Series Full ReviewGreen Mothers' Club: ชมรมคุณแม่สีเขียวการละเลงสีแห่งความโลภที่มาจากความรักลงบนผ้าขาว ที่มาพร้อมกับคำถามว่า ความรักของแม่ไม่มีอะไรผิดจริงหรือ...?NETFLIX : 1 Season 16 Episodes (2022)ทุกคนต่างทราบว่ารักที่บริสุทธิ์ที่สุด งดงามที่สุด และยั่งยืนที่สุดคือความรักจากแม่ และคงไม่มีใครปฏิเสธว่าทุกสิ่งที่แม่ทำเพื่อลูกๆของพวกเธอล้วนมีเจตนาดี การกระทำใดที่กระทบต่อลูกๆของพวกเธอให้ได้เจ็บแม้เพียงรอยเล็บข่วนคือความเจ็บปวดเจียนโลกสลายของคนเป็นแม่ เพราะพระเจ้าได้สร้างสองมือของสตรีไว้เพื่อโอบอุ้มประคองลูกไว้ตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ภาพของแม่ที่ประคองท้องที่ยื่นโย้ออกมาจึงมิต่างจากการใช้สองมือประคองชีวิตลูก จนเมื่อลูกลืมตาดูโลกสองมือแม่ก็ได้ทำหน้าที่อุ้มชู โอบกอด และประคับประคอง จึงนับได้ว่าพระเจ้าได้สร้างมือทั้งสองข้างมาเพื่อสร้างโลกของลูก เป็นสองมือที่มาจากความบริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งตอบแทนที่จะทำให้โลกของลูกหมุนไปในทางที่ควร สองมือแม่จึงมิต่างจากการสร้างโลกของลูกโดยแท้ดั่งบทเพลงประกอบละครที่คนรุ่นดูไปบ่นไปเคยดู "คือหัตถาครองพิภพ"และเหมือนเป็นหน้าที่ที่แม่ทุกคนยินดีทำเพื่อลูกโดยไม่เกี่ยงวิธีการ แต่สังคมในปัจจุบันก็บีบคั้นเกินไปทำให้เส้นทางที่ต้องเดินไม่ได้สวยงามอย่างที่คาด เพราะเป้าประสงค์ในบริบททางสังคมที่แก่งแย่งแข่งขันแต่จุดหมายนั้นมีพื้นที่ไม่มาก การแผ้วถางทางเดินก็เกิดขึ้นเพื่อให้ทางทีลูกจะเดินราบรื่นและแข่งขันกับคนอื่นได้จึงเริ่มต้น และที่น่าเจ็บปวดคือมันเกิดขึ้นในเวลาที่ลูกยังเด็กที่ควรมีโลกของเด็ก การบีบคั้นทางสังคมจึงกดทับลงมาที่แม่ที่มีหน้าที่หลักในการดูแลลูกในมาตรฐานทางสังคม และสังคมอีกเช่นกันที่ทำให้เรื่องที่ไม่ควรปกติกลายเป็นเรื่องปกติ จึงเห็นได้ว่าเด็กๆสมัยนี้โตมาในสถาบันกวดวิชามากกว่าโตมาในสนามเด็กเล่นมือเปื้อนดินสอมากกว่าเปื้อนฝุ่นดิน แต่ทุกอย่างล้วนมาจากความหวังดีจากแม่ผู้ที่ต้องทำเพื่อลูกไม่ให้น้อยหน้าเด็กคนอื่นๆ แต่สิ่งที่ทำนั้นลูกพร้อมที่จะรับมันหรือยังคำตอบมีในซีรีส์เรื่องนี้ Green Mothers' Clubเรื่องย่ออีอึนพโย (อีโยวอน) แม่บ้านที่ต้องเลี้ยงดูลูกสองคนและมีสามีเป็นตำรวจสายสืบที่ไม่ค่อยมีเวลามากนัก ครอบครัวของอีอึนพโยได้ย้ายมาอยู่บ้านใหม่และแน่นอนว่าลูกๆของเธอคือจองดงซอก (จองซียุล) และจองดงจู (อีแชฮยอน) ก็ต้องมาเข้าโรงเรียนที่ใกล้บ้าน แต่ที่โรงเรียนก็มีปัญหาเมื่ออีอึนพโยที่เลี้ยงลูกแบบตามธรรมชาติเพื่อให้ลูกๆได้เรียนรู้ไปพร้อมกับการเติบโตสมวัย ซึ่งไปเข้ากับจริตของคิมยองมี (จังฮเยจิน) แม่ของเพื่อนร่วมชั้นของดงซอก แต่ไปขัดกับการที่ที่โรงเรียนนี้ในห้องเรียนนี้มีเด็กที่เป็นที่หนึ่งอยู่แล้วและเป็นเด็กกวดวิชาที่เป็นด้านตรงข้ามกับดงซอกคือคิมยูบิน (จูเยริม) เด็กที่บยอนชุนฮี (ชูจาฮยอน) แม่ของเธอภาคภูมิใจ และที่นั่นยังมีลูกพี่ลูกน้องของอีอึนพโยอยู่ด้วยคือพัคยุนจู (จูมินคยอง) ซ้ำยังไม่พออีอึนพโยก็ยังมาเจอเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยวัยเยาว์คือซอจินฮา (คิมกยูรี) แต่ระหว่างเพื่อนสองคนนี้กลับมีรอยอดีตที่อาจไม่ใช่เพื่อนรักอีกต่อไปเมื่อการแข่งขันสูงสิ่งที่ตามมาคือการแบ่งชั้นของเด็กและดงซอกคือเด็กที่พิเศษจนแปลกแยก จนเมื่อค้นพบว่าดงซอกคือเด็กอัจฉริยะที่เป็นส่วนน้อยมากและการเรียนในห้องเรียนปกติอาจไม่ทันสมองของเขาเลยดูแปลกแยก แต่เมื่อการแบ่งชั้นลุกลามมาหาดงซอกคนเป็นแม่อย่างอีอึนพโยมีหรือจะยอม เธอจึงส่งเสริมความอัจฉริยะของลูกเต็มที่และมันได้ผลเมื่อดงซอกกลายเป็นจุดเด่น แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อซอจินอาที่เหมือนมีปัญหาคาใจกับอีอึนพโยฆ่าตัวตาย ข่าวลือในกลุ่มแม่บ้านจึงเข้ามาทำร้ายอีอึนพโยด้วยเหตุผลที่ดงซอกกลายเป็นที่หนึ่งแทนที่คิมยูบิน การแข่งขันระหว่างแม่ๆจึงเกิดขึ้นด้วยความที่ต้องการส่งเสริมลูกๆให้ไปสุดทางในการศึกษาตามระบบ แต่เมื่อความโลภเกิดขึ้นในใจว่าลูกต้องไปได้ไกลกว่านี้ เก่งได้กว่านี้ได้ย้อนกลับมาทำร้ายลูกเอง ในขณะที่สาเหตุการตายของซอจินอาก็พัวพันกันเป็นร่างแหโดยที่มีความเป็นแม่เป็นตัวแปรที่ลึกล้ำบทที่ตั้งคำถามและสร้างตราบาปในความรักจากแม่ ผสานกับความซับซ้อนเชิงมิติครอบครัวที่ลงตัวจนมองเห็นรากของปัญหาเมื่อเห็นชื่อเรื่องผู้เขียนคิดไว้ว่าต้องออกไปในทางสดใสในความรักจากแม่ผู้ต้องดูแลลูก แต่บทกลับออกมาเป็นการกะเทาะเปลือกสังคมที่ว่าด้วยเรื่องของระบบการศึกษา ซึ่งมีที่มาจากการแก่งแย่งในสังคมจนทำให้คำว่าประสบความสำเร็จในชีวิตกลายเป็นข้อบังคับเชิงทัศนคติของคนเป็นพ่อแม่ กระทั่งเมื่อมันลุกลามจากระดับการแข่งขันในช่วงวัยผู้ใหญ่แล้วลดลงเรื่อยๆจนสุดท้ายมาสู่เด็กวัยที่กำลังกินกำลังนอน เพราะสังคมบังคับเมื่อคนอื่นทำเราต้องทำเพราะไม่งั้นไม่ทันคนอื่น ภาระหนักจึงตกอยู่กับสองบ่าของเด็กโดยที่ไม่มีโอกาสได้เลือก กลายเป็นเรื่องที่สามัญจนเป็นปกติทั้งที่มันคือเรื่องไม่ปกติเพราะเด็กในวัยนี้ต้องได้สนุกได้เล่นได้กินได้พักผ่อนให้สมวัย แต่เรื่องไม่ปกติกลายมาเป็นถูกผู้ใหญ่ซึ่งในที่นี้คือแม่ๆทำให้กลายเป็นเรื่องปกติไปได้เพราะถูกสังคมบีบให้ทำ จนกลายเป็นความปกติที่ผิดปกติที่บทละครเรื่องนี้ชี้ให้เห็นแต่เรื่องความรักของแม่ก็ยังมาเต็มเพราะยังเห็นชัดว่าทุกอย่างที่แม่ทำเพราะความรักและหวังดีต่อลูก แต่บางครั้งสังคมอีกเช่นกันที่บังคับให้แม่ต้องแข่งขันทั้งที่เด็กไม่รู้เรื่อง การตั้งคำถามในความรักของแม่ที่ปกติไม่มีใครกล้าแม้แต่จะคิดคนดูจึงได้เห็นหนังหรือละครในแนวที่เป็นเชิงเชิดชูทางบวก แต่เรื่องนี้คือกล้าเล่าอีกมุมหนึ่งแต่ก็ยังเห็นความเชิดชู ด้วยการสร้างทางแยกใจในคนดูว่าความรักลูกคือจะไม่ทำร้ายลูกจริงหรือ? ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่ดงซอกและยูบินต้องเป็นมาจากอะไร และผลสุดท้ายทุกความเจ็บปวดก็ย้อนกลับมาทำร้ายแม่เพราะการที่ลูกเจ็บเพียงหนึ่งแต่แม่เจ็บเป็นร้อย หรือความรักลูกจนกระทั่งสามารถทำผิดทุกสิ่งหรือทรยศทุกคนในโลกเพื่อปกป้องลูกคือสิ่งที่ถูกจริงหรือ? เพราะเห็นชัดเจนในกรณียูบินที่ได้รับการบ่มเพาะทางทัศนคติจากแม่จนกลายเป็นอย่างที่เป็น และแน่นอนคำถามตามมาแน่ว่าความรักของแม่ไม่มีคำว่าผิดจริงหรือ?อีกสิ่งคือเรื่องของพรสวรรค์หรือคำสาปเพราะบางครั้งสวรรค์ก็ให้พรแต่ละคนมาไม่เหมือนกัน ไม่เช่นนั้นโลกจะมีศิลปินชั้นเลิศ นักดนตรีชั้นยอดหรือนักกีฬาชั้นเยี่ยมหรือ เช่นเดียวกันกับความถนัดในเชิงวิชาการมันก็คือพรสวรรค์ แต่บทละครก็บอกกับคนดูว่าพรที่ได้รับมาจากสวรรค์เป็นของใครของมัน การไปก้าวก่ายพรนั้นอาจจะพาความโลภในใจเข้ามาแต่ใช่ว่าควรปล่อย บทจึงชี้ชัดให้เห็นในเรื่องของการค้นพบและจัดการพรสวรรค์ของลูกจนเกิดความโลภที่จะให้ลูกได้ใช้และแสดงพรสวรรค์นั้น จนบางครั้งบีบคั้นจนทำให้ลูกป่วยเพราะไม่สามารถบอกกับแม่ได้ในกรณีของอีอึนพโย หรือการละเลยพรสวรรค์ของลูกเพราะการให้ความสำคัญผิดจุดอย่างในกรณีของบยอนชุนฮีที่เมื่อพบว่าลูกมีพรสวรรค์ด้านดนตรีก็เกือบสาย และทำร้ายจิตใจของลูกมาหลายครั้งเพราะความโลภของแม่เองที่อยากให้ลูกเป็นได้ดั่งใจหวังในทางวิชาการ แต่วิชาการอาจไม่เหมาะกับเด็กทุกคนส่วนปัญหาเรื่องชีวิตคู่ที่ส่งผลต่อการเลี้ยงดูลูกแน่นอน เมื่อในแต่ละครอบครัวล้วนมีมิติที่ซับซ้อนและเป็นเหมือนแผลตกสะเก็ด ส่วนนี้บททำได้ดีในการสานความซับซ้อนให้ลงตัวได้โดยดูง่าย และใส่การค้นหาความจริงประหนึ่งซีรีส์พิษสวาทฆาตกรรมมาเป็นจุดเปลี่ยนให้แม่บ้านแต่ละคนได้ตาสว่างในทางของตนเอง เรื่องจึงออกมาซับซ้อนซ่อนเงื่อนและชวนติดตามด้วยความเข้มข้นปานดูซีรีส์สืบสวนที่ซ่อนปมประเด็นไว้มิดชิดทุกเรื่องแล้วค่อยๆเปิดมันออกมา การเล่นกับอารมณ์คนดูให้รักได้ชังได้ในแต่ละตัวละครแต่ก็ยังวางเหตุผลของการกระทำไว้ที่ความรักลูกและปัญหาชีวิตคู่ที่ต่างคนต่างมีไม่เว้นแม้แต่คนที่ไม่น่ามีอย่างอีอึนพโย ก่อนที่ทุกอย่างจะคลี่คลายในทางที่ใครทำอะไรไว้ก็ได้รับผลของการกระทำ แต่บทยังดีพอที่จะทำให้คนดูสงสารใครบางคนจับใจทั้งที่เวลาร้ายก็น่ารังเกียจเต็มที่ นั่นเพราะการเล่นกับอารมณ์คนดูที่ได้ผลกับเรื่องของความรักของแม่การแสดงที่น่าเชื่อถือทำให้เรื่องของแม่ๆออกมาได้ใจ และเข้าใจได้ในเรื่องของความซับซ้อนเพราะการเล่นกับอารมณ์คนดูชนิดหกคะเมนตีลังกาตัวละครมีมิติที่หลากหลายเดี๋ยวร้ายเดี๋ยวดียกเว้นตัวเดินเรื่องคือบทอีอึนพโยของอีโยวอน นอกนั้นพลิกไปพลิกมาจนเดาไม่ได้ว่าใครร้ายแท้หรือดีจริง ซึ่งต้องยกเครดิตให้คนเขียนบทแบบเต็มๆที่สร้างความลึกลับหลากหลายในตัวละครได้อย่างเห็นภาพทั้งที่ไม่ได้เป็นเรื่องที่ต้องหักมุมอะไร และที่ต้องชื่นชมคือการใช้นักแสดงที่ไม่ใช่ระดับแม่เหล็กมาแสดงบทแบบนี้ซึ่งนักแสดงที่มาคือระดับคุ้นหน้าแต่ไม่ใช่นักแสดงในดวงใจคนดูเลยไม่ติดภาพจำ จึงทำให้การรับบทแม่บ้านที่มีความหลากหลายทางความคิดและทัศนคติ ที่ส่งต่อสิ่งที่บทต้องการจะสื่อออกมาให้คนดูสัมผัสได้และเชื่อในทุกตัวละครที่เป็นไม่เว้นแม้แต่แม่ๆขาเม้าปากปลาร้าประจำถิ่นที่อาจไม่ใช่บทที่ยิ่งใหญ่แต่ก็สื่อให้เห็นถึงความสมจริงเพราะโลกจริงต้องมีคนแบบนี้ในทุกสังคมทุกย่านร้านตลาด และมันคือรายละเอียดที่ต้องมี เมื่อคนดูเชื่อหมดใจแล้วว่านี่คือสมาชิกชมรมคุณแม่ที่อาจต่างกันที่ทัศนคติแต่ถูกบริบททางสังคมบีบให้เดินไปในทางเดียวกัน ทุกคนจึงจัดการบทของตัวเองเพื่อจัดการอารมณ์คนดูได้อย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะอีโยวอนที่แม้บทจะเป็นตัวละครหน้าเดียวคือคนดูรู้ว่าอีอึนพโยเป็นคนดีที่น่าสงสาร แถมยังมีเรื่องของการทำงานและทัศนคติที่ต่างไปจนทำให้กลายเป็นความแปลกแยกและเป็นคนที่โดนกระทำเสมอมา แต่บทนี้ก็มีหน้าที่เรียกความสงสารเห็นใจแบบตรงๆและคนดูเชื่อทั้งใจว่าเธอคือแม่ที่ดีที่เผลอไปกับภาวะสังคม จนทำให้ทำร้ายลูกรวมถึงมิติทางความสัมพันธ์กับคนรอบข้างที่อีโยวอนรับผิดชอบทุกอารมณ์ได้หมดจดโดยเฉพาะการแสดงทางสีหน้าแววตา ซึ่งคงไม่แปลกใจถ้าได้เห็นเครดิตรางวัลจากการแสดงของเธอที่ยาวเป็นหางว่าวก็จะพอเข้าใจว่า ยอดฝีมือเท่านั้นที่จะทำให้บทหน้าเดียวแบบนี้กลายมาเป็นแพรวพราวได้แบบที่เห็นส่วนอีกคนที่เป็นเสาหลักคู่กับอีโยวอนและไม่น้อยหน้ากันคือชูจาฮยอน ตัวละครนี้คือการมาเล่นกับอารมณ์คนดูเต็มที่เพราะมีหมดทั้งชอบทั้งชังทั้งรังเกียจจนในที่สุดก็สงสาร และชูจาฮยอนก็คือรถไฟเหาะตีลังกาที่พาอารมณ์คนดูขึ้นลงเหวี่ยงไปมาตามพัฒนาการของตัวละครของเธอและทำได้อย่างถึงใจด้วย เพราะคนดูจะรู้สึกอย่างที่เธอสื่อความเป็นบยอนชุนฮีออกมาตั้งแต่บุคลิกท่าทางทัศนคติที่เห็นในแววตา ที่สำคัญตัวละครต้องเป็นคนที่มีความลับที่อยู่ข้างในมากมายที่บางครั้งแม้จะร้ายแต่ก็มองเห็นแววตาของความรักลูก และเห็นความหวังอยู่ข้างในจนสุดท้ายเมื่อผิดหวังก็ซ่อนมันไม่ได้ และมันคือบุคลิกตัวละครที่มีทัศนคติจมไม่ลงในตอนเริ่มก่อนที่ความสัมพันธ์กับอีอึนพโยจะพัฒนาแบบซ้ายทีขวาทีกลางอีกที จนในที่สุดแม้จะไม่ได้เหนือความคาดหมายตัวละครนี้ก็เต็มไปด้วยความน่าเห็นใจเจนหลายคนอาจกลั้นน้ำตาไม่ได้กับบทสรุปของเธอที่เหลือก็คือนักแสดงสมทบที่มีบทบาทต่อเรื่องและเป็นปัจจัยทางอารมณ์ให้คนดูรู้สึก และความที่มาตรฐานการแสดงของนักแสดงสูงพอแม้จะเป็นบทที่รองลงมาก็ไม่ถูกความแข็งแกร่งของการแสดงขอคู่นำกลบฝัง ทั้งคิมกยูรี , จูมินคยองและจังฮเยจินที่มีบุคลิกและทัศนคติที่ต่างกันและมีมิติทางใจในเรื่องครอบครัวที่ซับซ้อนจนต้องเก็บไว้ในใจที่เป็นคนละเรื่องเดียวกัน ด้วยมาตรฐานการแสดงระดับนี้ต่อให้บทออกมาซับซ้อนหรือยากกว่านี้ผู้เขียนยังเชื่อว่านักแสดงทุกคนก็จัดการได้ เช่นเคยที่การที่นักแสดงแต่ละคนไม่ได้ติดภาพอื่นใดมาเลยการมาเป็นคุณแม่ที่มีอัตลักษณ์ของใครของมันแบบนี้จึงเชื่อได้ ที่สำคัญทุกคนสามารถมีเวลาปล่อยของให้เห็นการแสดงที่เยี่ยมๆได้แม้จะเป็นนักแสดงที่คนดูส่วนมากรู้จักแค่หน้าแต่นึกชื่อไม่ออกยกเว้นจังฮเยจินคนเดียวที่หลายคนคงติดตามาจาก Parasiteส่วนพวกผู้ชายก็ต้องกลายเป็นไม้ประดับที่รองรับพื้นฐานทางด้านชีวิตคู่เท่านั้น และก็เป็นเรื่องธรรมดาที่การแสดงก็ยังรับผิดชอบได้แบบเป็นหลังบ้านที่ดีที่ส่งให้หน้าบ้านอย่างเหล่าคุณแม่ได้ฟาดงวงฟาดงาใส่กันอย่างสุดมันส์ ส่วนพวกพ่อบ้านก็โผล่มาเพื่อมีรากฐานทางครอบครัวให้รองรับมิติทางใจเหล่าคุณแม่เท่านั้น ก็ใช่ที่แต่ตัวละครก็มีบทเด่นได้เป็นตัวแปรในแต่ละเรื่องที่เข้ามา แต่เมื่อเล่าเรื่องสังคมที่ผู้ชายออกจากบ้านไปทำงานแล้วปล่อยให้แม่บ้านจัดการชีวิตลูก และเพราะสังคมอีกหรือไม่ที่ต้องทำงานจนหลงลืมละเลยบางอย่างในมุมของคนที่อยู่หลังซึ่งบทก็สื่อออกมาได้และการแสดงก็ออกมาดี ทำให้เรื่องนี้มีผู้หญิงเป็นทัพหน้าและผู้ชายเป็นหน่วยสนับสนุนชั้นดีที่ทำให้มิติที่พึงมีไม่บกพร่อง ทำให้คนดูเหมือนเป็นหนึ่งในชุมชนหรือหนึ่งในกลุ่มคนที่จับกลุ่มนินทาเพราะการแสดงของนักแสดงทุกคนทำให้คนดูมีอารมณ์ร่วมไปกับเหตุการณ์อย่างเบ็ดเสร็จ นี่คือบทความที่เขียนยากมากอีกหนึ่งเรื่องเพราะต้องพยายามไม่ให้ออกมาในเชิงสอนเรื่องการเลี้ยงลูก แม้ว่าลูกๆสองคนของผู้เขียนจะไม่ใช่เด็กที่โตมากับสถาบันกวดวิขาแต่สามารถสอบเข้าโรงเรียนชั้นดีที่เข้ายากๆได้ทั้งสองคน ซึ่งผู้เขียนเองคงไม่สามารถยกตัวอย่างมาบอกได้เพราะวิถีขอวงการเลี้ยงลูกของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เพียงแต่ผู้เขียนค้นพบพรที่สวรรค์ให้ลูกๆมาแล้วพยายามประคับประคอง ให้พวกเขาทำในสิ่งที่ชอบและเคารพความคิดที่ตั้งบนความชอบของพวกเขาก็คือเรื่องวิทยศาสตร์และวิชาการ ซึ่งมันอาจดูต่างไปถ้าว่ากันที่สังคมของคนแถวนี้ที่ดูๆไปก็ไม่ต่างจากในเรื่องและมันสะท้อนให้เห็นชัดเจนว่ามันมีเรื่องแบบนี้จริงๆ และในมิติของการดูแลลูกที่บ้านผู้เขียนจะไม่ทิ้งให้ใครจัดการชีวิตลูกเพียงลำพังแต่จะช่วยกัน เพราะคุณแม่บ้านก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเช่นกันลูกๆของผู้เขียนจึงได้รับมิติเชิงทัศนคติที่หลอมรวมและเปิดกว้างเมื่อดูละครแล้วย้อนมาดูตัวจะเห็นชัดเจนว่าการที่บีบรัดลูกในวัยที่เขาต้องสนุกให้สมองได้ทำงานเกินกว่าวัยทำให้เกิดความเครียด กระทั่งเด็กสองคนในเรื่องต้องป่วยจนต้องกลับมาตั้งคำถามว่าทุกสิ่งที่ทำลงไปเพราะความรักและหวังดีกับใคร แต่ผลที่ออกมาเป็นผลที่ออกมาเพื่อลูกหรือเพื่อตัวแม่เองจึงเป็นคำถามที่ตอบลำบาก กับอีกคำพูดในตอนสุดท้ายที่คิมยูบินพูดทั้งน้ำตาว่า "แม่ต้องไปเพราะหนูเหรอ" คำตอบของคนดูอาจมีทั้งใช่และไม่ใช่ เพราะทุกการกระทำของบยอนชุนฮีมาจากการถูกละเลยในฐานะคู่ชีวิตจนทำให้ปัญหาบานปลาย สิ่งที่ทำลงไปก็เพื่อลูกแม้จะผิดกฎหมายหรือผิดต่อคนอื่นมากมายแต่ถ้าว่ากันที่เหตุผลเพราะลูกก็ไม่ได้ผิดต่อใจตนเอง เรื่องที่ไม่ตรงปกที่สนุกเข้มข้นจนไม่ควรละเลยเรื่องนี้จึงตั้งคำถามว่า "การกระทำจากความรักของแม่ไม่มีคำว่าผิดจริงหรือ" คำตอบอาจต่างกันไปแต่ความเยี่ยมของเรื่องนี้ก็ได้สร้างทางแยกในใจคนดูแล้วดูไปบ่นไปNETFLIXขอบคุณภาพประกอบ ภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 / ภาพที่ 9 / ภาพที่ 10 / ภาพที่ 11 / ภาพที่ 12 / ภาพที่ 13 / ภาพที่ 14 / ภาพที่ 15 จาก Facebook JTBC Dramaภาพที่ 16 จาก Facebook Netflix คอมมูนิตี้โลกคนรักหนัง ห้องหวีดซีรีส์ดังออกใหม่มาแรง ป้ายยาหนังดีหนังโดน