Reply วันวาน 1988 (Reply 1988) เป็นละครโทรทัศน์สัญชาติเกาหลีใต้แนวครอบครัว ตลกและซาบซึ้งไปกับรสของความรักในวัยเยาว์อย่างเต็มหัวใจ ในเรื่องจะพูดถึงการดำเนินชีวิตของคนในครอบครัวทั้งห้าที่มีบริเวณบ้านอยู่ใกล้กัน ในทุกตอนซีรีย์จะพูดประเด็นเรื่องครอบครัวแทรกมากับประเด็นเพื่อนและความรัก เรียกได้ว่าอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้ดูเลยทีเดียวที่บอกว่าซีรีย์เรื่องนี้เป็นซีรีย์ของความคิดถึงขอยืนยันด้วยความสัตย์จริงอีกหนึ่งครั้ง คิดถึงในที่นี่หมายถึงคิดถึงชีวิตที่เคยผ่าน ชีวิตที่เคยมีหรือแม้แต่ชีวิตที่สูญเสีย การดำเนินเรื่องเป็นไปด้วยความเป็นธรรมชาติ ในหนึ่งตอนจะมีทั้งเรื่องสุขเรื่องทุกข์ปะปนกัน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ผ่านมันไปได้ต่อให้หกล้มมีบาดแผลแค่ไหน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าตราบใดที่เรามีความเข้าใจในเรื่องเวลา เมื่อนั้นเราเติบโตแล้วอย่างแท้จริง การวางเรื่องความเป็นอยู่ในแต่ละครอบครัวเป็นอีกสิ่งที่สร้างความประทับใจให้กับผู้ชมได้เป็นอย่างมาก ห้าครอบครัวในซอยเดียวกัน วิถีการดำเนินชีวิตกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ต่างในที่นี่ก็ยังคงคำว่าครอบครัวเอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่นซึ่งเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนของครอบครัวเพราะแต่ละครอบครัวก็มีลักษณะพิเศษที่ไม่เหมือนใคร แม้กระทั่งการกอดหรือการบอกรัก ทุกครอบครัวไม่ได้ยกการแสดงออกแบบนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนแต่เป็นผลจากการเป็นอยู่และความเคยชินทั้งสิ้น ภายในเรื่องสื่อสารในประเด็นนี้ออกมาได้ดีมากอีกเรื่องที่รู้สึกได้ชัดในความคิดถึงคือ เพื่อน บนโลกเรามีประชากรถึงเจ็ดพันล้านคน ดูมากมายเสียเหลือเกิน ผู้คนมากหน้าหลายตาที่ได้มีโอกาสรู้จักและเข้ามาร่วมใช้ชีวิตจนมีสรรพนามแทนคนเหล่านั้นว่าเพื่อนกลับมีน้อยเพียงหยิบมือเดียว แต่เรื่องนี้กลับทำให้รู้สึกว่าจำนวนไม่สำคัญเลย ความเป็นเพื่อนมีหลักเกณฑ์ใดมาวัดค่าได้บ้าง คำตอบจากเรื่องนี้ก็คือความรู้สึก รู้สึกสุขที่มีเขายื่นมือมาช่วยทุกครั้งที่เจอปัญหา รู้สึกคิดถึงเวลานั่งกินปิ้งย่างเพียงลำพัง รู้สึกเสียใจเพียงแค่เขาเป็นทุกข์ไม่มีสุข ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากความรู้สึกทั้งสิ้น คำว่าเพื่อนมันยืนยาวกว่าเส้นราเมงในถ้วย อบอุ่นกว่าฤดูร้อนและเย็นเหมือนมีหิมะตกในใจ นอกจากเรื่องผู้คนที่ทางทีมบทพยายามฝังรากลึกไว้ในใจคนดูนั้น ยังมีสถานที่ที่แค่เห็นก็พาคิดถึงอดีตที่ผ่านมาของเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นบ้านเกิด บ้านคุณปู่คุณย่า หรือแม้แต่บ้านของเพื่อนที่เราเคยวิ่งเล่นในวัยเด็กและสุดท้ายความคิดถึงที่ส่งผ่านข้อความท้ายเรื่องยังสร้างความสุขอบอุ่นใจได้ทุกครั้ง ขออนุญาตยกประโยคของตอนหนึ่งให้ได้อ่านกันเผื่อจะสร้างแนวทางการรับชมได้ไม่มากก็น้อย"สิ่งที่ช่วยให้เราผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ไม่ใช่ความเก่งของเราหรอกแต่เป็นคนที่จับมือเราไม่มีวันปล่อย นั่นคือครอบครัวของเราสิ่งที่คอยทำร้ายเราอยู่นอกบ้าน บางครั้งครอบครัวอาจทำให้เรามีบาดแผล แต่คนที่คอยอยู่ข้างเราจนวันสุดท้าย ก็มีเพียงครอบครัว"หากใครกำลังหาซีรีย์ดูสักเรื่องในช่วงที่สภาพแวดล้อมไม่เป็นสุข ขอแนะนำเรื่องนี้อย่างสุดหัวใจ แต่งเติมความสุขความอบอุ่นให้ตัวเองกันเถอะ เพราะสุดท้ายความสุขมันอาจจะมีตัวแปรเป็นเรา และแน่นอนว่าเราจะเป็นตัวแปรที่ดีที่สุดได้เครดิต