ถ้าใครที่คลิกเข้ามาเพื่ออยากอ่าน บทวิเคราะห์หนัง สปอย รีวิว หรืออะไรก็ตาม ที่ได้ความรู้กลับไป บอกเลยว่าไม่ใช่เลยค่ะ เพราะบทความนี้จะเขียนถึงหนังหลานม่าในมุมมองของผู้เขียนเอง ซึ่งไม่มีความรู้เกี่ยวกับหนังเลย นอกจากการเป็นผู้เสพอย่างเดียว บทความนี้จะบอกมุมมองของชีวิตคนธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีต่อ “อาม่า”หลานม่า หนังที่ดูเหมือนจะไกล้ตัว แต่ก็อาจจะไกลตัวสำหรับใครหลายๆคน เพราะคำว่าครอบครัวของแต่ละคนอาจจะมีความหมายที่ต่างกัน หนังเรื่องนี้ทำให้เราได้เห็นมุมมองของครอบครัวครอบครัวหนึ่งที่อาจจะเป็นเหมือนครอบครัวของใครหลายๆคน แล้วก็อาจจะไม่เหมือนครอบครัวของใครหลายๆคนเช่นกัน แต่เราเชื่อว่าไม่ว่าคุณจะอยู่ในครอบครัวแบบไหน ก็สามารถอินไปกับหนังเรื่องนี้ได้ไม่ว่าจะในมุมมองไหนก็ตามสำหรับตัวเราเองคำว่า อาม่า นี่ค่อนข้างเลือนลาง เพราะอาม่า(ย่า) เสียไปตั้งแต่เราน่าจะเพิ่ง 3 ขวบ ความทรงจำที่มีกับอาม่าก็คืออาม่าอยู่แต่ในห้องนอน แล้วจำได้อีกทีก็คือตอนงานศพอาม่า แต่ก็ยังมีอาม่าอีกคนหนึ่งก็คือยาย ที่เราได้มีโอกาสทำความรู้จักเยอะหน่อย ความทรงจำที่มีต่อยายก็คือแกป่วยแล้วแม่ไปเฝ้า ทำให้เราได้อยู่โรงพยายามบ่อยมาก พอโตขึ้นมาก็ได้มีโอกาสไปหายายตอนที่แม่พาไป แล้วก็เสียไปตอนที่เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยต่างจังหวัด โดยที่เราไม่ได้มางานศพของยายเลยหนังเรื่องนี้ถ้าเทียบกับ อาม่าหรือยายหรือย่า ก็ค่อนข้างไกลตัว เพราะทุกอย่างผ่านมานานมากแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันใกล้ตัวมากก็คือ ตอนนี้แม่ของเราเป็นอาม่า ซึ่งหลานๆเราทุกคนก็เรียกว่าอาม่า แล้วทุกวันนี้เราก็เรียกแม่ตัวเองว่าอาม่าบ่อยกว่าเรียกว่าแม่ซะอีก ซึ่งนั่นไม่ได้ทำให้แม่ต่างไปจากอาม่าในเรื่องเท่าไหร่ เพราะแม่ก็อายุ 72 แล้ว เพียงแต่เราเองที่ไม่ได้รับบทบาทหลาน แต่รับบทลูก เราได้เห็นแม่ที่ต่างออกไปจากเมื่อก่อนมาก ได้เห็นแม่ในความแก่ที่มากขึ้นแต่ยังคงความเป็นสาวเก่งสาวมั่นอยู่ตลอด แล้วก็ได้เห็นแม่ในมุมของความเป็นอาม่า ที่แสนจะใจดีขี้เล่นกับหลานๆ ในเรื่องหลานม่า เราเห็นความเหงาที่มีอยู่ในใจ แต่ก็ยังคงความโชว์เก่งโชว์แข็งแรง อยู่คนเดียวได้ แต่เหงาแล้วก็แอบคิดถึงลูกหลานทุกคน ทำให้เรานึกถึงตอนที่ได้ไปดูแลตอนแกผ่าตาอยู่ 3 เดือน ระหว่างที่อยู่ด้วยกันก็ตามประสาแม่ลูกที่นิสัยเข้ากันไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ก็ใช้ความเงียบในการช่วยไม่ให้ทะเลาะหรือพูดจาทำร้ายจิตใจกันมากนัก แต่วันที่เราต้องกลับ เราได้ไปกราบลาและขอโทษถ้าระหว่างที่อยู่ทำอะไรให้ไม่สบายใจ แม่ก็ขอบคุณที่มาอยู่ดูแลแม่พร้อมอวยพร แล้วแม่ที่แสนจะเข้มแข็ง แม่ที่แสนจะชิคๆคูลๆ ก็ร้องไห้เหมือนเด็กเลยว่าแล้วก็ พกทิชชู่ พาแม่เข้าโรงหนัง ไปดูหลานม่าดีกว่า ขอบคุณภาพจาก GDH (เครดิตปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4)