บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 6

คืนนั้น ในห้องรับแขกบ้านจุ๊บ จุ๊บท่าทางหวาดกลัวมองซ้ายขวาตลอดเวลา 

สันติถามย้ำ “โดนผีหลอก”

“ใช่..คราวนี้จุ๊บไม่ได้หลอนนะอาร์ต แต่จุ๊บโดนหลอกจริงๆ จุ๊บสาบานได้ หุ่นพวกนั้นเป็นหุ่นผี”

“หุ่นตัวไหนที่มาหลอกจุ๊บ”

“จุ๊บไม่เห็นตัวได้ยินแต่เสียง พวกมันน่ากลัวมาก” สันติถอนใจ ส่ายหน้า จุ๊บกระโดดเข้ามานั่งใกล้ๆสันติ เขย่าสันติแรงๆ “เชื่อจุ๊บสิ มันต้องผีหุ่นในห้องหุ่นแน่ๆ จุ๊บไม่ได้โกหก จริงๆนะอาร์ต จุ๊บโดนหลอกจริงๆ อาร์ตไม่เชื่อจุ๊บเหรอ”

“ใจเย็นๆจุ๊บ” 

“มันมีวิญญาณสิงอยู่ในหุ่น พวกมันคอยช่วยเหลืออัมรา เชื่อจุ๊บสิอาร์ต” จุ๊บมองรอบๆอย่างระแวง สันติมองท่าทางจุ๊บอย่างหนักใจ

ในห้องหุ่น อัมรายืนมองหุ่นในห้องหุ่นสีหน้าครุ่นคิด  พยายามทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ใต้ลำคลองอัมราจมดี่งลึกลง กำลังจะขาดอากาศหายใจ พยายามตะเกียกตะกายจะขึ้นสู่ผิวน้ำ หุ่นนางพยาบาล ว่ายเข้าหาอัมราอย่างรวดเร็ว จับขาสองข้างของอัมราดันขึ้นสู่เหนือน้ำ ร่างอัมราทะลึ่งพรวดขึ้นมา 

อัมรานึกได้ “เรารู้สึกเหมือนมีใครมาช่วยดันขึ้นจริงๆ” หญิงสาวตกใจ “หรือว่า...”

“อัม..” อัมราหันไปมอง เห็นเดชยืนมองแปลกใจ “มาทำอะไรในห้องหุ่น พ่อคิดว่าลูกนอนแล้วซะอีก”

“คุณพ่อคะ ถ้าคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นจมน้ำ จะโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำได้มั้ยคะถ้าไม่มีใครมาช่วย”

“ทำไมอยู่ๆถึงถามแบบนี้”

อัมรามองหุ่นก่อนตอบ “คือตอนที่อัมตกน้ำ อัมรู้สึกเหมือนมีใครมาช่วยดันอัมให้โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำได้ ก่อนที่พี่อาร์ตจะลงไปช่วยค่ะ”

เดชนิ่ง แล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะ “ได้สิเพราะว่าแรงดันใต้น้ำมันจะดันขึ้นมาโดยธรรมชาติ แต่ถ้าไม่มีใครช่วยจมลงไปอีกครั้งก็จะจมหายไปเลย”

อัมรามองหุ่นถอนหายใจโล่งอก “อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”

“ลูกสงสัยอะไรเหรอ”

“ไม่มีอะไรค่ะ”