Series Full ReviewThe Devil Judgeฉลาดเล่นกับอารมณ์ ให้รางวัลกับความรู้สึก สะท้อนสังคมด้วยความยุติธรรมในจินตนาการให้เป็นบทเรียนให้โลกจริงNETFLIX , TrueID และ viu : 1 Season 16 Epiodes (2021)ถ้าว่ากันที่การแสดงชั้นดีบางทีอาจไม่ใช่การร้องให้ฟูมฟายเกลือกกลิ้ง แต่อาจเป็นอิริยาบทสบายๆหรือนั่งกินข้าวพูดคุยกันธรรมดา แต่ถ้ามันดูเนียนตาแล้วเชื่อได้ว่านั่นคือมนุษย์จริงๆที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่นั่นคือบทพิสูจน์ ซึ่งสิ่งที่เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้การแสดงออกมาเนียนตาได้นั้นอาจต้องมีงานด้านบทที่กล้าเล่น และในที่นี่คือความกล้าที่จะธรรมดาหรือกล้าที่จะสื่อสารผ่านความธรรมดาของมนุษย์เพื่อในมนุษย์ดูเป็นมนุษย์ไม่ใช่ตัวละครในนิยาย แล้วเมื่อความธรรมดาที่เป็นมนุษย์เดินดินนั้นมาอยู่ในความกล้าอีกทางนั่นคือความกล้าเล่นในเรื่องแหลมคมให้มาสะกิดหัวใจ ให้บทเรียนชีวิตให้ผู้ชมได้ฉุกคิดที่ต้องมาพร้อมกับงานด้านบทที่ดูเป็นธรรมชาติและธรรมดาวนไปเช่นนี้เพราะบางครั้งการเล่าเรื่องธรรมดาที่เห็นได้ทั่วไปในสังคม ปัญหาที่หมักหมมเรื้อรังตั้งแต่ระดับปลายเหตุไปถึงระดับโครงสร้าง แล้วบทที่ออกมาไม่ได้พยายามเร่งหรือบีบจนรู้สึกถูกยัดเยียดด้วยความจงใจผู้ชมจึงเชื่อและเพลิดเพลินไปกับสิงที่เล่า ยิ่งบางครั้งการได้ออกจากกรอบความคิดเดิมเพื่อเปิดโลกทัศน์ใหม่ก็ได้สาสมใจในจินตนาการ ที่บางทีก็ไม่มีให้สัมผัสในโลกจริงก็อาจเป็นความกล้าที่ได้ผลเลิศ และตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนคืองานซีรีส์ที่ความจริงดูไปบ่นไปเราดูจบได้สักพักแล้ว แต่ต้องพยายามเรียบเรียงความรู้สึกมาเขียนบทความ เพราะเล่นใหญ่ใส่แรง เขียนยากแต่ก็สาสมใจ The Devil Judgeเรื่องย่อประเทศเกาหลีที่ระบบกำลังล่มสลาย พลวัตรทางสังคมถูกขับเคลื่อนโดยคหบดีผู้มั่งคั่งที่รวมตัวกันในนามมูลนิธิเพื่อสังคม การบริหารประเทศตกอยู่ในอุ้งมือของคนร่ำรวยธุรกิจใหญ่ผูกขาดเพียงไม่กี่องค์กร เมื่อทุกอย่างอยู่ในมือมูลนิธิเพื่อสังคมจึงครอบงำอำนาจบริหารระดับสูงด้วยการมีประธานาธิบดีหุ่นเชิด ที่มองดูก็รู้ว่าเป็นผู้นำที่ไม่ฉลาดแต่ได้อำนาจมาเพราะมูลนิธิฯอยู่เบื้องหลัง และการที่จะเอาประชาชนมาเป็นพวกนั้นรัฐบาลจึงจัดรายการพิพากษาสดคือการถ่ายทอดสดคดีที่ประชาชนสนใจ และให้ประชาชนทั่วไปได้โหวตเสมือนเป็นคณะลูกขุนผ่านแอปพลิเคชั่น และหัวหน้าผู้พิพากษาก็คือคังโยฮัน (จีซอง)และมีผู้พิพากษาสมทบอีกสองคนคือโอจินจู (คิมแจคยอง) กับคิมกาอน (จินยอง) ผู้พิพากษาหน้าใหม่ไฟแรงผู้มีความคลางแคลงกับความเป็นคังโยฮันอยู่ลึกๆ และเห็นได้ชัดว่าคิมกาอนเข้ามาเพื่อสืบอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคังโยฮัน แต่...ผู้มีอำนาจกลับคาดไม่ถึงว่าคังโยฮันจะเป็นคนที่ควบคุมไม่ได้และไม่ได้ทำการฟอกขาวคนร้ายอย่างที่หวัง กระทั่งคดีแรกคังโยฮันก็แหกหน้าผู้มีอำนาจทั้งเบื้องหน้าคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมชาคยองฮี (จังยุนนัม)ผู้หมายมั่นว่าจะเป็นประธานาธิบดีคนต่อไป และเบื้องหลังคือมูลนิธิฯที่ทำให้เลขามูลนิธิจองซอนอา (คิมมินจอง) ต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่คังโยฮันจะข้ามเส้นมามากกว่านี้ แต่เมื่อเกิดเหตุร้ายเพื่อหมายหัวคังโยฮันแล้วคิมกาอนได้รับบาดเจ็บคังโยฮันจึงพาคิมกาอนมาพักรักษาตัวที่บ้าน แล้วที่นั่นก็ทำให้คิมกาอนยิ่งสงสัยในตัวคังโยฮัน ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่สายสืบยุนซูฮยอน (พัคคยูยอง) เพื่อสืบหาที่มาตัวตนและเบื้องหลังของคังโยฮันก็เริ่มข้น แล้วเบาะแสบางอย่างก็ชี้ไปในทางที่คังโยฮันไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคิด การต้องต่อสู้ของคังโยฮันที่ต้องผดุงความยุติธรรมด้วยอำนาจตุลาการก็ต้องมีคิมกาอนมาเป็นตัวแปร เมื่อระบบได้สร้างปีศาจขึ้นมาวิธีการทำลายระบบอาจต้องใช้ปีศาจแต่บางทีบางอย่างก็หนักหนาเกินเยียวยาหรือไม่อาจไม่ใช่เรื่องใหม่ไม่ยากต่อการคาดเดาแต่เร้าใจในรายละเอียดอีกครั้งที่เกาหลีเข้าใจเล่นและฉลาดเล่าเมื่องานด้านบทออกมาไม่ได้มีอะไรใหม่เลย เรื่องของกระบวนการยุติธรรมที่ถูกบิดเบือนโดยคนไม่สะอาด อำนาจ อิทธิพล แล้วต้องมีคนที่มาผดุงความยุติธรรม คนที่พยายามแก้ไขกลไกนั้นด้วยวิธีที่รุนแรงและท้าทายเส้นแบ่งทางกฎหมายหรือศีลธรรม ทั้งชั้นเชิงที่ธรรมดาถ้านับว่านี่คืองานซีรีส์เกาหลีซึ่งหากลองตรองดูให้ดีตัวละครและทิศทางไม่ได้ยากต่อการคาดเดา หรือจะเอาให้แน่นลงไปอีกเพราะคนดูไม่พยายามเดาเมื่อได้ถูกความเร้าใจดึงไปจนสุดทาง และมันมาจากความฉลาดที่จะเล่นกับอารมณ์เมื่อสำนึกในใจคนดูที่เป็นมนุษย์นั้นมองเห็นความบูดเบี้ยวบางอย่างในสังคมอยู่ในทุกๆวัน จึงเหมือนเป็นการเอาเรื่องราวสามัญในชีวิตประจำวันมาเล่าเพราะเรื่องของ VVIP มันมีให้เห็นเหมือนเซเว่นหน้าปากซอยที่เดินออกจากบ้านไปทำงานทุกวันก็ต้องเจอ แล้วความที่พื้นฐานในสำนึกมนุษย์ที่ยังมีมโนธรรมในใจก็จะมีความรู้สึกขัดขืนและไม่ได้รับความยุติธรรมทางใจ เมื่อได้เห็นแสงแห่งความยุติธรรมไม่เคยส่องถึงชนชั้นผู้เป็นกลไกรากฐานของสังคม แล้วเมื่อเรื่องเล่าด้วยประเด็นนี้ผ่านความแข็งแรงแน่นหนาของบทจึงทำให้คนดูเร้าใจ เมื่อบทพาหัวใจคนดูไปยังจุดขึ้งโกรธ ชิงชัง และพร้อมพิพากษาคนที่คิดว่าอยู่เหนือคนอื่นด้วยมือตนเอง และแน่นอนว่าบทได้มอบความสาสมใจกับบทลงโทษที่คนเหล่านั้นได้รับ เพราะในโลกแห่งความจริงคนที่ร่ำรวยเงินและอำนาจอาจไม่ได้ถูกพิพากษาอย่างแท้จริงและคนดูก็ชาชินกับมันนั่นคือความสิ้นหวังในโลกจริง... แต่แล้วเมื่อโลกแห่งจินตนาการมอบความสาแก่ใจให้ได้บ้างหัวใจคนดูก็พองโต และเชื่อได้ว่าร้อยทั้งร้อยเห็นด้วยกับบทลงโทษที่ผู้พิพากษาคังโยฮันมอบให้คนเหล่านั้น นั่นคือความชาญฉลาดของคนเขียนบทที่รู้จังหวะเวลาที่จะให้รางวัลกับคนดูตามรายทางของการเล่าเรื่องขนาดยาว ทั้งนี้ทั้งหมดก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานเรื่องหลักที่ซื่อตรงคือการเอาคืนของคนที่ถูกกระทำผ่านการบ่อนทำลายระบบยุติธรรมที่ฟอนเฟะ ทั้งยังสอดไส้ประเด็นทางสังคม การปกครอง และประเด็นความเป็นมนุษย์มากมายมาเล่าได้อย่างแนบเนียน เพียงแต่เมื่อการผูกเรื่องที่แน่นหนาแบบนี้และเป็นการเล่าเรื่องขนาดยาว จึงมีบ้างที่เมื่อถึงเวลาต้องจบมันแก้ร่างแหไม่ทันจึงเห็นเป็นการเร่งรีบจนรวบรัดในตอนท้าย เมื่อบทพาเรื่องให้ไปไกลสุดกู่คนดูคาดหวังความสาแก่ใจที่แรงกว่า แต่ตอนสุดท้ายเหมือนหาทางลงง่ายๆบางอย่างก็ไม่เก็บเอาไปทำให้ตอนสุดท้ายกลายเป็นดร็อปลงเร็วเกินไป แต่ด้วยความที่เรื่องเดินมาดีก็ยังทำให้ตอนสุดท้ายที่แม้ไม่สะใจก็ยังไม่หลุดออกนอกทาง แค่พลังมันน้อยกว่านั่นเป็นเพราะที่ผ่านมาบทละครของเรื่องนี้ได้พาหัวใจคนดูกลายเป็นปีศาจไปเรียบร้อยแล้วตามเจตนาจนกระทั่งเห็นบทสรุปไม่สาแก่ใจเท่านั้นความยุติธรรมอาจหาไม่ได้ในโลกจริงโลกในจินตนาการจึงเป็นที่พึ่งทางใจกระบวนการยุติธรรมที่บิดเบี้ยวกลายเป็นเรื่องสามัญของโลกได้อย่างไร อาจบางทีเป็นเพราะมนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่อันตรายและเป็นภัยที่สุดในโลก มนุษย์ที่ยังคงมีรัก โลภ โกรธ หลง อันนำมาซึ่งความไม่รู้จักพอ เมื่อมีอำนาจก็อยากรักษาอำนาจไว้ให้ยาวนานที่สุด โดยไม่สนว่าเส้นทางนั้นจะเหยียบย่ำความเจ็บปวดและคราบน้ำตามามากมายขนาดไหน และอำนาจก็ได้สร้างระบบของมันขึ้นมาแล้วระบบนั้นก็คือเครื่องมือของคนที่เสพติดอำนาจเพื่อมาใช้บิดเบือนกระบวนการ สุดท้ายการรักษาอำนาจให้ได้จึงมาทำลายสิ่งที่ต้องเป็นเสาหลักคุ้มครองระบบนั่นคือความยุติธรรมจนเมื่อความยุติธรรมถูกบิดเบือนครั้งแล้วครั้งเล่า จากเรื่องใหญ่ในปฐมบทลงมาสู่เรื่องปลีกย่อยเมื่อเงินเพียงจำนวนหนึ่งสามารถซื้อความยุติธรรมได้ แต่อีกด้านผู้สิ้นไร้กลับกลายเป็นถูกความยุติธรรมทำร้ายจนทำให้รากฐานของสังคมเน่า เพราะเมื่อถึงจุดที่ใครก็ได้ที่มีเงินอาจสามารถซื้อความยุติธรรมได้ความยุติธรรมจึงกลายเป็นรากเหง้าแห่งปัญหา ปัญหาที่ลุกลามจนกระทั่งยากที่จะมีใครสักคนสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้เพราะมันได้กลายเป็นเรื่องปกติและนั่นคือโลกแห่งความจริง ที่ความยุติธรรมผ่านระบบคือความฝันที่มิอาจเอื้อมไปแม้กระทั่งยามหลับตาที่ทำได้คือการกระชากหรือสะกิดรอยแผลให้กับระบบได้บ้าง ด้วยการสร้างเรื่องในจินตนาการให้ความยุติธรรมอยู่ในมือของคนระดับฐานราก ความยุติธรรมที่อยู่ในมือประชาชน ความยุติธรรมที่มีประชาชนเป็นแกนกลาง เมื่อมีอัศวินขี่ม้าขาวออกมากระชากหน้ากากคนที่ใช้อำนาจบิดเบือนความยุติธรรมประชาชนก็พร้อมที่จะสนับสนุน เพราะความเหลวแหลกของกระบวนการมันเกินเยียวยาและกลายเป็นความธรรมดาจนคล้ายกับอาหารเช้าที่ต้องกิน แต่การจะทำเช่นนั้นได้ก็ยังต้องใช้ทรัพยากรมากมายทั้งทุนทรัพย์ สมอง และแรงผลักดันภายในเมื่อโลกจริงไม่อาจทำให้มนุษย์รู้สึกได้ว่าโลกยังมีความยุติธรรม แต่โลกในจินตนาการกลับทำให้รู้สึกว่าในความมืดยังมีแสงสว่าง โลกสมมติจึงเป็นเสมือนที่พึ่งทางใจให้ยึดเหนี่ยว แม้กระทั่งความคับแค้นที่สั่งสมมานานจากโลกจริงก็ได้พาหัวใจไปสู่จุดที่หลอมรวมกับความคับแค้นในโลกสมมตินั้น เพราะเรื่องราวที่เล่าผ่านมีเรื่องมากมายที่เป็นเรื่องที่สามารถเกิดกับใครก็ได้ สุดท้ายมีจำนวนไม่น้อยอยากให้โลกแห่งความจริงมีระบบที่ผู้พิพากษาคังโยฮันมาตัดสินพวกคนร้ายที่ใช้ระบบเป็นเครื่องมือ แต่นั่นก็ทำได้แค่จินตนาการให้หัวใจได้รางวัลบ้าง เพราะแม้กระทั่งในจินตนาการในเรื่องบทสรุปก็ยังไม่สามารถโยกคลอนรากฐานของความฟอนเฟะนั้นได้การถ่ายทอดตัวละครที่ทวีความเข้มข้นร้อนแรงขึ้นจนเรื่อยๆจนถึงจุดเดือดซีรีส์เกาหลีมักจะมีข้อดีที่เป็นจุดแข็งคือการคัดเลือกนักแสดงและการแสดงที่ไม่ยึดติดกับภาพลักษณ์ ส่วนหนึ่งอาจมาจากงานด้านบทที่ค่อนข้างมีมิติและกล้าเล่น จึงมีบ่อยครั้งที่บทจะสร้างตัวละครที่ลึกลับน่าสงสัยและท้าทายมโนธรรมในใจคนดู เป็นตัวละครที่เดาไม่ออกว่าร้ายหรือดีเป็นสีเทาค่อนดำ ซึ่งเมื่อบทมีมิติที่ลึกนักแสดงที่มารับบทนั้นต้องมือถึงและเรื่องนี้เป็นเช่นนั้น ก็ใช่ที่บทผู้พิพากษาคังโยฮันไม่ใช่บทที่ใครก็เล่นไม่ได้เพราะนักแสดงชายเกาหลีส่วนใหญ่คงเล่นได้หมด แต่เมื่อผู้รับผิดชอบบทที่เป็นตัวเดินเรื่องที่มิติหลากหลายคือยอดฝีมือที่พิสูจน์การแสดงมาแล้วมากมายอย่างจีซอง บทตุลาการปีศาจจึงกลายเป็นภาพที่ชัดเจนในจินตนาการออกมาแบบนั้นทันทีส่วนเรื่องพื้นฐานที่มีก็ไม่บกพร่องทั้งเรื่องความสูญเสียหรือความคลั่งแค้น โดยเฉพาะสิ่งที่ยากมากคือการแสดงให้ผู้ชมเชื่อใจแต่ดันตั้งอยู่บนความน่าสงสัยจีซองรับผิดชอบอย่างไร้ที่ติจนช่วงต้นกลายเป็นเพื่อนร่วมจอทุกคนดับอนาถไปขนสิ้น ยังดีที่บทยังมีพัฒนาการให้ตัวละครของจินยอง , คิมมินจอง , พัคกยูยองหรือกระทั่งคิมแจคยองมีเวลาทองเป็นของตัวเองมีเสน่ห์ให้เป็นที่จดจำ เพราะทุกคนล้วนให้การแสดงที่อยู่ในกรอบที่บทมอบให้อย่างไม่มีที่ติเพียงแต่จีซองแข็งแกร่งเกินไป ยิ่งมาได้บทที่ให้เขาเป็นแกนด้วยแล้ว คนอื่นๆไม่ว่าจะทำได้ดีอย่างไรก็ก้าวผ่านออกมาเด่นเกินหน้าจีซองไม่ได้โดยเฉพาะสองคนที่ต้องปะทะกับจีซองตรงๆอย่างจินยองที่เกือบเป็นซีรีส์วายไปเล็กๆ การรับผิดชอบบทดีแล้วการแสดงอารมณ์ที่จำเป็นดีมากแล้วแต่ก็ไม่สามารถแย่งซีนได้แม้แต่ฉากเดียว หรือคิมมินจองที่จริตจะก้านดูยั่วยวนกวนโมโหให้ผู้ชมหมั่นไส้ลามไปถึงความเกลียดยังทำได้อย่างไร้ที่ติ แต่ส่วนที่เธอไปไม่ได้คือการพาตัวละครให้มีความน่าเห็นใจในตอนท้ายตามเจตนาของบท อาจเป็นเพราะบทเลือกที่จะผูกปมแน่นเกินไปตอนท้ายเลยยังไปไม่ถึงจุดที่คนดูต้องเห็นใจ โดยรวมแล้วตัวละครอื่นๆเป็นเพียงตัวละครที่เสริมของจีซอง เพียงแต่นักแสดงยังรับผิดชอบหน้าที่ได้ดีมากเลยไม่เห็นว่าจีซองแบกเรื่อง แต่เห็นว่าเรื่องสมบูรณ์เพราะมีตัวละครที่น่าประทับใจเป็นส่วนประกอบ ส่วนงานด้านภาพที่เน้นความมืดและหม่นนั้นคล้ายกับจะสื่อถึงวาระที่มืดมนของระบบ ความมืดมนของกระบวนการยุติธรรมอย่างเห็นภาพหากจะมองหางานที่มีพลังดึงดูดได้อย่างแรงตั้งแต่ตอนแรกแล้วทวีความแรงนั้นขึ้นเรื่อยๆเรื่องนี้คืองานที่ว่านั้น เพราะทันทีที่เปิดดูเสน่ห์ของนักแสดงหรือความสงสัยใคร่รู้จะกุมหัวใจทันที แล้วด้วยความที่เล่นเรื่องของปัญหาสังคมที่เป็นเรื่องใกล้ตัวที่เป็นเรื่องความยุติธรรมหรือเรื่องของอภิสิทธ์ชน ที่อาจเป็นเรื่องที่สามัญที่สุดในสังคมโลกแล้วก็เป็นได้ ประกอบกับแกนหลักของเรื่องแข็งแรงไม่มีเป๋ออกนอกทางตลอดระยะเวลาที่ออกอากาศ เพราะเรื่องเดินหน้าไปอย่างไม่มีหยุดยั้งความเร้าใจอยู่ในระดับสูงลิ่ว ชั้นเชิงการทิ้งเชื้อในตอนจบแต่ละตอนก็สร้างความอยากดูต่ออย่างรุนแรง ความเร้าใจที่ว่านั้นสูงถึงขนาดที่ว่าคนดูลืมที่จะคาดเดาเรื่องไปได้เลยแต่หากมองลึกๆแล้วเรื่องนี้ไม่ได้มีชั้นเชิงใหม่อะไรเลย เมื่อดูจนจบก็ไม่ถึงกับเหนือความคาดหมายหรือเหนือชั้นใดๆ นั่นหมายความว่าความเร้าใจมันสูงเพราะรายละเอียดที่ใส่เข้ามา ทั้งประเด็นที่เล่า การดึงคนดูไปเป็นพวก การเล่นกับอารมณ์ที่ได้ผล เมื่อพาไปไกลสุดกู่แล้วให้รางวัล และมันเป็นเช่นนั้นไปถึงสิบห้าตอนกว่าๆจนมาถึงตอนท้ายที่ดูหาทางลงง่ายไปทำให้เป็นความรวบรัดตัวละครบางคนเหมือนถูกลืมทำให้ไม่สาสมแก่ใจเท่าไหร่นัก และทำให้ไปไม่ถึงคำว่าไร้ที่ติเพราะตอนสุดท้ายที่แก้ได้ไม่หมด และความที่เรื่องทำให้คนดูเป็นปีศาจไปเรียบร้อยแล้ว หัวใจของปีศาจจึงอยากเห็นอะไรที่แรงได้กว่านี้อีกหรือสะใจกว่านี้อีก ก็เท่านั้นดูไปบ่นไปNETFLIXTrueID (Link รับชม)viuขอบคุณภาพประกอบภาพปก จาก Facebook tvN dramaภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 / ภาพที่ 9 / ภาพที่ 10 จาก Facebook tvN (International)ภาพที่ 11 จาก Facebook Netflixภาพที่ 12 จาก Facebook TrueIDภาพที่ 13 จาก Facebook Viu Thailand เกาะติดซีรีส์เรื่องใหม่ๆ App TrueID โหลดฟรี!