สกิลสุดพิสดารกับมื้ออาหารในต่างโลก Tondemo Skill de Isekai Hourou Mesh รับชมได้ที่ TrueID ถ้าใครกำลังมองหาอนิเมะที่ดูแล้วไม่ต้องคิดเยอะ แต่อิ่มใจแบบยิ้มๆ พร้อมกับน้ำลายไหลเล็กน้อยเพราะอาหารในเรื่องดูน่ากินมาก ผมว่า Campfire Cooking in Another World with My Absurd Skill เป็นอีกเรื่องที่ตอบโจทย์มากๆ มันไม่ใช่อนิเมะแนวต่อสู้บ้าพลังหรือเนื้อเรื่องซับซ้อนอะไรเลย แต่กลับมีเสน่ห์ในความเรียบง่ายของชายธรรมดาคนหนึ่งที่ถูกส่งไปต่างโลก แล้วกลายเป็นเชฟประจำป่าพร้อมสัตว์อสูรสุดแกร่ง รับชมหนังซีรีส์ระดับพรีเมียม กดสมัคร TrueID+ ดูได้ทุกที่ 24ชม. คลิก!! สิ่งที่ทำให้ผมติดเรื่องนี้แบบไม่รู้ตัว คือการเล่าเรื่องแบบเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน แต่เต็มไปด้วยโมเมนต์ที่อบอุ่นหัวใจ โดยเฉพาะเวลาที่ตัวเอกทำอาหารแล้วสัตว์อสูรอย่าง “เฟล” หรือ “ซุย” มีปฏิกิริยาน่ารักๆ แบบที่เราเองก็นั่งยิ้มตามอยู่หน้าจอ มันไม่ใช่แค่เรื่องอาหาร แต่คือเรื่องของความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ เติบโตผ่านของกินนี่แหละ วันนี้ผมเลยอยากเล่าให้ฟังถึง 5 โมเมนต์ที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องนี้ โมเมนต์ที่ทำให้รู้สึกว่า แค่ข้าวดีๆ กับเพื่อนร่วมโต๊ะที่จริงใจก็พอแล้ว ผมจำได้ว่าตอนดูตอนแรก ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แค่นึกว่าเป็นแนวอิเซไกที่พระเอกจะเก่งเว่อร์ๆ แล้วตบมอนสเตอร์เหมือนเล่นเกม แต่พอดูไปสักพัก กลับกลายเป็นว่า ผมสนใจเมนูอาหารของ “มุโคดะ” มากกว่าพล็อตเสียอีก เพราะเขาใช้สกิล “Net Super” เพื่อสั่งวัตถุดิบจากโลกเดิม แล้วปรุงอาหารญี่ปุ่นแบบบ้านๆ เช่น แกงกะหรี่ เนื้อย่าง หรือข้าวกล่องเบนโตะ แต่ที่เด็ดคือปฏิกิริยาของ “เฟล” มังกรหมาป่าสุดเทพ กับ “ซุย” สไลม์น้อยผู้กินไม่เลือก ที่พอได้กินก็ออกอาการฟินขั้นสุด มันทั้งฮา ทั้งน่ารัก หนึ่งในฉากที่ผมชอบที่สุดคือตอนที่ “มุโคดะ” ทำหมูชุบแป้งทอด (ทงคัตสึ) แล้วเฟลถึงกับหยุดกินไม่ได้ ทั้งๆ ที่เป็นสัตว์อสูรระดับ S ที่กินได้แต่เนื้อระดับเทพ แต่พอเจอรสชาติจากซอสมิโสะญี่ปุ่นเข้าไป ถึงกับยอมทำสัญญากับมุโคดะแบบไม่ลังเล เพราะของกินอร่อยกว่าเวทมนตร์ใดๆ ผมว่านี่แหละเป็นจุดขายของเรื่อง คือการใช้ "อาหาร" สร้างความสัมพันธ์ที่ดูจริงใจมาก อีกฉากที่ผมว่าอบอุ่นมาก คือเวลาที่ซุย (สไลม์ตัวจิ๋ว) พยายามจะช่วยทำอาหาร มันอาจจะไม่ได้ช่วยได้จริงๆ หรอก แต่อย่างน้อยมันก็รู้สึกว่าอยากมีส่วนร่วม ผมว่ามันสะท้อนอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความผูกพัน แม้จะต่างสายพันธุ์ ต่างโลก ต่างรูปร่าง แต่มนุษย์กับอสูรในเรื่องนี้ก็ใช้ความจริงใจ (และของกิน) เป็นสะพานระหว่างกันได้อย่างสวยงาม มีตอนหนึ่งที่ “มุโคดะ” เจอผู้คนในเมืองที่อดอยาก แล้วเขาก็อาสาทำอาหารแจกแบบไม่คิดมาก ผมรู้สึกว่ามันเป็นโมเมนต์ที่แสดงถึงธรรมชาติของตัวเอกที่ไม่ใช่ฮีโร่แบบแอคชั่น แต่เป็นคนธรรมดาที่อบอุ่น เหมือนลุงข้างบ้านที่อยากช่วยเหลือคนรอบตัว แค่มีข้าว มีน้ำแกงร้อนๆ สักถ้วย ก็สามารถเปลี่ยนวันแย่ๆ ให้กลายเป็นวันดีๆ ได้แล้ว สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกตอนดูคือ แม้ “มุโคดะ” จะไม่ได้เป็นนักผจญภัยที่เก่งที่สุด แต่เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์เฉพาะตัว จากความเรียบง่ายของเขาเอง เขาไม่ได้คิดจะยิ่งใหญ่ แต่กลับค่อยๆ สร้างพื้นที่เล็กๆ ที่ทุกคนรวมถึงสัตว์อสูรสามารถรู้สึกปลอดภัย ผมว่าเราหลายคนก็อยากมีมุมแบบนี้ในชีวิตจริงเหมือนกัน Campfire Cooking in Another World with My Absurd Skill เป็นเรื่องที่ผมดูแบบไม่รีบเร่ง เหมือนกินข้าวกับครอบครัวในเย็นวันฝนตก คือมันมีความเรียบง่ายที่ปลอบประโลมใจได้ดีมาก อาจไม่ใช่อนิเมะที่หวือหวา หรือโดดเด่นด้านพล็อต แต่กลับมีเสน่ห์เฉพาะตัวแบบที่ผมไม่อยากให้มันจบเลย ผมชอบที่เรื่องนี้ไม่ได้พยายามทำให้ตัวเอกดูเท่ หรือพยายามสอนอะไรใหญ่โต แต่เลือกเล่าเรื่องผ่านของเล็กๆ อย่างอาหาร การใช้ชีวิต การเอาใจใส่ และความสัมพันธ์เล็กๆ ที่เติบโตจากการแบ่งปัน เป็นอีกหนึ่งอนิเมะที่ดูจบแล้วอยากลุกไปทำข้าวกล่องกินเองบ้าง สุดท้ายถ้าใครเหนื่อยๆ จากการทำงาน หรืออยากได้อะไรเบาๆ แต่เติมใจให้เต็ม ผมว่าการดูเรื่องนี้ควบคู่กับข้าวร้อนๆ สักจาน น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีเหมือนกันครับ เพราะบางทีความสุขก็อาจเริ่มต้นจากของอร่อยสักคำ กับเพื่อนร่วมทางที่จริงใจก็พอแล้ว รูปภาพปกทั้งหมดมาจาก x.com เจ้าของภาพ TVアニメ『とんでもスキルで異世界放浪メシ』公式 :|: ภาพปกที่ 1 | ภาพปกที่ 2 รูปภาพประกอบทั้งหมดมาจาก x.com เจ้าของภาพ TVアニメ『とんでもスキルで異世界放浪メシ』公式 :|: ภาพประกอบที่ 1 | ภาพประกอบที่ 2 | ภาพประกอบที่ 3 | ภาพประกอบที่ 4 เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !