เมื่อในหมู่บ้านมีงานบุญ ทุกคนก็จะยินดีและเต็มใจช่วยเหลืองานกันอย่างขยันขันแข็ง ตั้งแต่วันเตรียมงาน วันงานจริง และวันตักบาตรทำบุญ จนเสร็จพิธี โดยพวกผู้ชายก็จะช่วยตระเตรียมปะรำพิธี ส่วนพวกผู้หญิงคนที่มีฝีมือด้านการทำอาหารก็จะจัดแจงเรื่องครัวทำอาหารเลี้ยงแขกที่มาร่วมงาน และจัดใส่ถุงให้ถือกลับไปกินที่บ้านอีกด้วย ส่วนอีกกลุ่มจะเป็นคนเฒ่าคนแก่ก็จะห่อข้าวต้มมัด เพื่อแจกจ่ายผู้ที่มาช่วยงาน ทุกคนต่างพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันอย่างสนุกสนาน มือก็ทำงานไป ถ้าไม่มีงานบุญก็ไม่เจอะเจอกัน เรียกได้ว่าทุกคนมาร่วม “งานบุญรื่นเริง บันเทิงใจทุกคน” ตั้งแต่วันเตรียมงานเลยจ้าเมื่อมีงานบุญ สิ่งที่ทุกคนรอคอยก็คือ การชมมหรสพที่เจ้าภาพว่าจ้างมาทำการแสดง เพื่อให้ทุกคนได้รับความบันเทิงและความสนุกสนาน ส่วนมากจะเป็นประเภทหมอลำ ซึ่งหมอลำก็จะมีหลายแบบ เช่น หมอลำกลอนแบบเดิมจะมีหมอลำ สองคนคือหมอลำฝ่ายชาย หมอลำฝ่ายหญิง และหมอแคนประจำตัว เวทีก็เล็ก ๆ แต่เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นเพิ่มวงดนตรีวงใหญ่และหางเครื่องเข้าไปอีก กลายเป็นหมอลำซิ่ง เวทีก็ใหญ่มาก ถูกใจผู้ชมผู้เฒ่าผู้แก่สมัยเก่า จะชอบหมอลำแบบดั้งเดิมมากกว่า แต่สำหรับคนรุ่นใหม่ชอบแบบลำซิ่งเพราะได้สนุกสนานร้องแต่เพลงมัน ๆ เข้ากับสมัยนิยม หางเครื่องก็แต่งตัววาบวิวเอาใจคนชม และหมอลำเรื่องต่อกลอน จะเป็นคณะใหญ่มาก ร่วมร้อยชีวิต และราคาที่จ้างเป็นหลักแสน บางคณะคิวสายไม่ว่างตลอดปีเลย เรียกว่าจองคิวข้ามปีเลยก็ว่าได้ ส่วนพวกเด็ก ๆ ก็สนุกสนานและตื่นตาตื่นใจกับร้านขายของมากมาย มีทั้งของเล่น ของกิน เช่น ร้านขายลูกชิ้น ขายปลาหมึก ร้านที่มีคนสนใจสุด ๆ ร้านยิงเป้า ของเล่นเด็กเด้งดึ๋ง ก็ตามมาด้วย เด็ก ๆ ต่างขอเงินพ่อแม่เพื่อมาจ้างเล่นบัตรละ 10 บาท เล่นประมาณ 5 นาที ถ้าเป็นเด็กเล็กต้องมีผู้ปกครองมาดูแลความปลอดภัยด้วย พอถึงตอนกลางคืนเป็นการแสดงของมหรสพสมโภช ซึ่งเจ้าภาพว่าจ้างมาแสดง คือ หมอลำซิ่ง ผู้ชมต่างจับจองหาที่นั่งเพื่อรอชมการแสดง เมื่อถึงเวลาหมอลำซิ่งเริ่มแสดงมีหมอลำฝ่ายชาย และหมอลำฝ่ายหญิง พร้อมหางเครื่อง ต่างวาดลวดลายบนเวทีอย่างสุดสวิงริงโก้ ทั้งร้องเพลง ร้องหมอลำและเต้นอย่างสุดซิ่งสนุกสนาน ดนตรีเร้าใจ จนผู้ชมอดใจไม่ไหวต้องลุกขึ้นทั้งเต้นทั้งฟ้อนร่วมด้วยอย่างสนุกสนาน เรียกได้ว่าวันนี้ “งานบุญรื่นเริง บันเทิงใจทุกคน” งานนี้ไม่มีคนตีกันเพราะมีหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เข้มแข็งนั่นเอง ภาพโดย RatC. (ผู้เขียน)