Series Review If My Wife Becomes an Elementary School Student เมื่อภรรยาของผมเป็นนักเรียนชั้นประถม (2022) ขำขัน อบอุ่น โศกเศร้า ซาบซึ้ง ตื้นตัน มองโลกในแง่ดี มีทุกอย่างในความเป็นงานดราม่าครอบครัวเยี่ยมๆที่ขนาดไม่ขยี้ยังน้ำตาไหลเป็นทาง รับชมหนังซีรีส์ระดับพรีเมียม กดสมัคร TrueID+ ดูได้ทุกที่ 24ชม. คลิก!! ไม่รู้เป็นไงทำไมผู้เขียนถึงชอบดูหนังหรือซีรีส์ที่เป็นแนวดราม่าครอบครัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเรื่องไหนเล่าถึงครอบครัวในมุมที่อบอุ่นสวยงามบนความเว้าแหว่งยิ่งชอบไปใหญ่เห็นเป็นไม่ได้เลย แล้วผู้เขียนยังชอบดูซีรีส์ญี่ปุ่นอาจเพราะความผูกพันในวันเก่าที่เคยอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมาพอเป็นซีรีส์ญี่ปุ่นที่เกือบทั้งหมดจะเล่าคล้ายๆกับการ์ตูนที่เคยอ่านมาก็อาจมีส่วน อีกอย่างคือถ้าเป็นเรื่องแนวบทเรียนชีวิตเป็นเรื่องดราม่าที่ผู้เขียนชอบอยู่แล้วงานจากญี่ปุ่นจะมีดีอีกอย่างคือจะไม่ขยี้ทั้งที่มีช่องมากมายให้บี้หรือบีบ แต่ญี่ปุ่นมักจะไปเรื่อยๆเรียบๆง่ายๆค่อยๆเล่าค่อยๆเก็บเกี่ยวความรู้สึกกว่าคนดูจะรู้ตัวก็จมอยู่กับความรู้สึกนั้นเข้าเต็มเปาและนั่นคือเสน่ห์ของงานจากญี่ปุ่นที่ถ้าเข้าใจจะเข้าใจ หรือถ้าไม่คุ้นเคยก็อาจจะไม่เข้าถึงซึ่งก็ยังเป็นเอกลักษณ์ของงานญี่ปุ่นแท้ๆที่ไม่เปลี่ยนสไตล์ตามโลกสมัยใหม่แม้ว่าในปัจจุบันอาจมีบ้างที่ปรับเปลี่ยนไปเป็นสากล แต่ส่วนใหญ่งานญี่ปุ่นแท้ยังมีให้จับใจได้เรื่อยๆกับเรื่องง่ายๆที่คนเรามักมองข้ามเช่นเดียวกับเรื่องนี้ที่เป็นแฟนตาซีแต่เหมือนจริงเหลือประมาณ เคย์สุเกะ นิอิจิม่า (ชินอิชิ สึสึมิ) ชายผู้เสียศูนย์เพราะสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักจนเหลือเพียงร่างที่คล้ายไร้วิญญาณใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆแบบหายใจทิ้งๆขว้างๆกับลูกสาวที่สภาพไม่ต่างกันคือมาอิ (อาจู มากิตะ) อาจเพราะช่องว่างที่หายไปของภรรยาและแม่ผู้แสนดีจึงทำให้สิบปีที่ทาคาเอะ (ยูริโกะ อิชิดะ) จากไปมากเกินไปทำให้การสูญเสียครั้งนั้นทิ้งความเสียหายให้จิตใจสองพ่อลูกอย่างหนัก แต่แล้ววันหนึ่งเสียงกริ่งที่ประตูที่ดังขึ้นก็ทำให้โลกเน่าๆของสองพ่อลูกนิอิจิม่าเปลี่ยนไปกับการมาของมาริกะ ชิราอิชิ (โนโนะ มาอิดะ) เด็กนักเรียนชั้นประถมวัยสิบขวบ แต่มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าไม่ใช่ว่าเด็กประถมคนนั้นมีความทรงจำของทาคาเอะอยู่เหมือนว่าเธอกลับชาติมาเกิดใหม่เพราะนับเวลาไปก็ครบสิบปีที่ทาคาเอะจากไปพอดี เรื่องวุ่นๆจึงตามมาเมื่อเด็กวัยสิบขวบมีความทรงจำของคนอายุสี่สิบกว่าแถมยังเป็นภรรยาของลุงแก่ๆซึ่งเริ่มแรกสองพ่อลูกไม่เชื่อ แต่เมื่อบางอย่างได้พิสูจน์ก็เหมือนปาฏิหาริย์ที่ทาคาเอะได้กลับมาเพื่อทำอะไรบางอย่างให้สองพ่อลูกผู้เบื่อโลกให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหรือไม่ เล่าเรื่องเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยไอเดียหยิบเอาสิ่งละอันพันละน้อยจากชีวิตจริงมาร้อยเรียงได้เยี่ยมทุกมิติ นี่คืออีกหนึ่งงานที่สร้างจากมังงะที่สารภาพอีกครั้งว่าผู้เขียนไม่ได้อ่านหรอกแต่แค่รู้มาดังนั้นชั้นเชิงที่เล่าจึงมาแบบมังงะเป็นแฟนตาซีมีเรื่องราวให้สนุกในทุกตอนตอนละอย่างน้อยหนึ่งเรื่อง นั่นเพราะไอเดียที่อาจไม่ใหม่แต่มันคูลกับเรื่องการกลับมาใหม่เพื่อใช้โอกาสที่สองแต่เป็นของใครยังไม่แน่คนที่จากไปหรือคนที่ยังอยู่ โดยมิติของเรื่องค่อนข้างยิบย่อยสาธยายตรงนี้คงไม่หมดจับเอาแค่เรื่องใหญ่ๆคือช่องว่างของการจากไปของหนึ่งคนที่ส่งผลต่อคนอีกสองคน มันก็คือเรื่องของการยอมรับและปล่อยวางกับเรื่องครอบครัวที่เว้าแหว่งของแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ส่งผลมาสู่ลูกจนเป็นต้นเหตุของโอกาสที่สองซึ่งมันก็คือการยอมรับที่จะมีชีวิตอยู่บนความเว้าแหว่งนั้นเพราะไม่ว่ายังไงเด็กก็ไม่ใช่คนผิดที่เกิดมา เอาแค่สองเรื่องหลักนี้ก็คือการร้อยเรียงเรื่องชีวิตจริงที่พบเห็นได้ทั่วไปมาเพื่อซ่อมแซมจิตใจที่ผุพังแล้วเยียวยาหัวใจที่ป่วยเรื้อรังให้หาย แล้วผลที่ได้คือการร้อยทุกเรื่องราวที่ความจริงมีเรื่องยิบย่อยกว่านี้ออกมาเรียบง่ายตามวิถีแต่สวยงามมองโลกในแง่ดีที่ดูแล้วลื่นไหลทุกอย่างลงตัวไปหมด อุดมไปด้วยความขำขันในเบื้องหน้าแต่แฝงบทเรียนชีวิตที่หนักหนาไว้เบื้องหลังที่ขนาดไม่ขยี้ยังน้ำตาไหลพรากในหลากความรู้สึก ด้วยการเล่าเรื่องกับเรื่องวุ่นๆเมื่อเด็กประถมวัยสิบขวบมีความทรงจำของผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากพอ นั่นทำให้มีอะไรให้เล่นมากมายที่จะพาความขำขันเข้ามาผ่านพฤติกรรมของผู้ใหญ่ในร่างเด็กและผู้ใหญ่จริงๆที่ทำอะไรไม่ถูกเพราะภรรยาและแม่มาในร่างเด็กน้อย กระนั้นทุกเรื่องที่ทำให้ขำขันก็มีเบื้องหลังทุกเรื่องเพราะอย่างที่บอกคือมันคือการซ่อมแซมและเยียวยา ดังนั้นในทุกตอนจะมีบทเรียนชีวิตให้บางคนได้เรียนรู้และเติบโตเสมอแต่เรื่องไม่ได้มีแค่นั้นแม้ว่าอาจเดาได้บางแต่เรื่องบทเรียนชีวิตที่เบื้องหลังมันดูหนักหนาจนน่าติดตามว่าท้ายที่สุดจะลงเอยอย่างไร เพราะสุดท้ายแล้วการกลับมาครั้งนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่เป็นปริศนาที่จุดเชื่อมเล็กน้อยสามารถเก็บได้หมดทำให้ความอยากรู้มีอยู่สูง ทว่าเมื่อออกมาตั้งสิบตอนและมีเรื่องให้จับใจในทุกตอนแต่ญี่ปุ่นก็ยังเป็นญี่ปุ่นที่แม้เรื่องจะหนักหนาสาหัสก็ต้องโลกสวยไว้ก่อนและแน่นอนต่อให้มีช่องก็ไม่ขยี้ แล้วก็ตามนั้นที่อาจไม่ขยี้แต่เมื่อถึงเวลาน้ำตามันก็มาจากไหนไม่รู้นั่นเพราะเก็บเกี่ยวความรู้สึกได้หมดแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย เพราะการตอบแทนสิ่งที่คนที่จากไปทำอะไรไว้ให้เมื่อครั้งยังอยู่คือการเรียนรู้และใช้ชีวิตให้ดีและรู้คุณค่าต่อไป แก่นของเรื่องนี้คือการรับรู้และปล่อยมือจากสิ่งที่ยึดเหนี่ยวกับการยอมรับที่จะอยู่กับชีวิตที่พ่ายพังอย่างมีวุฒิภาวะ การรับรู้ครั้งนี้กลับมีมุมต่างนั่นคือช่องว่างที่ขาดหายไปเป็นเพราะทาคาเอะเองที่ทำให้เกิดช่องว่างนั้นเพราะเป็นทุกอย่างให้คนรอบข้าง แน่นอนมันอาจดูสมบูรณ์สวยหรูแต่เมื่อไม่มีเธออยู่ช่องว่างนั้นก็ยากจะเติมเต็มจนเป็นที่มาของโอกาสที่สองเพราะคนตายก็ยังมีห่วงและคนอยู่ก็รับมือกับชีวิตที่ขาดเธอไปไม่ได้ ส่วนทางด้านมาริกะที่ต้องอยู่กับแม่ที่ถูกกระทำให้เจ็บช้ำโดยชีวิตที่ไม่เป็นอย่างที่หวังสุดท้ายทุกอย่างก็มาลงที่ลูก นั่นเพราะความเว้าแหว่งในครอบครัวมาตั้งแต่รุ่นแม่ผ่านมายังรุ่นลูกจนต้องมีบทเรียนได้รับโอกาสที่สองทั้งสองพ่อลูกนิอิจิมะและแม่ของมาริกะเอง ซึ่งมันอาจเป็นเรื่องง่ายๆมันก็แค่การมีชีวิตต่อไปเพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เพราะหนึ่งชีวิตของคนมีคุณค่าทุกลมหายใจที่เข้าออกก็ต้องมีคุณค่าไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสที่สอง ดังนั้นการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นและสิ่งที่เป็นแล้วปรับสภาพจิตใจให้ได้แล้วมีชีวิตให้ดีต่อไปอาจเป็นการตอบแทนสิ่งที่คนที่จากไปทำให้อย่างดีที่สุดแล้ว การแสดงที่ยอดเยี่ยมอย่างน่าทึ่งของเด็กสิบขวบที่สามารถเป็นศูนย์กลางของเรื่องจนกลายเป็นผู้เล่นที่ทรงคุณค่า ผู้เขียนเคยดูนักแสดงเด็กแสดงดีก็เยอะผ่านตานักแสดงเด็กฝีมือดีมาก็มากแต่ยังต้องทึ่งกับน้องโนโนะ มาอิดะในบทมาริกะด้วยการเป็นนางแบกของเรื่องนี้ เพราะน้องคือศูนย์กลางของเรื่องที่แจกจ่ายทุกความรู้สึกให้คนดูได้เก็บเกี่ยวผ่านความน่าขันเมื่อเด็กวัยสิบขวบต้องมาเป็นผู้ใหญ่ที่เจนโลกในทุกอิริยาบท เอาจริงคือน้องทำได้เยี่ยมมากกับการเป็นผู้ใหญ่ที่ยังไม่ทิ้งความสดใสของวัยเด็กแน่นอนเก็บทุกอย่างที่ควรทำได้ทั้งทุกซีนอารมณ์ไม่ว่าหนักเบายากง่ายน้องทำได้จนต้องยกให้เป็นผู้เช่นทรงคุณค่า ก็คิดเอาเถอะว่าขนาดมีนักแสดงรอบข้างมากมายที่ทุกคนก็แสดงได้ดีมากแล้วทั้งชินอิชิ สึสึมิ,โยริโกะ อิชิดะ,อาจู มากิตะรวมถึงยอดฝีมืออย่างโย โยชิดะที่คนดูบ้านเราอาจคุ้นหน้าที่สุด ซึ่งทุกคนเหล่านี้รวมถึงบทสมทบขั้นดีอย่างมิซาโตะ โมริตะ (The Naked Director 1-2,City Hunter) ซึ่งทุกคนสามารถทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่มีที่ติแล้ว แต่ทุกครั้งที่น้องโนโนะ มาอิดะขึ้นจอทุกสายตาจะจับจ้องไปที่น้องโดยอัตโนมัติเพราะการแสดงของน้องเอาคนดูอยู่และอาจด้วยเพลงประกอบที่ดูน่ารักมาเสริมก็คงใช่ หัวเราะร่าน้ำตารินยิ้มทั้งน้ำตาเป็นความบันเทิงที่คุ้มค่าเพราะมาหมดทั้งความขบขันบนความคมคายกับความหมายของชีวิตและครอบครัว อาจเพราะผู้เขียนชอบงานแนวนี้และอาจเพราะผ่านชีวิตมาประมาณตัวละครในเรื่องนี้ทำให้ตกหลุมรักเรื่องนี้เข้าเต็มเปา ออกตัวก่อนว่าผู้เขียนดูเรื่องนี้ตลอดสิบตอนผ่านไปพร้อมอารมณ์ร่วมสุดหัวใจที่มีให้เพราะแต่ละเรื่องเหมือนได้เคยสัมผัสมาบ้างแม้จะไม่ลึกซึ้งอย่างที่เป็น นั่นเพราะเรื่องนี้แม้จะเล่าด้วยความเป็นแฟนตาซีแต่งานจากญี่ปุ่นมักจะเป็นแบบนี้คือบางทีเล่าเรื่องที่เหนือจริงก็จริงแต่สิ่งที่ออกมาคือมันดูเหมือนจริงจนแทบจับต้องสัมผัสได้ แล้วเมื่อมองกลับไปผู้เขียนอาจมีเรื่องของอารมณ์มาบังตาบ้างเพราะมองไม่เห็นจุดไหนให้ติเลยแม้แต่น้อยหรือไม่มีอยู่แล้วก็ไม่สนใจแล้ว เพราะที่ผ่านมามีหมดทั้งหัวเราะหรือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะฉากหน้าต้องการเป็นงานที่มาเพื่อเบาสมองเป็นปฐม แต่เมื่อเหตุการณ์บางอย่างมันส่งผลถึงอารมณ์อาการขอบตาอุ่นชื้นก็เข้ามาที่แม้จะมีอาการแบบนั้นแต่ก็ยังเป็นความงดงามของชีวิตผ่านบทเรียนชีวิตที่อาจเป็นเรื่องหนักหน่วง ซึ่งตลอดสิบตอนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเป็นความบันเทิงแน่นอนและเป็นความบันเทิงที่คุ้มค่าเพราะความคมคายที่ให้มามันจับใจเหลือเกิน ดูไปบ่นไป ขอบคุณภาพประกอบ ภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 / ภาพที่ 8 จาก X 【公式】妻、小学生になる。-TBS金曜ドラマ- เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !