(ภาพโดยผู้เขียน)เรต ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำคำเตือน มีฉากเลือดสาดอยู่หลายฉากเรื่องย่อหลังปกThe Nebula Awards Winnerหลังฤดูเก็บเกี่ยว บรรยากาศรื่นเริงแผ่ปกคลุมหมู่บ้านดเวอร์นิกทว่าบางสิ่งที่สิงสถิตใน “พงไพร” กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบ ๆผู้คนถูกลักพาตัวเข้าป่าลึกคนแล้วคนเล่า บางคนรอดกลับมา...แต่ก็ลุกมาเข่นฆ่าเพื่อนบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีเพียง 'จอมเวทมังกร' ที่ถอนคำสาปเหล่านั้นและปกป้องหมู่บ้านได้ แต่ข้อแม้คือ มังกรจะพาเด็กสาวหนึ่งคนไปอยู่ด้วยนานสิบปีแอ็กเนียชกา คือผู้ถูกเลือก โดยไม่รู้ว่ามีพลังบางอย่างซ่อนอยู่ในตัว...พลังที่อาจใช้ต่อกรกับพงไพรได้เธอต้องค้นหา 'หนึ่งมนตรา' ที่สาบสูญในตำราเวทเก่าแก่ พร้อมกับไขปริศนาดำมืดที่ซ่อนเร้นในพงไพรก่อนที่อีกร้อยพันชีวิตจะถูกกลืนกินวิญญาณจนโลกสูญสิ้น(ภาพโดยผู้เขียน) เรื่องนี้เล่าจากมุมมองของนางเอกซึ่งตอนแรกเราค่อนข้างลำใยเธอมาก แม้ช่วงหลังจะลดลงแต่ก็ยังไม่หมดด้วยความที่เธอเป็นดั่งแม่นาง Bale แห่ง Beauty and the Beast ในช่วงแรกตรงเป็นนางขัดดอกและเธอเป็นพวกมองโลกในแง่ดีมาก ช่วงหลังเธอเป็น Maria จาก The sound of music ที่หมุนตัวร้องเพลงกลางทุ่งค่ะ เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เรารู้สึกได้ แต่ก็เพราะนางเป็นแบบนี้ส่วนใหญ่จึงรอด ถ้าเป็นคนอื่นคงปล่อยให้ตรัยห่านไปเลย (ภาพโดยผู้เขียน)จากเรื่องย่อจะเห็นได้ว่า คุณพระเอกก็ทำตัวคล้าย The Beast เขาปกป้องหมู่บ้านที่อยู่ใกล้แนวป่า โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือ ทุก 10 ปีจะมารับหญิงสาวที่อายุครบ 17 ปี ที่เกิดในวันนั้นของเดือนนี้ เขาไม่ได้พาหญิงสาวไปรับประทาน ถึงเวลามีงานฉลองก็ให้กลับมาเยี่ยม ครบ 10 ปีปล่อยกลับบ้าน แต่สาวน้อยที่กลายเป็นสาวใหญ่มักไม่กลับบ้านตัวเอง จะตัดขาดตัวเองไปเมืองหลวงหรืออะไรก็ว่าไป เป็นพระเอกที่ตอนแรกเหมือนจะน่ารำคาญแต่กลับรำคาญนางเอกมากกว่า ซึ่งจุดนี้พอได้ทำความเข้าใจแล้วก็ อืม ๆ เป็นประการฉะนี้นี่เอง พระเอกเป็นจอมเวทฉายามังกรค่ะ จอมเวทจะต่างจากคนธรรมดาตรงมีพลังวิเศษ เป็นพ่อมดหรือแม่มด มีอายุยืนยาวบางคนก็เกินร้อยปี (พระเอกก็ใช่) จอมเวทแต่ละคนที่ขึ้นทะเบียนจะมีฉายาของตัว เขาเป็นพระเอกสายซึน พยายามตัดตัวเองออกจากการเกี่ยวข้องกับคนอื่นเพราะอายุยืน ในช่วงแรกของเรื่องนางเอกจะเล่าว่ามีเพื่อนสนิทในหมู่บ้านเดียวกันที่เกิดวันเดียวเดือนเดียวกัน ซึ่งเป็นแคนดิเดทในการถูกพระเอกคัดตัว เพื่อนสนิทคนนี้เราชอบ character นางนะ ตรงที่ว่าทุกคนเห็นตรงกันว่า นางนี่แหละเป็นคนที่จะถูกเลือกดังนั้นทุกคนเลยใช้ชีวิตสบาย ๆ (นางเอกก็หนึ่งในนั้น) ในขณะที่คุณเพื่อนโตมาด้วยการคิดและฝึกฝนทั้งกายและจิตใจให้เข้มแข็งมาก ในเรื่องย่อหลังปกก็บอกแล้วว่าสุดท้ายหวยออกที่นางเอก จุดนี้สงสารคุณเพื่อนมากค่ะ จะให้เธอทำหน้ายังไงขนาดแม่แท้ ๆ ยังเตรียมใจไว้ว่า หลังจากนี้จะไม่มีเธอเลย นั่นแหละค่ะ เมื่อนางได้เป็น The one นางเอกผู้เคยมีชีวิตลัลล้าลอยชายไปวัน ๆ นั้นก็เลยมีความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกับพระเอกเท่าไร แต่พระเอกก็ปิดตัวด้วย ความสัมพันธ์ตรงนี้เลยเป็นลักษณะเหมือนนายกับบ่าว นางเอกมีหน้าที่แต่งตัวสวย ๆ ทำอาหารให้พระเอกไป คิดถึงบ้านคิดถึงคุณเพื่อน โดยที่นางไม่ได้รู้ถึงความสำคัญของตัวเองเลยว่านางมีของดีอยู่กับตัว แต่โทษพระเอกไม่ได้เพราะนางไม่ทำตัวให้พระเอกเชื่อถือเลย จนเกิดเรื่องขึ้นที่หมู่บ้านนางเอก และประจวบกับพระเอกมีธุระต้องไปจัดการอีกทาง ก่อนไปยังสั่งนางเอกว่าอยู่เฉย ๆ ไม่ต้องทำอะไร อย่าแตะต้องอะไรเพราะนางเป็นพวกจับเจ๊งมาก แต่ถ้าอยู่เฉย ๆ บทนางเอกคงไม่หล่นใส่หัวนางจึงปีนหนีจากหอคอยแล้วแจ้นกลับหมู่บ้านพร้อมยาที่นางคาดว่านางรู้จักดีอันจะนำมาซึ่งความปลอดภัยต่อตัวนางและคนรอบข้าง สาธุ ด้วยความว่านางเป็นแม่มดแบบลุ่ม ๆ ดอน ๆ (ยังไม่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ด้วยซ้ำ) ก็ปฏิบัติการช่วยชาวบ้านอย่างหัวหกก้นขวิดและได้พระเอกมาปิดเกมให้อย่างไม่ค่อยสวยเท่าไร จึงทำให้นางเอกได้แสดงความสามารถของนางออกมา หน้าที่ของพระเอกนั้นนอกจากป้องกันอาณาจักรจาก ‘พงไพร’ ยังต้องฝึกสอนคนที่มีคุณสมบัติ มีพลังให้เป็นจอมเวทย์ พระเอกเป็นพวกมีหลักการตรรกะชัดเจน ซึ่งใช้กับนางเอกไม่ได้ นางมีพลังแต่มีกระบวนการเรียนรู้ และการใช้งานไม่เหมือนคนอื่น นางเอกเป็นพวกใช้สัญชาตญาณสมกับที่นางโตมากับธรรมชาติ ท้องทุ่ง และลำนำป่าเขามาก ความลำบากของพระเอกคือ การจะต้องมาหาว่าบทเรียนแบบไหนที่เหมาะกับนาง ช่วงที่ฝึกฝนนี้เองเป็นช่วงที่พยายามปรับตัวเข้าหากัน ซึ่งตรงนี้ทำให้สปาร์กกัน เป็นความเชื่อมโยงที่ความมีแบบแผนและไม่มีแบบแผนมาเติมเต็มซึ่งกันและกัน และดึงดูดเข้าหากันจนพระเอกยังตกใจ แต่คุณนางเอกด้วยความอายุยังน้อย มองโลกในแง่ดี แน่นอนว่า My heart will go on ไปเรียบร้อยแล้วคร่า แม่ขาหนูจะเอาผู้ชายคนนี้! เธอเป็นคนตรง ๆ ค่ะ แต่ยังมิทันจะปฏิบัติการเผด็จศึกคุณเพื่อนก็ถูก ‘พงไพร’ ลักพาตัวไปเสียก่อน ซึ่งจุดนี้จะเป็นจุดพลิกผันของทุกคนเลยทีเดียว เอาล่ะเราหยุดการเล่าเรื่องสำคัญไว้เพียงเท่านี้ก่อนเดี๋ยวไปอ่านต่อจะไม่สนุก เป็นต้นว่าปฏิบัติการช่วยเพื่อน การช่วยเหลือคนอื่น การที่นางเอกต้องเข้าเมืองหลวงและแยกจากพระเอกไป พอเข้าเมืองหลวงจะมีกล่าวถึงจอมเวทอีกหลายคนเลยค่ะ มีจอมเวทคนหนึ่งเป็นหลานของหลานจอมเวทอีกคน จอมเวทซีเนียร์ของซีเนียร์ผู้นี้มีหลานเกือบ 70 คน แตกแขนงไปเยอะแต่กว่าครึ่งคือไม่รู้จักตัวเองฟังแล้วก็วงวารนะมีชีวิตยืนยาวแต่เหงา จอมเวทเลยเลือกจะไม่สร้างพันธะกับใครเดี๋ยวก็ต้องตายจากกัน จุดนี้คือการที่พระเอกเลือกที่จะปลีกตัวเพราะตัวเองไม่อยากผูกพันกับใคร และคอยระวังการสร้างพันธะมาตลอด ถึงพระเอกจะเหมือนขิงใส่นางเอกอยู่ตลอดแต่ความจริงแล้วตามใจกว่าที่คิด ในเรื่องบอกว่าที่ตามใจให้ทำเพราะดีกว่าปล่อยนางเอกวิ่งโร่เข้าใส่ สู้ปล่อยให้ทำแล้วคอยดูดีกว่า พออ่านจบแล้วเป็นเรื่องที่ชอบนะคะเกินคาดเลยทีเดียว ขอเล่ม Spinning Silver มาต่อเลยได้ไหมคะ การใช้ภาษาละเมียดละไมมาก ช่วงโหดก็โหดจริง ฝ่ายตัวร้ายเขาแยบยลแล้วมาเหนือมากจนคิดว่า แล้วพวกตัวเอกจะเอาอะไรไปสู้ล่ะนี่ (ส้มป่อย...พลังความรักความเมตตาของนางเอกชนะเลิศค่ะ) แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็อดทนกันไปก่อนนะ จบดีค่ะไม่ต้องห่วง ถึงจะปลายเปิดนิด ๆ จนลุ้นให้ผู้เขียนเขียนเล่มต่อมากกว่าเล่มพี่เล่มน้อง จุดด้อยนิดหน่อยตรงที่ว่าพอเรื่องนี้เล่าผ่านสายตานางเอก เราเลยไม่ค่อยรู้ถึงความรู้สึกนึกคิดพระเอกเท่าไร ว่ามาถึงจุดจุดนี้ได้เยี่ยงไร แต่ฮีก็ยอมรับนะถึงจะแบบอ้อม ๆ ก็ตาม ผู้แปลแปลมาได้ดีมาก แต่ยังมีคำผิดหลุดมานิดหน่อยไม่เกิน 5 จุดยังให้อภัย เค้าอโหสิให้นะ