ชวนชมCurtain Call พลิกบทบาท ทายาทหมื่นล้าน (2022)"เหลือเวลาแค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าจะใช้เวลาที่เหลืออย่างไร..."บางครั้งก็น่าเห็นใจคนเขียนบทละครเพราะหลายอย่างได้ถูกเล่ามาบ่อยและหลากหลายจนคงไม่รู้จะหาอะไรใหม่ที่ใหม่จริงๆมาเล่ามาเล่นแล้ว บ่อยครั้งคนดูจึงได้เห็นการเอาของเก่ามาเล่าใหม่ในทุกทางทั้งจากการนำมาสร้างใหม่ที่เรียกกันหรูๆว่ารีเมค หรือจะเป็นการดัดแปลงที่อาจเรียกว่าได้รับแรงบันดาลใจก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกคนดูจึงได้เห็นงานละครออกมาซ้ำแนวกันมากมาย อาจมีบ้างที่คนเขียนบทสามารถใส่รายละเอียดและชั้นเชิงเข้าไปเพื่อให้ดูเหมือนใหม่ในความเก่าทำให้ในความซ้ำไม่ดูช้ำเพราะยังมีรายละเอียดข้างในที่โดน ที่เหลือคือจุดขายที่ต้องมีและต้องมั่นใจว่าคนดูจะซื้อเช่นเดียวกับละครเกาหลีที่ดูไปบ่นไปต้องมาเขียนชวนชมในบทความนี้ เพราะจุดขายมีหน้าเสื่อที่แข็งแรงจนทำให้แม้จะอยู่ในแพล็ตฟอร์มที่ไม่ใช่ตัวเลือกแรกผู้เขียนก็ยังตามไปดู และจุดขายนั้นคือสองนักแสดงนำที่การันตีงานดีอย่าง "คังฮานึล" กับ "ฮาจีวอน" โดยเฉพาะรายหลักพักหลังไม่ค่อยรับงานด้วยสิ และเมื่อดูผ่านไปสองตอนก็พบว่านี่คือเรื่องน้ำเน่าเสียเต็มประดาว่าด้วยเรื่องของการสวมรอยเป็นทายาทเศรษฐีแต่กลายเป็นว่ามีพลังจนขมในคอได้ตั้งแต่แรกปี 1950 เมื่อสงครามเกาหลีเริ่มต้นสามีภรรยาคู่หนึ่งต้องหอบลูกน้อยพยายามขึ้นเรือหนีมาทางฝั่งไต้ แต่แล้วจากึมซุน (ฮาจีวอน) ภรรยาก็หนีมาได้เพียงลำพังและได้ตั้งโรงเตี๊ยมนักวอนไว้เพื่อรอคอยสามีและลูก ตัดมาที่ปัจจุบันจากโรงเตี๊ยมนักวอนกายมาเป็นโรงแรมนักวอนที่ใหญ่โตโดยมีพัคเซยอน (ฮาจีวอน) เป็นผู้จัดการทั่วไปบริหารงานและเธอต้องเผชิญกับคลื่นลมทางธุรกิจเมื่อพี่ชายของเธอพยายามที่จะขายโรงแรม ในขณะเดียวกันจากึมซุนในวัยชรา (โกดูชิม) ผู้สร้างโรงแรมนี้มาที่อยู่ในสถานะไม้ใกล้ฝั่งเต็มที่ที่ในทุกห้วงคำนึงยังมีลูกและสามีที่พลัดพรากอยู่เสมอ และเมื่อเวลาชีวิตจากึมซุนเหลือเพียงสามเดือนความหวังสุดท้ายก่อนลมหายใจจะสิ้นสุดของคนชราคือการได้พาหลานอีกคนที่ยังอยู่ทางฝั่งเหนือให้ได้มามีชีวิตและได้ใช้ชีวิตร่วมกับหลานคนนั้น จะเพื่อเป็นการชดเชยหรือเติมเต็มให้ช่องว่างของหัวใจหรือไม่เมื่อสุดท้ายผู้ช่วยจอง (ซองดงอิล) ก็หาเด็กหนุ่มคนนั้นเจอแต่กลับมีเหตุผลให้ไม่สามารถพามาได้ ทางออกจึงอยู่ที่นักแสดงที่ชีวิตต้องดิ้นรนแต่พูดสำเนียงฝั่งเหนือได้คือยูแจฮุน (คังฮานึล) ให้มาสวมบทเป็นหลานชายคนนั้นเรื่องน้ำเน่าเต็มประดาแต่เล่าเรื่องได้อย่างทรงพลัง เรื่องของการสวมรอยเป็นทายาทหมื่นล้านเพื่อเยียวยาหัวใจให้คนป่วยแบบนี้อย่าให้ได้ร่ายเลยเพราะเยอะจากหลากหลายแนวทางนำเสนอ ซึ่งกับเรื่องนี้สารภาพเลยว่าถ้าไม่ใช่ชื่อคังฮานึลกับฮาจีวอนผู้เขียนไม่เปิดดูแน่นอนถ้าเอากันที่เนื้อเรื่องเพราะค่อนข้างเอียน แต่นั่นกลับทำให้เกือบพลาดเพราะบทละครเลือกเล่นกับหัวใจคนดูไม่ใช่อารมณ์เพราะคนดูจะรู้สึกได้ด้วยใจมากกว่าอารมณ์พาไป ด้วยการมีจุดเริ่มต้นที่บีบหัวใจที่ก็อาจไม่ใหม่เรื่องของความรักและครอบครัวที่พลัดพรากและไม่อาจกลับมาอยู่ร่วมกันได้ แล้วบทละครก็เอาหัวใจคนดูไปเป็นตัวประกันแล้วแทงลงไปเลยว่าเมื่อต้องพลัดพรากคนหนึ่งยังใช้ชีวิตต่อไปแต่งงานมีครอบครัวและมีชีวิตที่ดีร่ำรวยแต่กับอีกคนที่อยู่อีกฝั่งกลับไม่ยอมเดินหน้าและยึดมั่นและตายไปพร้อมกับความรัก นั่นหมายความว่าบทละครส่วนนี้คือการนำเอาตัวละครหลักคือจากึมซุนผู้รอดชีวิตเพราะความเสียสละของสามีมาแล่เนื้อเถือหนัง ซึ่งก็คือการเล่าเรื่องที่ทรงพลังด้วยการสร้างรอยแผลให้ตัวละครอันเป็นการสร้างมิติทางใจให้คนดูจับต้องได้แล้วสิบนาทีที่สะกดคนดูและครึ่งชั่วโมงแรกที่กดทับหัวใจจนขมในคอได้แทบทุกซีน จุดเริ่มที่ดีของเรื่องนี้คือจุดเริ่มต้นทีบีบหัวใจด้วยความพลัดพรากกับการเล่าย้อนไปถึงจุดเริ่มของคนคนหนึ่งที่ต้องมาแบกรับความรู้สึกผิดตลอดชีวิตที่ผ่านมาซึ่งสิบนาทีของตอนแรกที่เล่าเรื่องส่วนนั้นคือพลังที่แรงสูง เมื่อการถ่ายทอดเรื่องที่คุ้นเคยแบบนี้ให้จับใจผ่านงานด้านภาพประมาณหนังย้อนยุคฟอร์มดีสักเรื่องที่มาพร้อมเพลงที่บรรเลงด้วยความเศร้าสร้อยทั้งยังมีการแสดงที่ยอดเยี่ยม เชื่อว่าตลอดเวลาสิบนาทีที่ปูเรืองย้อนอดีตมีคนดูหลายคนที่อาจกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะเป็นสิบนาทีที่สะเทือนหัวใจจนไม่อาจขัดขืนต่อเนื่องมาถึงครึ่งชั่วโมงเมื่อจุดเริ่มต้นปูได้จับใจเวลาต่อมาก็ทำงานอย่างได้ผล เพราะคนดูยังรู้สึกตามไปกับตัวละครจากึมซุนเต็มที่อย่างที่เธอเป็นไม่ว่าเธอจะรู้สึกเช่นไรคนดูจะรู้สึกเช่นนั้นทั้งความเจ็บปวดความว่างเปล่าความเศร้าหมองและความรู้สึกผิดจนทำให้ในวาระจวนเจียนสุดท้ายภาพจำของอดีตยังคงชัด ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นในฝันของงานละครสักเรื่องเพราะสามารถสะกดหัวใจคนดูได้จนไม่อาจปล่อยวางนี่คืองานที่แกนหลักคือ "โกดูชิม" ที่เป็นแทบทุกอย่างของมิติของหัวใจ ถ้าว่ากันที่สองตอนที่ผ่านไปและเดาทางไปในอนาคตเรื่องนี้มีโกดูชิม (Dear My Friends,My Mister,When the Camellia Blooms และ Our Blues) เป็นนักแสดงนำและเป็นแกนของเรื่องซึ่งบางเว็บไซต์ขึ้นชื่อโกดูชิมเป็นชื่อแรก ซึ่งก็ไม่แปลกอะไรเมื่อนี่คือเรื่องของคนชราที่กำลังจะเข้าสู่วาระสุดท้ายที่ต้องการไถ่บาปและเยียวยาหัวใจให้หลุดพ้นก่อนจาก และโกดูชิมคือส่วนที่ดีที่สุดของสองตอนแรกเมื่อเธอแสดงออกมาอย่างไร้ที่ติในความเป็นจากึมซุน การนั่งเหม่อมองด้วยสายตาว่างเปล่าหรือการทำหน้านิ่งที่สายตาเจ็บปวดกระทั่งสีหน้าแววตาครุ่นคิดคะนึงหาทุกลมหายใจที่ทำให้ทุกครั้งที่ขึ้นจอหัวใจคนดูจะถูกมัดไว้ด้วยความรู้สึกเหล่านั้นที่ส่งผ่านจากการแสดงที่ล้ำเลิศ และแน่นอนว่านักแสดงที่จะมาประกบรุ่นใหญ่ฝีมือจัดจ้านแสดงแบบไร้ที่ติแบบนี้ก็คือคังฮานึลที่ถึงตอนนี้ยังบอกไม่ได้ว่าการประกบกันจังๆจะออกมาแบบไหนแต่คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะคังฮานึลก็ไม่ใช่ธรรมดา จึงเท่ากับว่าคุณยายอายุเจ็ดสิบเอ็ดเป็นนางเอกแล้วคังฮานึลเป็นพระเอก การแสดงที่ยังคงใช่เมื่อแกนหลักแข็งแรงกิ่งก้านสาขาก็ออกมาสวยงาม เมื่อแกนหลักแข็งแรงคือตัวละครจากึมซุนถูกถ่ายทอดจนกุมหัวใจคนดูได้ทั้งหมดอย่างที่เอ่ยมาแล้วที่เหลือคือการแจกจ่ายมิติทางใจเหล่านั้นให้ตัวละครกิ่งก้านสาขา และแฟนคลับฮาจีวอนก็คงต้องยอมรับว่าเรื่องนี้เธอถอยมาเป็นตัวละครสมทบถ้าว่ากันที่สองตอนและอ่านว่าอนาคตจะเดินไปทางไหน ซึ่งก็คงไม่พ้นทางที่ว่าคุณย่ากับหลานกำมะลอจะเยียวยาหัวใจให้กันโดยมีเรื่องของมรดกและหลานตัวจริงหรืออาจมีเรื่องความรักเข้ามาเป็นตัวแปร แต่เชื่อว่าถ้าเรื่องออกมาอย่างที่เห็นคือไปในทางเยียวยาหัวใจในวาระสุดท้ายทุกมิติจะถูกกำหนดโดยตัวละครของโกดูชิม กระนั้นสองตอนที่ผ่านมาที่ต้องปรบมือให้คือฮาจีวอนด้วยเช่นกันที่ถ่ายทอดความเป็นจากึมซุนในวัยสาวที่จุดเริ่มต้นสิบนาทีแรกอย่างคู่ควรยกย่อง และการถ่ายทอดที่ครอบครองหัวใจคนดูได้ตอนนั้นก็พาเรื่องมีพลังทุกอย่างที่พึงมีตามมาได้เพราะจะว่าไปคือไม่เหลือความกังขาใดที่จะเห็นโกดูชิมในเรื่องนี้คือฮาจีวอนในตอนต้น หรือเรียกว่าเป็นฮาจีวอนในวัยชราได้อย่างเนียนตาดีเหลือเกินแล้วทำไม่ต้องดู.... เพราะชื่อคังฮานึล,ฮาจีวอน,โกดูชิม,ซองดงอิล และนักแสดงสมทบมากฝีมือมากมายเป็นเครื่องการันตี กับเรื่องดราม่าน้ำเน่าแต่ไปทางเยียวยาหัวใจแบบนี้ที่มักมีบทสรุปที่ดีต่อใจและให้บทเรียนเสมอ แม้เรื่องที่เล่นอาจไม่ใช่เรื่องใหม่ไม่ยากต่อการคาดเดาแต่ถึงตอนนี้ก็คือคนดูอยากรู้ว่าอะไรจะตามมา แล้วกับสองตอนที่ผ่านไปอาจเรียกได้ว่านี่คืองานที่ภาพและเพลงลงตัวที่สุดในการรัดรึงหัวใจคนดูให้ยึดติดกับตัวละครคนหนึ่งคนใด เพราะทุกครั้งที่ตัวละครจากึมซุนออกมาพร้อมเพลงที่หม่นโศกคนดูก็พร้อมจะขมในคอและจุกอก และแม้จะเห็นลางๆแล้วว่าเรื่องจะเดินไปแบบไหนแต่เมื่อหัวใจยึดติดไปแล้วก็พร้อมจะติดตามดูว่าคุณย่ากับหลานกำมะลอเรื่องนี้จะมีรายละเอียดอย่างไร แล้วเมื่อถึงตอนนี้ที่ย่ากับหลานตัวปลอมได้พบกันที่มาพร้อมกับความขมขื่นปนตื้นตันก็ยิ่งอยากรู้และต้องติดตามว่าเวลาที่เหลืออยู่จะใช้มันอย่างไร เพราะเวลาของคนทุกคนเท่ากันแต่ก็อาจไม่เท่ากันอยู่ที่ว่าจะใช้เวลานั้นทำอะไร ดังนั้นเหลือเวลาแค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าจะใช้เวลาที่เหลืออย่างไร... เพราะสะกดหัวใจจึงต้องมา "ชวนชม"ดูไปบ่นไปขอบคุณภาพประกอบภาพปก / ภาพที่ 1 จาก program.kbs.co.krภาพที่ 2,3,4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 จาก Instagram kbsdramaอ่านบทความงานที่โทนเรื่องใกล้เคียงกันโดย "ดูไปบ่นไป" ได้ที่นี่รีวิวจัดเต็ม When The Camellia Blooms : วันที่ดอกไม้เบ่งบาน (2019) คำพิพากษากับฟ้าหลังฝน มรสุมชีวิตกับความเรียบง่าย งดงามและจริงใจรีวิวจัดเต็ม The Light In Your Eyes : ย้อนเวลารัก (2019) "เวลาและความทรงจำ" เวลาอาจไม่หวนกลับ แต่ความทรงจำจะไม่เลือนหายรีวิวจัดเต็ม Dear My Friends : เพื่อนกันจนวัยดึก (2016) ความรัก มิตรภาพ สังขาร การจากลา หัวใจ และความเข้าใจรีวิวจัดเต็ม The Wind Blows : เมื่อลมพัดผ่าน (2019) "เมื่อความรักไม่สัมพันธ์กับความทรงจำ"รีวิวจัดเต็ม Chocolate : ช็อกโกแลตสื่อสายใย (2019) "การจากลา จุดจบหรือจุดเริ่มต้น ในงานน้ำเน่าปนน้ำดีที่ทรงคุณค่า"ความเห็นหลังชม If You Wish Upon Me (2022) สวยงาม เรียบง่าย ไม่ฟูมฟาย กับการมีชีวิตอยู่เพื่อมีความสุขคอมมูนิตี้โลกคนรักหนัง ห้องหวีดซีรีส์ดังออกใหม่มาแรง ป้ายยาหนังดีหนังโดน