บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 18 หน้า 3
“พวกมันรอดไปอีกจนได้..”
“ผมจะไปกำจัดไอ้ทรงกลดให้เองครับ” หมงอาสา
อิกเยาะ “จะไหวเร้อ”
“คราวนี้ไม่พลาดแน่”
“แล้วคิดจะทำยังไง ตอนนี้มันต้องระวังตัวยิ่งกว่าเดิม ดูจากวันที่ถล่มฉั่วเทียนเหลาก็รู้แล้วว่า พวกมันเตรียมรับมือเราไว้เป็นอย่างดี แล้วคุณหมงคิดว่าจะล่อสิงห์ออกจากถ้ำได้ง่ายๆงั้นเหรอ” อิกยังเรียก”คุณหมง”อยู่ แต่ไม่เสแสร้งว่านับถือหมงเหมือนเก่า แสดงทีท่าดูถูกหมงอย่างเปิดเผย
“ฉันหาทางของฉันได้แล้วกัน ห่วงเรื่องตัวเองเถอะ แกถูกไอ้อันฉีกหน้ากากจนทุกแก๊งรู้แล้วว่า แกเป็นนักเลงขายตัว จนต้องมาระเห็จมาอยู่ที่นี่ แกจะทำให้นายเสียชื่อ!”
“เฮ้ย! กูไม่ใช่นักเลงขายตัว กูรับใช้แต่นายคนเดียว ที่กูทนทำงานให้คนไม่เอาไหนอย่างมึง ก็เพราะว่านายสั่ง ถ้ากูเป็นมึง ไอ้ทรงกลดตายไปนานแล้ว! ไอ้ขี้ขลาด!”
“ไอ้อิก! ไอ้ขี้ข้า!” หมงตรงรี่จะเข้าไปชกอิก
เสี่ยเล้งเสียงเรียบแต่เหี้ยม “หยุด!” หมงกับอิกชะงักด้วยความเกรงกลัวเล้ง
หมง/อิกละล่ำละลัก “ผมขอโทษครับ นาย”
“ลื้อเคยบอกว่า ชีวิตอึ้งตงกัวอยู่ในมือลื้อ แสดงว่า ลื้อมีสายอยู่ในแก๊งเขี้ยวสิงห์?”
“ครับ นาย”
“ใช้สายของลื้อให้เป็นประโยชน์ ล่อไอ้ทรงกลดออกมาให้ได้ แล้วฆ่ามันซะ”
“เดี๋ยวก็ได้พลาดกลับมาอีก” อิกเย้ย
“ลื้อก็ไปช่วยอีกแรง” อิกจะค้านแต่ก็หุบปากลงด้วยความเกรงกลัว เสี่ยเล้งใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดมือที่เปื้อนผงขาวอย่างช้าๆ แล้วลุกขึ้นยืนเป็นการตัดบท “อั๊วต้องไปทำการค้าสำคัญที่ภูเก็ต อั๊วเป็นคนไม่ชอบฟังข่าวร้าย ถ้าคราวนี้ไอ้ทรงกลดไม่ตาย พวกลื้อคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!” เสี่ยเล้งมองหมงกับอิกนิ่งเอาจริงจนหมงและอิกขนหัวลุก
ซิ่วเอ็งเดินช้าๆ เข้ามาตามซอยเปลี่ยวที่มีบรรยากาศดูมืดๆอึมครึมๆ ซิ่วเอ็งเดินผ่านมุมหรือซอกตึก แล้วหมงก็ก้าวออกมาจากที่หลบมุมอยู่ ซิ่วเอ็งยังเดินต่อไปจนถึงมุมลับสายตาคน
หมงเดินเข้าไปหาซิ่วเอ็ง “ฉันกำลังกลัวว่า ซิ่มจะเปลี่ยนใจ”
“ไม่มีวัน! ลื้อต้องการอะไร ก็ว่ามา”
“โชคดีจริงๆที่เรามีศัตรูคนเดียวกัน ถามจริงๆ ซิ่มมีความแค้นอะไรกับอาป๊า”
“ไม่ใช่เรื่องที่ลื้อต้องรู้”
“แล้วฉันจะไว้ใจซิ่มได้ยังไง”
“ถ้าไม่ไว้ใจ ก็ไม่เป็นไร” ซิ่วเอ็งเดินออกไปอย่างไม่แยแส