บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 23 หน้า 2
“หลวงตามีทางช่วยมั้ยครับ”
“มีแต่คงต้องให้เจ้าช่วยหลวงตาด้วย”
“หลวงตาจะให้ผมทำอะไรครับ”
“เจ้าต้องเข้าไปในห้องหุ่น นำสิ่งของของหุ่นแต่ล่ะตัวมาให้หลวงตาให้ได้”
ในห้องนอนพิไล พิไลเพิ่งตื่นหันมาเห็นพรรณรายยังนอนร้องไห้อยู่ พิไลถอนใจ “นี่ไม่ได้หลับทั้งคืนเลยเหรอพรรณราย”
พรรณรายแค้น พูดสะบัด “เป็นคุณแม่ คุณแม่จะหลับลงมั้ยคะ พรรณอุตส่าห์หลงดีใจอยู่ตั้งนานเพราะคิดว่าอาร์ตรักพรรณจากใจของเขาจริงๆ แต่นี่เค้ารักพรรณเพราะไอ้น้ำมันพรายบ้าบอนั่น”
พิไลรำคาญ “แทนที่ลูกจะมานั่งร้องไห้เสียใจ แม่ว่าเรามาหาทางป้องกันไม่ดีกว่าเหรอ”
พรรณรายงง “ป้องกันอะไรคะ”
“เท่าที่แม่รู้ผีตายทั้งกลมที่ถูกสะกดให้มาควบคุมจิตใจของนายอาร์ตได้ถูกคนมีอาคมปลดปล่อยไปแล้ว”
พรรณรายตกใจ “หมายความว่าฤทธิ์ของน้ำมันพรายจะเสื่อมเหรอคะ”
พิไลพยักหน้า “ถึงตอนนั้นนายอาร์ตก็คงกลับไปรักยัยอัมราเหมือนเดิม”
“ไม่..พรรณไม่ยอม พรรณไม่ยอมเสียอาร์ตให้อัมราเด็ดขาด”
“ถ้าอย่างนั้นลูกก็ต้องรีบกำจัดนังอัมราไปให้พ้นทางซะ”
พรรณรายคิดตาม สีหน้าท่าทางเห็นด้วยกับที่พิไลบอก
อัมรากำลังตากผ้าที่เพิ่งซักเสร็จอยู่ที่ราวตากผ้าหลังบ้าน เสียงตะกร้าผ้าวางกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง อัมราชะงักหันมามองเห็นพิไลกับพรรณรายเป็นคนวางตะกร้าผ้าอีกสองตะกร้า
อัมรามองพิไลกับพรรณรายอย่างรู้ทัน “อย่าบอกนะคะว่าจะเอาผ้าพวกนี้มาให้อัมซัก”
พิไลเสียดสี “ไม่โง่นี่ ถ้าอย่างนั้นคนฉลาดอย่างเธอก็คงรู้ว่าต้องทำยังไง”
“แต่อัมเพิ่งซักผ้าเสร็จเดี๋ยวนี้เอง”
“แล้วไงซักแล้วก็ซักอีกได้ ในเมื่อผ้ามันยังมีให้ซัก”
อัมราข่มใจเดินมาหยิบเสื้อพิไลจากตะกร้าขึ้นมาชู “นี่มันเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ใส่เลยนี่คะ”
พิไลมองไม่แคร์ “ใช่ฉันยังไม่ได้ใส่ แต่ฉันอยากให้ซักมีปัญหาอะไรมั้ย”
“แบบนี้ก็แกล้งกันชัดๆ อัมไม่ซักค่ะถ้าน้าพิไลอยากซักก็คงต้องซักเอง” อัมราโยนเสื้อพิไลลงตะกร้าเหมือนเดิม จะเดินไป
พรรณรายตวาด “เดี๋ยว..” อัมราชะงักหันกลับมา พรรณรายพูดจริงจัง “ฉันสั่งให้เธอซักผ้าทั้งสองตะกร้านี้เดี๋ยวนี้”
“ไม่ค่ะ..อัมช่วยทำงานในบ้านก็เพราะไม่มีน้าชิ้นแล้ว แต่ถ้าจะแกล้งกันอัมไม่ทำค่ะ” อัมราหันกลับไป
พรรณรายพุ่งเข้ากระชากแขนกลับมา “เธอต้องทำ”