รีวิวหนัง “Flight Risk นรกยึดไฟลต์” ลุงเมลกับหนังที่เชยจริง ๆ แต่ว่ามันก็สนุกจริง ๆ

การกลับมาสร้างหนังเรื่องใหม่รอบเกือบทศวรรษของอดีตพระเอกในตำนาน “เมล กิ๊บสัน” ที่คราวนี้ลุงแกอาจจะไม่ได้พร้อมกับหนังฟอร์มยิ่งใหญ่ตระการตาใด ๆ แต่เป็นหนังทริลเลอร์ขนาดกำลังพอดีคำใน “Flight Risk นรกยึดไฟลต์” ที่มาตีโจทย์เพื่อตอบโจทย์ความบันเทิงให้กับแฟนหนังของลุง ที่แม้ว่ามันจะอาจจะคร่ำครึไปหน่อย แต่อรรถรสก็ออกมาได้ไม่น้อยเลย

มาเดลีน เจ้าหน้าที่ตำรวจเอฟบีไอต้องพาผู้ร้ายสำคัญ อย่าง วินสตัน บินข้ามฟ้าผ่านดินแดนรกร้างของรัฐอะแลสกา แต่การเดินทางครั้งนี้ต้องเปลี่ยนมาเป็นการเอาชีวิตรอด เมื่อ แดเรล บูธ นักบินบนเครื่องที่เหมือนจะเป็นคนธรรมดา แต่เขาคือวายร้ายตัวฉกาจมากด้วยทักษะสุดอันตราย ที่ต้องการสังหารพยานเพื่อปิดปาก มหึมาความมันส์บนน่านฟ้ากว่า 10,000 ฟุตจึงได้เปิดฉากขึ้

ก็ถือถ้าคุณเป็นพวกแฟนหนังแอคชันระทึกขวัญเก่า ๆ สักเมื่อช่วงยุค 90s สมัยที่ลุงเมลกำลังเรืองรองเป็นซุปตาร์ตัวท็อปในเวลานั้น เรื่องนี้ก็อาจจะเป็นอีกผลงานที่ทำให้คุณรู้สึกเพลินไปกับด้วยดี เพราะ Flight Risk เหมือนกับ เมล กิ๊บสัน ทำออกมาเพียงสนองตัณหาความโหยหาการทำหนังของเขาเฉย ๆ ที่อาจจะไม่ได้คำนึกถึงกระแสหรือเทรนด์ใด ๆ รวมทั้งทฤษฎีและความสมเหตุสมผลนานาประการ แกตั้งใจหยอดใส่เข้ามาแบบเอาสะใจเพียงเท่านั้น

ดังนั้น Flight Risk จึงกลายเป็นหนังที่หวังว่าคนดูจะถอดสมองทั้งหมดเพื่อเสพอรรถรสไปกับมัน เพราะเมื่อทำเช่นนั้นนี่ก็คือหนังชวนระทึกปลุกความเร้าใจได้เป็นอย่างดี ตลอดระยะเวลา 90 นาทีของหนังเรื่องนี้ เป็นหนังที่สามารถตีโจทย์ในสิ่งที่ผู้ชมอยากจะเห็นได้แตกฉาน ถึงองค์ประกอบต่าง ๆ ของหนังจะแทบกลวงและไม่มีรากฐานที่แข็งแรงมาคอยประคับประคองใด ๆ เอาไว้ได้เลยก็ตาม

วิสัยทัศน์ในการสร้างของลุงเมลก็ยังค่อนข้างเป็นไปตามมาตรฐานของลุงแก แม้ว่าจะมีพื้นที่ที่จำกัดในการเล่าเรื่องด้วยภาพ แต่ลุงก็สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นความระทึกในที่แคบได้อย่างลงตัว ถึงจังหวะของหนังและผนวกเข้ากับบทหนังที่ค่อนข้างจะเชยล้าสมัยไปพอสมควรก็ตาม ราวกับว่าเป็นคอนเทนท์เก่า ๆ ที่นำมาเปิดวนซ้ำให้ดู กลิ่นอายมันก็คือหนังระทึกจากเมื่อสัก 30 ปีก่อน ที่นำมาประยุกต์สร้างใหม่ด้วยเทคโนโลยีในยุคปัจจุบัน

บทหนังของ “จาเรด โรเซนเบิร์ก” แทบจะไม่มีมิติใด ๆ เลย ถึงเขาจะพยายามสร้างความซับซ้อนในโครงสร้างของมันแล้วก็ตาม แต่ทุก ๆ อย่างแทบไร้น้ำหนักและไม่สามารถเติมเต็มในสร้างมิติชั้นต่าง ๆ ให้กับเนื้อหาของหนังได้ นอกจากเหตุการณ์ระทึกที่กองอยู่ตรงหน้าในการที่ต้องรับมือและรับผิดชอบดำเนินไปถึงปลายรันเวย์ที่เป็นปลายทางของเรื่องแบบเฉิ่ม ๆ เชย ๆ แต่ดันเป็นพล็อตที่สนุกตามสูตรอยู่แล้ว

Flight Risk ที่เน้นหลัก ๆ ด้วยการแสดงของ 3 ดารานำ “มาร์ค วาห์ลเบิร์ก” ที่เรียกได้ว่าหวนกลับมารับทบาทวายร้ายตัวแสบในรอบเกือบ 30 ปีของเขาเลย แน่นอนความเป็นมืออาชีพของเขาโดดเด่น แต่หนังกลับยังไม่สามารถใช้งานเขาได้อย่างคุ้มค่าเพียงพอ เพราะผลลัพธ์ที่ออกมานั้น ไม่จำเป็นต้องเรียกพี่มาร์คมาเล่นบทโจรเห่ย ๆ ที่เกือบจะน่ารำคาญเป็นส่วนเกินไปขนาดนี้หรอก หนังเอาพี่แกมาแกงได้ด้วยไร้ชั้นเชิงจริง ๆ

ขณะที่ “มิเชลล์ ด็อกเคอรี” กลายเป็นว่าดารานำหญิงที่แบกหนังเรื่องนี้เอาไว้ทั้งเรื่องด้วยฝีมือของเธอ แต่ทว่าพลังทางการแสดงของเธอยังจัดได้ว่าเปล่งประกายยังไม่พอ มีความเป็นดาราฝั่งซีรีส์อยู่มากไปสักหน่อย ร่วมด้วย “โทเฟอร์ เกรซ” ที่มาสมบทในบทที่ควรจะเป็นตัวละครที่น่ารำคาญใจที่สุด แต่กลับมีอีกตัวละครแย่งชิงไปแทน แต่เมื่อรวม ๆ กันแล้ว นักแสดงทั้งสามก็ทำการแท็กมือกันประคองเครื่องบินน้อยลำนี้ไปได้แบบถูไถผ่านไปได้ด้วยดี

ในภาพรวมแล้วนั้น Flight Risk นรกยึดไฟลต์ ก็จัดได้ว่าเป็นหนังแอคชันทริลเลอร์ที่ทำได้ตรงโจทย์ดี ถึงองค์ประกอบต่าง ๆ จะค่อนข้างตกยุคตกสมัยไปหมดแล้วก็ตาม อารมณ์เหมือนหนังดูหนังเก่า ๆ จากยุค 90s ที่พล็อตและทิศทางเรื่องหลับตายังดูได้เลย ประเด็นหลักและประเด็นรองของหนังทำเหมือนจะแข็งแรง แต่ก็ทิ้งขว้างไปอย่างน่าเสียดาย อีกทั้งการใช้บริการทีมนักแสดงก็ยังไม่ค่อยคุ้มค่ามากนัก ถึงมันจะเป็นหนังที่จัดได้ว่าเชยมาก ๆ เรื่องหนึ่ง แต่ก็สามารถสร้างความบันเทิงและความสนุกให้กับคนดูได้ในระดับที่พอใช้ได้อยู่