สักเท่าไหร่ มันก็คงจะวนอยู่กับเดิม ๆ ติดเกาะหนีตาย แต่อย่าเพิ่งประเมินค่ำต่ำเกินไป ถ้าหากว่าคุณยังไม่ได้มาสัมผัสมันจริง ๆ ใน “Blink Twice ซิกอันตราย” ที่กลายเป็นว่านี่คือหนังที่มากับพล็อตซ้ำ ๆ ที่สามารถพลิกผันสถานการณ์ที่เดิม ๆ เชย ๆ ออกมาให้ดูไม่ธรรมดาอย่างแยบยลเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว โดยเฉพาะการบ้องหูใส่บุรุษเพศไปสักฟาดสองฟาด

Blink Twice ว่าด้วยเรื่องราวของ สเลเตอร์ คิง อภิมหึมามหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจไฮเทคระดับโลกได้บังเอิญพบกับ ฟรีด้า สาวเสิร์ฟในงานเลี้ยงกาล่ามูลนิธิของเขา เขาจึงได้ชวนให้เธอกับเพื่อนไปพักร้อนที่เกาะส่วนตัวที่เขาซื้อครอบครองเอาไว้เอง ทุกคนจะถูกเก็บโทรศัพท์ แล้วก็ดื่มด่ำปล่อยใจไปกับอิสระที่อยากจะเมามายแบบไม่รู้จักวันเวลา กระทั่งเธอเริ่มสังเกตถึงอะไรบางอย่างแปลก ๆ บนเกาะ ปาร์ตี้สังสรรค์ที่ไม่เคยและไม่มีวันจบสิ้น มันมีอะไรที่แอบซ่อนเอาไว้อยู่กันแน่

เอาจริง ๆ เลยนะ ถ้าลองมองดูแบบกว้าง ๆ Blink Twice ก็คือหนังที่แทบจะไม่มีอะไรที่แปลกใหม่อะไร มากับสูตรเดิม ๆ ที่ในช่วง 4-5 ปีมานี้เห็นสร้างกันออกมาประปราย แต่ทว่าหนังเรื่องนี้สามารถยกระดับสิ่งที่ไม่ค่อยใหม่ด้วยองค์ประกอบอื่นได้อย่างน่าสนใจ ถึงพล็อตจะไม่ได้ทำให้ประหลาดใจสักเท่าไหร่ แต่ต้องยอมรับเลยว่าจังหวะการเล่าเรื่องและงานดีไซน์องค์ประกอบต่าง ๆ ที่หล่อรวมเป็นหนังเรื่องนี้ ทำออกมาได้รสสัมผัสเหมือนสานความสดชื่นให้กับคนดูกันถ้วนหน้า

เพราะนี่คือผลงานการสร้างหนังเดบิวต์เรื่องแรกของนักแสดงสาว “โซอี้ คราวิตซ์” ที่เธอเทพลังให้กับหนังเรื่องแรกในฐานะคนเบื้องหลังของเธอ ทั้งกำกับ ทั้งเขียนบท และอำนวยการสร้างหนังเอง ต้องยอมรับเลยว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีของเธอไม่น้อยในฐานะนักสร้างหนัง เพราะเป็นการออกสตาร์ทที่เต็มไปด้วยสไตล์ โดยใช้วิสัยทัศน์อันเฉียบคมของเธอมาใส่เอาไว้ในเรื่องนี้ได้อย่างจัดจ้านและเต็มไปด้วยกิมมิกที่ชวนน่าพิศวง กับลูกเล่นที่เหมือนจะธรรมดา และยกระดับให้ดูไม่ธรรมดาได้ยิ่งขึ้น

ว่าด้วยพล็อตเรื่องกันก่อน Blink Twice ก็ดูทรงมาตามฉบับหนังคนกลุ่มหนึ่ง ถูกปล่อยอยู่บนเกาะ มันต้องมีสถานการณ์อะไรบางอย่างที่ต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ คือฟังพล็อตเท่านี้ก็น่าจะมองเห็นภาพลาง ๆ ได้บ้างแล้วว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ว่า...แม่สาวโซอี้สามารถปรุงแต่งพล็อตทื่อ ๆ เหล่านี้ออกมาได้มีรสชาติที่น่าสนใจยิ่งขึ้น เป็นการแหย่นิ้วเอาไว้ในต่อมความกลัว ความสยองขวัญ และความซับซ้อนเชิงจิตวิทยาที่ไม่ได้ยุ่งยากจนเกินไปอะไรขนาดนั้น มันถูกเรียงลำดับเล่าแบบไม่ได้ยากเย็นอะไร ตั้งแต่ 1 ถึง 10 ออกมาได้ครบทุกรส สะใจทุกเม็ด

และเมื่อประเด็นอำนาจปิตุลาธิปไตยมาอยู่ในมือนักสร้างหนังผู้หญิง คุณอาจจะคิดเดาไปแล้วว่า ต้องเป็นหนังด่าผู้ชายแน่ ๆ อันที่จริงแล้วก็ไม่เชิง แต่มันเป็นการแดกดันแบบเจ็บแสบไม่น้อย ผ่านการกระทำที่ไม่ได้เป็นการตีแสกหน้าผู้ชายแบบโต้ง ๆ อย่างน้อยประเด็นของหนังก็ค่อนข้างแข็งแรง และสมเหตุสมผลกับการบดขยี้อำนาจความเป็นใหญ่ของผู้ชาย ทั้งแนวคิดและการกระทำที่ชวนขยะแขยง นับว่าเป็นเหตุผลที่สมควรแล้วที่ควรได้รับผลลัพธ์ออกมาเช่นนี้ และตอนจบก็มอบคำตอบที่คนดูต้องเผลอแสยะยิ้มออกมาจากโรงกันเป็นแถว

อย่างไรก็ตาม Blink Twice ก็เหมือนจะยังไปไม่สุดทางอยู่ดี น่าเสียดายที่หนังก็มีพื้นที่มากมายที่น่าจะขยี้ให้แหลกได้มากกว่านี้ เพราะทุก ๆ อย่างดันมากองรวมกันเอาไว้เพียงแค่ 20 นาทีสุดท้ายของหนัง ที่ก็น่าจะเป็นส่วนที่ดีที่สุดของหนังแล้ว แต่หนังก็หมดเวลาไปการปูทางเรื่องเป็นชั่วโมง แบบที่เรื่อยเปื่อยไปกับการปาร์ตี้สุดเหวี่ยง ที่หวังจะให้แค่คนดูรู้จักแต่ละคาแรกเตอร์ตัวละครให้มากขึ้น เพราะสุดท้ายก็แทบไม่มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่อยู่ดี

สิ่งที่มองข้ามไปไม่ได้เลยก็คือ โปรดักชันดีไซน์และงานออกแบบงานสร้างหนังเรื่องนี้ เป็นการเซ็ตติ้งฉากที่ทำออกมาได้ถึง แม้ว่ามันจะใช้วน ๆ กันอยู่แทบจะโลเคชันเดียวตลอดทั้งเรื่อง แต่งานแสงงานสีต่าง ๆ ที่ใส่เข้ามานั้นก็นับบรรจงใส่เข้ามาอย่างมีความหมายและรายละเอียด โดยเฉพาะการเล่าเรื่องผ่านพฤติกรรมตัวละครต่าง ๆ ที่ลงละเอียดถึงหยาดเหงื่อ เป็นจุดเล็กน้อยที่ช่วยบิวท์อารมณ์ของหนังให้เข้ากับสถานการณ์ที่บีบคั่นมากยิ่งขึ้น ๆ ด้วยดี

ในพาร์ทการแสดง “นาโอมิ แอคกี้” สร้างเรื่องอีกแล้ว นางจะกลายเป็นเจ้าแม่หนังสยองติดเทรนด์ในช่วงยุคนี้ไปแล้ว และเธอก็ยังทำได้ดีอยู่ต่อไปในหมวดหนังประเภทนี้ บทบาทเหมือนจะไม่ยาก แต่ก็ถ่ายทอดออกมาไม่ง่ายเช่นกัน แต่นาโอมิก็แบกหนังทั้งเรื่องเอาไว้ใช้ได้ เพราะส่วนหนึ่งก็ได้ “แชนนิง เททัม” มาช่วยพยุงเอาไว้อีกส่วน เพราะนี่คืองานกำกับหนังเรื่องแรกของคู่หมั้นคนปัจจุบันของเขา มีหรือที่จะไม่มาช่วยคนกันเองทำงาน และบทบาทนี้ก็ปลดล็อกทักษะการแสดงของเขาได้อีกครั้ง นับว่าเป็นบทบาทที่เข้าถึงยาก แทบจะไม่สามารถเข้าไปถึงแนวคิดในหัวของคาแรกเตอร์นี้ได้เลย

ดังนั้นโดยภาพรวมแล้ว Blink Twice เป็นการเริ่มต้นที่ค่อนข้างดีในฐานะนักสร้างหนังของ โซอี้ คราวิทซ์ มุมมองการเป็นคนทำหนังของเธอค่อนข้างมีสไตล์ที่น่าค้นหา จังหวะและการหยอดอารมณ์ลงไปในหนังกำลังเหมาะเจาะ ถึงจะยังไม่ใส่งานระดับสมบูรณ์แบบที่สุด แต่ก็เป็นการออกสตาร์ทที่ดี พล็อตหนังอาจจะไม่ได้หวือหวาอะไร แต่อย่างน้อย ๆ ระหว่างการและการร้อยเรียงเรื่องก็ทำให้สิ่งที่ธรรมดาออกมาไม่ธรรมดาได้ดี มาพร้อมกับการแสดงที่ชวนระทึกใจ-เร้าใจได้ดี เป็นไปแบบที่คิด แต่ก็ยังมีเซอร์ไพรส์แบบเกินคาดออกมาให้ชวนตื่นเต้นดีเช่นกัน