ผู้ชายคนแรก คือ ใคร? แล้วทำไมถึงต้องเขียนจดหมาย? สิ่งนี้เป็นสิ่งแรกที่เราฉุกคิดขึ้นมา ในตอนที่หยิบหนังสือเล่มนี้ แต่พอดูหน้าปกอย่างละเอียดอีกที ที่ไม่ใช่แค่มองผ่าน ๆ จะเห็นคำภาษาอังกฤษ "I miss you Dad.” ก็พอที่จะเข้าใจได้ว่าหนังสือเรื่องนี้ต้องพูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อเป็นแน่ ซึ่งมีผู้ที่ถ่ายทอดเรื่องราวนี้ โดยผู้เขียน รณิดา บุญฤทธิ์ และมีสำนักพิมพ์ คือ Her Publishingหนังสือ “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” เป็นการบันทึกเรื่องราว ความทรงจำของลูกสาวคนหนึ่งที่เติบโตมาท่ามกลางความรักที่ไม่แสดงออก เอาใจใส่แบบไม่ได้ใกล้ชิด แต่ในความสัมพันธ์แบบนี้ ทำให้เราได้เห็นความอบอุ่นระหว่างเขา และพ่อ โดยเฉพาะช่วงสุดท้ายของชีวิตเมื่อพ่อกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง เป็นความรักที่รู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ บางตอนก็ยิ้ม บางตอนก็เศร้าจนเราเองก็น้ำตาคลอเลยทีเดียวซึ่งเรื่องราวที่หนังสือเล่มนี้นำเสนอ เป็นเรื่องใกล้ตัวมากจริง ๆ อาจจะไปตรงกับครอบครัวใครหลาย ๆ คน พอเราอ่านเรื่องนี้ ทำให้เราย้อนกลับมามองตัวเองว่าครอบครัวเขา ก็คล้าย ๆ กับเราเลยนี่น่า แต่สิ่งที่แตกต่างมีเพียงอย่างเดียว คือ ยังไม่มีใครเป็นอะไร เราตระหนักได้ว่า ชีวิตคนเรามันช่างสั้นจริง ๆ ไม่รู้ว่าวันนี้ หรือพรุ่งนี้ คนที่เรารักจะหายไปจากเราเมื่อไหร่ ซึ่งพออ่านเล่มนี้เราอินมาก เพราะเราเป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่เป็นครอบครัวที่รักกันแต่ไม่แสดงออกให้เห็น ถ้ามีใครจากเราไป เราคงร้องไห้จนเป็นบ้าแน่ ๆ เพราะเราไม่ค่อยแสดงความรักออกไปเลย คงเสียดายน่าดูขณะที่เรากำลังอ่าน ในระหว่างทางเราคิดถึงครอบครัว และหลังจากอ่านจบแล้ว เราจะต้องแสดงความรักออกมาให้ได้ พยายามไม่เขินอายให้ได้ จะได้ไม่รู้สึกเสียดายในวันหนึ่งคนที่เรารักจากไป เรื่องราวของหนังสือที่นำเสนอจะคล้าย ๆ กับอัตชีวประวัติของคน ๆ หนึ่งตั้งแต่เด็กจนโต และเรื่องราวครอบครัว โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อ โดยผู้เขียนหนังสือต้องการนำเสนอเรื่องราวประสบการณ์ออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้ถ้าให้คะแนนรีวิว หนังสือ “จดหมายถึงผู้ชายคนแรก” คงต้องให้ 10 ไปเลย ทั้งรอยยิ้มแห่งความสุข และความเศร้าปะปนกันไปถ้าเพื่อน ๆ คนไหนสนใจก็สามารถหาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปเลยนะคะ ยิ่งโดยเฉพาะครอบครัวแบบผู้เขียนแล้วหล่ะก็ อ่านแล้วอินแน่นอน แล้วเพื่อน ๆ จะได้เห็นข้อคิดอะไรกลับมาหลังจากอ่านจบไม่มากก็น้อย แต่เราหวังว่าคนที่อ่านเล่มนี้จบแล้วก็คงหันไปทำแต่สิ่งดี ๆ กับครอบครัวที่รักแน่นอนค่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ