Series Full Review: Where Stars Land (Fox Bride Star) : ณ ที่ที่ดวงดาวบรรจบ (2018): เบาบางในทางดราม่า แล้วให้พลังดาราพาความโรแมนซ์ไปจนสุดในความประทับใจถ้าจะว่ากันที่พลังดารานั้นก็คือเสน่ห์ที่ดึงดูดสายตาคนดูที่เป็นพลังดึงอารมณ์คนดูให้ติดตาม เพราะคนดูจะรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งกับตัวละครและนั่นอาจไม่ใช่แค่เรื่องหน้าตา เพราะนักแสดงอย่างยูแฮจิน, มาดงซอกหรือซงคังโฮที่หน้าตาอาจไม่ใช่จุดขาย แต่มีมาตรฐานการแสดงที่ยอดเยี่ยม และทำให้คนดูเชื่อในการแสดงของพวกเขา เป็นพลังที่จะยกระดับความน่าติดตามของเรื่องที่พวกเขาแสดง แล้วถ้ามาตรฐานการแสดงที่ดีมาอยู่กับนักแสดงที่มีเสน่ห์ทางด้านรูปลักษณ์นั่นก็คือเพิ่มแรงดึงดูด ตัวอย่างคือ เรื่องต่อไปนี้ที่แม้การเล่าเรื่องจะเหมือนกับเล่าเรื่องของหน้าที่และความเป็นมนุษย์ของเจ้าหน้าที่สนามบินแล้ว ใส่เรื่องปลีกย่อยเข้ามาเพื่อขาย แต่คราวนี้เรื่องที่เลือกมาใส่ยังไม่แหลมคมพอจึงสัมผัสแค่ผิวไม่ปักเข้ากลางใจเรื่องที่อยากเล่าเลยไปไม่ถึงดวงดาว แต่พลังดาราก็ทำให้เรื่องราวความโรแมนซ์ออกมาได้ใจและทำให้มีความน่าติดตามขึ้นอีกเป็นกอง Fox Bride Star (Where Stars Land)เรื่องย่อวันฝนตกฮันยอรึม (แชซูบิน) วิ่งเข้าไปหลบฝนไต้ชายคาเดียวกับอีซูยอน (อีแจฮุน) แล้วก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นเมื่อล็อกเก็ตเข็มทิศที่สร้อยคอของเธอถูกดูดไปติดกับแขนของอีซูยอนดั่งมีแม่เหล็ก และความที่ฮันยอรึมเป็นคนอัธยาศัยดีจึงมีไมตรีให้แต่ก็ถูกความเฉยชาของอีซูยอนกลับมาเป็นการตอบแทน แล้วจะเป็นความบังเอิญหรือไม่เมื่อฮันยอรึมกำลังถูกย้ายไปทำงานแผนกเดียวกันกับอีซูยอนในสนามบินนานาชาติอินชอน และที่นั่นฮันยอรึมก็ได้ทราบว่าอีซูยอนไม่มีเพื่อนไม่เข้าสังคม แต่เมื่อทั้งคู่ต้องย้ายไปทำงานที่เทอร์มินัลสองของสนามบิน ทำให้ทั้งคู่ต้องใช้ชีวิตบางมุมร่วมกันคือหนึ่งชายผู้เย็นชากับหนึ่งหญิงสาวที่มนุษยสัมพันธ์พร้อมจะสร้างความโกลาหล แล้วก็มีเรื่องประหลาดเข้ามาหลายครั้งเมื่ออีซูยอนคล้ายมีพลังพิเศษบางอย่างทำให้ยิ่งน่าค้นหา แต่อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คนทั้งสองต้องมาพบกันเมื่อฮันยอรึมจำได้ว่าชายคนนี้คือคนที่เคยช่วยชีวิตเธอด้านอีซูยอนนั้นเรื่องก็เผยว่าเขาคือคนที่มีแผลใจจากอดีต ทำให้กลายเป็นคนพิการและต้องใช้อุปกรณ์ช่วยให้มีชีวิตปกติ แต่ความหวาดกลัวสายตาดูแคลนคนพิการทำให้เขาปิดกั้นตนเอง เพียงแค่ต้องการใช้ชีวิตเยี่ยงคนธรรมดา ทว่าการมาของอดีตที่เคยทำร้ายและฮันยอรึมก็ทำให้เรื่องเริ่มยุ่งเมื่อเหมือนกับว่า อีซูยอนมีฮันยอรึมอยู่ในใจมาแต่แรก การมาพบกันก็ทำให้หัวใจสั่นคลอนการใช้ชีวิตที่พยายามปกติแต่ไม่ปกติของอีซูยอนจึงเปลี่ยนไป แน่นอนว่ามันกลายเป็นความรักที่ได้รับกลับมา แต่อดีตกลับตามมาหลอกหลอนเมืออีซูยอนกลายเป็นเป้าที่ต้องถูกกำจัดไป โดยเจ้าหน้าที่ระดับสูงในสนามบินและยิ่งแย่หนัก เมื่อคนคนนั้นเขาคิดเสมอมาว่าเป็นพี่ชาย แล้วความรักที่ก่อตัวและพัฒนาของฮันยอรึมกับอีซูยอนก็ถูกเล่าผ่านเรื่องราวของชีวิตของเจ้าหน้าที่สนามบิน ที่ในแต่ละวันต้องพบเจอกับคนมากมายหลากหลาย อุปนิสัยและการต้องต่อสู้กับอคติในใจของใครบางคนการเล่าเรื่องดราม่าย่อยที่บางเบาทำให้ไม่สมดุลกับเรื่องราวความรักการเอาของเก่ามาเล่าใหม่ หรือการเล่าเรื่องที่ซ้ำต้องสร้างความต่างให้ได้แล้วผลจะเป็นเช่นไรคนดูจะตัดสินเอง และสำหรับเรื่องนี้เรื่องเลือกเล่าในมุมของชีวิตของเจ้าหน้าที่หรือพนักงานที่ปฏิบัติหน้าที่ในสนามบิน เลือกมุมที่เป็นมนุษย์โดยการเลือกเรื่องที่จะใส่มาเพื่อดึงดราม่า แต่ไม่ทราบว่าผู้เขียนเป็นมนุษย์ปกติเกินไปหรือไม่ที่ไม่เคยทำอะไรที่เหนือความคิดมนุษย์ จึงรู้สึกเร้าใจกับเรื่องที่เล่าแต่เหมือนไม่มีส่วนร่วมในประเด็นย่อย รู้สึกสงสารเห็นใจขึ้งโกรธกับบางเหตุการณ์บางพฤติกรรมแต่เรื่องแบบนี้อาจเป็นเรื่องที่เคยเห็นเป็นส่วนน้อยหรือไม่ หรืองานในสนามบินเป็นเรื่องที่คนทั่วไปไม่ค่อยได้สัมผัสหรือไม่ เพราะเอาตามจริงคนส่วนใหญ่จะได้ใช้บริการสนามบินได้เจอเจ้าหน้าที่สนามบินบ่อยขนาดไหนเรื่องเลยดูไกลตัว ดราม่าขายได้คนดูรู้สึกได้อย่างที่บทต้องการแต่กลายเป็นเหมือนเดินผ่านแล้วเห็นคนทะเลาะกันแล้วยืนดูพอแยกย้ายก็จบไปไม่มีแรงกระแทกใดๆต่อหัวใจ อีกอย่างคือการเลือกเรื่องมาเล่าที่ทั้งยังไม่โดน และเบาบางเช่นเรื่องของครอบครัว หรือเรื่องของคู่รักมีแค่ไม่กี่เรื่องที่จับต้องได้ ทำให้ทำได้แค่สะกิดผิวนอกของหัวใจแต่ไม่ปักเข้ากลางใจซึ่งไอเดียที่ตั้งใจมาขาย คนดูยังซื้อแต่อาจไม่ได้ซื้อในราคาหัวใจที่สูงนัก ส่วนหนึ่งอาจเพราะบทต้องวางน้ำหนักลงไปที่ชีวิตของอีซูยอนทั้งเรื่องปูมหลังปมในใจความเปลี่ยนแปลงจากข้างในและแน่นอนความรัก และส่วนนี้เองที่เป็นเรื่องคู่ขนานบนพื้นฐานเรื่องของชีวิตเจ้าหน้าที่สนามบินแต่กลายเป็นว่าเรื่องส่วนนี้มีความเด่นกว่าด้วยความบางเบาของดราม่าย่อย ทำให้ดราม่าของตัวละครกลายมาโดดเด่นแทนซึ่งถ้าว่ากันที่จุดนี้บทถือว่าที่ลงตัวเมื่อคนดูเทใจให้ตัวละครอีซูยอนคนดูพยายามเข้าใจในความเป็นอีซูยอน แต่เมื่อเล่าไปเรื่อยๆเรื่องความรักเริ่มเด่นจนเริ่มคุมไม่อยู่สุดท้ายเรื่องก็มีบทสรุปในเรื่องของสนามบินที่เหมือนรวบรัดตัดแบบง่ายๆแต่ส่วนของตัวละครกลับลงอย่างสวยงามโลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญด้วยมิติที่ลึกและลงตัวในส่วนของเรื่องตัวละครทำให้กอบโกยหัวใจคนดูได้ กระทั่งเรื่องที่ต้องการขายกลายเป็นของประดับข้างทางเดิน การวางปมของตัวละครลงตัวเมื่อวางแก่นของเรื่องไว้ที่ “ทุกอย่างในโลกนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” ทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้วโดยอะไรก็ตามก็สุดจะคิด อีซูยอนคือคนที่มีแผลทั้งกายทั้งใจถูกทรยศหักหลังจากคนที่ไว้ใจที่สุดประสบอุบัติเหตุ เพราะความรักที่ไม่เคยมีแล้วต้องพิการหมดพลังงานในการใช้ชีวิตทำให้โหยหาความรัก กระทั่งได้มีโอกาสอีกครั้งจึงตั้งใจจะใช้ชีวิตเช่นคนปกติ แต่สิ่งที่รบกวนจิตใจคือสายตาที่ผู้คนมองคนพิการนั่งรถเข็นทำให้ต้องปิดกั้นและเร้นหนีสังคม ส่วนฮันยอรึมคือหญิงสาวจิตใจดีมีความขี้แพ้อยู่ครึ่งๆกับความน่ารักมีเสน่ห์แบบรั่วๆที่ความจิตใจดี มักจะแผ่รังสีความดีให้คนรอบข้างเสมอจนบางครั้งทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย จึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ชายผู้เย็นชากับหญิงผู้แผ่รังสีความอบอุ่นมาเจอกันที่แม้เริ่มที่ความต่างแต่ก็มีที่คล้ายกับจุดร่วมเมื่อทั้งสองคนต่างมีครอบครัวที่ไม่ถึงพร้อมเจออะไรมาพอกันแต่ฝ่ายชายอาจหนักกว่าและก้าวข้ามไม่ได้ ส่วนฝ่ายหญิงทัศนคติในใจทำให้มองทุกอย่างอย่างมีความหวังแม้กระทั่งเรื่องของพ่อที่เป็นดั่งภาพในความฝัน หากแต่เมื่อทุกอย่างไม่ใช่ความบังเอิญ ก็หมายความว่าฝ่ายหนึ่งต้องแอบมองและเฝ้าฝันถึงอีกฝ่ายโดยไม่คิดว่าฝันนั้นจะมาใกล้ได้ขนาดนี้ จนบางครั้งคนดูอาจต้องเข้าใจว่าหากแม้มีเวลาอีกสักเพียงน้อยนิดที่จะได้ใช้ชีวิตปกติ ได้มีความรักและได้รับความรักใครบางคนอาจยอมแลกได้กระทั่งชีวิต และถึงที่สุดชีวิตก็ยังคงต้องมีทางไปเมื่ออีกฝ่ายยอมเจ็บปวดในการจากลาเพื่อรอวันกลับมาทุกอย่างเลยมีทางออกที่สวยงามเพราะความรักกำหนดให้ดาวสองดวงมาบรรจบกัน เรื่องประมาณนี้คือเรื่องที่เล่าได้อย่างถึงใจเพราะสัมผัสได้ด้วยการเห็นชัดเจนของพัฒนาการที่อาจไม่ใช่การตกหลุมรัก แต่มันคือความรักที่มีอยู่แล้วข้างในแค่ถูกปิดกั้นไว้ แล้วค่อยๆยอมรับและก้าวผ่านมันไปจากเรื่องส่วนตัวจนมาเป็นเรื่องของกันและกัน จึงทำให้เรื่องส่วนนี้ออกมางดงาม แม้ว่าลึกๆแล้วหากจะเลือกจบอีกอย่างให้โศกเศร้าก็คงทำได้แต่เมื่อเป็นแบบนี้ก็งดงามไปอีกแบบเสน่ห์ของนักแสดงที่ช่วยแบกเรื่องที่ไม่สมดุลให้กลายเป็นความสวยงามด้วนความเป็นงานโรแมนติกดราม่า ที่ดราม่าเบาบางหาทางลงง่าย นักแสดงจึงต้องแบกเรื่องไว้เต็มกำลัง เพราะเมื่อเดินทางไปถึงเกือบครึ่งทางเรื่องที่ไม่มีประเด็นหลักที่ชัดเจนแบบนี้ ความน่าติดตามจะลดลงตามธรรมชาติจนกลายเป็นภาระของอีแจฮุนและแชซูบินอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมรับอีกว่าพลังดาราของอีแจฮุนมีให้เห็นมากกว่าแชซูบิน ที่เริ่มต้นด้วยความจุกจิกกวนใจในตอนต้นเพราะบทวางไว้แบบนั้นแล้วค่อยมีพัฒนาการขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่มองเห็นคืออีแจฮุนดูมีบารมีกว่าเพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งคนดูจะกังขาว่าอีซูยอนไปรักผู้หญิงอย่างฮันยอรึมมากปานนั้นได้อย่างไร ไม่ใช่เพราะการแสดงที่เป็นไปแต่เพราะพลังและบารมีที่อีแจฮุนเปล่งประกายกว่า แต่เมื่อเวลาผ่านไปแชซูบินก็สามารถก้าวผ่านสายตาที่มองด้วยความกังขาของคนดูมาได้อย่างสง่างาม และมีเสน่ห์ที่เข้าขาคู่ควรกับการเป็นนางเอกของอีแจฮุน นั่นหมายความว่าบทได้พามาถึงจุดที่เชื่อแล้วว่าหัวใจที่แม้จะมีไว้รัก หากแต่ด้วยสภาวะสังขารก็ไม่มีโอกาสถูกรักเมื่อเจอคนที่ใช่จึงไม่ยากที่จะรักและด้วยความที่แชซูบินแสดงเป็นคนที่จิตใจดีและอบอุ่นพอที่จะละลายหัวใจน้ำแข็งคนดูก็มองเห็นความน่ารักที่เธอมี จนสุดท้ายกลายเป็นความลงตัวที่สวยงามเมื่อเธอยอมตัดใจที่จะจากลา และอีซูยอนก็ยินยอมที่จะจากไปเพื่อเธอ แล้วถึงที่สุดเรื่องส่วนนี้ก็มีพลังมากกว่าเรื่องที่ต้องการขาย จนกลายเป็นเด่นล้ำหน้าเพราะนักแสดงสองคนแบกไว้ จนกระทั่งนักแสดงคนอื่นต่อให้มีบทเด่นยังไง ก็กลายเป็นบทสมทบเต็มรูปแบบคือแสดงดีแต่ไม่มีอะไรให้น่าจดจำ อีกอย่างที่ทำให้เรื่องส่วนนี้ได้ใจคืองานด้านภาพที่เน้นความสวยงามดังภาพในความฝัน เหมือนมองดูท้องฟ้าในคืนเดือนมืดเพื่อชมหมู่ดาว และยังมาด้วยเพลงประกอบที่ไพเราะติดหูอีกเช่นเคยทำให้กลายเป็นงานโรแมนติกดราม่าที่ดีข้างเดียว ส่วนอีกทางนั้นทุกอย่างดูง่ายและรวบรัดมันจึงเป็นงานที่ได้คะแนนท็อปในเรื่องความโรแมนติก แต่สอบผ่านเฉียดฉิวเรื่องที่ต้องดราม่าทุกสิ่งในโลกล้วนมีเหตุผลของตัวมันเองเพราะทุกอย่างต้องมีที่มา เช่นกันเมื่อเรื่องนี้ที่เล่าเรื่องมิติความเป็นมนุษย์ที่เป็นผู้ให้บริการในสนามบิน ที่แม้จะทำด้วยหน้าที่ที่ต้องทำ แต่ทุกคนยังมีความเป็นมนุษย์มีศักดิ์ศรีเช่นเดียวกับผู้โดยสารหรือผู้ใช้บริการ การกระทำใดก็ตามที่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ก็คือการกระทำที่น่ารังเกียจและเรื่องก็เล่าจุดนี้ได้อย่างมีพลังพอตัว เพียงแต่อาชีพเจ้าหน้าที่ในสนามบินอาจเหมือนเรื่องไกลตัวที่ไม่ได้มีผลกับชีวิตประจำวันเลยแค่รู้สึกได้แต่ไม่มี Impact กับชีวิตหรือเรียกง่ายๆว่าไม่มีบทเรียนชีวิตให้ได้ศึกษา และกับเรื่องนี้ที่ยอมรับว่าสี่ตอนแรกมีอะไรให้สัมผัสมีพลังดึงดูดทั้งตัวเรื่องที่เล่าดราม่าย่อยและสิ่งที่สร้างความน่าติดตามเต็มที่คือเสน่ห์ของนักแสดงซึ่งส่วนของนักแสดงก็คือการสร้างความบันเทิงให้ผู้เขียนอย่างเต็มที่ เมื่อเรื่องที่พวกเขาเล่าสามารถสัมผัสได้ด้วยใจเพราะจะมีกี่คนที่ดูแล้วจะไม่รู้สึกสงสารเห็นใจตัวละครที่อีแจฮุนเป็นแน่นอนว่าบทที่หนักแบบนี้แต่พยายามฉายภาพออกมาในมุมงดงาม ซึ่งมันคือความขัดแย้งในคาแร็คเตอร์สิ่งที่ต้องไปให้ได้คือ การถ่ายทอดบทบาทจากนักแสดง และสำหรับผู้เขียนเองที่สามารถเพลิดเพลินไปกับการแสดงได้ จึงมีความเห็นส่วนตัวล้วนๆว่า ในส่วนของเรื่องที่จะเล่นเป็นเรื่องหลักคือดูได้เรื่อยๆไม่ถึงกับประทับใจอะไร เพราะแม้จะรู้สึกอย่างที่บทต้องการแต่ก็ได้แค่นั้นไม่มีอะไรให้คิดต่อ เพราะไม่ได้มีอะไรให้ยากหรือลุ้น ส่วนด้านของความรักอยู่ในระดับที่เชื่อเพราะการถ่ายทอดของคนสองคน แต่เรื่องแบบนี้เป็นเรืองที่รู้จุดจบอยู่แล้วตั้งแต่ตอนแรก จึงเพลิดเพลินกับรายละเอียดที่นักแสดงสองคนคืออีแจฮุนกับแชซูบินถ่ายทอดออกมาที่รับส่งกันอย่างสนุก ทำให้นี่คืองานที่ต้องบอกว่าถ้าคัดเลือกนักแสดงผิดชีวิตเปลี่ยนแน่นอน เพราะนักแสดงล้วนๆที่พาไปสุดทางได้จริงๆดูไปบ่นไปขอบคุณภาพประกอบภาพปก / ภาพที่ 1 / ภาพที่ 2 / ภาพที่ 3 / ภาพที่ 4 / ภาพที่ 5 / ภาพที่ 6 / ภาพที่ 7 จาก programs.sbs.co.krหมายเหตุ ผู้เขียน "ดูไปบ่นไป" คือบุคคลเดียวกับ Facebook Fanpage ดูไปบ่นไปถ้าคุณชอบเรื่องนี้ คุณจะชอบเรื่องเหล่านี้รีวิวจัดเต็ม Black Dog: Being A Teacher (2019) "ถ้ามองด้วยใจเกลียดชัง หญ้าทุกใบก็คือวัชพืช แต่หากมองด้วยความเมตตา คนทุกคนก็คือดอกไม้"ความเห็นหลังชม A Piece of Your Mind เสี้ยวหัวใจยังไงก็เป็นเธอ (2020) "ประดิดประดอยความรู้สึกที่ซึมลึกสัมผัสได้ กับชิ้นส่วนของหัวใจและเวลาเพียงเสี้ยววินาที"รีวิวจัดเต็ม Hospital Playlist เพลย์ลิสต์ชุดกาวน์ (2020) "ละมุนอบอุ่นใจ กับมุมใหม่ของซีรีส์การแพทย์ ที่งดงาม เชิดชู และเป็นมนุษย์"รีวิวจัดเต็ม Hospital Playlist 2 เพลย์ลิสต์ชุดกาวน์ (2021) "เพลย์ลิตส์แห่งสัจธรรมชีวิตที่กระจ่างใส ที่ในเรื่องร้ายยังมีเรื่องดี"รีวิวจัดเต็ม Chocolate : ช็อกโกแลตสื่อสายใย (2019) "การจากลา จุดจบหรือจุดเริ่มต้น ในงานน้ำเน่าปนน้ำดีที่ทรงคุณค่า"เกาะติดซีรีส์เรื่องใหม่ ๆ ได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !