รีวิวหนัง "Bad Genius แบด จีเนียส" มหกรรมการโกงฉบับอิมพอร์ตสู่ฮอลลีวูด

นี่ก็คือฉบับฮอลลีวูดสร้างของหนังไทยที่เคยสร้างปรากฏการณ์ไปทั่วโลก อย่าง ฉลาดเกมส์โกง ผลงานเรื่องดังจากค่ายจีดีเอช เมื่อปี 2017 ที่แจ้งเกิดให้กับทีมนักแสดงและเฉิดฉายกวาดรางวัลมาได้มากมาย บัดนี้มันได้กลายมาเป็น "Bad Genius แบด จีเนียส" เวอร์ชันรีเมคใหม่เป็นหนังอเมริกัน ที่บอกได้เลยว่าเป็นการทำใหม่ที่ค่อนข้างให้ความเคารพและยึดมั่นในท่วงท่าของต้นฉบับได้เป็นอย่างดี 

เรื่องราวจอง ลินน์ สาวนักเรียนทุนมากพรสวรรค์ของโรงเรียนได้มองเห็นช่องทางและโอกาสที่จะได้รับจากความชาญฉลาดของตัวเองมากกว่าทุนการศึกษานี้ เธอจึงเริ่มต้นรับจ้างโกงข้อสอบภายในห้องเรียนเพื่อหารายได้จากเพื่อนร่วมชั้นผู้ร่ำรวย ก่อนจะถลำลึกไปถึงการโกงข้อสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตนักเรียน งานนี้เธอไม่สามารถทำมันได้คนเดียวจึงต้องแท็กทีมโกงกับ แบงค์ นักเรียนทุนอีกรายเพื่อวางแผนอย่างแยบยลที่สุด เพราะเกมโกงข้อสอบในครั้งนี้เดิมพันด้วยอนาคตทั้งหมดของพวกเขา

Bad Genius ฉบับฮอลลีวูดนั้น อาจจะไม่ใช่หนังจากสตูดิโอใหญ่แต่อย่างใด ค่อนข้างวางตัวเป็นหนังจากโปรดักชันอิสระ ที่เน้นขายและฉายในตลาดนอกอเมริกาเสียมากกว่า เพราะนี่คือหนังที่สร้างจากค่ายหนังฝั่งแคนาดา โดยได้ "เจ.ซี. ลี" โปรดิวเซอร์มือฉมังที่โด่งดังมาจากซีรีส์ LGBTQ+ ชื่อดัง อย่าง Love, Victor เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว ซึ่งครั้งนี้เขาได้ก้าวขึ้นมารับหน้าที่เป็นผู้กำกับเป็นครั้งแรก พร้อมกับยังร่วมดัดแปลงเขียนบทหนังกับนักสร้างหนังอินดี้ "จูลิอัส โอนาห์"

สำหรับการดัดแปลงสร้างเป็นเวอร์ชันใหม่ครั้งนี้ ต้องยอมรับว่า Bad Genius ค่อนข้างเคารพในทิศทางต่าง ๆ จากต้นฉบับหนังของผู้กำกับ บาส นัฐวุฒิ เป็นอย่างดี เพราะตลอดระยะเวลาชั่วโมงครึ่งของหนังเรื่องนี้ พวกเขาแทบจะไม่ออกนอกลู่นอกทางในการร้อยเรียงและลำดับเรื่องราวเลย จับเซ็ตติ้งต่าง ๆ เรียงเอาไว้ค่อนข้างตามต้นฉบับเคยทำเอาไว้ นั่นจึงทำให้เราในฐานะคนดูชาวไทยมานั่งดูแล้ว ก็ทำให้รู้สึกว่าเหมือนมาดูอะไรที่ทำซ้ำทับซ้อนของเดิม

แต่สิ่งที่ Bad Genius สามารถทำให้แตกต่างได้ ทั้งอารมณ์และบรรยากาศก็คือการลบคราบเดิม ๆ ของวัฒนธรรมในต้นฉบับออกไปได้เกือบจะทั้งหมด ทดแทนด้วยการใส่มุมมองและการสะท้อนค่านิยมทางการศึกษาของอเมริกัน หยอดประเด็นความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นที่เกิดขึ้นในวงการการศึกษาได้อย่างเจ็บ ๆ คัน ๆ รวมทั้งยังหยิบยกถึงความเป็นอยู่ของกลุ่มชีวิตครอบครัวผู้อพยพให้อเมริกา ดินแดนที่เต็มไปด้วยความหลากหลายทางเชื้อชาติ ที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัจจุบันก็ยังคงเกิดความไม่เท่าเทียมกันอยู่

แน่นอนว่าบทหนัง Bad Genius อาจจะไม่ค่อยมีอะไรที่แปลกใหม่นัก เพราะหนังยังค่อนข้าเงดินตามรอยหนังต้นฉบับเป็นหลัก แต่อย่างน้อย ๆ วิธีการเล่าเรื่องและผูกเรื่องที่อาจจะมีท่วงทำนองที่คล้ายเดิม แต่ก็ยังสร้างประสิทธิผลที่ค่อนข้างเวิร์กดีในการปลุกเร้าอารมณ์ของผู้ชมได้อยู่หมัด ทั้ง ๆ ที่คนไทยก็น่าจะรู้ดีกว่าหนังจะเกิดอะไรขึ้นต่อ แต่เรื่องนี้สามารถลอยลำสร้างความระทึกใจและกระตุ้นมันออกมาได้ดีเหมือนกับที่ต้นฉบับทำเอาไว้ได้ดีเช่นกัน

สิ่งหนึ่งที่ค่อนข้างเอ็นดูในการรีเมคหนังออกมาในฉบับนี้ก็คือ การเลือกที่จะใช้ชื่อคาแรกเตอร์ต่าง ๆ ให้แทบจะเหมือนกับเวอร์ชันหนังไทยแบบเป๊ะ ๆ เลย ออกมาเป็น ลินน์, แบงค์, เกรซ และ พัท นับว่าเป็นกิมมิกและลูกเล่นที่ชาญฉลาดดี เพราะความหลากหลายที่เกิดขึ้นในอเมริกา การตั้งชื่อในปัจจุบันก็ไม่จำเป็นจะต้องเน้นความดั้งเดิม แต่ทดแทนด้วยความชื่อที่เต็มไปด้วยความยูนีกในสังคม แต่อาจจะธรรมดาที่บางมุมของโลก นี่แสดงให้เห็นถึงความเคารพที่ดีที่มีต่อหนังไทยต้นฉบับ

มาถึงพาร์ทการแสดงที่ส่วนใหญ่ก็ล้วนแต่เป็นทีมนักแสดงรุ่นใหม่ ที่ยังไม่ชั่วโมงการบินทางการแสดงที่ยังไม่เยอะนัก แต่กระนั้นพวกเขาก็สามารถประคับประคองบทบาทต่าง ๆ ออกมาได้ค่อนข้างดีใช้ได้ อาจจะยังไม่ใช่แอคติ้งในระดับที่ชวนตื่นตาตื่นใจ แต่ก็เข้าถึงแต่ละคาแรกเตอร์ได้ตรงตามโจทย์ที่ได้รับ "คัลลินา เหลียง" กับ "จาบาริ แบงก์ส" อาจจะยังไม่หน้าใหม่ที่ยังแบกหนังทั้งเรื่องเอาไว้ได้ไม่ทั้งหมด โชคดีที่หนังได้ "เบเนดิกต์ หว่อง" เข้ามายื่นมือช่วยพวกเขาแบกอีกแรง ที่จึงทำให้หนังเวอร์ชันนี้บทบาทของพ่อได้ถูกเสริมมิติให้มากขึ้นกว่าต้นฉบับสักหน่อยนั่นเอง

ดังนั้นโดยสรุปแล้ว Bad Genius ฉบับรีเมคของฮอลลีวูด ก็นับว่าค่อนข้างทำได้ถึงอยู่ในระดับที่น่าพอใจ อาจจะยังไม่ใช่ชิ้นงานดัดแปลงสร้างใหม่ที่น่าตื่นตาและกระชากใจอะไร การที่หนังเลือกจะให้เกียรติต้นฉบับเป็นลำดับต้น ๆ อาจจะเป็นการวนไปวนมาที่ซ้ำซาก แต่ก็สามารถสร้างรสชาติที่แปลกใหม่ที่แตกต่างได้ในระดับที่โอเคอยู่ อาจจะยังไม่ใช่ดียอดเยี่ยมที่สุด แต่ก็ไม่มีอะไรที่แย่เลยในเรื่องนี้ มันคือการรีเมคที่ค่อนข้างมีสเกลงานที่ใหญ่ขึ้น และมีความสากลมากยิ่งขึ้นในทิศทางที่ดี