"Coyote Ugly บาร์ห้าวสาวฮอต" ครบรอบ 20 ปี หนังปลุกกระแสโคโยตี้เมืองไทย
ข่าวสารวงการหนัง Coyote Ugly บาร์ห้าวสาวฮอต
"You can try to resist. Try to hide from my kiss. But you know, But you know that you can't fight the moonlight" เชื่อว่าหลายคนน่าจะฮัมเพลงนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะนี่เป็นเพลงสุดฮิตที่ประกอบภาพยนตร์เรื่องดัง ที่กลายเป็นหนังในตำนานที่เป็นชนวนปลุกกระแสคำว่า "โคโยตี้" ให้กลายเป็นที่รู้จักตามแบบฉบับเมืองไทยมาถึงปัจจุบัน และหนังเรื่องนี้ก็คือ "Coyote Ugly บาร์ห้าวสาวฮอต" ที่บัดนี้บรรจบมาครบรอบ 20 ปีเต็มแล้ว
Coyote Ugly พรีเมียร์ฉายครั้งแรกในอเมริกา เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 2000 เป็นหนังโรแมนติกคอมมาดี้เคล้าเสียงเพลงและความเซ็กซี่ ที่ไม่น่าเชื่อว่าหนังเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งจากหนังค่ายดิสนีย์ ที่มักจะรักษาภาพพจน์ใสๆ เอาไว้อยู่เสมอ แต่หนังเรื่องนี้ก็ถือว่าฉีกแนวให้กับวงการหนังในสมัยนั้น ที่ยังไม่ค่อยมีหนังรวมพลังหญิงและมีนักแสดงนำส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงตลอดทั้งเรื่องเช่นนี้
หนังเล่าเรื่องราวของ ไวโอเล็ต แซนฟอร์ด สาวจากนิวเจอร์ซีย์ ที่ตัดสินใจข้ามฝั่งแม่น้ำเข้ามาใช้ชีวิตใหม่ในมหานครนิวยอร์ก กลายเป็นเด็กสาวบ้านนอกเข้ากรุง เพื่อหวังจะเจริญรอยตามเป็นนักร้องเหมือนกับแม่ของเธอ แต่การจะไปสู่เส้นทางฝันไม่ใช่เรื่องง่าย ในเมื่อเธอไม่เคยมีเครดิตในวงการ ไม่มีใครรู้จัก และการแข่งขันก็สูง ทำให้เธอจำใจต้องหางานพาร์ทไทม์ทำ เพื่อหาเงินเลี้ยงปากท้องและจ่ายค่าห้องเช่าถูกๆ
กระทั่งเธอได้มาเจอกับ ลิล เจ้าของผับที่ชื่อว่า โคโยตี้ อักลี ที่ได้ให้โอกาสเธอทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์สาว เพราะมีพนักงานเพิ่งลาออกไป ทำให้เธอได้ก้าวเข้าสู่โลกแห่งแสงสีในยามค่ำคืนเมืองที่ไม่เคยหลับใหล เธอได้รู้จักกับ แคมมี่ กับ ราเชล นักเต้นและบาร์เทนเดอร์สุดแซบประจำร้าน และนี่คือจุดเริ่มต้นเส้นทางความฝันในการเป็นนักร้องอาชีพของเธอ ที่บางครั้งก็ต้องกระเทาะเปลือกออก เพื่อปลดปล่อยความเป็นตัวเอง
หนังได้เจ้าพ่อโปรดิวเซอร์มือฉมัง "เจอร์รี บรักไฮเมอร์" มาควบคุมดูแลให้ โดยได้ "เดวิด แม็กเนลลี" มาทำหน้าที่เดบิวต์เป็นผู้กำกับเรื่องแรกของเขา ตามรายงานระบุว่าตัวหนังได้รับแรงบันดาลใจมาจากวัฒนธรรมการดื่มสังสรรค์และชีวิตกลางคืนของนิวยอร์ก ไอเดียมาบทความในนิตยสาร GQ ที่เล่าถึงผับแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า Coyote Ugly Saloon และนำมาดัดแปลงเป็นบทหนังและสร้างออกมา
เมื่อตอนออกฉาย Coyote Ugly ได้รับคำวิจารณ์ระดับกลางๆ มีนักวิจารณ์ทั้งชอบและเกลียดผสมกันไป คะแนนเฉลี่ยของหนังบนเว็บไซต์ Rotten Tomatoes ได้ไปแค่เพียง 23% เท่านั้น แต่สวนทางกับกระแสของคนดูทั่วไป ที่พบว่า CinemaScore จากหนังเรื่องนี้ได้สูงถึงเกรด A- เลยทีเดียว
หนังใช้ทุนสร้าง 45 ล้านเหรียญ ถือว่าค่อนข้างสูงสำหรับหนังโรแมนติกสักเรื่องหนึ่งในยุคนี้ แต่ก็สามารถทำเงินไปทั่วโลกได้มากถึง 113 ล้านเหรียญ และขึ้นแท่นกลายเป็นหนึ่งในหนังคลาสสิกที่ครองใจคนดูทั่วโลกไปโดยปริยาย แม้ว่าจะถูกนักวิจารณ์สับเละแค่ไหนก็ตาม
นอกจากนี้ Coyote Ugly ยังทำให้บรรดานักแสดงนำแจ้งเกิดและเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็น "ไพเพอร์ เพอราโบ" ที่แจ้งเกิดกับบทในหนังเรื่องนี้ไปเต็มๆ และยังเป็นคาแรกเตอร์ที่คนยังจำเธอได้ถึงปัจจุบัน เช่นเดียวกับ "อดัม การ์เซีย" ที่แจ้งเกิดกับเรื่องนี้เหมือนกัน หรือแก๊งสาวโคโยตี้ อย่าง "อีซาเบลลา มิโกะ", "บริดเจ็ท โมนาฮาน" และ "ไทรา แบงก์ส" ก็กลายเป็ยสาวฮอตในพริบตา โดยเฉพาะรายหลังที่ต่อมาขึ้นแท่นเป็นซูเปอร์โมเดลระดับโลกเลยทีเดียว
ขณะที่นักแสดงยอดฝีมืออย่าง "จอห์น กู๊ดแมน" และ "มาเรีย เบลโล" ก็ได้รับคำชื่นชมว่าเป็นส่วนที่เข้ามาเติมเต็มให้หนังเรื่องนี้สมูบรณ์แบบยิ่งขึ้น และที่สำคัญเพลงประกอบหนังเรื่องนี้กลายเป็นเพลงฮิตติดชาร์ตไปทั่วโลก โดยเฉพาะ "Can't Fight the Moonlight" ขับร้องโดย ลีแอนน์ ไรม์ ที่ทุกวันนี้ยังคงถูกเปิดตามคลื่นวิทยุทั่วไปอยู่เลย และทุกคนจะต้องเผลอฮัมเพลงออกมาได้อย่างไม่รู้ตัว
ต้องยอมรับว่าจากความสำเร็จระดับโลกของ Coyote Ugly ได้กลายมาเป็นความคลาสสิกที่ยังไม่มีหนังเรื่องไหนมาเทียบเคียง เพราะความลงตัวและไม่ซับซ้อนในเนื้อหา แคสติ้งเข้ากันได้ดี อีกทั้งยังสอดแทรกบทเพลงมาได้ถูกจังหวะและติดหู แม้จะมีหนังเรื่องอื่นๆ พยายามสร้างหนังแนวนี้ตามออกมา แต่ก็ยังไม่มีเรื่องไหนทำได้เท่าหนังเรื่องนี้ได้เลย
สำหรับกระแสของหนัง Coyote Ugly ในเมืองไทยถือว่าประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม หนังมีชื่อไทยว่า บาร์ห้าวสาวฮอต หากจำไม่ผิดหนังเข้าฉายบ้านเราในเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกันนั้น และเพลงประกอบหนังก็ยังฮิตติดหูคนทั้งประเทศ ส่งเสริมทำให้หนังฮิตระเบิดในยุคนั้น และทำให้คนไทยได้รู้จักกับคำว่า โคโยตี้ ทำให้นำเอาชื่อนี้ไปเรียกเป็นอาชีพหนึ่งของวงการสถานบันเทิงและชีวิตยามค่ำคืน และยังเป็นคำที่เรียกติดปากกันมาถึงปัจจุบัน
บัดนี้ Coyote Ugly ออกสู่สายตาชาวโลกมา 20 ปีเต็มแล้ว แน่นอนว่าหลายๆ ฉายในหนังยังคงเป็นที่ประทับใจคนดูอยู่ ในขณะที่บรรดานักแสดงในเรื่องต่างก็เติบโตในเส้นทางอาชีพของตัวเอง ไพเพอร์ เพอราโบ กลายเป็นเจ้าแม่ซีรีส์ หรือ ไทรา แบงก์ส เป็นพิธีกรมือฉมัง หลังวางส้นสูงลงจากแคทวอล์ก
ถึงแม้ว่าหนังเรื่องนี้จะไม่ใช่หนังที่ดีหรือยอดเยี่ยมที่สุดแต่อย่างใดๆ แต่ต้องยอมรับว่าเป็นหนึ่งในหนังที่มีจังหวะการเล่าเรื่องและเสน่ห์เฉพาะตัวที่หนังยุคใหม่ๆ เองก็ยังทำไม่ได้เทียบเท่าหนังเรื่องนี้ ไม่แปลกใจเลยที่ในวันนี้เรายังเปิดหนังเรื่องดูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่รู้สึกเบื่อหน่ายที่จะดูซ้ำ และไม่รู้สึกว่าหนังเชยสะบัดเหมือนหนังเก่าเรื่องอื่นๆ แม้ว่าจะผ่านมา 2 ทศวรรษแล้ว
----------------------------------------------------