จากที่เลื่อน ๆ หาหนังดูไปเรื่อย ๆ ใน Netflix ก็ดันไปเห็นหนังไทยเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นหนังเก่า ที่เคยได้ยินชื่อมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ดูสักที นั่นก็คือเรื่อง “สายล่อฟ้า” ซึ่งเป็นหนังของผู้กำกับ ต้อม ยุทธเลิศ สิปปภาค ซึ่งฉายตั้งแต่ปี 2547 นู่นแล้ว ซึ่งนำแสดงโดย พี่โหน่ง ชะชะช่า พี่เต๋า (สมชายเข็ม กลัด) พี่เมย์ (พิชญ์นาฏ สาขากร) ด้วยความไม่รู้แค่เห็นหน้าพี่โหน่ง ก็เลยคิดว่าคงเป็นหนังตลกแหละ เลยกดเข้าไปดูโดยไม่คิดอะไรผมแค่อยากให้คุณนกรู้ว่า ผู้ชายก็ไม่ได้เลว ไปซะหมดทุกคนหรอกครับ แต่เมื่อหนังเริ่มดำเนินไปได้สักพัก กลับไม่ใช่หนังตลกอย่างที่คิดไว้แฮะ แต่เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเพื่อนสนิท 2 คน นั่นก็คือ ตุ่น (โหน่ง ชะชะช่า) และเต่า (สมชาย เข็มกลัด) ที่อาศัยอยู่ที่พัทยา โดยที่ตุ่นนั้นมีอาชีพเป็นเซียนพระเครื่อง ที่มีความอ่อนไหวกับเรื่องความรักมาก จนมาวันหนึ่งเต่าได้พาตุ่นไปเลี้ยงคาราโอเกะ และได้จ้าง นก (พิชญ์นาฏ สาขากร) ที่รับบทเป็นสาวขายบริการมาคอยดูแลตุ่นโดยที่ตุ่นไม่รู้ หลังจากนั้นตุ่นก็ได้ตกหลุมรักนกเข้าอย่างจัง และพยายามที่จะเจอนกอีก จนได้รู้ว่านกตอนนี้ได้เป็นเด็กของ กำนันหมู (สมชาย ศักดิกุล) ซึ่งกำนันหมู ได้บอกกับตุ่นให้เอาเงินมาซื้อความรักของตุ่นไป ในราคา 3 ล้าน และเรื่องก็ยิ่งวุ่นวายขึ้นไปอีกเมื่อเต่าเสียพนันบอลให้กับกำนันหมู 1 แสนบาท ทำให้เกิดเรื่องราวการหาเงิน การทวงหนี้ การใช้หนี้ ของตุ่น รวมถึงเรื่องราวความรักของเต่าก็เริ่มขึ้นเต่าเลือกหาเงินโดยการเรียกค่าไถ่ลูกสาว ของนักธุรกิจ ส่วนตุ่นเลือกขายพระปลอมให้กับมาเฟียอีกคนหนึ่ง ซึ่งก็ทำให้เรื่องมันยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่ และหนังก็ได้แทรกคำพูดเท่ ๆ ระหว่างดำเนินเรื่องมาตลอด ซึ่งเราชอบตอนที่ตุ่นได้พูดกับนกตอนที่นกได้เป็นอิสระว่า “แค่อยากให้คุณนกรู้ว่า ผู้ชายก็ไม่ได้เลว ไปซะหมดทุกคนหรอกครับ” โดยที่ไม่ได้เรียกร้องให้นกต้องมาชดใช้อะไรให้กับตุ่นเลย และอีกประโยคหนึ่งตอนที่เต่าได้พูดตอนที่ตุ่นกำลังไปตามหานกไว้ว่า “ความรักจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อคุณมีศรัทธา และที่ไหนที่มีศรัทธา ที่นั่นมักจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเสมอ” ความรักจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อคุณมีศรัทธา และที่ไหนที่มีศรัทธา ที่นั่นมักจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเสมอ ส่วนตัวคิดว่าเป็นหนังไทยอีกเรื่องหนึ่งที่ทำได้ดีเลยทีเดียว แสดงให้เห็นถึงความรักของตุ่นที่มีให้นก รวมถึงความรักของเพื่อนระหว่างตุ่นกับเต่า และใช้การดำเนินเรื่องไปพร้อม ๆ กับเพลงฮิตในยุคนั้น ไม่ว่าจะเป็นเพลง สายล่อฟ้า (อัสนี-วสันต์) ฉันอยู่ตรงนี้ (BLACKHEAD) จักรยานสีแดง (LOSO) เป็นต้น ซึ่งเมื่อได้กลับมาฟังก็ทำให้คิดถึงเพลงเพราะ ๆ สมัยก่อนมาก ๆ ครับ รวมถึงชอบที่พี่โหน่งสลัดคราบตลกออกได้จนหมดเลย ในบทบาทของตุ่น ที่ทำให้รู้ว่าพี่โหน่งนั้นมีความสามารถทางการแสดงมากจริง ๆ ไม่น้อยไปกว่านักแสดงคนอื่น ๆ เลย และหวังว่าจะมีหนังไทยดี ๆ เกิดขึ้นอีกเยอะ ๆ ในอุตสาหกรรมหนังไทยครับ ซึ่งเพื่อน ๆ คนไหนที่ยังไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ หรืออยากกลับไปดูอีกรอบ สามารถดูได้ผ่านทาง Netflix ได้เลยครับ เครดิตภาพปกและภาพประกอบโดย netflix