ฝันร้ายในสายหมอก คนโดนหลอกอาจต้องตาย เป็นคำโปรยของนิยายเรื่อง Winter: เหมันต์สาบสูญ ผลงานของ ปองวุฒิ นักเขียนมากฝีมืออีกคนของประเทศไทย ซึ่งมีผลงานนับไม่ถ้วนและหลากหลายแนว เล่มนี้เป็นแนวสยองขวัญ หนึ่งในชุด Season of horror ที่มีทั้งหมดสามเล่ม ได้แก่ Summer: เกาะชะตาฆาต, rain: สายฝนมรณะ และเล่มนี้ winter: เหมันต์สาบสูญ เป็นหนังสือของแพรวสำนักพิมพ์ มีทั้งหมด 162 หน้าเรื่องเล่าถึงแววพลอย สาวนักบัญชีที่มีคู่ชีวิตชื่อวิญญู นักเขียนที่ไม่ประสบผลสำเร็จในอาชีพ ทั้งคู่คบหากันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย มีความรัก มีความฝันและอุดมการณ์ในอาชีพ ก่อนจะแต่งงานอยู่ด้วยกันมานานหลายปี จนได้พบว่าในชีวิตจริง ทุกสิ่งที่วาดฝันไว้ไม่เป็นไปอย่างที่คิด ความรักที่มีให้ต่อกันจืดจาง ขนาดที่ว่าเพียงพูดคุยกันไม่กี่ประโยคก็ต้องตามมาด้วยเรื่องหัวเสียที่ชวนให้ทะเลาะจนขัดแย้งกันทุกทีแววพลอยมองออกว่าวิญญูเปลี่ยนไปและหากยังปล่อยไว้ให้เป็นเช่นนี้ชีวิตรักคงจะจบลงในอีกไม่นาน เธอจึงตอบรับคำเชิญจากศลิษา เพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัยที่เปิดรีสอร์ตหรูบนดอยในจังหวัดเชียงรายเพื่อหวังว่าการไปพักผ่อนปลายปีเช่นนี้จะช่วยรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับสามีให้กลับมาดีได้ดังเดิม ทว่าเหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อก้อยไม่ได้เชิญเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยมาแค่เธอคนเดียว แต่ยังชวนดลฤดี เพื่อนในกลุ่มที่เป็นคู่แข่งทุกด้านของแววพลอยทั้งฐานะ การเรียนและความรักมาอีกด้วย แต่เหมือนฟ้าจะคิดว่ายังไม่เลวร้ายพอ จึงส่งแก้วใส นักวาดภาพที่วิญญูให้ความสนใจเป็นพิเศษมาเป็นแขกในรีสอร์ตนี้อีกคนแววพลอยต้องกล้ำกลืนอยู่กับเพื่อนที่ชังหน้าและหวาดระแวงว่าสามีจะแอบนอกใจ ซ้ำยังได้รับรู้เรื่องสยดสยองของวิญญาณนางไม้ที่คอยพรากชีวิตแขกในรีสอร์ตไปทีละคนแอบแฝงอยู่ แววพลอยจำเป็นต้องค้นหาความจริงเพื่อเอาตัวรอดก่อนที่ตัวเองจะกลายอีกหนึ่งชีวิตที่สาบสูญในด้านสำนวนภาษาของเรื่องนี้อ่านง่ายลื่นไหลไม่ติดขัดอะไร แต่วิธีการเล่าเรื่องค่อนข้างวกวนเนื่องจากตัวละครหลักอย่างแววพลอยตกอยู่ในอาการฝันร้ายซ้ำไปซ้ำมาทำให้เหตุการณ์วนเวียนจนเรื่องไม่คืบหน้าอย่างที่ควร นั่นส่งผลให้เหตุผลที่คนอ่านจะได้รับจากตัวละครขาดหายเพราะนอกจากการตกอยู่ในฝันร้าย สิ่งที่ชัดเจนในการกระทำของแววพลอยมีแต่ความหึงหวงไร้การควบคุมอารมณ์และขาดความเฉลียวในการแก้ไขปัญหา ซึ่งจุดนี้ก็พอเข้าใจได้ว่าคนเขียนอาจต้องการสื่อถึงสถานการณ์ที่ยากเกินจัดการ ทว่าสิ่งที่รู้สึกระหว่างอ่านกลับเป็นความหงุดหงิดใจเสียมากกว่าที่ต้องคอยตามพฤติกรรมเช่นนี้ ทั้งที่คำโปรยปกและชื่อเรื่องเน้นถึงสิ่งเร้นลับ แต่มันกลับไม่เข้มข้นอย่างที่คาดหวังเมื่อถึงช่วงท้ายของเรื่องราว ทุกสิ่งทุกอย่างกลับถูกรวบรัดอย่างรวดเร็ว ที่มาที่ไปของวิญญาณร้ายไม่ได้ชัดเจนอย่างที่ต้องการและจุดจบของเรื่องก็ง่ายเกินกว่าจะยอมรับถ้าให้แสดงความเห็นอย่างตรงไปตรงมา เรื่องนี้หากถูกเขียนเป็นเรื่องสั้น จังหวะการเล่าน่าจะคมและดีมากๆ ทว่าพอถูกนำมาทำเป็นนิยายขนาดยาว ใจความของมันจึงมีเพียงการหึงหวงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกวิญญาณนางไม้ตามรังควาน อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวและอาจเพราะความคาดหวังที่ค่อนข้างสูงของผมเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่านิยายเรื่องนี้ไม่สนุกหากคนอื่นได้อ่าน เพราะฉะนั้นจึงอยากแนะนำให้ทุกคนได้ลองสัมผัสเพื่อที่จะได้รู้ว่าเราอาจคิดต่างกัน