เป็นหนังที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับชายหนุ่มชื่อธีโอดอร์ซึ่งกำลังจะหย่าร้างกับภรรยา แต่ในจังหวะนั้นเองที่ธีโอดอร์ได้มีโอกาสรู้จักกับซาแมนธาผู้ซึ่งเป็นระบบปฏิบัติการไม่มีร่างกาย ความรู้สึกระหว่างหนึ่งคนและหนึ่งระบบปฎิบัติจึงดำเนินต่อไปผ่านเครื่องมือเล็ก ๆ ที่เปรียบเสมือนโลกทั้งใบขอบคุณรูปภาพจาก Bioscope Mthaiหนังดำเนินเรื่องด้วยความรู้สึกเหงา ๆ ทั้งสภาพแวดล้อม ตัวละคร บรรยากาศของเรื่องทำให้ดูเหงาๆ ทึมๆ และดูโดดเดี่ยวยังไงไม่รู้ รวมไปถึงนักแสดงที่สื่อความรู้สึกนั้นออกมาได้ดี โดยเฉพาะเสียงของซาแมนธาช่างฟังดูไพเราะและมีเสน่ห์มาก ทำให้ต้องตั้งใจฟังในทุก ๆ สำเนียงที่เธอกล่าวอีกหนึ่งความน่าสนใจคืออาชีพของธีโอดอร์ที่เกี่ยวกับการเขียนจดหมายที่ไม่รู้ว่าในความจริงมีอาชีพนั้นจริงหรือเปล่า แต่มันดูโรแมนติกอยู่มากทีเดียว การทำตัวเป็นสะพานที่คอยสื่อให้คนอื่นเกิดความรู้สึกดีต่อกัน ทำให้นึกถึงคิวปิดตัวน้อยๆ มาบินแผงศรอยู่ข้าง ๆขอบคุณรูปภาพจาก Patsonicมาถึงฉากหนึ่งที่ชอบมากคือฉากที่ธีโอดอร์มาพบว่าซาแมนธาหายไป ความร้อนรนนั้นทำให้คนดูนั่งไม่ติดและเผลอลุ้นตามไปด้วย แล้วพอได้รู้ความจริงแล้ว ท่าทีของธีโอดอร์เหมือนคนใจสลาย ในขณะที่ซาแมนธากลับไม่ได้ฟังดูเสียใจอะไรมากมาย ทำให้นึกถึงในชีวิตจริงที่คนนอกใจจะพูดคำว่าเสียใจออกมา แต่ดูเหมือนว่าคนที่เสียใจจริง ๆ คืออีกฝ่ายมากกว่า แต่อย่างไรก็ตาม จะบอกว่าซาแมนธาผิดมันก็คงไม่ใช่ เพราะเธอเป็นโอเอส มันก็คงไม่แปลกอะไรถ้าต้องเป็นโอเอสของ ‘ใคร’ หลาย ๆ คน เป็นธีโอดอร์เองหรือเปล่าที่ ‘ทึกทัก’ ไปเองแล้วสุดท้ายก็ต้องเสียใจมากที่สุดไอ้ความ ‘ทึกทัก’ ไปเองนี่แหละที่มักทำร้ายเราอย่างแสนสาหัส ทึกทักไปเองว่าเราสำคัญ ทึกทักไปเองว่าเขามีเพียงเรา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นปัจจัยแวดล้อมที่มักเกิดจากความ ‘ทึกทัก’ ไปเองทั้งสิ้นขอบคุณรูปภาพจาก Sine TVสุดท้ายแล้วธีโอดอร์ก็ทำลาย...ไม่สิ ไม่คิดว่ามันจะหายไปได้โดยง่าย เหมือนมันยังฝังลึกอยู่ที่สักแห่ง รอคอยการกลับมา เพราะฉะนั้นใช้คำว่าจัดการดีกว่า ธีโอดอร์จัดการกับมันด้วยการขอโทษภรรยา เหมือนเป็นการพยายามขอคืนดีหนังไม่ได้จบลงแบบมีข้อสรุปที่ชัดเจน แต่ก็พอเดาต่อไปได้ พอดูจบแล้วก็รู้สึกเหงาๆ โหวงๆ อย่างบอกไม่ถูก เพลงเปียโนที่ซาแมนธาแต่งนั้นก็เพราะเหลือเกิน เข้ากับบรรยากาศเรื่องได้ดีเยี่ยมสุดท้ายสิ่งที่สงสัยคือโอเอสในปัจจุบันนี่ฉลาดถึงขั้นซาแมนธาแล้วหรอ? แล้วสิ่งที่ซาแมนธาแสดงออกมาเป็นสิ่งที่ ‘ถูกตั้งโปรแกรม’ ไว้ให้เหมาะกับธีโอดอร์ หรือมันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงกันนะ....“ถึงเธอที่จากไปแล้ว...จากฉันที่ยังอยู่ที่เดิม”