บทละคร ในสวนขวัญ ตอนที่ 3

ที่กริ่งประตู ไม้มากดกริ่งประตู 

ตัดมาที่ประตูกระจกบ้านเป็ดปุ๊ก จะเห็นเชียรค่อยๆโผล่หน้าออกมาดู เชียรมองไปที่ประตูรั้ว

ไม้ยืนรออยู่หน้าประตูรั้วครู่หนึ่ง รถกระบะของไม้จอดอยู่ มีต้นไม้น้ำ และของที่จะมาทำสวนอยู่ที่กระบะไม้รออยู่ครู่หนึ่งแล้วกดกริ่งซ้ำอีกครั้ง
 

เสียงกริ่งดังขึ้นในบ้านเป็ดปุ๊ก

ที่ประตูในบ้าน เชียรยืนหลบอยู่ มองออกไปข้างนอก นึกลังเล เสียงกริ่งดังซ้ำอีกครั้ง ที่สุดเชียรตัดสินใจเปิดประตูออกไป

เชียรออกมาจากในบ้าน แล้วตรงมาที่ประตูรั้ว

ไม้    สวัสดีครับ จะมาทำสวนไม้น้ำให้เสร็จน่ะครับ ไม่ทราบสะดวกไหมครับ

เชียร    ได้ซี สะดวก

เชียรมาเปิดประตูรั้วให้

ไม้    ต้องกดกริ่งอยู่นาน นึกว่าคุณไม่อยู่

เชียร    พอดีเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ(มองไปนอกบ้าน) แล้วมาคนเดียวเหรอ

ไม้    ครับ งานไม่มากเท่าไหร่ เลยให้คนอื่นไปทำงานอื่นแล้วไม้ก็หันไปหยิบของที่กระบะ เชียรนิ่งๆอยู่นิดหน่อย แล้วตัดสินใจเข้าไปช่วย

เชียรเอื้อมมือเข้าไปจะหยิบของ ไม้ยื่นมือมาจับมือเชียรไว้เชียรชะงัก 

ไม้    ไม่ต้องหรอกครับ

เชียรถอนมือกลับ ไม้ยกของต่างๆออกจากรถ เชียรอึ้งๆอยู่

ไม้ขนของเป็นพวกชุดทำน้ำตกเล็กๆและต้นไม้น้ำที่เตรียมมาเพิ่ม วางลงที่สวนไม้น้ำ

เชียรมองไม้ ท่าทางลังเล

ไม้    (เงยหน้าขึ้นมามองเชียร) ช่วยกันทำไหมครับ

เชียร    (จำเป็นต้องนั่งลง) เออ เอาซี 

ไม้    พอดีผมมีชุดน้ำตกเล็กๆที่ลูกค้าเขาไม่ใช้ จะเอามาเสริมตรงนี้ ถ้าคุณเชียร…ไม่รังเกียจ  

เชียร    รังเกียจอะไร?

ไม้    บางคนเขาไม่ชอบน่ะครับ ถ้าเป็นของใช้แล้ว

เชียร    อ๋อ ฉันไม่ถือหรอก

ไม้    แต่นี่ก็ยังไม่ทันใช้นะครับ จัดไว้ให้เขาแล้วเขาไม่เอา

เชียรหยิบโน่นนิดนี่หน่อยช่วยไม้ แอบมองไม้ด้วยหางตา คิดอะไรอยู่ในใจ 

พอไม้เงยหน้าขึ้นมามอง เชียรก็หลบตา ไม้นึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้คิดอะไรที่สุด เชียรตัดสินใจถาม

เชียร    ไม้ ฉันถามอะไรหน่อยซี

ไม้    ครับ (เชียรยังคิดๆอยู่จะถามดีไหม) ครับ ถามอะไรครับ

เชียร    เอ่อ ไม้…ดูละครไหม

ไม้    ตอนกลางคืนน่ะเหรอครับ ผมไม่ค่อยมีเวลาดูทีวีเท่าไหร่ เรื่องอะไรล่ะครับ  

เชียร    เรื่องเมื่อคืนน่ะ ฉันจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่าพระเอกหล่อมากเลย 

ไม้    (หัวเราะ) ไม่หล่อจะเป็นพระเอกได้ยังไงล่ะครับ

เชียร    แต่น่าเสียดาย…เขาว่ากันว่า พระเอกคนนี้น่ะ จริงๆแล้ว…เป็น ”เกย์”

ไม้    (ชะงัก) เกย์?

เชียร    ชอบผู้ชายด้วยกัน

ไม้    (พยักหน้า แล้วทำงานต่อ) น่าสนใจ

เชียร    น่าสนใจเหรอ

ไม้    ครับ

เชียรอึดอัด แล้วกอบกรวดสีขาวขึ้นมากำหนึ่ง 

เชียร    แล้วเธอ…คิดยังไงกับคนที่..เป็นแบบนี้

ไม้    ก็โอเคนะครับ (เชียรอึ้งๆ) สมัยนี้เขาไม่ค่อยถือกันแล้ว

เชียรนิ่งไป มองไม้ ยิ่งสงสัย แต่ไม่รู้จะถามอะไรอีก

ไม้หันมามองเชียร ยิ้ม แล้วมองมือเชียรเห็นถือกรวดจำนวนหนึ่งไว้

ไม้    โรยแถวนั้นไปเลยครับ

เชียร    (ไม่ทันฟัง) หืม

ไม้    โรยไปทั่วๆน่ะครับ โทษนะครับ

แล้วไม่ทันตั้งตัว ไม้ก็เอื้อมมือมาจับมือเชียร แล้วพาไปเขย่าๆให้กรวดในมือเชียรโรยไปทั่วๆ เชียรทำอะไรไม่ถูก พอเสร็จแล้ว ไม้ก็ปล่อยมือเชียร เชียรรีบหดมือเข้าไป แล้วลุกขึ้นยืน

เชียร    ไม้ทำไปคนเดียวเลยได้ไหม

ไม้    ทำไมเหรอครับ

เชียร    ฉัน…ปวดเมื่อยไงไม่รู้ เหมือนจะไม่สบาย

ไม้    อ๋อ ได้ครับ คุณเชียรไปพักผ่อนเถอะครับ

เชียรเดินกลับเข้าบ้านไปทันที

ห้องครัวบ้านเป็ดปุ๊ก เชียรรินน้ำเย็นใส่ลงในแก้ว แล้วยกขึ้นดื่ม แล้วยืนคิดอะไรนิ่งอยู่

เสียงไม้ดังเข้ามา

ไม้    คุณเชียรครับ

เชียรหันขวับมา ไม้ยืนอยู่ที่ประตูครัว 

ไม้    เห็นคุณบอกว่าไม่ค่อยสบาย อาการเป็นไงครับ

เชียร    ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ปวดเมื่อยตามคอตามบ่ากำลังจะทำน้ำเย็นให้เธอ รอเดี๋ยวนะ  

พูดแล้วเชียรก็หันกลับไปรินน้ำใส่อีกแก้ว

ไม้    (เดินเข้ามาทางด้านหลัง) สงสัยจะนอนตกหมอน จับเส้นนิดหน่อยก็หายครับ  

เชียรยกแก้วขึ้น ไม้ยื่นมือเข้ามาจะบีบบ่าให้เชียร

ไม้    ผมช่วยนะครับ

ไม้บีบลงไปที่บ่าเชียร เชียรก็สะดุ้งตกใจหันมา แล้วกระโดดลุกจากโซฟา

เชียร    อุ๊ย 

ไม้    ขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าคุณจะบ้าจี้

เชียร    (แกล้งเลยตามเลย) ใช่..ชั้นบ้าจี้ ใครมาถูกตัวไม่ได้ เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกินยาแล้วนอนมันก็หายเองแหละ ไม่ต้องลำบากเธอหรอก     เธอทำงานของเธอไปเถอะ ขอบใจมาก

ไม้    (แปลกใจนิดหน่อย) ครับ ถ้างั้นคุณเชียรพักผ่อนเถอะครับ

เชียร    คือ ชั้นไม่ออกไปช่วยนะ

ไม้    ครับ

ไม้เดินออกจากบ้านไป เชียรถึงนอนหายใจโล่ง จับบ่าตัวเองที่ไม้บีบเมื่อครู่ แอบนึกเสียว

ในอาคารจอดรถในห้างแห่งหนึ่ง ที่จอดรถเต็มไปหมด รถของกะรัตแล่นเข้ามา จนถึงประตูทางเข้าห้าง 

รถก็จอด กะรัตเปิดประตูลงมาจากฝั่งข้างคนขับ จะเห็นศักดิ์สามีของกะรัต พ่อของเก็จและแก้ว เป็นคนขับรถ 

กะรัต    ฉันไปรอข้างในก่อน หาที่จอดได้แล้วก็ตามเข้าไปละกัน

ศักดิ์    โอเค

กะรัตปิดประตูรถ แล้วเดินเข้าไปในห้าง 

ศักดิ์ขับรถออกไป

รถของศักดิ์แล่นขึ้นมาเพื่อหาที่จอดอีกชั้นในรถ ศักดิ์มองหาที่จอด แล้วศักดิ์ก็เห็นที่จอดรถอยู่ไกลๆ

สายตาศักดิ์ไป เห็นมีที่ว่างจอดรถได้อยู่ไกลๆ รถศักดิ์แล่นตรงไปตรงที่วาง แล้วถอยเข้าจอด

เมื่อจอดรถเรียบร้อย ศักดิ์ก็เปิดประตูลงจากรถ กดล็อครถ แล้วจะเดินไปที่บันไดเพื่อลงไปที่ทางเข้าห้าง ห่างออกไป ชายฉกรรจ์ในชุดซาฟารีสีดำสวมแว่นกันแดด 2-3 คน เดินเข้ามา 

ศักดิ์ชะงัก ลังเลนิดหน่อย แล้วหันกลับจะเดินไปอีกทางอีกทาง ก็มีชายใส่ชุดซาฟารี2-3 คน เดินมาเหมือนกัน 

ศักดิ์ชะงัก หาทางหนี แล้วตัดสินใจเดินไปผนังกั้นรถสูงประมาณหนึ่งเมตร ที่ติดกับชั้นจอดรถอีกชั้นที่อยู่ต่ำลงไปครึ่งชั้น ศักดิ์ปีนขึ้นไปบนผนัง แล้วกระโดดลงไปเลย

ชายฉกรรจ์ทั้งสองกลุ่มรีบวิ่งไปที่ผนัง แล้วกระโดดตามลงไป 

ศักดิ์จะวิ่งหนีไปทางเข้าห้างที่อยู่ตรงชั้นนี้ แต่ก็ไม่ทัน กลุ่มชายฉกรรจ์ที่กระโดดตามลงมา กรูเข้ามาหา

เขาจากทั้งสองด้าน 

ศักดิ์ตัดสินใจวิ่งไปที่ผนังกั้นรถอีกครั้ง แล้วปีนขึ้นไป กระโดดลงไปที่ชั้นต่ำลงไป

ศักดิ์กระโดดลงมาที่ชั้นนี้ แต่ศักดิ์ลงผิดจังหวะ ทำให้เกิดข้อเท้าพลิก ศักดิ์ล้มลง พยายามจะลุกแล้ววิ่งหนี แต่ก็ได้แต่เขยกๆ

กลุ่มชายฉกรรจ์กระโดดตามลงมา แล้วก็กรูกันวิ่งเข้ามาหาศักดิ์ 

ชายฉกรรจ์ 2-3 คน เข้ามาจับตัวศักดิ์ไว้

ศักดิ์    โอ๊ย เบาๆ ขาเจ็บ

ชายฉกรรจ์ที่ดูจะเป็นหัวหน้าคนอื่น ตรงเข้ามาหยุดตรงหน้าศักดิ์ แล้วกระชากคอเสื้อศักดิ์ขึ้นมา

ชายฉกรรจ์        ทำไมต้องให้เหนื่อยด้วยวะ 

ศักดิ์        ก็พวกแกมาตั้งหลายคน

ชายฉกรรจ์    คุยกันดีๆก็ได้ นายให้มาถามเรื่องเงิน

ศักดิ์    ตอนนี้ฉันยังไม่มีหรอกเงินน่ะ

ชายฉกรรจ์    เวลาแทงบอกว่าไม่มีปัญหา 

ศักดิ์    ก็นึกว่ามันจะชนะน่ะซี 

ชายฉกรรจ์    อันนั้นพวกฉันไม่เกี่ยว นายต้องการเงินเดี๋ยวนี้ 

ศักดิ์    ก็บอกว่าไม่มี ให้เวลาหน่อยซี

ชายฉกรรจ์    นานแค่ไหน

ศักดิ์    ขอซักสองอาทิตย์ (มองแบบขอร้อง)

ชายฉกรรจ์    (นิ่งคิดนิดหน่อย) ก็ได้

ศักดิ์    ขอบคุณมากเลย โต๊ะดีๆแบบนี้รับรองลูกค้าไม่หนีไปไหนแน่

ชายฉกรรจ์    (ยิ้ม แต่ดูน่ากลัว) แต่เพื่อความมั่นใจ ขอมัดจำไว้หน่อยก่อน

ศักดิ์    มัดจำ? 

แล้วชายคนนั้นก็ชกเข้าที่ท้องศักดิ์เต็มแรง ศักดิ์จุกตัวงอลง 

ตัดมาภายในห้าง กะรัตยืนดูสินค้าผ่านกระจกจากนอกร้าน ครู่หนึ่งก็ดูนาฬิกา รู้สึกหงุดหงิด

กะรัต    ทำไมนานนัก หิวแล้วนะเนี่ย

แล้วกะรัตก็เดินไปทางประตูออกสู่อาคารจอดรถ

กะรัตเดินออกมาจากในห้าง มาที่อาคารจอดรถ แล้วมองหาไปรอบๆ 

ครู่หนึ่งเสียงตุ๊บตั๊บของการชกต่อยดังเข้ามา พร้อมกับเสียงร้องของศักดิ์

ศักดิ์    พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว ช่วยด้วย

ชายฉกรรจ์    ใครจะช่วยมึง หืม

ศักดิ์    โอ๊ย โอ๊ย

กะรัตจำเสียงศักดิ์ได้ รีบมองหา เสียงยังคงดังเข้ามา กะรัตวิ่งลงไปตามทางรถ ลงไปชั้นล่าง 

ที่ชั้นล่างต่ำลงมาอีกชั้น ศักดิ์กำลังถูกรุมต่อยอยู่ ภาพผ่านไปเห็นกะรัตมองดูอย่างตกใจ

กะรัต    (ตะโกนไป) พวกแกทำอะไร ปล่อยเขานะ

ทั้งกลุ่มหันมามองกะรัต ศักดิ์ก็มองเห็น

ศักดิ์    ช่วยด้วย ช่วยด้วย

กลุ่มชายฉกรรจ์บางคนทำท่าจะเดินไปหากะรัต

กะรัต    (ตัดสินใจตะโกน) ตำรวจ ตำรวจ ช่วยด้วย คนตีกัน ตำรวจ

กลุ่มชายฉกรรจ์มองไป เห็นมี รปภ.2-3 คนวิ่งมาสมทบกับกะรัต

กะรัต    เรียกตำรวจเร็ว 

ชายฉกรรจ์ที่เป็นหัวหน้า พยักหน้ากับลูกน้อง คนที่จับตัวศักดิ์ไว้ก็ปล่อยศักด์ให้ทรุดลงกับพื้น

ชายฉกรรจ์    (กับศักดิ์) สองอาทิตย์นะมึง

แล้วกลุ่มชายฉกรรจ์ก็พากันออกไป 

กะรัตมองเห็นคนกลุ่มนั้นไปแล้ว ก็วิ่งมาหาศักดิ์พร้อมกับ รปภ. 

ศักดิ์หน้าตาบวม ที่ปากมีเลือดออก 

กะรัตเข้ามานั่งข้างศักดิ์ แล้วประคองศักดิ์ขึ้นมา 

ศักดิ์    (โอดโอย) ขอโทษนะคุณ ผมคงไปกินข้าวด้วยไม่ได้แล้ว

เป็ดปุ๊กนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กดโทรศัพท์กลับไปบ้าน แล้วถือโทรศัพท์รอสาย

เป็ดปุ๊ก    (พูดโทรศัพท์) ฮัลโหล พ่อเหรอ เป็ดเอง ที่บ้านเป็นไงบ้างคะ นายไม้มาหรือเปล่า 

ตัดไปที่บ้านเป็ดปุ๊ก ในห้องรับแขก เชียรพูดโทรศัพท์อยู่ แล้วตัดสลับไปมาระหว่างทั้งสอง

เชียร    มา กำลังทำสวนไม้น้ำอยู่ 

เป็ดปุ๊ก    (หงุดหงิดขึ้นมา) แล้วพ่อให้เขาเข้ามาทำไม คิดว่าพ่อเข้าใจที่เป็ดพูดแล้ว เดี๋ยวพ่อก็เสร็จเขาหรอก 

ในห้องทำงานเป็ด ทุกคนในห้องหันมามองที่เป็ด แต่เป็ดไม่เห็น 

ตัดสลับกลับไปที่เชียร 

เชียร    เห็นพ่อเป็นอะไร เขาอยู่ไม่นานหรอก เห็นบอกช่วงบ่ายมีธุระ เดี๋ยวก็คงกลับแล้ว  

เป็ดปุ๊ก    ยังไงพ่อก็ระวังไว้ด้วยก็แล้วกัน เดี๋ยวเป็ดจะรีบเคลียร์งาน ถ้างานเสร็จจะรีบกลับไปหา

เชียร    ไม่ต้องรีบหรอกลูก พ่อดูแลตัวเองได้ ไว้ใจพ่อซี

เป็ดปุ๊ก    พ่อน่ะเป็ดไว้ใจ แต่นายนั่นน่ะ…ไม่ แค่นี้นะคะ

แล้วเป็ดปุ๊กก็กดวางสาย พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องชะงัก

ที่หน้าโต๊ะของเป็ดปุ๊ก พิมพายืนอยู่ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก

พิมพา    จะรีบกลับเหรอ

เป็ดปุ๊ก    เอ่อ…เปล่าค่ะ

พิมพา    งั้นก็ดี จะให้ช่วยทำใบเสนอราคาให้หน่อย เอาชุดเต็มเลย ลูกค้าที่ฝรั่งเศสอยากดู

เป็ดปุ๊ก    ได้ค่ะ

พิมพา    ภายในวันนี้

เป็ดปุ๊ก    ค่ะ เป็ดจะรีบทำให้เลยค่ะ

แล้วพิมพาก็เดินออกจากห้องไป เป็ดปุ๊กโล่งอก

แก้วเข้ามาหาเป็ดปุ๊ก

แก้ว    ว่าจะบอกแล้วว่าพี่เขามา แต่มันไม่ทัน

เป็ดปุ๊ก    ไม่เป็นไรหรอก (ถอนใจ) แต่คงไม่ได้กลับบ้านแต่วันแล้ว

แก้ว    ทำไมเหรอ พ่อเป็ดมีปัญหาอะไร

เป็ดปุ๊ก    พ่อน่ะไม่มีปัญหาหรอก คนอื่นน่ะซี

แก้ว    ใครเหรอ

เป็ดปุ๊ก    (อึ้งๆ ไม่รู้จะตอบยังไง) คนงานในหมู่บ้านน่ะ (เบาๆ) หวังว่าพ่อคงรอดนะ 

แล้วเป็ดปุ๊กก็หันไปทำงาน

ในห้องรับแขกบ้านเก่าเชียร เปิดภาพแคบที่กะรัตกำลังทำแผลที่หน้าให้ศักดิ์อยู่

ศักดิ์    คิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว อุ๊ย เบาๆหน่อย

กะรัต    มันน่าจะปล่อยให้เขาซ้อมจนตายไปเลย

ศักด์กับกะรัตอยู่ในห้องรับแขก เก็จยืนถือถาดใส่ยาอยู่ด้วย

เก็จ    แม่ทำไมพูดอย่างนั้นกับพ่อล่ะ

กะรัต    แกน่ะไม่รู้อะไร พ่อแกสร้างปัญหาใหญ่แล้วรู้ไหม

เก็จ    ปัญหาอะไรพ่อ

ศักดิ์    มันไม่ใหญ่อะไรหรอก นิดหน่อยเอง

กะรัต    นิดหน่อยงั้นเหรอ นิดหน่อยเหรอ (แต้มยาแรงขึ้น)

ศักดิ์    โอ๊ย เบาๆ ผมจะตายเพราะฝีมือทำแผลของคุณนี่แหละ

กะรัต    ตายไปซะเลยซีดี 

ศักดิ์    ผมตายมันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก ยังไงมันก็ตามมาทวงหนี้กับคุณอยู่ดี

กะรัต    ฉันไม่รับผิดชอบหรอก หนี้คุณ ไม่ใช่หนี้ฉัน

เก็จ    พ่อ แม่ ตกลงมันหนี้อะไรเหรอ

กะรัต    พ่อแกเขาไปแทงบอลเสีย

เก็จ    แล้วเป็นหนี้เขาเท่าไหร่

กะรัต    ล้านนึง (เก็จอึ้ง) เป็นไง เรื่องใหญ่ไหม

เก็จ    พ่อแทงบอลล้านนึงเหรอ

ศักดิ์    จริงๆพ่อก็ไม่ได้เล่นหนักขนาดนั้นหรอก บางคู่ก็แสน บางคู่ก็สองแสน แต่พอรวมๆกันแล้ว มันเลยดูมาก

กะรัต    (แต้มยาแรงๆอีก) ดูมากเหรอ

ศักดิ์    โอ๊ย พอเหอะ ผมทำเองดีกว่า

กะรัตยัดยาใส่มือศักดิ์

เก็จ    แล้วไงเนี่ย พ่อจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเขา

กะรัต    แม่ก็กำลังจะถามเก็จอยู่

เก็จ    อุ๊ย จะมาถามอะไรเก็จ เงินเป็นล้าน แค่จะกินอยู่ทุกวันนี้ยังแทบไม่มี

กะรัต    นั่นน่ะแม่รู้ แม่จะถามเรื่องบ้านหลังนี้น่ะ พ่อไก่เขาคิดจะขายไหม บ้านกลางเมืองแบบนี้ ขายได้หลายล้านเลย แม่จะหาลูกค้าให้ค่านายหน้าไม่เอามากหรอก แค่ให้พ่อเก็จเอาใช้หนี้เท่านั้นแหละ

เก็จ    ขายบ้านนี้แล้วเก็จจะไปอยู่ไหนล่ะแม่

กะรัต    ขายแล้วก็เอาเงินไปซื้อทาวน์เฮ้าส์อยู่ซี หรือไม่ก็หาคอนโดซักห้องนึงเงินพออยู่แล้ว

เก็จ    พ่อไก่เขาไม่ยอมหรอกแม่ เขาบอกเขาจะเก็บบ้านนี้ไว้หลาน

กะรัต    ก็ไอ้ทาวน์เฮ้าส์หรือคอนโดที่จะซื้อ ก็ซื้อให้หลานไง ทำไมจะต้องรอจนตายก่อนหรือไง แล้วเก็จแน่ใจเหรอ ว่าเป็ดจะไม่มาฟ้องร้องแย่งมรดกกับเก็จ 

เก็จ    ถึงยังไงจะให้เขาขายวันสองวันนี้คงไม่ได้หรอกแม่ เขาเพิ่งจะโกรธเก็จจนย้ายออกจากบ้านไปแบบนี้

กะรัต    ก็ฝากเก็จไว้ ถ้าไม่อยากให้พ่อถูกกระทืบตาย ก็พยายามยุให้เขารีบขายบ้านซะ ให้นายไก่ทำก็ได้ อ้างลูกอ้างเมียเข้าไว้ 

เก็จได้แต่ถอนใจ ไม่รู้จะทำได้ยังไง

ที่สวนไม้น้ำข้างบ้านเป็ดปุ๊ก ไม้นั่งทำสวนไปเรื่อยๆอยู่คนเดียว จากไม้ไปที่หน้าต่างข้างบ้าน จะเห็นเชียรแอบมองอยู่ที่หน้าต่าง

ในบ้านเป็ดปุ๊ก ที่หน้าต่างข้างบ้าน เชียรโผล่หน้าไปที่หน้าต่างนิดหน่อย มองออกไปที่สวนน้ำ แล้วครู่หนึ่ง เชียรก็เดินออกมา กำลังคิดว่าควรจะทำยังไงต่อ ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าบ้าน เชียรเดินมาที่

หน้าประตูบ้าน แล้วแอบมองไปที่รั้ว

เชียรเดินมาที่ประตูหน้าบ้าน แล้วแอบมองออกไปที่ประตูรั้ว 

เชียร    (บ่น) อยู่บ้านตัวเองแท้ๆ ยังต้องมาทำแอบ

สายตาเชียรไปที่ประตูรั้ว เห็นนภก้มๆเงยๆอยู่หน้าบ้าน 

นภ    พี่ไม้ พี่ไม้ 

ครู่หนึ่ง เห็นไม้ลุกขึ้นจากสวนไม้น้ำ เดินมาหานภ สองคนยืนคุยอะไรกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วนภก็เดินกลับไป

ไม้เดินตรงมาที่เชียรแอบมอง(ไม้ไม่เห็นเชียร) 

เชียรตกใจ รีบผละออกจากประตู แล้วรีบไปนั่งที่ชุดรับแขก ไม้เปิดประตูเข้ามา

ไม้    คุณเชียรครับ ขออนุญาตครับ

เชียร    ว่าไงไม้

ไม้    คือผมจะมาบอกขอทำอีกสักพักแล้วขอตัวกลับก่อนน่ะครับ พอดีผมมีธุระนิดหน่อยน่ะครับ

เชียร    อ๋อ ไม่เป็นไร ตามสบายเลย หรือจะกลับเลยก็ได้นะ 

ไม้    ถ้ายังงั้น..ก็ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวเลยนะครับ

ไม้จะเดินออกจากบ้าน เชียรเรียกก่อน

เชียร    เอ่อ ไม้ วันหลังให้คนอื่นมาทำแทนก็ได้นะ หนูฝ้ายก็ได้

ไม้    ไม่ล่ะครับ ผมอยากทำเองมากกว่า(หยุดนิดหน่อย)

เชียรพยักหน้ารับ ไม่รู้เจตนาของไม้

ไม้    ฝ้ายเก่งก็จริง แต่เอาแน่ไม่ได้ อารมณ์ดีก็ดี หงุดหงิดขึ้นมาก็มั่ว

แล้วไม้ก็เดินออกจากบ้านไป เชียรเดินไปดูที่ประตูสายตาเชียรไปที่หน้าบ้าน ไม้เปิดประตูรั้ว นภรออยู่หน้าประตู สองคนช่วยกันปิดประตูแล้วไม้ก็เดิน

โอบไหล่ไม้ไปเชียรมองดูแล้วอึ้งๆ

ในบ้านเป็ด เชียรที่แอบมองไม้ขับรถออกไป พลันไปเห็นไข่มุกมาด้อมๆมองๆอยู่ที่ประตูรั้วเธอ แล้วมองไปทางบ้านนภ ไข่มุกเปิดประตูรั้วบ้านออกมาแล้วเดินไปทางบ้านนภ 

เชียรสงสัยว่าไข่มุกจะทำอะไร

ที่ถนนข้างๆบ้านนภ ไข่มุกเดินมาจากบ้านตัวเอง จนมาถึงกำแพงบ้านนภ ไข่มุกค่อยๆเขย่งๆเพื่อจะมองเข้าไปในบ้านนภ

สายตาไข่มุก ลอดช่องผ้าม่านทางหน้าต่างเข้าไป เห็นไม้ยืนอยู่กับนภ

ไม้ยืนคุยกับนภภายในห้องโถงบ้านนภ

ไม้    ไหน พูดใหม่สิ จะให้พี่สอนอะไรให้นะ

นภ    มวยปล้ำครับพรุ่งนี้ผมต้องทดสอบก่อนเข้าเรียน ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยอ่ะพี่ 

นภเดินไปหยิบเอกสารมาให้ปึกนึง

 นภ    เนี่ยครับ คู่มือ(ส่งให้ไม้) ถ้าผมไม่ผ่านปรเทสต์ก็เรียนไม่ได้

ไม้เปิดดูคู่มือ…….

 นภ    เราลองซ้อมไปตามคู่มือนี่เลยละกันนะครับ ท่าแรกผมต้องดิ้นให้หลุดจากพี่ พี่กอดให้แน่น

 ไม้    แน่นแค่ไหนล่ะ

  นภ    ก็แบบ แน่นจนผมไปไหนไม่ได้น่ะครับ

 ไม้    เอางั้นนะ (กอดนภ)….แน่นพอมั้ย    

ไข่มุกยังคงแอบดูไม้กับนภอยู่ พอดห็นภาพถึงกับแหวะ

ไข่มุก        แหวะ…ทุเรศจริงๆ    

ตัดกลับมาภายในบ้านไม้ยังกอดนภอยู่ แต่ใช้แรงมากขึ้น    

นภ    (อึ้งๆที่ไม้ใช้แรงกอดมากขึ้น ยิ้มแหยๆหันมา) พี่ไม้แข็งแรง ดีจังเลยนะครับ 

ไม้    ถ้าหายใจไม่ออกก็บอกนะ

นภ    ได้ครับ แบบนี้แหละ (ยกคู่มือมาดู) อุ๊ย ผิดฝั่งพี่

ไม้    ยังไง

นภ    ผมต้องหันหน้าหาพี่

ไม้    (ตกใจนิดหน่อย) เฮ้ย จริงเหรอ

แล้วนภก็พยายามจะหันมาหาไม้ ไม้คลายแขนที่กอดอยู่ออก ขำๆ นภหันมา สองคนหน้าแทบจะชนกัน 

นภ    ทีนี้กอดให้แน่นเลยนะพี่ 

ไม้    ได้

ไม้เริ่มกอดนภอีกที แต่คราวนี้แน่นกว่าครั้งก่อนอีก จนหน้าทั้ง 2 คน แทบจะชนกัน ทั้งสองต่างยิ้มให้กัน

ไข่มุกมองภาพนั้นอย่างทนดูไม่ได้ ถึงกับจะอ๊วก เลยต้องหันหลังกลับ แล้วต้องสะดุ้งดหยง เพราะเชียรอยู่ด้านหลังไข่มุก ห่างออกไปเล็กน้อย

ไข่มุก    คุณมาทำอะไรตรงนี้

เชียร    แล้วคุณล่ะ ทำอะไร

ไข่มุก    ก็..กำลังดูความทุเรศของคนอยู่น่ะสิ 

เชียรชะเง้อมองเข้าไปในบ้านบ้าง แทนสายตาเชียร เห็นไม้กับนภกอดกันอยู่ นภพยายามดิ้นให้หลุดจากไม้

ไข่มุก    เห็นมั้ย มันทำน่าเกลียดจริงๆ นี่กลางวันแสกๆนะ มันเป็นจิตวิปริตทางเพศ

เชียร    มัน…อาจไม่ใช่อย่างที่เห็นก็ได้นะ

ไข่มุก    ไม่ใช่ยังไงคุณ แล้วคุณคิดว่าไอ้ข้างในมันทำอะไรกัน เต้นระบำกันอย่างงั้นเหรอ

เชียร    (อึ้ง..ตอบไม่ถูกเหมือนกัน)

ไข่มุก    เห็นมั้ย คุณก็ตอบชั้นไม่ได้ ชั้นบอกแล้วว่ามันน่ะ วิปริต

เชียร    แต่ที่ผมรู้จัก ไม้เขาก็ปกตินะ

ไข่มุก    (ค่อนข้างดัง)นี่คุณยังไม่เชื่อชั้นอีกเหรอ..คนโรคจิตมันก็ดูปกติได้นะคุณ

ไม้ได้ยินเสียงของไข่มุก เลยคลายแขนออก นภบิดตัวนิดหน่อยก็หลุดออกมาได้

นภ    ออกได้แล้ว

แต่ไม้ไม่ได้สนใจ หันไปมองที่กำแพงเห็นหัวไข่มุกโผล่ขึ้นมานิดหน่อย ไม้เดินตรงไปที่กำแพงทันที 

ไข่มุกกำลังเถียงกับเชียร 

ไข่มุก    คุณก็ดูพฤติกรรมของเขาซี

ไข่มุกหันไปมองในบ้านแว่บหนึ่ง ก็เห็นไม้กำลังเดินมา 

ไข่มุก    อุ๊ย ฉันไปก่อน

ไข่มุกย่อตัวลงไม่ให้ไม้เห็น แล้ววิ่งปรู้ดไปเลย เชียรมองตามไปงงๆ

ครู่หนึ่ง ไม้เดินมาถึงกำแพง แล้วชะโงกหน้าข้ามกำแพงมา ไม้หันมามองเห็นเชียรยืนอยู่ห่างออกไปนิดหน่อย

ไม้    (แปลกใจ) อ้าว คุณเชียรมาทำอะไรตรงนี้ครับ

เชียรอึกอัก ยังไม่รู้จะตอบยังไง

ไม้    แล้วเมื่อกี้คุณเชียรคุยอยู่กับใครเหรอครับ

เชียร    เอ่อ..เปล่านี่ ไม่มีใคร (ไม้แปลกใจ) สงสัย..เสียงนกมั้ง เสียงแหลมๆใช่ไหม 

ไม้    เสียงเหมือนคนพูดน่ะครับ แล้วนี่คุณเชียรจะไปไหนครับ

เชียร    ฉันว่าจะไปเดินเล่นหน่อยน่ะ

ไม้    บ่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอครับ แดดเปรี้ยงเลยนะครับ ไหนคุณเชียรไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวจะยิ่งแย่ลงนะครับ

เชียร    ไม่หรอก เดินออกกำลังนิดหน่อย จะได้แข็งแรงขึ้นไง ฉันเดินใต้ร่มไม้ ไม่ให้โดนแดดมากหรอก ไปละ

แล้วเชียรก็เดินออกไปเลย ไม้มองตามไปรู้สึกแปลกๆ

ในห้องทำงานพิมพา พิมพากำลังนั่งทำงานอยู่ ครู่หนึ่งมีเสียงเคาะประตู

พิมพา    เข้ามา

ประตูเปิดเข้ามา แก้วเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสาร 

แก้วเดินมาที่โต๊ะพิมพา

แก้ว    เซ็นงานหน่อยค่ะพี่

แก้วส่งแฟ้มให้ พิมพารับมาเปิดดู แล้วเริ่มเซ็นเอกสาร

พิมพา    เป็ดเป็นไง

แก้ว    ก็ทำงานอยู่ค่ะ 

พิมพา    ยังไม่เสร็จเหรอ

แก้ว    เห็นบ่นว่าหาอะไรไม่เจอก็ไม่รู้ค่ะ

พิมพา    จะไม่เจอได้ยังไง ทุกอย่างก็อยู่กับตัวเองทั้งนั้น 

แก้ว    แก้วอยากจะช่วย เขาก็ไม่ยอมค่ะ

พิมพา    อ้าว เป็นแบบนั้นซะอีก ทำไมเดี๋ยวนี้เป็ดเป็นแบบนี้

แก้ว    เขามีปัญหาที่บ้านน่ะค่ะ แต่แก้วก็เตือนเขาแล้ว อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาทำให้งานเสีย 

พิมพา    ไปๆมาๆแก้วดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเป็ดซะอีก

พิมพาเซ็นงานไป แก้วแอบยิ้มที่พรีเซ็นต์ตัวเองได้ดี 

พิมพา    (เซ็นเสร็จ ส่งแฟ้มคืนให้แก้ว แล้วดูนาฬิกา) พี่ต้องไปแบงค์แป๊บนึง มีอะไรให้เซ็นอีกก็รวมๆไว้ เดี๋ยวจะกลับมา 

แก้ว    ได้ค่ะ(คิดอะไรอยู่ในใจ)

ในห้องทำงานเป็ด เป็ดยังนั่งทำงานอยู่กับคอมพิวเตอร์

ที่หน้าประตูห้องรวม พิมพาเดินมาหยุดที่หน้าประตู มีแก้วตามมาด้วย พิมพามองมาที่เป็ดปุ๊กนิดหน่อย แล้วเดินเลยไป แก้วเดินถือแฟ้มเข้ามาในห้อง

เสียงโทรศัพท์มือถือเป็ดปุ๊กดังขึ้น เป็ดปุ๊กเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วรีบกดรับสาย

เป็ดปุ๊ก    (พูดโทรศัพท์) ว่าไงคะพ่อ

แก้วเดินมาถึงที่โต๊ะตัวเอง สนใจทันที ชำเลืองฟัง

เป็ดปุ๊ก    ค่ะ  มีอะไรเหรอคะ..เรื่องเขาเหรอคะ..เขาทำอะไรพ่อเหรอ..อ้าวแล้วเขาทำอะไรล่ะคะ

 เชียรเดินคุยโทรศัพท์อยู่ในหมู่บ้าน

 เชียร    (พูดโทรศัพท์)คือ เมื่อตะกี้ พ่อเห็นไม้กับ….

 เป็ดฟังเรื่องที่พ่อเล่าอยู่ครู่หนึ่ง

เป็ดปุ๊ก    (พูดโทรศัพท์) เห็นมั้ยล่ะคะพ่อ เป็ดว่าแล้ว(ทำหน้ายี้หลังจากฟังที่พ่อเล่า)..พ่อเชื่อเป็ดสิคะ ว่าสิ่งที่พ่อเห็น มันเป็นเรื่องจริง…(ฟัง)พ่ออย่ามองเค้าในแง่ดีนักเลยค่ะ

มีพนักงานชาย(แอ๊บแมน)เอาแฟ้มงานมาให้เป็ดที่โต๊ะ แล้วส่งสายตาว่าเอางานมาให้แล้วนะ เป็ดพยักหน้ารับพนักงานชายเดินก้นบิดออกไป เป็ดมองตามคิดอะไรได้ทันที

เป็ดปุ๊ก    เอางี้พ่อ ถ้าพ่อไม่เชื่อเป็ดนะคะ เป็ดจะพิสูจน์ให้พ่อดู

เชียรยังเดินคุยอยู่ แต่ด้านหลังเชียร มีรถกอล์ฟกำลังวิ่งผ่านมา

เชียร         ลูกจะพิสูจน์ยังไง 

เสียงพิกุลจากรถกอล์ฟดังเข้ามา

พิกุล             สวัสดีค่ะ คุณเชียร จะไปไหนคะ

 เป็ดได้ยินเสียงผู้หญิงดังเข้ามาในมือถือของพ่อ

  เป็ดปุ๊ก         ใครเหรอคะพ่อ

  เชียร         อ่อ คุณพิกุลน่ะลูก

เป็ดคิดอะไรได้ต่อทันที

  เป็ดปุ๊ก         งั้นเป็ดขอคุยกับคุณพิกุลหน่อยสิคะพ่อ

  เชียร         อ่อ ได้ๆลูก(ส่งมือถือให้พิกุล)เอ่อ เป็ด เค้าขอสายคุณ

พิกุลรับสายอย่างงงๆนิดๆ

 พิกุล         ค่ะ คุณเป็ด มีอะไรให้พิกุลรับใช้คะ    

 เป็ดปุ๊ก         มีแน่นอนค่ะ คืองี้ค

พิกุล         (ฟังแล้วอึ้ง)..อะไรนะคะ..เอาอย่างงั้นเลยเหรอคะ

 เป็ดวางสายหลังจากคุยกับคุณพิกุลเสร็จ แล้วเริ่มทำงานต่อแก้วแอบมองเป็ดจากด้านนอกแล้วเดินเข้ามาหาในห้อง

  แก้ว         เป็ดจะกลับบ้านเลยก็ได้นะที่พิมเค้าไม่อยู่แล้ว

  เป็ดปุ๊ก         พี่เขาไปไหนเหรอ

  แก้ว         เห็นบอกว่าจะไปธุระ แล้วคงเลยกลับบ้านเลยมั้ง

 เป็ดปุ๊ก         งั้นเหรอ (ลังเล)

 แก้ว        งานนั่นน่ะ แก้วช่วยทำให้ก็ได้ เอกสารเสนอราคา แก้วเคยทำมาแล้ว ไปเหอะ อย่าหล่อยให้พ่อไม่สบายใจเลย

 เป็ดปุ๊ก         อืม..(ตัดหน้าแก้วลุ้น) แต่อันนี้พี่พิมเค้าขอชุดเต็ม น่าจะเป็นลูกค้าสำคัญ ไม่เป็นไร เป็ดทำเองดีกว่า อาจจะค่ำหน่อย ขอบใจมากนะจ๊ะแก้ว (ก้มลงทำงานต่อ)

แก้วออกอาการผิดหวังที่แกล้งเป็ดไม่สำเร็จ เสียดายโอกาส

ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ในมุมลับตา เชียรนั่งอยู่ที่โต๊ะ ครู่หนึ่ง เป็ดเดินเข้ามาในร้านแล้วมองหา 

เชียรเห็นลูกสาว เข้ามา โบกมือเรียก เป็ดเดินมานั่งที่โต๊ะ

  เป็ดปุ๊ก         นายไม้มารึยังคะ

  เชียร         เป็ด จริงๆแล้วเป็ดไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะลูก

  เป็ดปุ๊ก         เป็ดบอกพ่อแล้วไงคะ ว่าเป็ดกำลังจะพิสูจน์ว่านายนั่นเป็นเกย์จริง หรือเปล่า

เชียรมองเป็ดอย่างไม่สบายใจ (ไม่อยากให้เป็ดทำ)

ที่หน้าสวนอาหาร พิกุลเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่ง  

พิกุล    มาทางนี้เลยชาตรี

พิกุลเดินนำชาตรีไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง อยู่ห่างออกไปจากโต๊ะของเชียร แต่พอมองเห็นจากโต๊ะของเชียร

พิกุล    นั่งรอตรงนี้นะ อีกเดี๋ยวเขาก็มา

ชาตรีพยักหน้ารับคำ แล้วพิกุลก็ผละออกมา

เชียรกับเป็ดปุ๊กแอบดูไปที่โต๊ะของชาตรี ผ่านทางพุ่มไม้ 

ครู่หนึ่ง พิกุลเดินกลับเข้ามา 

พิกุล    อ้าว คุณเป็ด มาแล้วเหรอคะ

เป็ดปุ๊ก    สวัสดีค่ะ

พิกุล    แหม ข่าวลือของคุณเป็ดเล่นเอาไม้เขาเสียหายมากเลยนะคะ

เป็ดปุ๊ก    ก็พฤติกรรมเขามันบอก

พิกุล    ถามจริงๆเถอะค่ะ คุณเป็ดไปเอาความคิดนี้มาจากไหน (เป็ดอึ้งๆ) จากคุณไข่มุกหรือเปล่าคะ 

เป็ดปุ๊ก    ก็…ไม่ทั้งหมดหรอกค่ะ ฉันเห็นเองด้วย

พิกุล    ยังไงพิกุลคงต้องบอกคุณว่า อย่าไปฟังคุณไข่มุกแกมากนักเลยค่ะ

เชียร    (มองไปทางหน้าร้าน) โน่น ไม้มาแล้ว

เป็ดปุ๊กกับพิกุลหันมองตามไป ที่หน้าร้าน เห็นไม้ยืนมองหาคนอยู่

พิกุล    พิกุลไปต้อนรับเขาก่อน (กับเป็ดปุ๊ก) เดี๋ยวคอยดูนะคะ จะเป็นอย่างที่คุณคิดหรือเปล่า

พิกุลลุกออกไป

ที่หน้าร้าน ไม้ยืนมองหาคนอยู่พิกุลเดินเข้ามา

พิกุล    สวัสดีค่ะ

ไม้    ลูกค้ามาหรือยัง

พิกุล    รออยู่ที่โต๊ะแล้วค่ะ 

ไม้    เขาจะให้ตกแต่งสวนแบบไหน บ้านหรือออฟฟิศ

พิกุล    เดี๋ยวก็ถามเขาเองเลยก็แล้วกัน  มาทางนี้เลย

พิกุลพาไม้เดินไป

ที่โต๊ะชาตรี ชาตรีนั่งรออยู่บนโต๊ะมีเบียร์อยู่แก้วหนึ่ง พร้อมกับจานกับแกล้ม

ครู่หนึ่ง พิกุลเดินนำไม้เข้ามา 

พิกุล    มาแล้วค่ะ คุณชาตรี

ชาตรีลุกขึ้นยืนต้อนรับ

ชาตรี    คุณตฤณเหรอครับ สวัสดีครับ ผมชาตรีครับ

ชาตรียื่นมือออกไปจะจับมือกับไม้ ไม้จับมือด้วย ชาตรีจับมือไม้นานผิดปกติ ยังไม่ยอมปล่อย ตาก็มอง

หน้าไม้ยิ้มอยู่อย่างนั้น จนไม้ทนไม่ไหว

ไม้    ยินดีที่ได้รู้จักครับ (ดึงมือออกมา)

พิกุล    เชิญปรึกษางานกันตามสบายนะคะ 

พิกุลจะเดินไป

ไม้    ไม่คุยด้วยกันเหรอ

พิกุล    เชิญหนุ่มๆคุยกันตามสบายดีกว่าค่ะ 

แล้วพิกุลก็ออกไป 

ชาตรี    เชิญคุณตฤณนั่งเลยครับ 

ไม้นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับที่ชาตรีนั่งอยู่ก่อนชาตรีก็กลับเข้าไปนั่งที่เดิม 

พิกุลกลับเข้ามาที่โต๊ะเชียร เชียรกับเป็ดมองผ่านพุ่มไม้ไปที่โต๊ะชาตรี 

เป็ดปุ๊ก    ตกลงเราจะดูอะไรกันเหรอคะ

พิกุล    เถอะน่า เดี๋ยวคุณเป็ดก็เห็นเองแหละ 

เป็ดปุ๊กยังรู้สึกแปลกๆ แล้วทุกคนก็มองไปที่โต๊ะชาตรี

ที่โต๊ะชาตรี ไม้นั่งคุยอยู่กับชาตรี

ไม้    จะให้จัดสวนที่ไหนเหรอครับ บ้านหรือออฟฟิศ

ชาตรี    แหม มาถึงก็จะคุยงานเลยเหรอ พักให้หายเหนื่อยก่อนซีครับ คุณตฤณจะทานอะไรไหมครับ 

ไม้    ผมเรียบร้อยมาแล้วครับ

ชาตรี    งั้นซักแก้วก็แล้วกันนะครับ 

ชาตรีหันไปจะเรียกบริกร

ไม้    ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่ดื่ม

ชาตรี    จริงเหรอครับ นานๆจะได้เจอสุภาพบุรุษไร้สารอย่างคุณตฤณ เอ่อ คุณตฤณมีชื่อเล่นไหมครับ 

ไม้    เรียก ไม้ ก็ได้ครับ

ชาตรี    แหม สมกับเป็นคนทำงานกับต้นไม้จริงๆเลย

ไม้    คุณชาตรีครับ คุยเรื่องงานเลยดีไหมครับ

ชาตรี    เอางั้นเลยเหรอ ก็ได้ครับ 

ชาตรีหันไปเปิดกระเป๋า หยิบแฟ้มเอกสารออกมา แล้วลุกขึ้น ย้ายมานั่งข้างๆไม้ 

ชาตรี    ตอนแรกก็ว่าจะให้คุณไม้จัดสวนให้ที่ออฟฟิศ แต่ตอนนี้คิดว่า ถ้าคุยกันถูกคอ จะให้ช่วยจัดให้ที่บ้านด้วย  

ไม้    ยินดีครับ 

ชาตรี    นี่ ขอถามอะไรหน่อยซี คุณไม้มี…คู่ใจหรือยัง

ไม้    ยังไงนะครับ

ชาตรี    คนรู้ใจน่ะ แฟนไง

ไม้    ยังไม่มีครับ

ชาตรี    (ส่งยิ้ม) คงเลือกมากล่ะซี แล้วชอบคนแบบไหนล่ะ

ไม้    เอ่อ…ผมว่าไม่เห็นเกี่ยวกับการจัดสวน

ชาตรี    เกี่ยวซี (ขยับเข้ามาจนชิด) ผมจะได้รู้รสนิยมของคุณไม้ จะได้รู้ว่า      เราสองคนมีรสนิยมเหมือนกันไหม 

ไม้    เอาเป็นว่า ผมรักต้นไม้ก็แล้วกันครับถ้าจะชอบใคร ก็ต้องเป็นคน ที่ชอบต้นไม้เหมือนกัน 

ชาตรี    เหรอ แล้วต้นไม้แบบไหนล่ะ คนละป่า หรือ…ป่าเดียวกัน

ไม้    (อึ้งๆ) ยังไงนะครับ

ชาตรี    (ขำๆ) แหม ทำเป็นไม่เข้าใจ

พูดแล้วชาตรีก็เอามือมาจับที่ต้นขาไม้ 

ไม้สะดุ้งเฮือก แล้วลุกออกจากโต๊ะทันที

ไม้    คุณจะทำอะไร

ชาตรี    ทำอะไร? เปล่านี่

แล้วชาตรีก็ลุกขึ้น เดินมาหาไม้

ไม้    ตกลงจะคุยเรื่องงานหรือเปล่า

ชาตรี    คุยซีครับ ทำไมต้องลุกออกมาแบบนี้ มาเหอะ กลับไปนั่ง

ชาตรีเข้าไปจับแขนไม้ จะพากลับไปนั่ง ไม้สะบัดแขนหนี

ไม้    อย่านะคุณ

ชาตรี    อะไรกัน ก็ไหนอยากคุยงาน

ชาตรีจะเข้าไปจับแขนไม้อีก คราวนี้ไม้ผลักชาตรีออกไป

ไม้    อย่ามาถูกตัวผม 

ชาตรี    ไม่ให้ถูกตัว แล้วเราจะมีความสุขกันได้ยังไง

ไม้    พอแล้ว เราไม่มีอะไรคุยกันแล้ว

ชาตรี    อย่าเล่นตัวเลยน่า มานั่งคุยกันเถอะ

ชาตรีจะเข้ามาหาไม้อีกครั้ง คราวนี้ไม้ปล่อยหมัดออกไป เข้าเต็มหน้าชาตรี ชาตรีถึงกับหงายหลังลงไปนั่งกับเก้าอี้

ชาตรี    เฮ้ย อะไรวะเนี่ย

พิกุลเห็นไม้ชกชาตรีก็รีบลุกขึ้น

พิกุล    ตายแล้ว ไปกันใหญ่แล้ว 

พิกุลรีบออกไป เชียรจะตามออกไป เป็ดดึงไว้

เป็ดปุ๊ก    พ่อจะไปไหน

เชียร    ต้องไปดูเขาหน่อย 

แล้วเชียรก็ตามพิกุลไป เป็ดปุ๊กหงุดหงิด แต่ก็ต้องตามพ่อไปด้วย

ชาตรีนั่งจับแก้มอยู่ที่เก้าอี้ ไม้ยังยืนโกรธๆอยู่

พิกุลวิ่งเข้ามา แล้วเข้าไปดูเพื่อน

พิกุล    เป็นไงบ้างชาตรี

ชาตรี    ไหนว่าคนของเธอน่ารักไง ทำไมโหดอย่างนี้ (เปิดหน้าออก เห็นรอบตาเขียวช้ำ) 

พิกุล    (ตกใจ)ขอโทษนะ ฉันก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ (กับไม้)ทำไมต้องรุนแรงแบบนี้ด้วยคะ

ไม้    ก็เขา…จะทำอะไรฉันล่ะ

ชาตรี    แบบนี้ไม่ไหวนะ ทีหลังไม่ต้องมาตามกันอีก ฉันไม่เรียกเธอว่า เพื่อนอีกแล้วจ่ายค่าเบียร์ให้ด้วย 

แล้วชาตรีก็ลุกขึ้น เดินงอนตุ๊บป่องออกไป 

สวนกับเชียรและเป็ดปุ๊กพอดี

ไม้เห็นเชียรกับเป็ดปุ๊กก็แปลกใจ

ไม้    (กับพิกุล) นี่มันอะไรกันเนี่ยพิกุล

พิกุล    ถ้าอยากรู้ ก็ถามคุณเชียรเอาละกันค่ะ 

ไม้หันมามองเชียร

เชียรอึดอัดไม่รู้จะว่ายังไง

เป็ดปุ๊กนึกไม่ชอบท่าทีของไม้

ไม้เดินโกรธออกจากร้านอาหาร แล้วตรงไปที่รถกระบะของตน เชียรตามออกมาเป็ดตามออกมาด้วย 

เชียร    ไม้ เดี๋ยวก่อน คุยกันก่อน

ไม้ยังเดินไปเรื่อยๆ

เชียร    ไม้ เดี๋ยวซี

เป็ดปุ๊ก    เขาไม่คุยด้วยก็ไม่ต้องคุยกับเขาหรอกพ่อ งอนยังกับเป็นผู้หญิง

ไม้หยุดชะงักทันที แล้วหันกลับมา

เชียรกับเป็ดถึงกับหยุดชะงัก 

ไม้    จะคุยอะไรครับ

เชียร    ชั้นอยากจะขอโทษเธอ

ไม้    ขอโทษผม เรื่องอะไรครับ

เป็ดปุ๊ก    จะต้องไปขอโทษเค้าทำไมล่ะพ่อ    

ไม้    (งง) คุณเชียรต้องการทำอะไรเหรอครับ

เป็ดปุ๊ก    พ่อไม่ได้ต้องการหรอก ชั้นต้องการเอง ชั้นแค่อยากจะพิสูจน์ว่านาย    เป็นอย่างที่เค้าลือกันรึเปล่า

ไม้    เป็นยังไง

ไม่มองหน้าเป็ด แล้วมองหน้าเชียร เชียรอึกอัก

เป็ดปุ๊ก    (โพล่ง) เป็นเกย์ไง พวกที่ชอบผู้ชายด้วยกันน่ะ

ไม้    (มองเป็ดปุ๊ก แล้วหันมาพูดกับเชียร)แล้วคุณเชียรคิดว่าผมเป็นอย่างนั้นเหรอครับ(คิดถึงเหตุการณ์กลางวัน)อ่อ..มิน่า วันนี้คุณถึงทำท่าแปลกๆ..คุณเชียร คุณคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอครับ (สีหน้าจริงจัง) 

เชียรค่อยๆหันไปมองเป็ดปุ๊ก เป็ดสะดุ้งเหมือนกันพอเห็นไม้จ้องมาที่ตัวเอง เป็ดหลบตา

ไม้    ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมเป็นผู้ชายร้อยเปอร์เซ็นต์ 

เป็ดปุ๊ก    แล้วทำไมนายถึงยังไม่มีแฟน

ไม้    แล้วมันเรื่องอะไรของคุณ คุณจะอยากรู้ไปทำไม หรือ..คุณมีเพื่อน ผู้หญิงซักคนให้ผมพิสูจน์มั้ยล่ะ(หน้าตาหื่นนิดๆแล้วจ้องมองเป็ดปุ๊ก)

เป็ดปุ๊ก    นี่ ไม่ต้องมามองชั้น..ไอ้ ไอ้โรคจิต 

ไม้    นี่คุณ..ที่ผมมองคุณน่ะ เพื่อถามว่ามีใครให้พิสูจน์มั้ย แต่ถ้าเป็นคุณ ผมก็….

เป็ดปุ๊ก    ทำไม เป็นชั้นแล้วทำไม…โธ่เอ๊ย อย่างนายน่ะ ขาอ่อนชั้นก็ไม่มีวันได้เห็นหรอก

เชียร    เป็ด ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ

ไม้    โถ่ ทำยังกะผมอยากมีแฟนจนตัวสั่น

ไม้    คุณเชียรครับ ขอโทษนะครับ(ยกมือไหว้ชียร เชียรงง)..นี่ ผมจะบอกให้นะ อย่างคุณ หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้นะ เสียแต่ปากอย่างเดียว ชาตินี้ก็ไม่มีใครเอาเป็นแฟนเหมือนกันแหละ

เป็ดปุ๊ก    มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้…

เชียร    (เข้ามาขวาง) ขอร้องเถอะ พอแล้วๆ..ทั้งสองคนน่ะ

สองคนหยุดทะเลาะกัน

ไม้    ผมขอโทษนะครับคุณเชียร ผมนึกว่าคุณจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง 

ไม้เหล่มองเป็ดปุ๊ก แล้วเดินกลับไปที่รถ เป็ดมองตามหงุดหงิด 

เชียรมองตามไม้ รู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้น

ที่ชั้นล่างบ้านเป็ดปุ๊ก เชียรประตูบ้านเข้ามา เป็ดตามเข้ามาด้วย

เชียร      อยู่ดีไม่ว่าดี หาเรื่องให้เค้าว่าเอา      

เชียรเดินไปที่ครัว เปิดตู้เย็นหยิบน้ำดื่ม

เป็ดปุ๊ก    (ตามมาที่ครัว) แล้วนายไม้เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร มาต่อว่าพ่อแบบนั้น แหม (เลียนแบบท่าทางไม้) ผมขอโทษนะครับคุณเชียร ผมนึกว่าคุณจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง(พูดปกติ)ใครจะไปสนว่าเขาเป็นยังไง 

เชียร    (นิ่ง)… 

เป็ดปุ๊ก    (มองที่พ่อนิ่ง)..พ่อ พ่อจะไปซีเนียสกับเค้าทำไม 

เชียร    ก็พ่อทำให้เขาต้องอายพ่อไม่ทันคิด จริงๆพ่อก็ยังไม่เชื่อหรอกว่าไม้เค้าจะเป็น

เป็ดปุ๊ก    แล้วพ่อรู้ได้ไง ว่าเค้าไม่ได้เป็น

เชียร    ลูกก็เห็น เค้าชกเพื่อนพิกุลซะกระเด็นขนาดนั้น

เป็ดปุ๊ก    ผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่ใช่สเป็คเค้าก็ได้ เขาชอบเด็กหนุ่มๆ  ไม่ชอบแบบนั้น 

เชียร    เป็ด เมื่อไหร่ลูกจะเลิกมีอคติกับเค้า แค่นี้พ่อว่ามันก็แย่สำหรับเค้าแล้วนะ

เป็ดปุ๊ก    (น้อยใจขึ้นมา) จริงด้วยซีคะ ทำไมเป็ดต้องอคติกับเค้าด้วย เค้าเป็นคนสำคัญของพ่อ เป็ดควรจะเลิกมองเค้าในแง่ร้ายใช่มั้ยคะได้ค่ะ เป็ดจะไม่พูดถึงเค้าอีกเลยก็ได้ ถ้ามันทำให้พ่อไม่มีความสุข  

พูดแล้วเป็ดปุ๊กเดินขึ้นบ้านไปเลย

เชียรมองตามลูกไป รู้สึกแย่

เป็ดปุ๊กเปิดประตูห้องนอนเข้ามา โยนกระเป๋าถือของเธอลงที่โต๊ะ แล้วเดินมานั่งลงที่เตียง 

แล้วเป็ดปุ๊กก็ร้องไห้ออกมา ด้วยความรู้สึกน้อยใจพ่อ 

จนครู่หนึ่ง เป็ดปุ๊กค่อยๆหายใจลึกๆ พยายามระงับสติอารมณ์ คิดถึงสิ่งที่ตัวเองพูดไป 

เป็ดปุ๊ก    ปากไม่ดีเลยเรา ไปว่าพ่อแบบนั้นได้ยังไง ก็เขารักเขาชอบ เขาไม่ทำผิดซักหน่อย 

เป็ดปุ๊กพยายามตั้งสติ แล้วลุกขึ้นเดินไปที่ประตู 

เป็ดปุ๊กเปิดประตูออก คิดจะกลับลงไปหาพ่อ แต่แล้วก็ต้องชะงัก

ที่หน้าประตู เชียรยืนอยู่ ยกมือขึ้น กำลังจะเคาะประตู สองคนต่างก็นิ่งอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง 

เชียร    พ่อเข้าไปได้ไหม 

เป็ดปุ๊กพยักหน้า แล้วถอยเข้ามาในห้อง เชียรเดินเข้ามา 

เป็ดปุ๊ก    เป็ดกำลังจะลงไปหาพ่อพอดี พ่อค่ะ ที่เมื่อกี้เป็ดพูดไป…

เชียรยกมือขึ้น ไม่ให้เป็ดพูดต่อ แล้วเดินเข้ามาหาเป็ดปุ๊ก ดึงเป็ดปุ๊กเข้ามากอดไว้ 

เป็ดปุ๊กสะอื้นร้องไห้ออกมาทันที เชียรเองก็น้ำตาไหลออกมา

เชียร    พ่ออยากบอกให้เป็ดปุ๊กรู้ สำหรับพ่อ ไม่มีใครสำคัญมากกว่าลูก  ลูกสำคัญที่สุดเสมอ 

เป็ดปุ๊กกอดพ่อแน่น พยักหน้าเข้าใจ

พ่อลูกกอดกันอยู่อย่างนั้น