เวลาดึกคืนหนึ่งขณะที่ผมขับรถเพื่อเดินทางไปชมการแข่งขันชิงแชมป์ฟุตบอลมหาวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งปี ผมขับรถยนต์ ผมใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง ในการเดินทางไปถึงที่นั่น เป็นเรื่องร้ายสำหรับผมมาก เพราะตอนนี้รถของผมดันน้ำมันหมดกลางทางอย่างนั้น ผมติดอยู่ในป่าแห่งนี้ผมพลาดการไปชมการแข่งขันชิงแชมป์ฟุตบอลไปเลย ผมตัดสินใจที่จะตั้งแคมป์อยู่ในป่าแห่งนี้ เพื่อรุ่งเช้าจะได้หาคนมาช่วย ในเวลาดึกตอนนี้ผมขอนอนก่อน เก็บแรงไว้เดินทางกลับบ้านแล้วกันผมตื่นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น และพบว่ารถของผมถูกทุบโดยความตั้งใจ ผมเห็นสภาพรถของผม ผมหงุดและโมโหเป็นอย่างมากที่ต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ผมเลยตะโกนด่าออกไปสุดเสียงดังกังวานในป่า แต่ก็ไม่มีใครได้รับรู้เลย แต่วินาทีนั้น ผมก็เหลือบไปเห็นรถกำลังวิ่งผ่านมาพอดี ทำให้เขารู้สึกค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย ผมได้โบกรถคันนั้นเพื่อหวังว่า จะกลับบ้าน และทิ้งให้รถอยู่ในสภาพนี้ไป คนขับรถคนนั้น สภาพร่างกายดูสกปรกมากผมเห็นผมถามว่า ใครเป็นคนมาทุบรถของผมเมื่อคืนคุรเห็นบ้างไหม คนขับรถซึ่งเป็นชายวัยกลางคนเขาทำหน้างงกับเหตุการณ์นี้ เขาตอบแค่คำเดียวว่าไม่รู้ เขากำลังจะขับรถออกไป แต่ผมก็มีบางอย่างให้ช่วย ผมบอกว่าช่วยพาผมออกไปจากป่าแห่งนี้หน่อยได้มั้ย คนขับรถก็ไม่ลังเลอะไร เขาเปิดประตูให้และบอกว่าขึ้นมาเลย แต่ผมรู้สึกไม่ดีเอาซะเลยและก็ทำท่าเอะใจเล็กน้อยกับการขึ้นรถมานั่งอยู่กับคนทำท่าทางพิลึกคนแบบนี้ ผมก็ตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา เขาพาผมไปที่สถานที่แห่งหนึ่งที่มีแต่บ้านร้างในบ้านนั้นเต็มไปด้วยหุ่นและตุ๊กตาที่ดูน่ากลัว เขาบอกว่านี่คือศิลปะผมรู้สึกเอะใจกับหุ่นตัวหนึ่งที่ดูยังไงก็เหมือนคน หลังจากนั้นมันสามารถขยับเองได้ด้วยตัวเอง ผมรู้สึกกลัวมากๆ ชายกลางคนบอกไม่จำเป็นต้องกลัวไป ผมก็รู้สึกแปลกชอบกล หลังจากนั้นหุ่นตัวนั้นก็พูดเองได้ว่า ช่วยฉันด้วย ฉันถูกจับมาทำหุ่นขี้ผึ้ง ช่วยด้วยช่วยฉันด้วย และผมรู้ได้ทันทีว่า สถานที่แห่งนี้ก็คือ บ้านหุ่นผีนั่นเองชายกลางคนสั่งให้หุ่นตัวนั้นหุบปาก และชายกลางคนได้เอาเหล็กฟาดไปที่หัวของหุ่นตัวนั้นจนหัวแตก และเลือดไหลนองเต็มพื้น ทำให้ผมตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าผมได้รู้แล้วว่า แท้จริงแล้วชายคนนี้คือชายโรคจิตที่ทุบและชำแหละของรถผมเมื่อคืน และได้พาผมมาที่แห่งนี้เพื่ออะไรบางอย่าง นั่นก็คือ “จับผมไปทำเป็นหุ่นขี้ผึ้งนั่นเอง” นั่นแหละคือเป้าหมายของเขาตอนนี้ผมถูกไล่ล่าโดยฆาตกรโรคจิตวิกลจริต เมื่อได้พบกับความลับดำมืดของเมือง ผมต้องเอาชีวิตรอด ผมต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผมวิ่งหนีอย่างเร็วเฉียบพลัน ผมวิ่งไปจนถึงป่าที่ผมเคยพักอยู่อาศัย และผมไม่เห็นฆาตกรคนนั้นอีกเลย ผมหวังว่า “มันจะไม่ตามมาไล่ล่าผมอีกให้เสียเวลาอย่างแน่นอน” ผมเดินทางตรงไปยังเขตชาญเมืองและปลอดภัยในที่สุดเครดิตภาพPete LinforthValiphotosOlya AdamovichMichaelGaidaTracy LundgrenMichaelGaidaPeter Hballardinix