บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 10
อัมราเดินออกมาหน้าตัวบ้านกับสันติ อาทร จุ๊บ
อาทรเป็นห่วง “หวังว่าคุณอาเดชจะไม่ลงโทษน้องพรรณรุนแรงนะครับ”
อัมราถอนใจ “ปกติคุณพ่อก็ไม่เคยตบหน้าพี่พรรณเลยนะคะ แต่วันนี้ดูท่าทางคุณพ่อจะโกรธเอามากๆ”
จุ๊บแทรก “ก็น่าโกรธหรอกค่ะ ถึงคุณเพทายจะเรื่องมากไปหน่อยแต่เขาก็มาเป็นแบบให้เรา ทำแบบนี้ก็เกินไป พี่ว่าพี่สาวน้องอัมก็แรงไม่แพ้คุณเพทายหรอกนะ”
อัมราหน้าเสีย สันติรีบขัดขึ้น “พวกเรารีบกลับกันดีกว่านี่ก็เย็นมากแล้ว”
จุ๊บหันมาเกาะแขนสันติ “นั่นสิ เพราะอาร์ตต้องไปส่งจุ๊บอีก”
อาทรเห็นอัมราหน้าเผือดก็รีบพูด “ฝันไปเหรอเปล่ายัยจุ๊บ”
จุ๊บลอยหน้าใส่อาทร พูดอย่างมั่นใจ “ไม่ฝันหรอกย่ะไม่เชื่อถามอาร์ตสิ”
“พูดมาเลยอาร์ต ยัยจุ๊บจะได้เลิกฝันกลางวันซะที”
สันติเหลือบมองไปทางอัมรา อัมรามองอยู่ก่อนแล้ว สันติพูดยิ้มๆ “ฉันก็ต้องไปส่งจุ๊บนะสิ ไม่ส่งได้ยังไงเย็นมากแล้ว ฉันเป็นห่วง”
อัมรานิ่งอึ้ง อาทรเหวอ ส่วนจุ๊บยิ้มหน้าบาน เพทายเดินเร็วๆเข้ามาอย่างโกรธมาก ทั้งสี่คนมองงงๆ อาทรทัก
“อ้าวผมนึกว่าคุณเพทายกลับไปแล้วซะอีก”
เพทายไม่สนอาทร มองอัมราถามห้วนๆ “พี่สาวเธออยู่ไหน”
“อยู่ในห้องรับแขกกับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณเพทายมีอะไรเหรอคะ”
เพทายไม่ฟังเดินเร็วๆเข้าไปข้างใน ทั้งสี่คนมองหน้ากันงงๆ ก่อนจะรีบตามเข้าไป
พรรณรายยืนเชิด เดชมองไม่พอใจ อารีย์ยืนหน้าไม่ดีอยู่ใกล้ๆ
“นี่ลูกยังไม่สำนึกเลยใช่มั้ยพรรณราย”
“พรรณไม่ผิด คุณพ่อก็เห็นว่ายัยเพทายมันร้ายจะตาย”
เพทายเดินเข้ามา โดยมีสันติ อาทร อัมรา จุ๊บตามมาติดๆ เพทายตรงเข้าหาพรรณราย “นังเด็กบ้า..” ขาดคำเพทายตบหน้าพรรณรายฉาดใหญ่ ทุกคนตะลึงรวมทั้งพรรณรายด้วย แต่พอตั้งสติได้ พรรณรายตบเพทายกลับอย่างแรง เพทายล้มลง พรรณรายขึ้นคร่อม
“แกกล้าตบหน้าฉันเหรอนังปอดบวมฉันไม่เอาแกไว้แน่”