บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 16
พิไลผมเผ้ายุ่งรีบแต่งตัวเร็วๆ เทิดนั่งกระดกเหล้าต่อมองพิไลยิ้มกริ่ม “แกยังแจ๋วเหมือนเดิมนะนังพิไล แบบนี้ผัวเก่าแกไม่หลงหัวซุกหัวซุนเหรอวะ”
พิไลเจ็บใจลุกขึ้น พูดห้วนๆ “ฉันไปได้แล้วใช่มั้ย”
เทิดเสียงแข็ง “ยัง”
พิไลเจ็บใจลุกขึ้นพูดห้วนๆ “เอ๊ะ ฉันก็ตามใจพี่ไปแล้วไง จะเอาอะไรจากฉันอีกล่ะ”
เทิดแบมือมาตรงหน้า “เงินไงจ้ะที่รัก”
“ฉันไม่มี” เทิดตาเขียวลุกพรวดเงื้อมือ พิไลร้อง “อย่าพี่..”
“นังนี่แปลกคนพูดดีๆไม่ชอบ”
“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่มีเงินจริงๆฉันไปอยู่อย่างคนอาศัยแค่มีกินไปวันๆ” เทิดมองไม่เชื่อ พิไลเสียงอ่อน “ฉันพูดจริงๆนะพี่เทิด แถมที่บ้านนั่นก็มีผีด้วย ที่ฉันวิ่งหนีออกมาเจอพี่ก็เพราะโดนผีหลอก พูดแล้วยังขนหัวลุกไม่หายเลย”
“โธ่เอ๊ยกะอีแค่ผี กลัวไปได้” เทิดหัวเราะ
พิไลกลัวจริง “มันไม่ได้มีแค่ตัวเดียวนะพี่เทิด มันมีตั้งหลายตัว”
“ต่อให้มีเป็นโหล มันก็สู้ลูกพี่ฉันไม่ได้หรอก”
“ใครกัน..ลูกพี่ของพี่เทิดน่ะ”
เสียงประตูเปิดเข้ามา เทิดกับพิไลชะงักหันไปมอง มองเห็นเวทย์ก้าวเข้ามา เวทย์ชะงักมองพิไลด้วยทีท่าพอใจ เทิดชะงักมองสายตาเวทย์ออก
“ใคร..”
“อ๋อ..พิไล..เอ้อน้องสาวฉันเองจ้ะพี่” พิไลมองเทิดแปลกใจ เทิดส่งสายตาปรามๆ “พิไลไหว้พี่เวทย์ซะสิ นี่ไงพี่เวทย์ลูกพี่ที่ฉันบอกเมื่อกี้นี้”
พิไลไหว้ เวทย์รับไหว้มองพอใจ เดินเข้าไปนั่ง ก่อนหันมาถามเทิด “น้องจริงเหรอ”
“จ้ะพี่”
“มาทำไม”
“มันโดนผีหลอกมาจ้ะ ฉันเลยอยากขอของดีของพี่เวทย์ให้มันติดตัวไปกันผีหน่อยจ้ะ”
เวทย์หัวเราะ มองพิไล “ไหนเข้ามาใกล้ๆสิ”
พิไลหันไปมองเทิดเชิงปรึกษา เทิดพยักหน้าให้ พิไลขยับเข้าไป เวทย์มองพิไลทั่วตัวสายตาหื่นๆ ก่อนหันไปหยิบสร้อยตะกรุดจากพานมาพึมพำคาถา ก่อนยื่นให้พิไล “เอ้า เอาไป”