ดราม่าเกินไปไหม? เบื้องหลังเรื่องราว "Past Lives" ที่สร้างมาจากชีวิตจริงของผู้กำกับ

คืนหนึ่งเมื่อไม่กี่ปีก่อน เซลิน ซง พบว่าตัวเองนั่งอยู่ที่  บาร์แห่งหนึ่งโดยมีชายสองคนซึ่งมาจากช่วงเวลาต่างๆ ในชีวิตของเธอ คนหนึ่งเป็นสามีของเธอจากนิวยอร์ก ส่วนอีกคนเป็นคนรักในวัยเด็กของเธอ ซึ่งเดินทางมาจากเกาหลี ในขณะที่เธอรับบทเป็นทั้งนักแปล และ คนกลาง ซง มีความรู้สึกที่แปลกประหลาดที่สุดราวกับเธอกำลังทะลุผ่านมิติต่างๆแล้วมาหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวในบาร์แห่งนี้

“ฉันนั่งอยู่ที่นั่นระหว่างชายสองคนนี้ซึ่งฉันรู้ว่ารักฉันในรูปแบบที่แตกต่างกัน ในสองภาษาและสองวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน และฉันเป็นเหตุผลเดียวที่ผู้ชายสองคนนี้กำลังคุยกันด้วยซ้ำ” ซงกล่าว “มีบางอย่างที่เกือบจะเป็นไซไฟเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณรู้สึกเหมือนเป็นใครสักคนที่สามารถก้าวข้ามวัฒนธรรม เวลา พื้นที่ และภาษาได้”

มันอยู่ที่นั่นในการบรรจบกันของโลกนี้ ที่ซงซึ่งเป็นแกนนำในโรงละครนิวยอร์กในฐานะนักเขียนบทละคร ซงได้เห็นแรงบันดาลใจสำหรับสิ่งที่จะกลายเป็นผลงานสร้างภาพยนตร์ของเธอเรื่องแรก “Past Lives”  ภาพยนตร์เปิดตัวที่ตัวเอกของเรื่อง นอร่า ซึ่งนั่งอยู่ระหว่างสามีของเธอกับรักแรกของเธอ ซึ่งเป็นภาพสะท้อนในความทรงจำของซงนั่นเอง

มันคงจะเป็นความผิดพลาดที่ถึงแม้ว่าการอ่านไดนามิกนี้เป็นฉากเริ่มต้นของรักสามเส้าที่ไพเราะ ทว่าซงกลับเปลี่ยนเมล็ดพันธุ์แห่งประสบการณ์นี้ให้กลายเป็นภาพยนตร์ที่เรียบเงียบแต่น่าเศร้า โดยเกี่ยวข้องกับบางสิ่งที่ซับซ้อนทางอารมณ์มากกว่านั้น นั่นก็คือ ส่วนต่างๆ ของตัวตนที่เราสูญเสียไป เมื่อเรากลายเป็นคนที่เราเป็น และ วิถีชีวิตของเราที่ถูกเปลี่ยนไปโดยคนที่เรารัก

ภาพยนต์เรื่องนี้แบ่งออกเป็นสามส่วน ที่แบ่งประเทศและแบ่งช่วงทศวรรษ: ส่วนแรกคือ นอรา (รับบทโดยมูน ซึงอา) ในวัยที่เป็นเด็กสาวในเกาหลี แสดงให้เห็นถึงสายสัมพันธ์แรกเริ่มกับเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แฮ-ซอง (รับบทโดย ลีม ซึงมิน) ก่อนที่เธอจะอพยพไปกับครอบครัวที่โทรอนโต จากนั้น เราจะติดตามนอราในวัย 20 ต้นๆ ของเธอ (รับบทโดย เกรตา ลี) ขณะที่เธอติดต่อกับแฮซองผ่านอินเทอร์เน็ต (รับบทโดย แทโอ ยู) และอีกทศวรรษต่อมา เมื่อแฮซองไปเยี่ยมนอร่า ซึ่งปัจจุบันเป็นนักเขียนบทละครที่แต่งงานกับนักเขียนชื่ออาร์เธอร์ (จอห์น มากาโร) ในนิวยอร์ก

ทั้งหมดนี้ทำให้เป็นกรอบผ้าใบแห่งความคิด ที่มีความทะเยอทะยานอย่างน่าทึ่งสำหรับการเปิดตัวภาพยนต์เรื่องแรกของซง แต่ยังเป็นเรื่องราวส่วนตัวอย่างลึกซึ้งที่เธอรู้ว่ามีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถกำกับได้ ภาพยนตร์เรื่องแรกของซง มีสัญชาตญาณและการควบคุมของศิลปินที่มีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องราวที่มีความขัดแย้งและลึกซึ้งในอารมณ์

“ฉันเคยร่วมงานกับผู้กำกับที่เคยกำกับภาพยนตร์มาหลายเรื่อง ซึ่งไม่มีใครมี ความมั่นใจเหมือนที่เธอมี” มากาโรกล่าว

สิ่งล้ำค่าที่ติดตามนอร่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาคือสิ่งที่ล้วนธรรมดาที่สุด นั่นคืออดีตของเธอเอง แต่ในภาพรวมและองค์ประกอบของภาพยนตร์ การร่างความสัมพันธ์อันยาวนานระหว่างเธอกับแฮซองและอาร์เธอร์ และช่วงเวลาที่น่าจดจำเมื่อพวกเขาทั้งหมดมารวมกัน ซงได้สร้างสิ่งสะท้อนที่อบอุ่นและงดงามของเส้นทางแห่งชีวิต 

“มันเกี่ยวกับมันเป็นอย่างไรของการดำรงอยู่ในฐานะมนุษย์คนนึง” ซงกล่าว “หรือการเลือกชีวิตที่เป็นอยู่ของคุณเป็นอย่างไร” โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเลือกนั้นมีความหมายต่อนอร่าอย่างไร และจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อชีวิตของเธอในอีกทางเลือกหนึ่ง จู่ๆ ก็จ้องมองมาที่เธอผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ หรือมองเธอจากสวนสาธารณะตรงข้ามในเมืองนิวยอร์ก

“มันไม่ยุติธรรมเลย สิ่งที่น่าเศร้าเกี่ยวกับพวกเราในฐานะมนุษย์ของพวกเรา ความจริงที่ว่าเรามีเพียงชีวิตเดียว” ลี ผู้ให้การแสดงที่ยอดเยี่ยมและทรงพลังในตัวละครนอร่ากล่าว “เรามีเพียงเท่านี้ มันเป็นไปไม่ได้ มันจะดีแค่ไหนที่นอร่ามีชีวิตอื่นด้วย? แต่ความจริงก็คือเธอทำไม่ได้”

เรื่องที่น่าเศร้าในภาพยนตร์เรื่องนี้นั้นแสนเรียบง่ายซึ่งคือบริบทในไอเดียของภาพยนต์ นั่นคือการเลือกชีวิตหนึ่งล้วนหมายถึงการสูญเสียอีกชีวิตหนึ่ง “ฉันคิดว่ามีชิ้นส่วนของตัวเองที่คุณทิ้งไว้ในที่ที่คุณจากมา” ซงซึ่งเปรียบเสมือนนอรากล่าว ที่ต้องอพยพจากเกาหลีตอนเธอมีอายุ 12 ปีมาที่โทรอนโต ก่อนจะย้ายไปนิวยอร์กอีกครั้งเมื่ออายุ 20 ปี

เป็นความจริงของมนุษย์ที่อธิบายไม่ได้อย่างแปลกประหลาดและเป็นเรื่องจริงอย่างหนึ่งที่ภาพยนตร์ของซงสามารถบันทึกและถ่ายทอด—ผ่านความใกล้ชิดที่มีเหตุผลอย่างลึกซึ้ง ความยับยั้งชั่งใจ รูปแบบของความอ่อนโยน—ด้วยความหลักแหลมในการตัดผ่านของทางอารมณ์ของตัวละคร แม้กระทั่งตอนนี้ ซงยังคงพยายามอธิบายความรู้สึกนี้ที่ห่อหุ้มอยู่ในภาพยนตร์ของเธอ ซึ่งก็คือความรู้สึกของชีวิต

"มันเหมือนกับว่าคุณเป็นโดนัท" เธอกล่าว “คุณถูกสร้างขึ้นพร้อมกับรูเล็ก ๆ ในตัวคุณ สามีของฉันเมื่อเขาตกหลุมรักเขาตกหลุมรักโดนัท และไม่ใช่ว่าฉันคิดว่าการเป็นโดนัทเป็นเรื่องน่าเศร้า มันทำให้ฉันเป็นตัวฉัน นั่นคือรูปร่างของฉัน และคู่ของฉัน คนรักของใครก็ตามที่รักใครสักคนก็ต้องรักคนๆนั้นที่รูปร่างเหล่านั้น จากนั้นลองนึกภาพรูโดนัทนั้นบินสิบสองชั่วโมงเพื่อเดินทางมาเยี่ยมคุณดูสิ”

Past Lives หรือ ครั้งหนึ่ง...ซึ่งคิดถึงตลอดไป เข้าฉายในโรงภาพยนตร์แล้ววันนี้

สำหรับแฟนหนังเมเจอร์ ห้ามพลาดกับบัตรดูหนังสุดคุ้ม M PASS ที่จะทำให้คุณคุ้มเต็มอิ่มกับการดูหนังตลอดทั้งปี เตรียมไปมันส์กับกองทัพหนังดังมากมาย สมัครง่ายๆเพียงแค่คลิก ที่นี่