รีวิวหนัง “Sing Sing แดนขังคนคลั่งฝัน” ท่วงทำนองชีวิตคนคุก ด้วยมุมการละครชะโลมใจ

เชื่อว่าหลายคนที่เห็นภาพโปสเตอร์หนังเรื่องนี้ ได้ยินชื่อหนังเรื่องนี้ อาจจะรู้สึกตั้งแง่เบา ๆ ว่านี่จะเป็นหนังมิวสิคัลแบบว่าคนคุกมาร้องเพลงกันทั้งเรื่องแน่ ๆ เลย แต่ความจริงแล้วชื่อหนังเรื่องนี้คือสถานที่ นั่นก็คือ ทัณฑสถานซิงซิง เรือนจำริมแม่น้ำฮัดสัน ชานเมืองทางตอนเหนือของมหานครนิวยอร์ก และใน “Sing Sing แดนขังคนคลั่งฝัน” ก็เป็นหนังที่พาผู้ชมไปสำรวจกับชีวิตอีกมุมหนึ่งของคนคุก ที่แม้ว่าจะถูกจองจำอยู่แต่ในรั้วหนามสูงตระหง่าน แต่พวกเขายังเปี่ยมล้นไปด้วยความฝันที่แสนทะเยอทะยาน

นี่คือเรื่องราวของ ดีไวน์ จี เขาได้คำพิพากษาต้องโทษจาขังในเรือนจำซิงซิง เรือนจำที่มีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนาที่สุดแห่งหนึ่งในอเมริกา จากคดีที่เขาเชื่อว่าไม่ได้เป็นผู้ลงมือ หลังจากหมดหวังไปทุกอย่างกับการพิสูจน์ตัวเองเพื่อนำไปสู่อิสรภาพ ดีไวน์กลับรู้สึกอยากมีแรงใช้ชีวิตต่อ เพราะได้เข้าร่วมในกลุ่มการละครบำบัดในเรือนจำ จนกระทั่งมีสมาชิกใหม่เข้ามาร่วมกลุ่ม พวกเขาทุกคนจึงตัดสินใจทำละครตลกเรื่องใหม่ที่คิดบทขึ้นมาเอง และมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่คาดฝันของรั้วเรือนจำ

ความโดดเด่นและความพิเศษของ Sing Sing เรื่องนี้ที่คุณอาจจะไม่คาดคิด เพราะนี่คือหนังที่ทีมนักแสดงนำของเรื่องแทบจะไม่ใช่นักแสดงอาชีพด้วยซ้ำ แต่พวกเขาคือผู้ต้องขังตัวเป็น ๆ ตัวจริงที่ยังจองจำรับโทษอยู่ในเรือนจำแห่งนี้ ที่เลือกที่จะมาถ่ายทำบทบาทของตัวเองในหนังเรื่องนี้ ซึ่งเป็นการอุทิศให้กับความฝันของพวกเขาทุกคน โดยที่มีแค่ “โคลแมน โดมิงโก” เท่านั้น ที่เป็นนักแสดงที่สวมบทบาทนำของเรื่องนี้

กับผลลัพธ์ที่ออกมานั้น ก็แอบน่าพอใจอยู่ไม่น้อยเลย กลายเป็นว่าเรากำลังนั่งอยู่นักโทษกำลังทำการแสดงได้อย่างไหลลื่นและเป็นธรรมชาติ แต่ก็เพราะว่าพวกเขานั้นต่างเป็นสมาชิกกลุ่มการละครในเรือนจำ ที่ค่อนข้างมีทักษะในการเล่นละครเวทีภายในเรือนจำมาหลายเรื่องแล้วด้วย จึงเป็นการสั่งสมประสบการณ์ทางการแสดงด้วยอินเนอร์โดยแท้ของพวกเขา ที่อาจจะยังไม่ใช่การแสดงที่ดีที่สุด แต่ก็สร้างความประทับใจได้ไม่เบา

และปฏิเสธไม่ได้เลยว่า โคลแมน โดมิงโก เป็นเสาหลักสำคัญที่ยึดมั่นหนังเรื่องนี้เอาไว้ได้อยู่หมัดจริง ๆ นับว่าเป็นอีกหนึ่งการแสดงที่แสนคมคายและจัดจ้านของเขาอีกผลงาน ชนิดที่สมควรจะมีชื่อติดโผเข้าชิงรางวัลในทุกสถาบันจริง ๆ ถึงจะต้องเข้าฉากและต่อบทกับนักแสดงที่เป็นนักโทษจริง ๆ แต่พลังไม่มีแผ่ว รับต่อกันได้อย่างลงตัว และอินเนอร์ทางการแสดงของโคลแมนก็ยังทรงพลังเช่นเคย จนอยากจะให้ถึงช่วงเวลาทองในอาชีพการแสดงของเขาสักที หลังจากที่ชวดรางวัลไปหลายปีต่อกัน

นักแสดงรุ่นใหญ่ “พอล ราซี” ก็เป็นดารามืออาชีพอีกคนหนึ่งที่เข้ามาเสริมทัพในพาร์ทการแสดงร่วมกับนักแสดงเหล่านักโทษ บทบาทของเขาอาจจะดูไม่มีอะไรเท่าไหร่ แต่ต้องยอมรับเลยว่าทุกซีนที่เขาปรากฏตัวขึ้นมา ช่างเปี่ยมล้มไปด้วยพลังการแสดงที่น้อยแต่มาก แฝงไปด้วยความทรงพลังอย่างอธิบายได้ไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่

ส่วนทีมนักแสดงกลุ่มนักโทษนั้นก็น่าปรบมือให้จริง ๆ อย่างน้อยพวกเขาก็มีทักษะการแสดงชั้นดีติดตัวมาในการถ่ายทอดหนังเรื่องจริง ๆ โดยเฉพาะ “แคลเรนซ์ แม็คลิน” หรือฉายา ดีไวน์ อาย อดีตคนคุกที่เขากลับมารับบทเป็นตัวเองเมื่อสมัยติดคุกในหนังเรื่องนี้เองด้วย ถือว่าสบประมาทการแสดงของเขาไม่ได้จริง ๆ เพราะเทียบชั้นกับดารามืออาชีพได้สบาย ๆ เลย

Sing Sing เป็นผลงานการสร้างของผู้กำกับสายหนังอินดี อย่าง “เกร็ก ควีดาร์” ที่เรื่องนี้น่าจะเป็นผลงานหนังสตูดิโอเรื่องแรกของเขาเลยก็ว่า พร้อมกับรับหน้าที่เขียนบทกับเพื่อนของเขา “คลินท์ เบนท์ลีย์” ที่มาจากการคลุกคลีรีเสิร์ชข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มการละครเรือนจำซิงซิงมาหลายปี โดยที่มีกลุ่มนักโทษเป็นเมนเทอร์สตอรี่ในหนังเรื่องนี้ให้ ถึงบทหนังอาจจะไม่ได้มีอะไรที่โดดเด่นมากนัก ก็คือหนังดรามาคนคุกที่แตกต่างหน่อย ตรงที่นำเสนอให้กลุ่มการละคร ที่ทำให้แปลกใหม่สักหน่อย แต่ก็มีความคมคายอยู่ในหลายจุด

การเล่าเรื่องก็ค่อนข้างมีทิศทางไปในลักษณะหนังสายรางวัลทั่วไป ที่อาจจะไม่ใช่หนังที่ย่อยง่ายย่อยสบายอะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่จัดว่าเป็นหนังที่ดูได้ยาก เพียงแต่ในช่วง 30 นาที ผู้ชมต้องตั้งมั่นโฟกัสกับสิ่งที่หนังอยากจะสื่อสารเอาไว้ให้มั่นคง เพราะถ้าก้าวข้ามผ่านตรงนั้นไปได้ ทุกอย่างก็จะโฟลว์และไหลลื่นไปกับชีวิตการละครของนักโทษของคุกซิงซิงได้อย่างประทับใจ สอดแทรกด้วยประเด็นชีวิตในรั้วหนามที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความหวังทุกเมื่อเชื่อวัน

องค์ประกอบงานสร้างใน Sing Sing ก็ถือว่าใช้ได้เลย งานกำกับภาพของ “แพท สโคลา” ที่ถ่ายทำด้วยกล้อง 16 มม. ทั้งเรื่อง ทำออกมาได้เปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์ มีกลิ่นอายและมนต์ขลังที่สื่อออกมาได้อย่างน่าสนใจ แม้ว่าหนังจะไม่ได้ปักหลักถ่ายทำในสถานที่จริง (แต่ก็ใช้โลเคชันในละแวกสถานที่จริง) แต่ก็สามารถยึดโลเคชันถ่ายทอดออกมาได้ดี ได้ยินว่าพวกเขาทำงานเบื้องหน้ากันแค่ 19 วัน กับทุนสร้างแค่ 2 ล้านเหรียญที่ใช้ไปในหนังเรื่องนี้เท่านั้น

โดยภาพรวมแล้ว Sing Sing แดนขังคนคลั่งฝัน อาจจะเป็นหนึ่งในหนังที่เราไม่ได้คาดหวังใด ๆ เลย จึงได้ผลลัพธ์ที่ออกมาเกินกว่าหวังใจเอาไว้ค่อนข้างมาก นี่คือหนังชีวิตคนคุมในทิศทางที่ไม่ค่อยได้เห็นมาก่อน มีแรงบันดาลใจมาจากบุคคลตัวจริงและสถานการณ์ที่เคยมีอยู่จริง กลั่นกรองออกมาเป็นสตอรี่ที่สัมผัสถึงหัวใจและประทับใจได้ไม่ยากเย็น อาจจะยังไม่ใช่หนังสายรางวัลที่อัดแน่นคุณภาพที่สุด แต่บอกเลยว่าการแสดงของ โคลแมน โดมิงโก เป็นอะไรที่แทบจะคารวะ