Parasite หนังสะท้อนสังคมเกาหลีใต้ที่กวาดรางวัลนับไม่ถ้วนจากเวที Oscar ครั้งที่ 92รวมไปถึงรางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม (Best Director) คนเอเชีย คนแรกของเวทีนี้หลายคนอาจจะเคยได้ดูหรืออ่านวิเคราะห์หนังเรื่องนี้มาไม่มากก็น้อย และเนื่องในโอกาสที่ เน็ตฟลิกซ์จะเอา Parasite มาให้พวกเราดูกันอีกครั้ง เลยขอมาพูดถึง Parasite เวอร์ชั่น ขาวดำ ที่ผู้กำกับบองจุนโฮเป็นคนเอ่ยปากว่า อยากทำหนังขาวดำสักครั้งจะเป็นยังไง มาดูกันค่ะเราจะดูหนังขาวดำทำไม ในเมื่อทุกวันนี้เรามีเทคโนโลยีที่แสดงแสงสีเสียงไปไกลแล้วนะ! ประโยคแรกที่เราคิดตอนที่เห็นโรงหนัง House สามย่านโปรโมท Parasite เวอร์ชั่นขาวดำ หลังจากดูหนังเรื่องนี้ไปสองรอบแล้ว จึงไม่มีความคิดที่จะดูรอบที่สามแต่อย่างใด จนกระทั่งเห็นคนมารีวิวว่า "อึดอัด เหม็น และสกปรก" กว่าภาพสีเสียอีก การเป็นภาพขาวดำทำให้เราสามารถเห็นถึงมิติและ texture ของภาพยนต์มากยิ่งขึ้นการไม่มีสีทำให้เราสัมผัสได้ถึงลายละเอียดของภาพต่างๆได้ลึกซึ้งโดยที่ไม่มีสีไปดึงดูดความสนใจและด้วยโทนสีทำให้เราสัมผัสได้ถึงความหม่น ความสกปรก ความอึดอัดจนคาดไม่ถึงว่าภาพยนต์ที่ถ่ายมุมเดียวกัน ต่างกันแค่เพียงสีเท่านั้น ทำให้เรารู้สึกต่างกันได้ขนาดนี้ ผมใช้สีที่ต่างกันในการแบ่งแยกบ้านคนรวยและคนจนผู้กำกับภาพของ Parasite เคยเล่าให้ฟังว่าเขาได้ใช้โทนสีที่ต่างกันในการแบ่งบ้านคนรวยและคนจนแต่ในเวอร์ชั่นขาวดำเขาทำได้ยังไง เรามาดูกันค่ะ สีจะค่อนค้างหม่นๆ และเข้ม ทำให้เราเห็น texture ของภาพที่ชัดเจนขึ้น เห็นกระทั่งรอยสกปรกบนกำแพงหรือริ้วร้อยของนักแสดงที่ดูชัดมากยิ่งขึ้น ในขณะบ้านคนรวยจะมีแสงที่เข้าถึงง่ายกว่า รวมไปถึงอารมณ์ของตัวละครที่มักจะยิ้มแย้มเสมอ จะเห็นได้ว่าถึงแม้ว่าจะไม่มีสี ภาพขาวดำก็ยังทำให้เราสัมผัสถึงความแตกต่างของชนชั้นได้อย่างจับจิตจับใจสำหรับเรา Parasite เวอร์ชั่นขาวดำเป็นผลงานที่ดีเสียยิ่งกว่าดี เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราหันมาสนใจภาพยนต์ขาวดำมากกว่าเดิมเสียอีกหากมีเพื่อนๆคนไหนได้ลองชมแล้ว ลองมาแชร์ความรู้สึกกันนะคะ! ขอบคุณภาพจาก ภาพยนต์เรื่อง Parasite และ discussingfilm สำหรับภาพประกอบ 1 / ภาพประกอบ 2 / ภาพประกอบ 3