บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 23 หน้า 5
สันติมองหุ่นแต่ล่ะตัวยกมือไหว้ “ผมขอโทษนะครับที่ต้องล่วงเกิน” สันติหยิบกรรไกรอันเล็กที่ห่อผ้าเตรียมไว้ อยู่ในกระเป๋ากางเกง ตรงเข้าหาหุ่นเดช สันติตัดผมหุ่นเดชเล็กน้อย แล้วใส่ในห่อผ้า ก่อนตรงไปที่หุ่นอารีย์ตัดปลายผมอารีย์ใส่ห่อผ้า สันติตรงไปที่หุ่นนางรำ และหุ่นตัวอื่นๆทำเหมือนกัน
สันติยิ้มให้พิไลตอบเรียบๆ “ผมเข้าไปดูหุ่นคุณเพทายครับ”
พิไลงงๆ “ฉันก็เข้าไปในห้องหุ่นทำไมไม่เคยเห็นหุ่นยัยเพทายล่ะ”
“พวกเรายังปั้นไม่เสร็จ คุณอาเดชก็เลยเอาผ้าคลุมแล้วเก็บไปไว้หลังฉากในห้องหุ่นครับ”
พรรณรายนึกขึ้นได้ “พูดถึงยัยเพทาย ก็แปลกนะคะจู่ๆ ก็หายไปไม่ยอมมาเป็นแบบให้ปั้นอีกเลย เห็นลงข่าวซุบซิบว่ามีคนใหญ่คนโตเอาไปเลี้ยง”
พิไลกับเทิดแอบสบตากัน “พวกนี้ก็แบบนี้ล่ะ ว่าแต่เธออยู่ๆทำไมเกิดสนใจหุ่นเพทายขึ้นมา”
“อ๋อ..ผมแค่เสียดายที่ปั้นไม่เสร็จกำลังคิดว่าจะชวนออยกับจุ๊บเอามาปั้นกันอีกครั้ง ถึงไม่มีตัวคุณเพทายเป็นแบบให้ ใช้ดูจากรูปของเธอก็น่าจะพอเก็บรายละเอียดได้”
“แล้วทำไมไม่มาหาพรรณก่อนละคะอยู่ๆอาร์ตก็หายไป พวกเราก็เลยคิดว่า...” พิไลกระแอมให้หยุดพูด พรรณรายคิดได้เลยหยุด
“ผมผ่านมาที่ห้องรับแขกเห็นคุณพรรณหลับอยู่ คุณน้าก็กำลังทาเล็บ ผมก็เลยไม่อยากรบกวน” พรรณรายกับพิไลมองหน้ากันอึ้งๆ สันติรีบถาม “ว่าแต่เมื่อครู่นี้มีเรื่องอะไรกันเหรอครับ”
พรรณรายอึ้งๆ พิไลรีบอธิบาย “ไม่มีอะไรหรอก ยัยอัมซุ่มซ่ามทำกะละมังซักผ้าหก ฉันก็หวังดีเข้าไปช่วยเกิดลื่นล้มไปทับยัยอัมเข้าอีกเลยชุลมุนกันอย่างที่เห็นนั่นล่ะ”
พรรณรายรีบเสริม “ใช่ค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
สันติพยักหน้าเหมือนจะเชื่อ แต่ในใจรู้ว่าสองแม่ลูกโกหก
ในห้องหุ่น วิญญาณอารีย์ซ้อนอยู่ในหุ่นร้อนใจ ถามหุ่นเดช “อาร์ตก็เอาของแทนตัวพวกเราไปแล้ว เมื่อไรหลวงตาจะช่วยเราสักทีละคะพี่เดช”
“หลวงตาคงเริ่มทำพิธีคืนนี้ล่ะ”
“แต่ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ยิ่งเห็นลูกโดนแกล้งแบบนี้ ฉันร้อนใจเหลือเกิน"
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์เตือน “ใจเย็นๆแม่อารีย์ ต่อให้ร้อนใจยังไงตอนทำพิธีเธอก็ต้องข่มใจให้ได้ อย่าลืมที่หลวงตาสั่ง พวกเราต้องทำใจให้สงบ ให้นิ่งห้ามคิดห้ามหวั่นไหวไปกับสิ่งรอบข้าง ไม่เช่นนั้นจิตพวกเราจะรับพลังแห่งธรรมที่หลวงตาจะส่งมาช่วยไม่ได้”
หุ่นอารีย์อึ้งก่อนรับคำเสียงเบา “ฉันจะพยายามค่ะท่านเจ้าคุณ”