มาธิลดา ดรุณีโฉมสะคราญ ผู้เผชิญกับจิตปฏิพัทธ์ลึกซึ้งเกินขอบเขตของบิดา ผู้มีโชคชะตาไม่ผิดจากคลื่นทะเลคลั่ง ชีวิตกอปรด้วยความรัก ความตาย ความเศร้าสลดใจ และความผิดหวังเครดิตภาพ : readery.co นี่คือคำโปรยของหนังสือเล่มนี้ค่ะ มาธิลดา คือชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งผู้มีชีวิตแสนอ้างว้าง เธอเขียนบรรยายเรื่องราวของชีวิต และตอบคำถามที่ผู้คนต่างสงสัยเกี่ยวกับที่มาของชีวิตที่โดดเดี่ยว คราบน้ำตา ความเงียบสงบ และความลับอันดำมืดเกี่ยวกับเรื่องราวที่ไร้ซึ่งศีลธรรม ให้แก่เพื่อนแท้เพียงคนเดียวของเธอ เธอเขียนเรื่องราวเหล่านั้นในขณะที่เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงแห่งความตาย และมันเป็นเพียงคำตอบเดียวที่ตอบได้ว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจเปิดเผยเรื่องราวที่เธอไม่เคยอยากพูดถึงมันเลยตลอดชีวิตที่ผ่านมา...เครดิตภาพ : biography.com มาธิลดา ถูกเขียนขึ้นโดย Mary Shelley นักเขียนสาวสายเฟมินิสต์ ชาวอังกฤษค่ะ ผู้อ่านรู้สึกคุ้นๆชื่อของเธอบ้างไหมคะ? เธอคือคนเดียวกันกับผู้เขียนวรรณกรรมก้องโลกอย่างแฟรงเกนสไตน์ค่ะ จากข้อความหลังปกคาดว่าเธอน่าจะเขียนมาธิลดาขึ้นประมาณปี 1819-1820 แต่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1959 เป็นเวลา 100 กว่าปีเลยกว่าจะได้ออกสู่สายตาชาวโลก แต่การเผยแพร่ในครั้งนั้นก็ไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นนะคะ เนื่องจากมาธิลดามีเนื้อหาที่ค่อนข้างรุนแรงเกินกว่าที่ผู้คนในสมัยนั้นจะรับไหว ถูกวิจารณ์อย่างหนักหน่วงเลยล่ะค่ะว่าเป็นวรรณกรรมที่น่ารังเกียจ แต่เมื่อวันเวลาเปลี่ยน ยุคสมัยเปลี่ยน ทัศนคติของผู้คนเปลี่ยน มาธิลดาก็สามารถครองใจนักอ่านหลายๆ คนได้ไม่แพ้แฟรงเก้นสไตน์เลยค่ะ เครดิตภาพ : barnsandnoble.com , goodreads.com , amazon.com , ebooks.com โดยเนื้อเรื่องของวรรณกรรมเล่มนี้จะเล่าถึงเรื่องราวชีวิตของมาธิลดาค่ะ เธอถูกทิ้งให้ใช้ชีวิตอยู่กับพี่สาวของพ่อผู้แสนเย็นชาที่ไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสตัวเธอ เนื่องจากแม่ของเธอเสียชีวิตหลังจากที่คลอดเธอได้ไม่กี่วัน ทำให้พ่อผู้ซึ่งรักแม่ของเธอมากไม่สามารถทนมองหน้าเธอผู้เป็นสาเหตุที่ทำให้คนรักของเขาต้องจากไปได้ เขาก็เลยทิ้งเธอและออกเดินทางไปไกลแสนไกล เธอเติบโตมาได้ด้วยความรักจากพี่เลี้ยงเพียงคนเดียว และมีสิทธิ์ได้พบป้าเพียงแค่เวลาร่วมโต๊ะอาหารเท่านั้น เธอมีชีวิตด้วยความหวัง เธอหวังว่าสักวันหนึ่งพ่อของเธอจะกลับมาและพาเธอไปอยู่กับเขา เธอเขื่ออย่างนั้นค่ะ เธอเชื่อข้อความในจดหมายเพียงไม่กี่ฉบับที่เขาเขียนถึงเธอเครดิตภาพ : librarything.com พอวันเวลาล่วงเลยผ่านไป พ่อของเธอก็กลับมา ถึงตอนนี้มาธิลดาก็โตเป็นสาวแล้วนะคะ สวยมากด้วย พ่อเธอใช้เวลาทำใจไปหลายสิบปีเลยล่ะค่ะ แต่ยังไงซะเขากลับมาตามคำสัญญาที่ได้ให้ไว้ใช่ไหมล่ะคะ นั่นทำให้หัวใจของเธอได้รับการเยียวยาอีกครั้ง ผู้อ่านหลายคนก็คงแอบคิดคิดในใจว่าในเมื่อไม่ได้เลี้ยงดูจะมีความรักความผูกพันหรอ อย่าลืมนะคะว่าสิ่งที่มาธิลดาต้องการมาตลอดคือพ่อ เพราะฉะนั้นเธอจึงปรับตัวได้ไวมาก ส่วนคนเป็นพ่อนั้นรักค่ะ รักเธอมาก รักมากเสียยิ่งกว่าที่พ่อคนหนึ่งจะรักลูกอีกค่ะ แต่ถ้ามันจบดีแบบนี้ก็คงจะเรียกว่าเป็นโศกนาฏกรรมไม่ได้สิคะ เรื่องราวหลังจากที่พ่อของเธอกลับมานี่แหละค่ะที่ทำให้เธอต้องจมอยู่กับห้วงแห่งความทุกข์ไปตลอดกาล สำหรับตัวตั๊กเองตั๊กคิดว่า “มาธิลดา” น่าจะเป็นวรรณกรรมที่ให้ข้อคิด ให้บทเรียน กับใครหลายๆคนได้เป็นอย่างดีเลยนะคะ อย่างแรกเลยคือสอนให้เรากล้าที่จะหวัง แม้สุดท้ายอาจจะต้องผิดหวังก็ตาม อย่างเช่นในเรื่อง ความหวัง แทบจะเป็นสิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงให้เธอเลือกที่จะมีชีวิตและเติบโตขึ้นมาได้ อย่างที่สองคือสอนให้เรารู้จักความรักได้ดียิ่งกว่าเดิม ในเรื่องถ้าใครสนใจแล้วไปลองอ่านจนจบจะพบว่าเราได้เห็นความรักในหลายๆ ด้านเลยค่ะ ทั้งด้านที่สว่างสดใส จนไปถึงด้านที่มืดสนิท และข้อสุดท้ายสำหรับตั๊กนะคะ คือการควบคุมตัวเองค่ะ จากการอ่านเรื่องนี้เนี่ย ทำให้ตั๊กค้นพบว่าคนที่ควบคุมตัวเองได้ดีที่สุด คือคนที่สามารถเดินต่อได้เร็วที่สุด ใครที่สนใจก็ลองไปหาอ่านดูนะคะ