Special Short CommentOur Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022)"ชุนฮี-อึนกี ลูกเจ็บหนึ่งแม่เจ็บร้อยกับปาฏิหาริย์พระจันทร์ร้อยดวง"เรื่องความรักของแม่นั้นแม้จะเป็นเรื่องคลาสสิคที่เล่ากันมานานผ่านหลากหลายมิติมุมมองแต่นับว่าเป็นเรื่องที่ไม่เคยล้าสมัย กลับกันความรักของแม่นั้นละเอียดอ่อนจนสามารถร้อยเรียงออกมาให้เป็นความประทับใจได้ถ้าการเขียนบทถ่ายทอดออกมาได้ดีพอ อนึ่ง เรื่องของยุคสมัยและบริบททางสังคมที่คนในสังคมพบเห็นก็จะเป็นปัจจัยทำให้เรื่องที่คลาสสิคแต่โบราณนานมานี้ถูกมองด้วยหัวใจจนไม่เห็นความเก่าที่ถูกเล่าซ้ำ ซึ่งที่ต้องย้ำคือการเขียนบทที่ต้องอกมาเป็นธรรมชาติที่สุดเพราะหลายครั้งที่มุมมองของความรักนิรันดรของแม่นี้เล่าได้จับใจเมื่อเล่าถึงแม่ผู้เสียสละ แม่ผู้สูญเสีย แม่ที่เป็นชนชั้นธรรมดาสามัญที่ต้องเผชิญกับบทพิสูจน์ที่ไม่สามารถใช้เงินแก้ปัญหา และเมื่อเรื่องถูกเล่าผ่านช่องว่างระหว่างวัยจะยิ่งเข้าถึงง่ายเพราะภาพสะท้อนของหลานผู้ไร้เดียงสาจะเป็นกระจกให้มองเข้าไปในหัวใจของผู้ชราอย่างเช่นหนึ่งย่าหนึ่งหลานครั้งนี้ฮยอนชุนฮี (โกดูชิม) คือหัวหน้ากลุ่มแฮนยอ (อาชีพดำน้ำงมหาของทะเลแห่งเกาะเชจู) ผู้อยู่คนเดียวแต่ไม่โดดเดี่ยว ตลอดมาคนดูต่างรู้ว่าคุณยายชุนฮีเป็นที่นับถือของผู้คนและมีแสงไฟสว่างคือครอบครัวของลูกชายที่อยู่บนฝั่ง วันหนึ่งลูกสะใภ้ของคุณยายหอบเอาซนอึนกี (กีโซยู) เด็กน้อยที่เป็นหลานย่าของคุณยายมาฝากเลี้ยงไว้เพราะสามีของเธอที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ประสบอุบัติเหตุโดยที่เธอให้ลูกสาวคืออึนกีปกปิดไว้ แต่ความแคลงใจต่างๆนาๆตามสมัยนิยมที่คนหนุ่มสาวมักเอาลูกมาทิ้งไว้ให้คนชราเลี้ยงก็ไปสะกิดหัวใจคุณยายชุนฮี เมื่อสงสัยก็พยายามค้นหากระทั่งความบังเอิญได้เปิดเผยความจริงให้คุณยายรู้ หญิงชราผู้ผ่านความสูญเสียมาทั้งชีวิตจึงแทบไร้สิ้นแรงยืนเมื่อเห็นสภาพของลูกชาย เพราะคุณยายไร้สิ้นศรัทธากับโชคชะตาไปแล้วจึงเหลือเพียงศรัทธาอันบริสุทธิ์ของอึนกีที่ช่วยประคองไว้ด้วยคำอธิษฐานต่อพระจันทร์ร้อยดวงแห่งเกาะเชจูความไร้สิ้นศรัทธากับแรงศรัทธาที่ใสบริสุทธิ์คือสิ่งที่มองเห็นและจับต้องได้ คุณยายชุนฮีผู้ผ่านชีวิตที่ต้องพบกับความสูญเสียมากมายทั้งสามีและลูกๆจนสุดท้ายเหลือเพียงลูกชายเหลือขอที่กลับใจได้และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขพร้อมความฝันที่จะกลับมาอยู่เกาะเชจูกับแม่ผู้ชรา ครอบครัวของลูกชายเป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของคุณยายที่บทบอกกับคนดูเรื่อยมากับชีวิตที่ใกล้ถึงจุดสุดท้ายเหลือเพียงไม่นาน ชีวิตที่ผ่านมาได้หล่อหลอมให้คุณยายไม่คาดหวังกับโชคชะตาเพราะสิ่งที่เคยเจอมาโหดร้ายเกินสำหรับคนเป็นแม่สักคน แต่เมื่อการมาของเด็กน้อยที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตได้ไม่นานที่มีความใสซื่อบริสุทธิ์ที่ทัศนคติยังงดงามโปร่งใสผ่านการถ่ายทอดเหมือนนิทานก่อนนอนจากพ่อที่ความจริงมันคือนิยาย แต่เมื่อหัวใจใสซื่อนิยายนั้นก็คือจินตนาการที่ฝันใฝ่และประโลมใจให้มีพลังด้านบวก การต้องรับมือกับโชคชะตาครั้งนี้จึงเป็นการแลกกันระหว่างศรัทธาและไร้ศรัทธาการปะทะระหว่างโลกใหม่กับโลกเก่าหรือชีวิตที่ไร้เดียงสากับชีวิตกร้านโลกที่ได้หลอมรวมกันได้เพราะความรัก บทวางความรักลงบนความสูญเสียแล้วใช้ปัจจัยทางหัวใจมาเป็นสิ่งเร้าให้คนดูรู้สึกได้อย่างร้ายกาจ เพราะแม้โลกนี้จะมีใครที่สูญเสียมากมายจนหัวใจแทบด้านชาอย่างคุณยายชุนฮีอาจมีน้อยแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี เพียงแต่เราอาจไม่ได้รับรู้เพราะความด้านชาของหัวใจที่ต้องใช้ชีวิตผ่านมาให้ยืนให้ได้โดยที่ไม่ล่มสลาย และมันคือการมองโลกด้วยความโชกโชนในการรับมือกับชีวิตแต่กับอึนกีคือเพิ่งเริ่มต้นชีวิตได้ไม่นานหรืออาจเดินมาเพียงเท่าเวลาที่เหลืออยู่ของคุณย่าผู้แข็งแกร่งของเธอ การมองโลกผ่านสายตาที่ไม่ได้เจอกับความสะเทือนมากมายเพราะได้ถูกปลอบประโลมจากทัศนคติที่ดีทำให้โลกใหม่ของเธอปะทะกับโลกเก่าของคุณย่าเพราะการมองคนละทัศนคติ แต่ทั้งสองอย่างก็มีจุดร่วมเดียวกันคือลูกชายและพ่อผู้กำลังจะจากไปเมื่อลูกเจ็บเพียงหนึ่งแต่แม่เจ็บเป็นร้อยเท่าทวี แม้ชีวิตจะผ่านความสูญเสียมากเท่าไหร่แต่หัวใจคงไม่มีทางชาชิน เมื่อภาพของการเจ็บท้องคลอดจนเจียนตายของยองจูแต่ก็ไม่ยอมผ่าคลอดได้สะท้อนความอดทนต่อความเจ็บปวดของแม่ และยิ่งเจ็บปวดกว่าเพราะแม่อย่างคุณยายชุนฮีไม่ได้คลอดลูกมาเพียงคนเดียว ความรักของแม่ที่ยอมเจ็บเพื่อลูกจึงฉายให้เห็นภาพสามัญที่ทุกคนคงได้สัมผัสมาเมื่อแม่ทุกคนจะเจ็บเจียนใจสลายเมื่อลูกแค่หกล้มเข่าถลอกศอกเป็นแผล หรือร่ำให้เมื่อลูกเป็นไข้จนร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูกนั่นเพราะแม่ต้องการแบกรับความเจ็บปวดทรมานของลูกมาไว้ที่ตัวเองทั้งหมด ภาพของคุณยายชุนฮีผู้เข้มแข็งต่อหน้าลูกสะใภ้แต่แทบล่มสยายไร้เรี่ยวแรงลับหลังคืออธิบายได้ทุกสิ่ง และเมื่อไม่มีความหวังต้องรอปาฏิหาริย์คนเป็นแม่ต้องเจ็บปวดขนาดไหนที่จะบอกให้ลูกสะใภ้ปล่อยมือเพราะความทรมานของคนเจ็บและคนอยู่หลังคือภาพที่เกินจะรับได้เพราะผ่านอะไรมามากจึงสิ้นหวังแต่กับการไม่เคยผ่านอะไรมาจึงเปี่ยมด้วยความหวัง เพราะมีชีวิตจงมีความหวังแต่ชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณยายชุนฮีกับอึนกีเหลือไม่เท่ากันความหวังจึงอาจมีไม่เท่ากัน การใช้ชีวิตที่เคี่ยวกรำกับความสูญเสียที่ผ่านมาของคุณยายชุนฮีได้พรากความหวังหมดไปแล้วเพราะเมื่อใดที่หวังก็จะเจอกับความผิดหวังซ้ำๆ ขณะเดียวกันชีวิตที่ยังไม่เคยเจอกับความผิดหวังเพราะยังใช้เวลาในชีวิตมาเพียงน้อยของอึนกีทำให้หัวใจใสๆมองทุกอย่างด้วยความหวัง และทุกครั้งความหวังใหม่กับความหวังหมดปะทะกันหัวใจก็ยังมั่นคงในความหวังที่มีเพราะยังไม่มีประสบการณ์ชีวิต แต่ทุกอย่างที่เป็นตรงข้ามย่อมต้องมีจุดที่เจอกันสองคนย่ากับหลานจึงพบกันที่ครึ่งทางเมื่อทุกคนร่วมใจกันมอบพระจันทร์หนึ่งร้อยดวงให้อึนกีได้อธิษฐาน และนาทีนั้นต่อให้คนใจแข็งเพียงใดก็คงอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าอธิษฐานไปกับอึนกีแม้รู้ทั้งรู้ว่าปาฏิหาริย์อาจไม่มีจริงเหนืออื่นใดที่ต้องยกย่องคือการเขียนบทในส่วนนี้ที่มีความทับซ้อนกันถึงสามมิติ หนึ่งคือการให้กำเนิดลูกที่เป็นหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของแม่ที่จะทนทุกความเจ็บปวดทางกายเพื่อลูกผ่านการคลอดลูกของยองจู สองคือความเจ็บปวดทางใจเมื่อชีวิตของแม่ต้องผ่านความสูญเสียและกำลังจะพบกับความสูญเสียอีกครั้งที่หัวใจยากจะทานทนของคุณยายชุนฮีผู้ที่ได้รับการกอบกูจากอึนกีหลานย่าตัวน้อย และทั้งสองมิติได้ปูทางไปสู่บทสรุป (หรือไม่) ของคุณยายอ๊กดงกับดงซอกลูกที่ไม่เหยียบเงาไม่เผาผีมารดาทีเป็นปริศนาที่ดำมืด และเมื่อมองย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้นที่ตัวละครเหล่านี้ได้มีบทบาทก็รำลึกได้ถึงการปูทางไว้เพื่อให้คนดูได้ใช้ใจสัมผัสในตอนท้าย น่าเสียดายที่บทเลือกทางออกที่สวยงามในมิติของคุณยายชุนฮีเลยกลายเป็นเหมือนนิยายไปกลายๆ แต่นั่นหาสำคัญไม่เมื่อบทพยายามหาทางออกแบบนี้เสมอมาก็คือต้องลงตัวและดีต่อใจก็ไม่นับว่าเสียหายอะไรสุดท้ายความประทับใจที่เล่าออกได้ทั้งหมดอยู่ที่การแสดง เพราะถ้านับกันที่สองย่าหลานที่ถ่ายทอดภาพที่เห็นกันจนชินตากับสังคมปัจจุบันแม่ผู้ชราต้องเลี้ยงลูกให้ลูกเมื่อลูกอยู่ในวัยทำงานที่ต้องและแสวงหาจนไม่มีเวลา ภาพสะท้อนนี้จึงเสนอผ่านความเป็นคนสองวัยที่ช่องว่างระหว่างวัยที่มากทำให้เกิดภาพที่น่ารักในทุกกริยาทั้งการกินการอยู่และการปะทะกันของความคิด และที่ต้องเชิดชูคือคุณป้าโกดูชิมที่อาจชินกับการรับบทแบบนี้แต่ทุกครั้งที่มีมิติที่ลึกแบบนี้คุณป้ายังคงให้การแสดงที่เหมือนคนแก่ธรรมดาที่แค่มองตาก็รู้ว่าชีวิตกร้านขนาดไหน และมาพร้อมหนูน้อยกีโซยูที่เล่นได้เด็ดขาดเกินวัยทำให้เชื่อได้ว่าทั้งสองคือย่ากับหลานกันจริง และหลานตัวน้อยนี่เองที่เป็นคนดึงย่าขึ้นมาจากหลุมลึกที่ไร้ความหวังเพราะความบริสุทธิ์ใจ สุดท้ายอาจไม่ใช่ปาฏิหาริย์ใดจากพระจันทร์ร้อยดวงเพราะเรื่องแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้แต่อย่างน้อยแม่ผู้ไร้ศรัทธาก็ได้พบแสงแห่งความหวังแล้วดูไปก็คิดถึงแม่และเชื่อว่าคนดูทุกคนจะคิดถึงแม่เช่นกันดูไปบ่นไปNETFLIXขอบคุณภาพประกอบภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 / ภาพที่ 9 จาก Facebook tvN drama บทความที่เกี่ยวข้องกับ Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่นชวนชม Our Blues: เวลาฟ้าสีหม่น (2022) "ทุกคนอาจมีเหตุผลของตัวเอง คนดูก็เช่นกัน"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) Ep.1-3 "ฮันซู-อึนฮี เพื่อนและรักแรกตลอดกาล"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) "ยองจู-ฮยอน กุญแจไขมิตรภาพที่ถูกกักขังของ โฮซิก-อินกวอน"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) "ดงซอก-ซอนอา แค่หันหลังมาดู... แค่หันหลังมาก็เจอโลกใบใหม่แล้ว..."ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) "อึนฮี-มีรัน ทุกคนล้วนมีเพื่อนแบบนี้"ความเห็น(พิเศษ)หลังชม Our Blues : เวลาสีฟ้าหม่น (2022) "ยองอ๊ก-ยองฮี และจองจุน ความรักที่อาจไม่ใช่การมีเพียงสองเรา" คอมมูนิตี้โลกคนรักหนัง ห้องหวีดซีรีส์ดังออกใหม่มาแรง ป้ายยาหนังดีหนังโดน