หากคุณอยากค้นหาความจริงสักเรื่องในสิ่งที่มีคนโกหกปิดบังไว้ เช่น การจับผิดคนรักที่มีพฤติกรรมนอกใจ ปัจจัยสำคัญที่จะช่วยคลี่คลายความลับนั้นได้คงหนีไม่พ้นการสังเกต วิเคราะห์ ความสามารถในการหาหลักฐานและโชคช่วย แต่เหนืออื่นใดเงื่อนไขที่จำเป็นมากสุดคงหนีไม่พ้นการช่างจดช่างจำ สิ่งนั้นจะทำให้เรากลายเป็นนักสืบในเรื่องเล็ก ๆ ของชีวิตตัวเองได้ แต่จะเป็นยังไงหากยอดนักสืบคนหนึ่งมีความสามารถจดจำทุกอย่างได้เพียงแค่วันเดียว น่าสนใจมากเลยใช่ไหมครับ ไอเดียนี้เป็นประเด็นสำคัญของการ์ตูนเรื่องบันทักกันลืมของนักสืบเคียวโกะ ผลงานโด่งดังที่ดัดแปลงมาจากนิยายของนิชิโอะ อิชิน ซึ่งได้รับการสร้างเป็นซีรีส์มาแล้วเนื้อเรื่องเล่าถึงเคียวโกะ สาวผมสีดอกเลาหน้าสวยสวมแว่นท่าทางน่ารัก นักสืบผู้มีความสามารถในการวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ ได้อย่างลึกซึ้งและด้วยความเก่งกาจนี้ทำให้คาคุชิดาเตะ ยาคุสุเกะ หนุ่มผู้มีดวงหายนะที่ไม่ว่าไปทำงานตรงไหนก็จะเจอกับเรื่องเลวร้ายตลอดและทุกครั้งเขามักตกเป็นจำเลยของคดี ทำให้ต้องเรียกใช้บริการไขความจริงของเคียวโกะบ่อย ๆทว่าเคียวโกะไม่ใช่นักสืบปกติ เธอมีอุปสรรคสำคัญในการใช้ชีวิตอยู่ คือทุกครั้งที่ลืมตาตื่นเธอจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เจอหรือกระทำมาเมื่อวานจนหมดสิ้น แต่จุดนี้ไม่ได้เลวร้ายขนาดที่จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใครหรือไม่รู้กระบวนการใช้ชีวิตประจำวัน เธอยังใช้ช้อน กินข้าว เข้าห้องน้ำ ได้อย่างคนปกติ เพราะมีความทรงจำก่อนที่จะเป็นโรคนี้หลงเหลืออยู่อย่างที่เกริ่นไว้ว่าเรื่องนี้มีทั้งนิยาย ซีรีส์และการ์ตูน ในบทความรีวิวนี้ผมจะกล่าวถึงแค่ส่วนของการ์ตูนที่ได้อ่านมาเท่านั้น ซึ่งการ์ตูนในฉบับพิมพ์ภาษาไทยเป็นลิขสิทธิ์ของบริษัท รักพิมพ์ พับลิชชิ่ง จำกัด มีจำนวนทั้งหมด 5 เล่ม แต่ละเล่มมีคดีมากน้อยต่างกัน มากสุดคือสาม น้อยสุดคือหนึ่ง ไม่มีคดีไหนค้างคาจนต้องอ่านข้ามเล่ม ตัวเรื่องเป็นผลงานของ NISIOISIN ภาพเป็นของ You Asami และออกแบบตัวละครโดย VOFAN ซึ่งจุดเด่นของเวอร์ชั่นการ์ตูนบอกได้เลยว่าอยู่ที่การออกแบบตัวละครและลายเส้นที่สวยงาม สวยขนาดที่ว่าต่อให้ซื้อมาเพื่อดูภาพเฉย ๆ ก็คุ้มค่าแล้วนี่ยังไม่นับรวมรูปเล่มและเนื้อกระดาษที่ทำออกมาได้อย่างดีเยี่ยม ทว่าส่วนที่เหลือกลับเป็นปัญหาใหญ่ที่ทำให้ผมลำบากใจในการอ่านไม่น้อยเกณฑ์การอ่านการ์ตูนสักเรื่องของผมอยู่ที่ลายเส้นเป็นหลัก ไม่จำเป็นว่าต้องสวยงามมาก ขอแค่มีเอกลักษณ์ ถ่ายทอดอารมณ์ของเรื่องราวและเข้ากับเนื้อหาได้ก็พอ ถัดมาผมถึงจะสนใจเนื้อเรื่องว่าสนุกชวนติดตามมากขนาดไหน แน่นอนว่าเรื่องนี้มีภาพวาดที่สมบูรณ์แบบ ส่วนเนื้อหา คงต้องบอกตามตรงแม้ว่าผมจะเป็นคอสืบสวน ทว่าเรื่องนี้กลับทำออกมาได้ไม่ถูกจริตผมขนาดที่ว่าอ่านไปแทบจะวางหนังสือลงอยู่ตลอด ซ้ำยังหงุดหงิดจนอดถามตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงซื้อมาอ่านกัน จะบอกว่าเป็นเพราะคดีในเรื่องเป็นคดีเบา ๆ ไม่ซับซ้อนหรือไม่ร้ายแรงขนาดมีการฆาตกรรมก็ไม่ใช่ เพราะหลายคดีก็มีคนตาย ถึงตัวภาพจะไม่ได้สื่อให้เห็นแบบชัดเจนก็ตามเมื่อวิเคราะห์เองหลังอ่านจบทั้งหมด ผมก็พบว่าปัญหาของตัวเองอยู่ที่คาแรคเตอร์ของสองตัวละครหลักอย่างเคียวโกะและยาคุสุเกะดังนี้1. เคียวโกะเป็นคนที่มักแนะนำตัวเองกับทุกคนทกครั้งว่าเป็นนักสืบจอมขี้ลืม เธอไม่ปิดบังปัญหาเรื่องอาการที่จะลืมความทรงจำเมื่อนอนหลับไป มีความมั่นใจ ผมไม่มีปัญหากับความเก่งกาจของเธอ แต่สิ่งที่ทำให้หงุดหงิดทุกครั้งคือท่าทางอวดดี จองหองและพูดจาไม่ให้เกียรติคนอื่นราวกับสิ่งที่ตัวเองรู้คือไพ่ตายที่ทำให้เธอเหนือกว่าใคร ๆ ไม่ว่าจะกับคนร้ายหรือกับคนที่บริสุทธิ์ซึ่งเกี่ยวข้องในคดี เท่านั้นยังไม่พอ พฤติกรรมของเธอจัดอยู่ในแบบแปรปรวนกระทำสิ่งใดตามใจ ราวกับว่าอาการป่วยนั้นทำให้เธอมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้หากเธอได้รับว่าจ้าง2. ตัวละครของยาคุสุเกะ ที่ว่าตามตรงน่าจะเรียกได้ว่าเป็นพระเอกของเรื่องมีบุคลิกเจียมตัว จุดนั้นผมเข้าใจ เพราะลองใครทำอะไรแล้วโดนใส่ร้ายทุกครั้งที่มีเรื่อง ย่อมมีท่าทางระแวดระวังในตัวอย่างแน่นอน นั่นไม่ผิดอะไร เพียงแต่ว่านายคนนี้มีสิ่งที่มากกว่านั้น คือเป็นคนพิรี้พิไร คิดเยอะ จุกจิก หวาดกลัวในสิ่งที่ตัวเองคิดกังวลแต่กลับชอบเสนอหน้าที่จะออกความคิดเห็น เอาความสบายใจของตัวเองเป็นใหญ่ โดยอ้างความห่วงใยเป็นเรื่องชอบธรรมเมื่อรวมเอานิสัยของคนทั้งสองมาไว้ด้วยกัน ทำให้ผมอ่านเรื่องนี้จนจบด้วยความอึดอัดไม่น้อยอย่างที่บอกไว้ในข้างต้นว่าเรื่องนี้ในเวอร์ชั่นการ์ตูนภาษาไทย มีเพียง 5 เล่ม แต่ในเล่มที่ 5 บอกไว้เพียงว่าจบซีซั่นที่ 1 เท่านั้น ซึ่งเนื้อหาใน 5 เล่มนี้ ไม่ได้กล่าวถึงที่มาที่ไปของอาการป่วยของตัวเคียวโกะว่ามีสาเหตุมาจากไหน จุดนี้คงต้องไปดูจากซีรีส์หรืออ่านจากนิยายถึงจะได้รู้ อย่างไรก็ตามถึงผมจะบอกว่าไม่ถูกจริตในเวอร์ชั่นการ์ตูนนี้ แต่ผมก็ไม่คิดปิดใจถึงขนาดไม่ค้นหาปมของเรื่องในจุดนี้ เพียงแค่ว่าอาจต้องใช้เวลาสักพักใหญ่เพื่อเอาภาพจำจากเวอร์ชั่นการ์ตูนออกไปเสียก่อนเท่านั้นเอง