รีวิวภาพยนตร์เกาหลี Amazon Bullseye (2024) ดราม่ากีฬาตามสูตร (อีกแล้ว) แท็กทีมฮาอย่างกระหน่ำโดย "รยูซึงรยง" และ "จินซอนคยู" ที่เหมือนจะไม่มีอะไรแต่ลงท้ายอบอุ่นตื้นตันใจได้เฉย รับชมหนังซีรีส์ระดับพรีเมียม กดสมัคร TrueID+ ดูได้ทุกที่ 24ชม. คลิก!! แม้ว่าหนังเกาหลีจะถูกค่อนขอดว่าใส่ดราม่าอย่างพร่ำเพรื่อคือเอะอะก็ดราม่าไม่สนว่าจะมาแนวไหนซึ่งถ้าดูเข้าจริงมันก็ใช่อย่างที่เขาว่าที่เกาหลีจะไม่ทิ้งดราม่า แต่ก็ต้องเข้าใจว่าเพราะว่าวงการภาพยนตร์เกาหลีจะมีสโลแกนที่ว่า "บทเด่นดราม่าเชิดหน้าชูตาการแสดง" ซึ่งถ้าดูหนังเกาหลีมานานและบ่อยก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน แน่นอนการแฝงดราม่าในงานทุกแนวมันอาจมีบ้างที่ดูไม่เข้าที่เขาทางดูประดักประเดิดทำให้หนังบางเรื่องที่เป็นแบบนั้นมันกลายเป็นหนังที่ไปไม่ถึงฝั่งฝันในการเข้าไปนั่งในใจคนดู เพราะดราม่าที่ใส่มานั้นมักจะมาเพื่อเป็นพื้นฐานทางอารมณ์ที่จะส่งผลถึงหัวใจถ้าทำได้ทำดีตีเนียนได้หนังจะจับใจคนดูได้ในเวลาที่ต้องการมิติทางอารมณ์จะได้ผล แต่ถ้าทำไม่ได้ก็กลายเป็นว่าจะใส่มาเพื่ออะไรกลายเป็นว่าหนังที่น่าจะดีไปสุดในทางที่ควรไปกลายมาเป็นโดนดราม่าที่ทำไม่ถึงมาดึงไว้ซึ่งเอาจริงมันก็เห็นได้ในหนังจากทุกที่ แต่ถ้าเกิดทำถึงขึ้นมาต่อให้เป็นแนวที่ไม่น่าจะดราม่าได้มันก็เอาดีได้อย่างเช่นเรื่องนี้ที่เป็นหนังขายความฮาแต่ดราม่าเนียนตาดีเหลือเกิน โจจินบง (รยูซึงรยง) มนุษย์เงินเดือนวัยเก๋าที่ความก้าวหน้าทางหน้าที่การงานคงไม่มีแล้วและอีกไม่นานน่าจะถูกบังคับให้เกษียณแถมยังโดนเบื้องบนสั่งเข้าพบเพื่อภารกิจสำคัญ นั่นคือเขามีหน้าที่ไปยังประเทศโบเลดอร์ประเทศเล็กๆในป่าอะเมซอนเพื่อเป็นโค้ชนักกีฬายิงธนูเพราะโจจินบงคืออดีตนักกีฬายิงธนูทีมชาติเกาหลี โดยมีเงื่อนไขว่าถ้าได้เหรียญทองในการแข่งขันยิงธนูชิงแชมป์โลกที่กำลังจะมาถึงบริษัทที่เขาทำงานจะได้สัมปทานทำเหมืองทองในโบเลดอร์ แน่นอนเขาจะถูกเลื่อนขั้นอย่าว่าแต่ต้องออกจากงานเลยเมื่อไม่มีทางเลือกโจจินบงจึงเดินทางสู่ป่าอะเมซอน แต่แล้วเฮลิคอปเตอร์ที่เขาโดยสารเกิดอุบัติเหตุเขาถูกชนเผ่าพื้นเมืองจับโดยนักรบที่ใช้ธนูอย่างเก่งกาจ แต่เขาก็ถูกช่วยเหลือจากรัฐบาลโบเลดอร์และมีบังชิก (จินซอนคยู) ล่ามชาวเกาหลีที่อาศัยที่นี่คอยช่วยเหลือแต่นักกีฬาที่มีดันฝีมือสุนัขไม่รับประทาน อย่ากระนั้นเลยที่เขานึกได้คือนักรบชนเผ่าทั้งสามคนที่เกือบถลกหนังหัวเขาเข้าแล้วและโจจินบงจะพาชนเผ่าพื้นเมืองมาเล่นกีฬายิงธนูได้ยังไงนะ จุดเริ่มช่วงกลางและตอนท้ายมาตามสูตรดราม่ากีฬาเป๊ะๆแต่ก็มีไอเดียที่แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร เริ่มจากโค้ชขี้แพ้ค้นพบนักกีฬาพรสวรรค์แล้วมาฝึกซ้อมอย่างทุลักทุเลในช่วงกลางก่อนมาแข่งขันแบบไก่รองบ่อนในตอนท้ายส่วนผลการแข่งขันจะออกมายังไงค่อยว่ากันไม่สมหวังก็ผิดหวังมีเท่านี้ และบทหนังของเรื่องนี้ก็เดินตามสูตรอย่างไม่มีสะดุดไม่มีแวะฉี่ข้างทางใช้ทุกอย่างที่เคยมีและพึงมีในงานแนวนี้มาเล่น แต่ที่มันเจ๋งและทำให้ดูแปลกใหม่ไม่เหมือนใครคือตัวนักกีฬาที่อาจเรียกว่าช้างเผือกอยู่ในป่าใหญ่ของจริงซึ่งลูกเล่นแบบนี้ไม่ใช่ไม่เคยมีใครใช้อย่างน้อยก็คิดได้ว่า Million Dollar Arm (2014) เคยเอานักคริกเก็ตชาวอินเดียมาปั้นเป็นนักเบสบอล เพียงแต่ใครมันจะไปคิดว่าจะไปเอานักรบชนเผ่าในป่าอะเมซอนมาปั้นเป็นนักยิงธนูเข้าแข่งชิงแชมป์โลกและนั่นคือการเปิดช่องให้ใส่อะไรที่แอบแฝงมาทั้งความเป็นดราม่ากีฬาตามสูตรดราม่าครอบครัวสำนึกรักบ้านเกิด รวมถึงสำนึกรักษ์ธรรมชาติมิตรภาพและการเรียนรู้ซึ่งกันและกันอันนำพามาซึ่งความสวยใสในเรื่องราว ระดมความฮามาไม่ยั้งด้วยบทหนังที่แน่วแน่ในทางนี้ทำให้เหมือนไม่มีอะไรแต่สุดท้ายอบอุ่นตื้นตันใจได้เฉย ที่ว่าสวยใสมันคือการที่หนังวางตัวไว้เป็นอารมณ์ขันสุดขั้วไม่มีผลักหัวใจหรืออารมณ์ให้จนมุมคือมีตัวร้ายที่ร้ายน่าขันมากกว่าน่าชิงชังหนังเลยออกมาสวยใส แน่นอนในการแข่งขันยังได้ลุ้นเพราะมนุษย์ชอบอะไรแบบนี้ชอบเชียร์มวยรองเอาใจช่วยคนขี้แพ้ทำให้ตัวละครที่น่ารักได้ใจคนดู หนังใช้ประโยชน์จากลูกเล่นลูกฮาบนความต่างทางวัฒนธรรมและทัศนคติของคนที่ใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ต่างกันมาเล่นหรือถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจเรียกว่ามุขบ้านนอกเข้ากรุงได้อย่างเพลิดเพลิน แต่ที่ทำให้รอยยิ้มบางๆกลายเป็นฮาระเบิดระเบ้อคือจังหะปล่อยของและการออกแบบตัวละครที่น่าขันอย่างที่ว่าทำให้เสน่ห์ตัวละครบวกกับจังหวะนรกในการปล่อยมุขมันส่งผลเลิศ ที่สำคัญและต้องทึ่งเสมอคือเวลาดูหนังตลกเกาหลีมักจะเป็นแบนี้คือตลกตามบทคือเขียนบทมาให้ตลกไม่มีตลกตึ่งโป๊ะลามกสกปรกใดๆแถมยังแฝงดราม่าไว้ในความขำกระจายจนลงท้ายจับใจอบอุ่นตื้นตันใจก็ได้เฮ้ย เมื่อบทหนังตังใจมาเอาฮาแล้วมาได้นักแสดงระดับยอดฝีมือมาเล่นทุกอย่างที่ต้องการให้เป็นจึงสมบูรณ์แบบ แน่นอนนี่คือหนังตลกจึงต้องยกความฮามานำส่วนแรกคือการออกแบบตัวละครก่อนทีต้องชื่นชมคือตัวละครสามนักรบชนเผ่าที่มีเสน่ห์และเป็นที่รักของคนดูแน่นอน ที่สำคัญแสดงได้ดีด้วยผิดกับนักแสดงต่างชาติในหนังเกาหลีส่วนใหญ่ที่มักเล่นแข็งแต่เรื่องนี้เนียนๆเลย แต่ที่มันร้ายคือสองนักแสดงนำระดับแนวหน้าของวงการภาพยนตร์เกาหลีรยูซึงรยงและจินซอนคยูที่เล่นกันอย่างน่าขันสนุกและลื่นไหลไปเป็นลูกคู่ ด้วยการแสดงที่เหมือนรั่วๆแต่ไม่ล้นจนเรื้อนคือบทวางตัวให้เป็นแบบนั้นและการแสดงทางสีหน้าแววตาที่มาพร้อมจังหวะนรกของบทหนังอย่างที่ว่ามันเป๊ะสมบูรณ์แบบ ทำให้แค่มองหน้าก็ฮาแล้วแต่ที่ต้องทึ่งยิ่งกว่าคือทั้งสองไม่ใช่นักแสดงที่เป็นนักแสดงตลกแบบผูกขาดเพราะบทจะซีเรียสเขาทั้งสองก็พิสูจน์ตัวเองมานักต่อนัก หนังยังได้นักแสดงสมทบที่มีสีสันรับประกันความฮาโดยยอมฮเยรันและคนที่กลายเป็นพระเอกสายฮาไปแล้วโกคยองพโย เป็นความบันเทิงที่คุ้มค่าดูสนุกได้ลุ้นตามแนวดราม่ากีฬามีความแปลกในรายละเอียดมีความจับใจจนอาจเป็นได้ที่ต้องดูซ้ำ บอกตามตรงเลยว่าตอนแรกคิดอยู่ว่าหนังอะไรของมันหว่าดูรั่วๆแต่เมื่อมันไม่เรื้อนมันก็ยังมีอะไรดึงดูดใจและแรงดึงดูดนั่นมาจาการแสดงของรยูซึงรยง ด้วยเนื้อหาที่ไม่มีอะไรใหม่แรงจูงใจก็ดูทะแม่งๆแต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆดีกรีความฮามันตามมาแบบไม่ยั้ง หรือจะบอกเลยก็ได้ว่าเมื่อจินซอนคยูออกมาอะไรฉุดความฮาไม่อยู่เพราะแค่บุคลิกตัวละครสำเนียงการพูดก็สุดฮาแล้ว แน่นอนเมื่อนี่คืองานดราม่ากีฬาความเร้าใจในการแข่งขันก็ยังสนุกได้ลุ้นผ่านความปั่นป่วนอลหม่านกับการใช้ชีวิตเมืองของคนเผ่าอะเมซอนที่ไม่เคยสัมผัสความเจริญทางวัตถุ และนั่นคือความบันเทิงเพราะลูกเล่นแบบนี้ถ้าเล่าดีๆมันก็ฮาทุกทีที่ต้องยอมรับว่าบทหนังเล่าได้เลยกลายเป็นตัวละครได้ใจอะไรๆก็ได้ผล ยังไม่รวมการแฝงดราม่ามาในเชิงอารมณ์ที่ตีเนียนอยู่กับความฮาแบบแทบไม่รู้สึกแต่มันเก็บเกี่ยวไว้ปลดปล่อยในตอนท้ายที่จับใจได้จนอยากดูซ้ำ ดูไปบ่นไป ขอบคุณภาพประกอบ ภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2,3,4,5,6,7 จาก Instagram barunsonena.contents จะฟังเพลงหรือดูหนัง ซีรีส์ใหม่สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID โหลดฟรี !