สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยายหรือดูซีรี่ส์จีนเรามักจะได้ยินสำนวนที่เกี่ยวกับพวกเราชาววายกันใช่ไหมคะ วันนี้ปาเสอก็เลยรวบรวมสำนวนที่เราคุ้นหูกันมากที่สุดมาได้ 3 คำค่ะ มาดูกันที่คำแรก 1.ตัดแขนเสื้อ หรือ ต้วนซิ่วจือผี่ (斷袖之癖) แปลว่า ‘พิศวาสจนตัดแขนเสื้อ’ เป็นเรื่องราวสมัยปลายราชวงศ์ฮั่นของ ฮ่องเต้ฮั่นอายตี้ กับ ต่งเสียน เนื่องด้วยต่งเสียนหน้าตาหล่อเหลา อายตี้เลยเกิดโปรดปรานเป็นอย่างมาก และความโปรดปรานนี้ก็มากกว่าปกติซะด้วย เล่าลือกันมาว่า วันหนึ่งอายตี้ตื่นบรรทมหลังจากนอนกลางวัน มองเห็นต่งเสียนนอนทับแขนเสื้อของพระองค์อยู่ ครั้นจะดึงออกก็กลัวชายสุดที่รักจะตื่นขึ้น พระองค์เลยเอามีดมาตัดแขนเสื้อของพระองค์ให้ต่งเสียนได้นอนหลับสบายต่อไป เรื่องนี้เลยเป็นที่มาของสำนวน 'ตัดแขนเสื้อ' หรือ ต้วนซิ่ว นั่นเอง และที่สำคัญซีรีส์จีนก็นำมาสอดแทรกให้เราๆได้เห็นกันอยู่บ้างนะคะ หุหุหุ😁 ยกตัวอย่าง คลิปซีรีส์ปรมาจารย์ลัทธิมาร ช่วงนาทีที่ 0.56 และคลิปนักรบพเนจรสุดขอบฟ้า ช่วงนาทีที่ 31.04https://www.facebook.com/share/v/hU1CFe9JMxXuuR5B/?mibextid=xfxF2ihttps://youtu.be/K4aItnJ1r8Y?si=riTX761Z5MNcbbf52.แบ่งท้อ หรือ แบ่งลูกท้อ (分桃) เป็นคำที่มาจากเรื่องราวในประวัติศาสตร์สมัยชุนชิว(ช่วง770-453ปีก่อนคริสตกาล)และถือเป็นเรื่องความสัมพันธ์ของ LGBTQ+ เรื่องแรกๆ ที่มีในหน้าบันทึกประวัติศาสตร์ กล่าวถึง ‘ฮ่องเต้เว่ยหลิงกง’ ที่หลงรักกับขันที ‘หมี่จื่อสยา’ ไม่ว่าหมี่จื่อสยาจะทำอะไร ก็ทรงเห็นดีเห็นงามไปเสียทุกอย่าง วันหนึ่งในขณะที่หมีจื่อสยาและฮ่องเต้เว่ยหลิงกงไปเที่ยวชมสวนผลไม้ หมีจื่อสยาได้ชิมลูกท้อที่หวานหอมหนึ่งคำ และส่งที่เหลือให้กับฮ่องเต้เว่ยหลิงกงกิน ซึ่งถ้าโดยปกติมันเป็นเรื่องที่มิบังควรเป็นอย่างยิ่ง แต่พระองค์กลับไม่พิโรธ ซ้ำยังทรงชมเชยว่าเขายอมเสี่ยงชีวิตพิสูจน์พิษให้พระองค์ นี่จึงเป็นที่มาของคำว่า "แบ่งท้อ"เจ้าค่ะ และไม่ได้มีเพียงเท่านี้นะเจ้าคะ มีครั้งหนึ่งที่ หมี่จือสยาได้นำรถม้าส่วนพระองค์ออกไปใช้กลางดึกเพื่อกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่ป่วย แต่ตามกฏของวังหลวงมันไม่ได้ไงคะ ถ้าโดนลงโทษมีโทษถึงขั้นตัดขาเลยด้วย แต่ฮ่องเต้เว่ยหลิงกงกลับตรัสว่า หมี่จือสยามีความกตัญญูต่อมารดาและได้แจ้งตนแล้ว เฮ้อ! ความรักอ่ะเนอะ3.หลงหยาง คำว่า "หลงหยาง" (龙阳) มาจากชื่อของ "หลงหยางจวิน" 龙阳君 มาจากสมัยจั้นกั๋ว (ช่วง 475-221ปีก่อนคริสตกาล)เป็นเรื่องราวขององค์ชายแคว้นเว่ย‘เว่ยอ๋อง’ กับองครักษ์ ‘หลงหยางจวิน’ คนสนิท หลงหยางนั้นรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ทำให้เว่ยอ๋องหลงใหลจนลืมเหล่านางสนมในวังไปหมด วันหนึ่งเว่ยอ๋องและหลงหยางได้ไปตกปลาด้วยกัน ในขณะที่หลงหยางตกปลาได้สิบกว่าตัวเขาก็ร่ำไห้ออกมา เว่ยอ๋องจึงรีบถามด้วยความตกใจ หลงหยางจึงกล่าวว่า “ข้ารู้สึกเหมือนเป็นแค่ปลาตัวหนึ่งของท่านเพียงเท่านั้น“เมื่อพระองค์จับปลาตัวใหญ่ได้ พระองค์ก็จะทรงปิติยินดี แต่ไม่นานพระองค์ก็จับได้ปลาที่ตัวใหญ่กว่าเดิมและปลาตัวก่อนหน้าก็จะถูกพระองค์ปล่อยทิ้งไป เหมือนกับหม่อนฉันที่อยู่ในตำแหน่งนี้ พระองค์ทรงมีสตรีหน้าตาสะสวยเข้ามาหามากมาย ตนเป็นเพียงคนหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ สักวันคงโดนท่านอ๋องเขี่ยทิ้งเหมือนปลาตัวเล็กๆ พวกนี้ ท่านอ๋องได้ยินดังนั้นก็รีบออกคำสั่งว่า หากใครบังอาจเสนอสาวงามเข้าวัง จะต้องโทษประหาร โอ้โหรักมากค่ะถึงขั้นออกคำสั่งเช่นนี้ออกมา https://youtu.be/R0WZoaBis9U?si=iSrnGqhkA1fi9JxN หวังว่าบทความนี้จะพอมีสาระให้เพื่อนๆนักอ่านได้เข้าใจกันบ้างนะคะ นานๆจะเขียนอะไรที่ดูวิชาการสักหน่อย🤣 ถ้าหากเจอสำนวนไหนที่เกี่ยวกับชาววายก็บอกเล่ากันมาได้นะคะ ขอบพระคุณค่ะ🙏 ขอบคุณคลิป จากFacebook : WeTv Thailandขอบคุณคลิปจาก Youtube :Youku Thailandภาพที่3 จากเว็บ:Mariam Antadze : pexelsขอบคุณคลิปจาก Youtube :GagaOOLalaภาพปก โดยผู้เขียน ปาเสอ ชะเง้อส่องผู้