ความรัก ไม่ใช่สิ่งที่ควรมองข้าม มันสร้างได้ทุกสิ่งทุกอย่าง สร้างปราสาทได้จากซากปรักหักพัง...เยียวยาได้ทุกบาดแผลไม่ว่าแผลนั้นจะสาหัสสากรรจ์สักแค่ไหน เพียงแค่เราจะหยุดเรียกร้อง รู้จักให้ความรักเท่า ๆ กับที่รู้จักรับความรัก เพื่อพาไปสู่ความเข้าใจ พาไปสู่การยอมรับกันและกันในท้ายที่สุดฉันตัดสินใจหยิบหนังสือเล่มนี้ บัลลังก์แสงเดือน เพราะได้อ่านคำโปรยข้างหลังปก รวมถึงติดใจกับนามปากกาของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม ซึ่งถือเป็นนักเขียนที่เขียนนิยายได้เข้มข้น ชวนติดตาม คลังนิยายส่วนใหญ่ของปิยะพรจะเป็นนิยายเล่มหนา รวมถึงบัลลังก์แสงเดือนเล่มนี้ด้วย แต่น่าแปลกที่ฉันไม่รู้สึกเบื่อกับการอ่านหนังสือเล่มนี้เลยบัลลังก์แสงเดือนเป็นนิยายที่พูดถึง มณฑกานต์หรือเดือน นางเอกของเรื่อง ที่มีเหตุให้ต้องเดินทางไปยังประเทศเดลีรัต ซึ่งเป็นประเทศสมมุติ ตามแผนการของพระเอกคือ คีริศ เพื่อไปพบแม่ของเธอ ซึ่งป่วยในระยะสุดท้ายของชีวิต โดยที่ตัวนางเอกของเราก็ไม่รู้ว่าแม่ของเธอกำลังป่วยอยู่การเดินทางโดยไม่เต็มใจครั้งนั้น จะพานางเอกของเราไปพบกับความจริงที่มีหลายแง่มุมเรื่องนี้เป็นนิยายรัก ที่กล่าวถึงความรักทั้งในแบบหนุ่มสาว และความรักแบบแม่ลูก แม่ของนางเอกหนีจากประเทศไทย ทิ้งลูกสาวเพื่อไปแต่งงานใหม่ และต้องอยู่ในฐานะเมียน้อยกลาย ๆ จึงเป็นเหตุผลให้นางเอกของเรา รู้สึกต่อต้านและผิดหวังในตัวแม่ของตน ถึงขนาดตัดขาดความสัมพันธ์และไม่อยากติดต่อ ทว่าในช่วงสุดท้ายของชีวิตของแม่ นางเอกกลับค้นพบความจริงหลายอย่าง สิ่งที่เธอเคยคิดว่าแม่ของเธอ เห็นแก่ตัว และเลือกทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง กลับเป็นสิ่งที่แม่ของเธอพยายามอย่างที่สุดเท่าที่กำลังของตัวเองจะทำได้ในช่วงเวลานั้นและการเดินทางของมณฑกานต์ในครั้งนี้ ก็ทำให้เธอได้เปลี่ยนมุมมองต่อชีวิตและหัวใจ จากที่เคยยึดติดกับคำว่าเหตุผลเป็นหลัก คีริศ หรือพระเอกของเราก็ทำให้เธอกลับมาตระหนักได้ว่า ความรักและเหตุผลควรจะเดินคู่กันไป หากยึดมั่นเพียงแต่เหตุผลของตนเอง ชีวิตก็จะพบแต่ความกระด้าง เย็นชา ความรักต่างหากที่จะทำให้ชีวิตอบอุ่นและอ่อนโยนลงหลังจากอ่านนิยายเล่มนี้จบไปแล้ว หัวใจก็เต็มตื้นไปด้วยความรู้สึกอิ่มเอม เพราะอย่างน้อยเรื่องนี้ก็จบแบบสุขนิยม เพราะว่าในความเป็นจริง หลาย ๆ คน กลับปล่อยโอกาสที่จะมีความสุขในชีวิต โอกาสที่จะได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก โอกาสที่จะให้อภัย และก็มานั่งเสียดายกับเวลาที่ไม่อาจย้อนคืนขอให้นิยายเรื่องนี้ได้เป็นแรงบันดาลใจให้กับเพื่อนนักอ่านทุกคน ให้ได้ใช้เวลาในทุก ๆ นาที อย่างทะนุถนอม เพราะบางอย่างแม้อยากได้คืนมาแค่ไหน พยายามสักเพียงใด ก็ไม่อาจกลับมาได้อีกแล้ว