สิ่งที่เธอชอบมากที่สุดในตัวผมคือ “เสียง”8 ปีผ่านไปเสียงของผมกลับส่งไปหาเธอไม่ได้อีกแล้ว…https://youtu.be/HIir1fqiaJYเรื่องย่อสมัยม.ปลาย อาโอบะ ซึมุกิ (Kawaguchi Haruna) เธอตกหลุมรัก ซากุระ โซ (Meguro Ren วง Snowman) ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินเสียง พวกเขาทั้งสองได้คบกัน พอขึ้นมหาลัยโซส่งข้อความบอกเลิกซึมุกิอย่างกะทันหันและหายตัวไป 8 ปีต่อมาซึมุกิได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กำลังคบหากับ โทคาวะ มินาโตะ (Suzuka Oji) และเธอก็ได้พบกับโซโดยบังเอิญ เธอทักเขาด้วยความเป็นห่วง แต่สิ่งที่เขาตอบกลับมามีเพียงน้ำตาและภาษามือเท่านั้น…ความรู้สึกหลังดูเปิดมาตอนแรกเป็นย้อนไปสมัยม.ปลายมีความน่ารัก นุ้บนิ้บเต็มไปหมด >////< แต่พอตอนท้ายเท่านั้นแหละ…น้ำตาหลั่งไหลยิ่งความน้ำตกทีลอซูอีกจ้า TT ดูแล้วสงสารทั้งนางเอกที่โดนบอกเลิกทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด และก็พระเอกที่เป็นโรคประหลาดทำให้สูญเสียการได้ยินตอนม.ปลายโซกับซึมุกิมีงานอดิเรกเหมือนกันคือ “การฟังเพลง” (จริงๆตอนแรกนางเอกไม่ได้ชอบฟังเพลงหรอก แต่อยากหาเรื่องคุยกับพระเอกเลยต้องไปยืม CD มาฟัง5555555555) ดังนั้นตอนคบกันการฟังเพลงก็เป็นเหมือนกิจกรรมหลักที่ทำร่วมกัน แต่พอโซไม่ได้ยินเสียงก็ฟังเพลงด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว…ขืนคบกันต่อก็เจ็บปวดเปล่าๆสำหรับซึมุกิเองแม้จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ลึกๆแล้วก็ยังคงคาใจกับการหายตัวไปของโซ เธอยังคงเป็นห่วงและหวังว่าเขาจะมีความสุข แต่พอกลับมาเจอโซในสภาพแบบนี้ก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีกตัวละครหนึ่งที่น่าสงสารไม่แพ้กันคือ มินาโตะ (แฟนใหม่นางเอก) เขาเป็นเพื่อนม.ปลายกับทั้งคู่ แอบมองอยู่ห่างๆในฐานะผู้สังเกตุการณ์ แต่พอทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้งเขาถึงได้รู้ว่าตอนที่ซึมุกิอยู่กับโซดูน่ารักที่สุดแล้ว และเขาไม่มีทางแทนที่โซได้เลย…สิ่งที่ชอบเรื่องนี้ให้สะท้อนให้เห็นถึงอีกมุมหนึ่งของผู้พิการ ว่าจริงๆแล้วพวกเขาก็เป็นคนปกติไม่ได้ต่างจากคนทั่วไป ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสงสาร ชอบประโยคนึงที่ นานะ (Kaho) เพื่อนของโซบอกว่า “ฉันหูหนวกมาตั้งแต่เกิด มันอาจจะมีเรื่องเศร้าบ้าง แต่ก็มีเรื่องน่ายินดีเต็มไปหมดเช่นกัน สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ทั้งคนได้ยินเสียง และคนที่ไม่ได้ยินเสียงต่างก็มีเหมือนกัน” คนที่คิดว่าคนที่ไม่ได้ยินเสียงนั้นน่าสงสาร คนเหล่านั้นอาจจะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด และอีกประเด็นนึงคือ “ถ้อยคำ” เป็นเพียงการสื่อสารรูปแบบหนึ่งเท่านั้น หากเราไม่กล้าพูดออกไป ต่อให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงก็ตามมันก็ไม่มีความหมายอะไรเลย :-) เพลงประกอบซีรีส์คือเพลง “Subtitle” ของ Official髭男dism ที่จะเป็นตัวดึงอารมณ์ของพวกเราค่ะ5555555 ชอบท่อนฮุคที่บอกว่า “ถ้อยคำราวกับเกล็ดหิมะถึงแม้ผมจะอยากให้เป็นของขวัญคุณก็ตาม แต่ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่มันกลับแตกสลาย หลอมละลายหายไปซะงั้น” โซพยายามจะพูดใช้เสียงกับซึมุกิหลายรอบมาก แต่ก็พูดไม่ออกสักทีในเนื้อเพลงเลยบอกว่า “จนกว่าคำว่า ‘ผมรักคุณ’ จะส่งไปถึง ช่วยรอผมหน่อยนะ” เป็นเพลงที่บอกความรู้สึกของโซที่มีต่อซึมุกิhttps://youtu.be/hN5MBlGv2Acความรู้สึกหลังดูคนรอบตัวพระเอกดีมากๆ หลงรักทุกตัวละครเลยย แม้ว่าโซจะสูญเสียการได้ยินแต่นอกจากเรื่องนั้นแล้วเขาไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ตอนแรกที่โซไม่บอกอาการป่วยของตนให้คนอื่นรู้เพราะกลัวคนอื่นเป็นห่วง แต่ความจริงพวกเขาพร้อมยอมรับตัวตนของเขาเสมอและปฏิบัติกับเขาในฐานะ “ซากุระ โซ” คนเดิม ทำให้รู้สึกว่าต่อให้เราเจอเรื่องร้ายๆ แต่ถ้ามีคนพร้อมอยู่เคียงข้าง เราก็จะมีกำลังใจก้าวผ่านสิ่งนั้นไปได้ นักแสดงแคสมาดีมากกก โดยซีนดราม่าตอนที่ 1 เมเมะ(Meguro Ren) สีหน้าดูเจ็บปวดสุดๆ ถึงจะชอบเธอ แต่อยู่กับเธอแล้วเจ็บปวด… Haruna ก็เล่นดีเหมือนกัน ถ้าเราเป็นนางเอกถึงจะไม่เข้าใจภาษามือแต่ก็คงรู้สึกเศร้าไม่ต่างอะไรจากนางเอกสรุปเป็นซีรีส์อีกเรื่องที่เหมาะกับการบริหารต่อมน้ำตา ตัวละครไม่งี่เง่า ทุกคนมีเหตุผลในการกระทำของตัวเอง สงสารทุกฝ่าย บทดีสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องกระชับ ไม่ยืดเยื้อ ลุ้นทุกตอนว่าพระเอกจะหายไปอีกไหม หลังจากดูจบก็เข้าใจความรู้สึกของคนที่ไม่ได้ยินเสียงมากขึ้น จนอยากเรียนภาษามือบ้างเลยรายละเอียดชื่อเรื่อง: Silent (ยามรักไร้เสียง)จำนวน: 11 ตอนช่องทางการรับชม: ยังไม่มีลิขสิทธ์ในไทย ลองเสิร์ช google ดูนะคะ มีเพจทำซับไทยอยู่ค่ะ ^^นักแสดง: Meguro Ren, Kawaguchi Haruna, Suzuka Oji, Kaho, Kazama Shunsukeเครดิตภาพภาพปก, ภาพ1, ภาพ2, ภาพ3, ภาพ4 จาก ig @silent_fujitvวิดีโอ 1 จาก youtube ช่อง @VikiGlobalTV //// วิดีโอ 2(เพลง Subtitle) จาก youtube ช่อง @Official髭男dism จะฟังเพลงหรือดูหนัง ซีรีส์ใหม่สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID โหลดฟรี !