บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 16 หน้า 4
หุ่นเด็กเคลื่อนเข้าหาพิไลอย่างรวดเร็ว พิไลตะลึง แต่ยังไม่ถึงตัว เกิดรัศมีสว่างวาบจากคอพิไล แผ่กระจายออกไปโดนร่างหุ่นเด็ก หุ่นเด็กร้องเจ็บปวด กระเด็นหายวับไปอย่างรวดเร็ว “โอ๊ย....”
พิไลกระพริบตาปริบๆ นึกขึ้นได้ถึงตะกรุด รีบจับไว้แน่น สีหน้าสะใจ “ตะกรุดของพี่เวทย์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ” พิไลยกตะกรุดชูหันรอบๆร้องท้า “มาเลย ไอ้ผีตัวไหนกล้ามาหลอกฉันอีก ออกมาสิมาหลอกเลย ฉันมีของดีอยู่กับตัวแบบนี้ไม่กลัวพวกแกแล้วโว้ย” รอบตัวเงียบกริบ พิไลยิ้มกระหยิ่ม “รู้จักนังพิไลน้อยไปแล้ว” พิไลก้มมองตะกรุดในมือ พนมมือไหว้ เก็บใส่ไว้ในอกเสื้ออย่างทะนุถนอม ก่อนรีบเดินลัดเลาะตัวตึกกลับไปเรือนด้านหลังอย่างรวดเร็ว
หุ่นพีทนอนบาดเจ็บอยู่มีหุ่นนางพยาบาลกับหุ่นนางรำประคองอยู่ หุ่นทั้งหมดล้อมดูอย่างตกใจ
หุ่นทับถาม “มันเกิดอะไรขึ้น”
หุ่นชาวนาคาดเดา “แม่พิไลคงไปหาพระมาคุ้มครองตัวเองอีก”
หุ่นนางรำสงสัย “แต่ก่อนพิไลก็สวมสร้อยพระ พวกเราแค่เข้าใกล้ตัวพิไลไม่ได้ แต่ไม่ได้ทำให้บาดเจ็บแบบนี้”
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์เอ่ย “ไม่ใช่พลังของพุทธคุณ พลังแห่งพุทธคุณจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา”
หุ่นนางพยาบาลซัก “หมายความว่ายังไงคะ”
“มันเป็นพลังทางไสยดำ พลังแห่งการทำลายล้าง” หุ่นทั้งหมดตกใจมองพีทที่นอนเจ็บ หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์สีหน้าเครียด “คนที่ให้ของพิไลมา ถือว่าเป็นคนมีวิชาอาคมแก่กล้าคนหนึ่งทีเดียว ต่อไปนี้พวกเราต้องระวังตัวให้ดี”
พิไลเดินอารมณ์ดีมาถึงหน้าห้องกำลังจะเปิดประตูชะงัก “พิไล..” พิไลหันมามองเห็นเดชยืนกอดอกมองอยู่อย่างสงสัย “ไปไหนมา..”
“เอ้อ คือ ฉัน อ๋อ..ฉันไปเดินสูดอากาศยามเช้ามาจ้ะ แหมอากาศตอนเช้ามืดนี่เย็นสบายดีนะจ้ะพี่เดช”
เดชจ้องพิไลหลบตามีพิรุธ เดชเดินเข้าไปใกล้ “แต่ท่าทางเธอเหมือนเพิ่งกลับมามากกว่านะ” พิไลตกใจ เดชคาดคั้น “ไปไหนมา” พิไลอึ้งกลัวเดชจับได้ เดชเอาจริง “ถ้าโกหกฉันจะไล่เธอออกไปจากบ้านนี้”
พิไลจนแต้ม โผเข้ากอดเดช คิดเร็วๆ “ฉัน เอ้อ ฉันออกไปดูลิเกที่ตลาดแถววัดมาจ้ะ ก็ฉันเหงาฉันไม่มีอะไรทำพี่เดชอย่างโกรธฉันนะ” พิไลเงยหน้าพยายามพูดอ้อน “ก็ฉันคิดถึงพี่ พี่ก็ไม่มาหาฉันเลย พี่เดชจ๋ารู้มั้ยฉันจะอกแตกตายอยู่แล้ว ฉันรักพี่ ฉันคิดถึงพี่มากนะ” พิไลรุกดันเดชติดผนังห้อง กอดจูบเดชพัลวัน เดชพยายามจะผลัก แต่พิไลไม่ยอม พิไลลูบไล้ปลุกอารมณ์เดช กลายเป็นเหมือนกอดรัดกันแนบแน่นขึ้น
“พี่เดช” เดชตกใจหันไปมองเห็นอารีย์ยืนมองตะลึงหน้าซีดเผือด สีหน้าท่าทางสะเทือนใจมาก ก่อนค่อยๆล้มลง
เดชร้องตกใจผลักพิไลกระเด็น “อารีย์..” เดชวิ่งเข้าไปประคองอารีย์ที่หมดสติไปแล้ว เขย่าเรียกร้อนรน “อารีย์..ไม่นะอารีย์..อารีย์”
พิไลมองยิ้มอย่างสะใจ