บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ)
ชุลีกำลังเม้าท์อยู่กับเพื่อนๆ
เพื่อนอยากรู้ “นี่เธอรู้ข่าวการแต่งงานของส่องแสงกับคุณรวยแล้วใช่มั้ย”
ชุลีทำท่าเบื่อหน่าย “อู๊ย..รู้สิยะ..อย่างฉันเนี่ยจะไม่รู้ได้ยังไง..ยัยส่องพูดกรอกหู อวดความยิ่งใหญ่ อลังการของงานแต่งงานคุณเธอให้ฉันฟังทุกวัน..ฟังจนไม่อยากจะไปงานแต่งงานอยู่แล้วเนี่ย”
เพื่อนอีกคนสงสัย “นี่แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่าคุณรวย อะไรเนี่ย เป็นใครมาจากไหน ทำไมฉันไม่เห็นรู้จักเลย รู้แต่ว่า “รวย” อย่างเดียว”
ชุลีรีบตอบ “รู้สิ ก็ฉันนี่แหละเป็นคนแนะนำให้รู้จักกันเอง คุณรวยเค้าเป็นเศรษฐีอยู่ทางใต้..แล้วก็รวยมากก “
เพื่อนคนแรกซัก “แล้วเค้าทำอะไรรวยล่ะเธอ”
ชุลีชะงัก “นั่นสิ..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..เคยถาม เค้าก็ตอบแบบอ้อมๆแอ้มๆ จนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าคุณรวยเนี่ย..เค้ารวยมาจากอะไร???”
เพื่อนขาเม้าท์ และชุลี พากันขมวดคิ้วด้วยความอยากรู้..
ที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง รวยยืนคุยกับลูกน้อง 5 คน ทุกคนแต่งตัวในชุดดำท่าทางไม่น่าไว้ใจ
“ของพร้อมนะ..เดี๋ยวพวกมึงรีบขนลงไปทางชุมพร ลูกค้ารออยู่ที่นั่นแล้ว..” รวยส่งเงินให้ลูกน้องปึกใหญ่ “เอ้า..ค่าเหนื่อย...” ลูกน้องยกมือไหว้และรับเงินไป รวยเตือน “ระวังตัวด้วยนะเว้ย..เออ..อีกอย่าง พอขนของเที่ยวนี้เสร็จแล้ว กูว่าจะหยุดสักพัก ต้องไปแต่งเมียเว้ย” ลูกน้องยิ้มตาม “พวกมึงก็เหมือนกัน พอทำงานเสร็จก็กระจายตัวกันไปสักพัก พอกูพร้อมจะทำงานใหม่ กูจะติดต่อไปอีกที”
“ครับเจ้านาย”
“รีบไปกันได้แล้ว เดี๋ยวลูกค้ารอ”
ลูกน้องรวยรีบเดินไปที่รถบรรทุกหกล้อคันขนาดกลาง ที่บรรทุกอ้อยเต็มคันรถ รวยเดินแยกมาที่รถตัวเองที่จอดห่างออกไป ลูกน้องรวยแยกย้ายกันขึ้นรถขนอ้อย คนขับขึ้นมานั่งบนรถ กำลังจะสตาร์ทรถก็ต้องตกใจเพราะมีปืนยื่นเข้ามาพร้อมกับขึ้นนก กริ๊ก คนขับหันมาเห็นตำรวจ
“หยุดอย่าขยับ..นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ...”
คนขับหน้าซีดและตะโกนขึ้น “เฮ้ย..ตำรวจ...”
พอสิ้นเสียงคนขับรถ เสียงปืนก็ดังขึ้นปึงปัง...ลูกน้องรวยรีบวิ่งหนีและยิงต่อสู้กันจ้าหล่ะหวั่น..
รวยกำลังจะขึ้นรถก็ตกใจหันมาเห็นตำรวจอีก 4 คน ยืนเอาปืนจ่ออยู่..
“หยุด..ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธและมอบตัวซะโดยดี..”
“เอ่อ... เปล่านะครับ..ผมไม่เกี่ยวนะครับ..ผมไม่เกี่ยว...” รวยเข่าอ่อน..ค่อยๆทรุดลงกับพื้น..
กระบะรถบรรทุกอ้อยถูกตำรวจสามสี่คนเปิดท้ายรถเห็นกัญชาอัดแข็งวางเรียงเป็นตับ...