บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 16 หน้า 5
โรงพยาบาลหน้าห้องฉุกเฉิน เดชเดินร้อนรนกระวนกระวายสีหน้าเครียดมาก บางครั้งก็มาหยุดหน้าห้องพยายามจะมองเข้าไป อัมรากับพรรณรายนั่งจับมือกัน ต่างร้อนใจ
อีกมุมไม่ไกลพิไลอยู่ด้วยพึมพำคนเดียว “เพี้ยงขออย่าให้มันรอดเลย ตายๆ ไปเหอะ”
หมอเปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา พยาบาลออกมาด้วย แล้วเลี่ยงไป เดชเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว อัมรา พรรณรายรีบลุกไปอยู่ด้วย
“อารีย์ปลอดภัยแล้วใช่มั้ยครับ”
หมอนิ่ง มองหน้าเดช ก่อนส่ายหน้า “ขอโทษนะคุณเดช ผมพยายามเต็มที่แล้ว”
เดชอึ้งเซไปนิดหนึ่ง ส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ พึมพำ “ไม่..ไม่จริง”
พรรณรายกับอัมราร้องไห้โฮสองคน “คุณแม่”
พิไลสีหน้าตื่นเต้นสะใจ หมอมองเดช อัมรา พรรณราย “หมอเสียใจด้วยจริงๆ”
เดชส่ายหน้า แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน พรรณรายกับอัมราตามเข้าไป พิไลถอนใจโล่งอก แอบยิ้มดีใจ
เดชมองอารีย์นอนอย่างสงบอยู่บนเตียงคนไข้ เดชค่อยๆเดินเข้าไปหาช้าๆ นั่งลงข้างอารีย์ เดชจับมืออารีย์มากุมไว้ มองหน้าอารีย์ เศร้ามากน้ำตาไหลเงียบๆ พรรณรายกับอัมรา เข้ามายืนร้องไห้
เดชพูดเรียบๆ “พรรณราย อัมรามากราบแม่ซะ”
พรรณรายกับอัมราสะอื้น เข้าไปกราบเท้าอารีย์ สองคนจับขาอารีย์ไว้ฟุบหน้าร้องไห้
พิไลเข้ามามองไม่พอใจ แล้วเปลี่ยนท่าทางเป็นสะอื้น คร่ำครวญ “โธ่ อารีย์ ไม่น่าอายุสั้นเลย เห็นกันอยู่หลัดๆ”
เดชหันมามองแววตาเยือกเย็นพูดด้วยน้ำเสียงกร้าว “เธอออกไปก่อน ขอพวกเราอยู่กันตามลำพังประสาพ่อแม่ลูก”
“แต่..” เดชเสียงเรียบแต่น่ากลัว “ออกไป”
พิไลอึ้ง แต่พยักหน้าพูดเสียงอ่อน “จ้ะ พี่เดช” พิไลเปิดประตูหันกลับมามองภาพเดช พรรณราย อัมรา ร้องไห้เสียใจอย่างหมั่นไส้ ก่อนออกไป
วิญญาณอารีย์ปรากฏขึ้นในห้องหุ่น อารีย์มองรอบๆอย่างแปลกใจ อารีย์เดินไปดูหุ่นตัวเองอย่างพอใจ “พี่เดชปั้นหุ่นตัวฉันเสร็จแล้วนี่ ทำไมไม่บอกนะ” อารีย์มองรอบๆ “แล้วพี่เดชหายไปไหน”
“คุณเดชอยู่โรงพยาบาลค่ะ” อารีย์สะดุ้ง หันไปตามเสียงเห็นหุ่นนางรำหันมามองอยู่ก่อนแล้ว
อารีย์ตกใจ “หุ่นครูสมศรีพูดได้ นี่ฉันฝันไปใช่มั้ย”
หุ่นนางพยาบาลหันมาทางอารีย์ “นี่เป็นเรื่องจริงค่ะคุณอารีย์ ตอนนี้คุณเป็นวิญญาณ”
หุ่นชาวนาเสริม “คุณเพิ่งหมดอายุขัยเมื่อครู่นี้เอง”
“อะไรนะคะ”
หุ่นทับย้ำ “คุณตายแล้วครับคุณอารีย์”
หุ่นเด็กชวน “มาอยู่ด้วยกันนะครับคุณน้า”