บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 6 หน้า 3
เดชเดินมาส่งหลวงตาที่รถตู้ เดินนำไปก่อน สันติ อัมราตามมาข้างหลัง สันติกระซิบ “เมื่อเช้ามีคนใส่บาตรผักกาดดองผัดไข่อีกแล้วครับ”
“เหรอคะ แล้ววันนี้พี่อาร์ตจะเอาข้าวไปทานที่มหา’ลัยอีกมั้ยคะ”
“ไม่เอาไปดีกว่า”
“อ้าวทำไมละคะ”
“กลัวมีคนแย่งผักกาดดองผัดไข่หมดนะสิครับ” อัมราทำท่างอน สันติขำ“ล้อเล่นน่า พี่จะเอาไปเผื่อน้องอัมเยอะๆเลย”
“งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่มหา’ลัยนะคะ”
“ครับ..”
อัมราโบกมือให้แล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน สันติตามไปที่รถ
หลวงตากำลังจะขึ้นรถ เดชรีบถาม “หลวงตาครับ”
หลวงตาชะงัก “มีอะไรรึโยม”
“เอ้อ คือ..เมื่อสักครู่นี้ในห้องหุ่น ผมเห็นท่านมองอย่างพิจารณามีอะไรหรือเปล่าครับ”
หลวงตายิ้มเมตตา “โยมคิดว่ามีอะไรล่ะ”
เดชมองสันติ ไม่กล้าพูด “คือ..ผม..ผมไม่แน่ใจ”
“โยมกลัวรึ”
“เปล่าครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้เขาอยู่ในที่ทางของเขา เขาไม่ทำอันตรายโยมและครอบครัวหรอก เขาอยู่เพื่อคุ้มครอง นับถือบูชาเขาให้ดีเขาก็จะมีแต่ให้คุณ ไม่ต้องกังวลไปหรอกโยม” หลวงตาขึ้นรถไป
สันติแปลกใจ รีบหันมายกมือไหว้เดช รถออกไปแล้ว เดชหันไปมองตัวบ้านอึ้งๆ
ในกุฏิหลวงตา หลวงตานั่งลง สันติเอาย่ามไปวางไว้มุมห้องคลานไปรินน้ำชามาให้หลวงตา “เออ ขอบใจ รีบไปเรียนเถอะ” สันติยังนั่งนิ่ง หลวงตามอง “มีอะไรรึ”
“ผมไม่เข้าใจที่หลวงตาพูดกับคุณอาเดช ในห้องหุ่นมีอะไรหรือครับ”
“แล้วเจ้าคิดว่ามีอะไรล่ะ”
“ผมคิดว่าไม่มีอะไร แต่จุ๊บชอบพูดเหมือนว่าหุ่นมีวิญญาณสิงอยู่ แล้ววันนี้ผมได้ยินคุณอาเดชถามแปลกๆ ผมก็เลยสงสัยนะครับ”
หลวงตาถอนใจ “ไม่มีอะไรหรอก เจ้าไปเรียนเถอะ”
“ครับ” สันติออกไป
หลวงตามองตามพึมพำ “ถึงเวลาเจ้าก็จะรู้เอง” หลวงตานั่งสมาธิหลับตาท่าทางเคร่ง