รีวิวหนัง "Oddity หุ่นเชื่อมจิต" ไหลลื่นแบบสโลว์เบิร์น หลอนบันเทิงแบบมีกิมมิก

นับว่าเป็นหนังสัญชาติไอริชที่ผู้จัดจำหน่ายในเมืองไทยเข้าใจตั้งชื่อไทยเอาไว้ได้อย่างสะดุดจริง ๆ สำหรับ "Oddity หุ่นเชื่อมจิต" หนังลึกลับเขย่าขวัญที่เสียงลือเสียงเล่าอ้างฟุ้งให้เป็นหนึ่งในหนังสยองขวัญที่น่าประทับใจที่สุดในรอบปีนี้ โดยเฉพาะการสร้างบรรยากาศชวนวังเวงและอึดอัดใจไปตลอดทั้งเรื่อง ที่ปลุกเร้าอารมณ์ความกลัวให้กับผู้ชมชนิดที่แทบจะนั่งไม่ติดเบาะ

Oddity หุ่นเชื่อมจิต ว่าด้วยเรื่องราวที่มีจุดเริ่มต้นจากเหตุฆาตกรรมอย่างเหี้ยมโหดขึ้นที่บ้านกลางทุ่ง ย่านชนบทห่างไกล ที่เป็นรังรักของ ดานี กับ เท็ด คู่รักที่กำลังรีโนเวทบ้านหลังดังกล่าวอยู่ เป็นเหตุทำให้ดานีเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนา ทุกคนต่างพุ่งเป้าไปที่คนไข้จากสถาบันจิตเวชท้องถิ่น ที่เท็ดทำงานเป็นหมออยู่ แต่อย่างไรก็ตาม เพียงไม่นานหลังจากนั้น คนที่ใคร ๆ ต้องสงสัยว่าก่อเหตุก็ถูกพบว่าเสียชีวิตลงเช่นเดียวกัน

เวลาผ่านไปเป็นปี ดาร์ซี น้องสาวฝาแฝดของดานี ที่มีภาวะอาการดวงตาบอด พร้อมกับประกาศตัวเองว่าพลังเชื่อมจิตและเก็บสะสมสิ่งขอต้องคำสาปเอาไว้ เธอได้เดินทางมาเยี่ยมเท็ดกับแฟนสาวคนใหม่ของเขาแบบกะทันหัน เพราะเชื่อมั่นว่ามีอะไรแอบซ่อนและปกปิดเอาไว้ในคดีฆาตกรรมพี่สาวของเธอ ดาร์ซีจึงเลือกนำเอาสิ่งลึกลับแสนอันตรายจากคอลเล็กชันที่เธอสะสมเอาไว้ มาช่วยเพื่อเป็นการสืบหาความจริงและแก้แค้นให้กับพี่สาว...ต้องไม่ตายฟรี

นี่น่าจะเป็นผลงานแจ้งเกิดและสร้างชื่อให้กับ "เดเมียน แม็คคาร์ธีย์" ที่รับหน้าที่กำกับและเขียนบทหนังเรื่องนี้เอง นักสร้างหนังชาวไอริชผู้ที่ได้ชื่อว่ามีฝีมือในการสร้างงานความลึกลับพิศวงผ่านหนังสั้นของเขาในหลาย ๆ เรื่อง ที่หนังสั้นเหล่านั้นยังเป็นชิ้นส่วนต่าง ๆ ที่มาเชื่อมประกอบกันเป็นหนัง Oddity เรื่องนี้ เพื่อเพิ่มความสมบูรณ์แบบให้ผลงานชิ้นนี้ของเขามากยิ่งขึ้น แม้ว่าจะเป็นหนังยาวเรื่องที่ 2 ในชีวิตของเขาก็ตามที

Oddity อาจจะมาพร้อมกับมาตรฐานของหนังเขย่าขวัญทั่วไป แต่กลับโดดเด่นด้วยจังหวะสโลว์เบิร์น เล่าเรื่องตามลำดับชั้นแบบค่อยเป็นค่อยไป ที่นับว่าเป็นกิมมิกในการปลุกเร้าอารมณ์ความกลัวให้กับผู้ชมขึ้นมาทีละน้อย ก่อนจะฮุกหมัดเด็ดในช่วงไคลแม็กซ์ได้อย่างทำถึง แม้ว่าจะเต็มไปด้วยองค์ประกอบของความเป็นหนังอินดี้เฉพาะตัวอยู่มากก็ตาม แต่ก็สามารถเข้าถึงอารมณ์ของคนดูได้อย่างยั่งลึกในระดับที่ไม่ธรรมดาเลย

หนังยังหยิบเอาส่วนประกอบของความเป็นไซไคพาธเข้ามาปะปนในเนื้อหาได้ค่อนข้างเหมาะเจาะ แม้ว่าจะเป็นอธิบายในสไตล์ที่ไม่เจาะจงชี้ชัดอะไรมากเท่าไหร่ แต่ก็สามารถจับต้นชนปลายเอาองค์ประกอบความสยองกับความแอบจิตมายำผสมกันได้อย่างชวนผวา ผนวกด้วยจังหวะจัมพ์สแกร์ที่บีบคั่นอารมณ์กระตุกขวัญได้แบบทำถึง ยิ่งเป็นส่วนที่ช่วยยกระดับความน่ากลัวของหนังเรื่องนี้แบบทวีคูณขึ้นไปอีก

ในแง่งานสร้างก็ถือว่าเป็นไปตามบรรทัดฐานของหนังสยองขวัญทั่วไป ลงทุนน้อยแต่ให้ผลลัพธ์ที่หนักหน่วง โปรดักชันของหนังอาจจะวนเวียนอยู่ 2-3 ฉากหลัก ๆ แต่ก็สามารถออกแบบฉากให้เร้าอารมณ์ความขนลุกขนพองให้กับตัวหนังได้พอสมควร โดยเฉพาะฉากบ้านชานเมืองที่เป็นฉากหลักของเรื่อง ก็ล้วนแต่สะสมเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ลึกลับเอาไว้ด้วยส่วนประกอบของวัตถุต่าง ๆ ที่ชวนให้สงสัยและแคลงใจ

ถึงแม้ว่า Oddity จะเป็นหนังเขย่าขวัญที่ไม่ได้มีจังหวะที่ชวนหลอนชวนผวาแบบอัดแน่นไปตลอดทั้งเรื่องขนาดนั้น แต่ทุกครั้งที่หนังปลุกจังหวะเหล่านั้นใส่เข้ามาในเรื่องก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่น่าจดจำไม่เบาเลยเช่นกัน หนึ่งในสิ่งที่หนังเรื่องนี้ทำได้ดีก็คือบทหนังที่เหมือนจะไม่มีอะไร แต่กลับค่อย ๆ สร้างมิติเชิงซ้อนขึ้นมาทีละน้อย จนนำไปสู่การขมวดปมที่ทำให้เป็นความกระจ่างแจ้งมากยิ่งขึ้น เกี่ยวกับจิตใต้สำนึกร้ายที่แอบซ่อนอยู่

ทางฝั่งการแสดงนั่นก็ล้วนแต่ใช้นักแสดงท้องถิ่นทั้งหมด ที่เราก็แทบจะไม่รู้จักพวกเขาสักเท่าไหร่ แต่ต้องยอมรับว่าฝีมือของพวกเขาก็จัดจ้านดีเช่นกัน ไมว่าจะเป็น "แคโรลิน แบร็คเกน", "กวิลิม ลี" หรือ "สตีฟ วอลล์" รวมทั้ง "จอห์นนี เฟรนช์" นักแสดงหนุ่มที่อาจจะเป็นดาราคู่บุญของผู้กำกับท่านนี้มาตั้งแต่ผลงานหนังสั้นและหนังเรื่องก่อน ต้องถือว่าทุกคนถ่ายทอดบทบาทออกมาได้ค่อนข้างน่าพอใจทีเดียว

ดังนั้นโดยสรุปแล้ว Oddity หุ่นเชื่อมจิต ก็จัดได้ว่าเป็นหนึ่งในหนังสุดสยองในรอบปีนี้สมกับคำร่ำลือกัน ในแง่การสร้างบรรยากาศของหนังถือว่าทำได้ดีและทำได้ถึง แม้ว่าท่าทีการเล่าเรื่องจะยังค่อนข้างไปช้า ๆ ตามสไตล์ของหนังที่ค่อย ๆ บิ้วท์อารมณ์แบบไม่รีร้อนอะไร นั่นอาจจะทำให้คนดูรู้สึกว่าช้าไปหน่อย แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าจังหวะความหลอนของหนังน่าพอใจ บทหนังก็ยังสามารถนำไปต่อขยายเล่าต่อไปอีกหลาย ๆ มุม นับว่าเป็นหนังนอกสายตาที่ควรมองข้ามไปจริง ๆ