บ้าน ในความทรงจำของคุณเป็นอย่างไร เป็นบ้านที่แสนอบอุ่นประกอบไปด้วยพ่อแม่ที่น้อง ที่อยู่ด้วยอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย อบอุ่นใจเสมอ หรือว่าเป็นบ้านที่เต็มไปด้วยการใช้ความรุนแรง ทำให้เจ็บช้ำทั้งใจและกาย เป็นบ้านที่ไม่ใช่ Safe Zone สำหรับชีวิตเลยสักนิด เป็นหนังไทยที่เลือกสุ่ม ๆ มาดู ที่ดูเพราะเป็นหนังสยองขวัญ และมาริโอ้เล่นด้วยก็เลยอยากรู้ว่าจะเป็นยังไง ก็ปูเรื่องทำให้อยากรู้มาได้เรื่อยๆ ดี เรื่องราวเล่าถึงผู้ชายคนหนึ่งผู้สูญเสียความทรงจำและฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาล ทันทีที่เขารู้ว่าตัวเองเป็นใคร เขาก็รีบกลับไปที่บ้านตามสัญชาตญาณของคนเราที่ยังไงก็ต้องอยากจะกลับบ้านกันอยู่แล้ว แต่พอได้รับรู้ถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในบ้านมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเขาชักกลับไม่แน่ใจเสียแล้ว ว่าคิดถูกหรือไม่กับการกลับบ้านในครั้งนี้ ความรู้สึกหลังดูเรื่องนี้คือเหมือนเอาหนังสยองขวัญฝรั่งมามัดรวมกันหลายเรื่องมาก ทั้ง The Exorcist ทั้ง The Other แล้วก็อีกหลายเรื่องเลยทีเดียว ถ้าชอบหนังสยองขวัญก็จัดว่าโอเคนะ บรรยากาศในบ้านหลอนหนักดี สร้างภาพตัวผีออกมาได้ถือว่าน่ากลัว ไหนจะมีเรื่องราวเกี่ยวจิตวิทยาด้วย หนังค่อย ๆ ไต่ระดับความอยากรู้อยากเห็น ความตื่นเต้นให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ มีความน่าติดตามดูไม่เบื่อ น่าลุ้นไปเรื่อย ๆ อยู่ แต่อาจจะงง ๆ ไปบ้างที่ต้องตีความเอาเองบางส่วนตามสไตล์หนังแนวสยองขวัญ แต่จุดด้อยที่กลายเป็นอุปสรรคหลัก ๆ ของหนังคือพาเราไปได้ไม่สุด มาแบบครึ่งๆ กลางๆ ค้างคาใจ อาจจะเพราะส่วนหนึ่งการลำดับเรื่องลำดับภาพนั้นมันทำให้คนดูตามไปไม่ทัน และชวนให้สับสนยิ่งนัก จากลองหยั่งเสียงจากที่ไปตามอ่านคอมเม้นท์เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ คนที่เข้าใจเนื้อเรื่องของหนังคือต้องดูหนังมากกว่า 1 รอบขึ้นไป เพื่อเก็บตกรายละเอียดต่าง ๆ ถึงจะเข้าใจมากยิ่งขึ้น ตรงนี้ถ้าเปลี่ยนการลำดับและเล่าเรื่องบางส่วนอาจจะทำให้หนังเรื่องนี้สมบูรณ์ขึ้นได้ค่ะ ลองมาตกตะกอนคิดทบทวนดูอีกที ส่วนที่ทำให้งงและสับสนน่าจะเป็นการเอาเรื่องราวของครอบครัวที่เคยอยู่ในบ้านหลังนี้มาเล่าย้อนไปย้อนมาทำให้ทับซ้อนกันกันมากไปหน่อย ทำให้สับสนเหมือนกันว่าใครเป็นใคร ตกลงอยู่ในครอบครัวเดียวกันไหม แล้วเกี่ยวข้องยังไงกันแน่ แถมเล่าย้อนหลายรอบจนงงว่าวันนั้นไทม์ไลน์ของเรื่องเป็นยังไงกันแน่ เกิดขึ้นจริงหรือว่าหลอนไปเอง และมีส่วนที่พาออกนอกประเด็นมากเกินไปด้วยคือบางจุดไม่จำเป็นต้องเล่าก็ได้ แต่ส่วนที่ควรเน้นควรเล่าสิทำไมไม่ทำ ยังดีที่ก่อนจบเรื่องยังพอพาอารมณ์คนดูกลับมาให้ซึ้งได้อยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นอาจจะเข้าขั้นว่าอย่าเสียเวลาดูเลยทีเดียว สิ่งที่หนังทำได้สำเร็จอย่างหนึ่งก็คือ ทำให้คนดูงงในหลายๆ ประเด็นจนต้องเอากลับมาคิดทบทวนตรงนั้นตรงนี้ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่ เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เคลียร์จริง ๆ ทำให้ต้องจดจำกันไปอีกนาน ในส่วนของนักแสดง มาริโอ้...ที่เล่นตัวเอกของเรื่องเล่นท่าทางกลัวผีแบบไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ยังไงไม่รู้ นั่นคือสีหน้าตอนกลัวผีแล้วใช่ไหม? (ฮา) หรือว่าเราจะติดภาพจากการเล่นหนังพี่มากพระโขนง และหมอยาท่าโฉลงมากไปกันนะ? แต่สีหน้ากลัวผีมันยังไม่ได้จริง ๆ นะโอ้ ส่วนตัวผีอย่างคุณวิวบทสรุปตอนเฉลยมีอยู่ตอนเกือบจบเรื่อง แล้วบทหนังก็ชวนมันงงเสียจนเราไม่ได้จดจำเธอในฐานะผีที่แสนน่ากลัว เพราะในเรื่องก็ไม่ได้มีผีตัวเดียว จริงๆ ที่มาที่ไปของผีตัวนี้ถือว่าน่าสนใจน่าจะชูโรงให้เธอดูโดดเด่นมีลูกเล่นอะไรมากกว่านี้อีกสักนิด กลายเป็นเนื้อเรื่องและผีตัวอื่นๆ มาแย่งซีนเยอะไปหน่อยซะงั้น ให้สัก 7/10 ถือเป็นหนังผีไทยที่หยิบมาดูให้ความบันเทิงได้อยู่นะ สำหรับคอแนวสยองขวัญอยากเสพความเร้าใจ เชื่อว่าแต่ละคนที่ดูเรื่องนี้จะเข้าใจและตีความกันไปได้หลากหลายแบบ ดังนั้นแนะนำให้คุณดูและลองตีความในสไตล์ของตัวเองกันดูเลยค่ะ บทสรุปของเรื่องแล้ว บางทีเราอาจจะไม่ได้คิดถึงบ้านนักหรอก แต่เราคิดถึงคนที่เรารักและผูกพันที่เคยอยู่ด้วยกันมาในสถานที่แห่งนั้นเสียมากกว่า นั่นแหละความหมายที่แท้จริงของคำว่า 'บ้าน' เครดิตภาพประกอบภาพ Header / ภาพประกอบ 1 / ภาพประกอบ 2 / ภาพประกอบ 3