รีวิวหนัง "Saturday Night" จดหมายเหตุแห่งนาทีประวัติศาสตร์พลิกโฉมวงการทีวี..โลก!

เชื่อว่าคุณผู้อ่านทุกคนน่าจะต้องรู้จักและเคยได้ยินกิตติศัพท์ของรายการทีวีโชว์ชื่อดังจากฝั่งอเมริกา อย่าง Saturday Night Live ที่เป็นโชว์วาไรตี้คอเมดี้ล้อเลียนและเสียดสีประเด็นสังคมอย่างแสบสันต์ทุก ๆ คืนวันเสาร์ เพราะโชว์นี้ดำเนินมายาวนานเกือบจะ 50 ปีแล้ว และนี่ก็คือนาทีประวัติศาสตร์แห่งจุดเริ่มต้นในวันนั้นกับ "Saturday Night" หนังบันเทิงสไตล์สารคดีย้อนยุคที่จะพาผู้ชมดำดิ่งเข้าไปสำรวจห้วงเวลาเปล่งประกายครั้งแรกของการประเดิมรายการสดของทีมผู้สร้างและนักแสดงสุดอัศจรรย์

Saturday Night เป็นหนังที่จะพาย้อนกลับไปยังวันที่ 11 ตุลาคม ปี 1975 ในห้วงก่อนเวลา 23.30 น. ของคืนวันเสาร์ ที่รายการโชว์ใหม่เอี่ยมอ่องจากสถานีโทรทัศน์ช่องเอ็นบีซีจะเริ่มส่งสัญญาณไฟออนแอร์แบบสด ๆ มันเป็นช่วง 90 นาทีก่อนเข้ารายการที่เต็มไปด้วยสถานการณ์วายป่วงและต้องรับมือกับปัญหาตรงหน้ามากมาย ผ่านสายตาและมุมมองของนักแสดงและทีมนักแสดงในประเดิมทำงานโชว์นี้เป็นครั้งแรกในคืนนั้น ที่พวกเขาไม่รู้เลยว่ามันจะกลายเป็นหนึ่งในโชว์ที่พลิกโฉมหน้าวงการทีวีไปได้ตลอดกาล

นักสร้างหนังฝีมือดี "เจสัน ไรต์แมน" ก้าวเข้ามารับหน้าที่ในการถ่ายทอดห้วงนาทีประวัติศาสตร์ครั้งนี้ โดยเขายังได้ร่วมเขียนบทหนังกับ "กิล คีแนน" ที่ถือว่าคุ้นเคยกันดีกับหนังตระกูล Ghostbusters ฉบับใหม่ล่าสุดที่เพิ่งสร้างออกมา กลายออกมาเป็นเหมือนบันเทิงคดีที่จัดจ้านและเต็มไปด้วยเบื้องหลังความโกลาหลของคนหลังกล้องและหน้าเซ็ต เพื่อเตรียมตัวไปสู่การจัดโชว์ในรูปแบบที่สมบูรณ์ผ่านรายการไลฟ์สดสุดท้าทาย

นั่นจึงทำให้ Saturday Night เป็นหนังที่เปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์และลีลาเฉพาะในการนำเสนอ การใส่และเก็บรายละเอียดหยิบย่อย เพียงเวลาที่จำกัดในการเก็บทุกภาคส่วนในห้วงเวลาแค่ 90 นาทีก่อนจะออนแอร์ จึงกลายมาเป็นเนื้อหาที่อัดแน่นแบบทุกซอกทุกมุม และยังสอดแทรกไปทุกโสตประสาทของผู้ชม จนเกือบจะกลายเป็นความโหวกเหวกอึกทึกโครมครามตลอดระยะเวลาประมาณ 100 นาทีของหนังเรื่องนี้

เพราะหนังมาพร้อมกับบทที่เต็มไปด้วยไดอะล็อกบทพูดและบทสนทนาแบบพ่นไฟไม่หยุดหย่อน เป็น 100 นาทีที่แทบจะพูดไม่ได้หยุดหายใจเลย ผ่านการต่อบทต่อกลอนกับคาแรกเตอร์ต่าง ๆ ที่เรียบเรียงใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มประสิทธิ์ ซึ่งทว่าหากใครที่ไม่ปลื้มหรือเข้าไม่ถึงประเภทของบทนั้นที่เต็มด้วยคำพูดเยอะแยะมากมายเหล่านี้ ก็อาจจะเป็นจุดอ่อนที่ผลักไสคนดูออกห่างจากนั้นได้เสมอเช่นเดียวกัน

ทุกแม้ว่าในส่วนของบทหนังจะค่อนข้างมีมิติและลงรายละเอียดที่ค่อนข้างลึกในระดับที่น่าพอใจ แต่ก็แอบผิดหวังหน่อย ๆ ตรงที่ตัวหนังเลือกใช้วิธีการเล่าเรื่องด้วยวิธีที่เสี่ยงและท้าทายเช่นนี้ คือมันก็คือหนึ่งในเสน่ห์ของตัวเอง แต่ก็อาจจะเป็นพิษย้อนกลับไปได้เช่นกัน เพราะมีส่วนที่ทำให้ผู้ชมรู้สึกเบื่อหน่ายและจอแจไปกับการพูดไปเรื่อย ๆ ของตัวละคร แม้ว่าจะเปลี่ยนฉากสลับเหตุการณ์และสถานการณ์ไปต่างกันแล้วก็ตาม

ในแง่ของโปรดักชันงานสร้างก็ถือว่าจำลองการเป็น Saturday Night Live ยุคบุกเบิกได้อย่างสมจริงทีเดียว ไม่ว่าจาะเป็นองค์ประกอบงานเซ็ตฉากและงานอาร์ตต่าง ๆ บ่งชี้ได้ถึงงานละเอียดที่ละเมียดละไมในการนำใส่เข้ามา ขณะเดียวกัน การใส่ดีเทลไปกับตัวละครและคาแรกเตอร์ต่าง ๆ ที่เยอะมากจริง ๆ ก็ค่อนข้างทำได้อย่างลื่นไหลและเหมาะเจาะเช่นกัน

และแน่นอนว่าแค่มานั่งดูการต่อบทกันไปเรื่อย ๆ ของทีมนักแสดง 20-30 ชีวิตจากหนังเรื่องเดียวเรื่องนี้ก็คุ้มค่าแล้ว ถึงจะมันเป็นการประชันบทบาทกันของกลุ่มนักแสดงที่ไม่ใช่ระดับตัวท็อปอะไร แต่ฝีมือของพวกเขาก็ดีจัดจ้านเช่นกัน นำทีมมาด้วย "แกเบรียล ลาเบลล์" ดาวรุ่งหนุ่มร่างเล็ก ที่การแสดงของเขาไม่เล็กเลย สามารถประคับประคองตัวหนังเอาไว้ได้ค่อนข้างพอใจ และสวมวิญญาณเป็นโชว์รันเนอร์ตัวน้อย ๆ ที่ทรงพลัง สมราคาคุยที่ได้เข้าชิงรางวัลลูกโลกทองคำปีล่าสุด

กับทัพนักแสดงสมทบอีกเพียบ ไม่ว่าจะเป็น "เรเชล เซนน็อต", "คอรี ไมเคิล สมิธ", "เอลลา ฮันต์", "ดีแลน โอไบรอัน", "ลาร์โมน มอร์ริส" หรือรุ่นใหญ่ "วิลเลม เดโฟ" และ "เจ.เค. ซิมมอนส์" ที่ต่างก็วาดลวดลายและปล่อยพลังทางการแสดงของเขาออกมาไม่ยั้ง ถึงจะมีช่องว่างเพียงเล็ก ๆ ในการปล่อยของเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครยอมใครและยอมดร็อปเลยสักคนเดียว

ดังนั้นในภาพรวมแล้ว Saturday Night ในเวอร์ชันนี้ ก็เป็นหนังที่ดี แต่อาจจะยังไม่ใช่หนังเรื่องที่โปรดปรานที่สุดสักเท่าไหร่นัก เพราะติดอยู่แค่เพียงการเล่าเรื่องที่ค่อนข้างโหวกเหวกและวุ่นวายเกินไปสักหน่อย การมานั่งดูคนพูดไปเรื่อย ๆ พูดแบบไม่ถึงเป็นร้อยนาที อาจจะไม่ใช่ตัวเลือกคอนเทนท์แรก ๆ ที่อยากจะเสพย์นัก แม้ว่าประเด็นและบทของหนังจะค่อนข้างดีน่าพอใจ และงานโปรดักชันกับการแสดงจะทำได้ดีไม่น้อย แต่กลายเป็นว่าหนังยังติดความเป็นสายรางวัล และเป็นหนังที่ดีที่อาจจะไม่ใช่ตัวเลือกที่อยากจะกลับมาเปิดดูซ้ำ ๆ อีก (เพราะไมเกรนอาจจะขึ้น)